442: Mechelen, Zondag 12 april 2020, 14,461 km. (8969,958 km.)

“Wandelen op een zonnige zondagochtend, meer nog, stappen op een feestdag. Met de paashaas in het land maakten we opnieuw een wandeling in de omgeving, vermits de maatregelen met betrekking tot Corona, geen andere verdere bestemming toelieten. Dus gingen we omstreeks 10:00 uur ten huize van start voor een eerder kortere wandeltocht. We hadden dan ook de bedoeling om over langere afstand te wandelen langs de Leuvense Vaart, gelet op het feit, dat we de oevers van de Zenne, de Dijle en de Nete ondertussen al wat hadden verkend. Via enkele woonstraten, met name de Winketkaai, de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat, bereikten we de drukke Battelsesteenweg in Mechelen. Aan de overzijde gingen we verder via de Koolstraat om op het einde het jaagpad aan te treffen langs de Leuvense Vaart, met name Auwegemvaart. We beklommen vooreerst de dijk en begaven ons nadien naar links, richting Plaisancebrug. We kruisten er de Brusselsepoortstraat om aan de overzijde onze tocht verder te zetten op de Vaartdijk. Wat verder gingen we onder het viaduct van de N1, de Postzegellaan door, gevolgd door het spoorwegviaduct. Nadien ging de weg over in de Hanswijkvaart, waar we nog altijd dezelfde richting volgden, links van de Leuvense Vaart.

We passeerden de jachthaven van Coloma, waar we konden vaststellen dat sommige jachten niet echt meer die titel verdienen. Links van de weg, ter hoogte van de Motstraat, troffen we een astronaut aan op het terrein van het bedrijf Gemaco America. In feite moeten we bekennen dat het hier ging om een kunststof exemplaar. Voorzien van nog steeds een warmte gevende lentezon, gingen we steeds maar verder rechtdoor. Uiteindelijk ging even later de Hanswijkvaart over in Muizenvaart, een aanwijzing dat we stilaan het grondgebied van Muizen betraden. Heel bekend is daar vanzelfsprekend de Zoo Planckendael. Toen we deze site voorbij wandelden, kregen we dan ook links, maar dan lager gelegen, de eerste dieren te zien. Enkele ooievaars, hoog op hun nest en wat verder een kolonie rose flamingos. Jammer genoeg waren de overige bewoners van de zoo niet te zien vanop het jaagpad. Toen we de zoo waren voorbij gegaan, konden we wat verder op een zitbank bezijden het jaagpad omstreeks 11:00 uur even genieten van een broodje onderweg. Ondertussen vaak letterljk aangestaard door tal van fietsers. Na deze eetpauze stapten we nog wat verder in dezelfde richting.

Op het einde gekomen van de Muizenvaart kwamen we aan het kruispunt met de Trianonlaan, ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. In normale omstandigheden konden we daar even verpozen op het terras van ’t Stamkroegske, jammer genoeg omwille van Corona dicht. Aan de overzijde van de weg stond een brughuisje en daar konden we even plaats nemen om, inmiddels het middaguur genaderd, te denken aan de inwendige mens en natuurlijk de dorst te lessen. Na te hebben genoten van deze zonnige picknick, gingen we rechts de brug over, om vervolgens het jaagpad naar rechts te kiezen, op de andere oever van de Leuvense Vaart. We kozen dus opnieuw richting Mechelen. We bevonden ons thans op de Vaartdijk. Een boom, getooid met enkele knuffels van beren, zorgde even voor een korte verpozing. Even later, ter hoogte van de links gelegen Prinsenveldstraat, een opvallend verkeersbord ‘Paaltjes’. Inderdaad, enkele paaltjes verhinderden het soort verkeer dat op een jaagpad niet thuis hoort. Misschien dienden we daarover even na te denken, of er althans over te praten? Dat kon vrijwel onmiddellijk, aangezien we enkele meters verder de ‘Babbelbank’ aantroffen. In elk geval een plekje om even te pauzeren.

We gingen nogmaals onder een spoorlijn door om nog steeds de Vaartdijk te bewandelen. Stilaan naderden we opnieuw het centrum van de stad. Na een hele tijd de Vaartdijk te hebben gevolgd, kwamen we nadien in het verlengde daarvan op de Geerdegemvaart. Zo ging onze wandeling verder tot we opnieuw onder enkele viaducten dienden door te gaan, het spoorwegviaduct en de Postzegellaan. Nog steeds de Geerdegemvaart verder in dezelfde richting bewandelend, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Plaisancebrug. We waren terug op het punt waar we voorheen op de dag waren langs gekomen. We kozen dan zowat dezelfde weg als vroeger teneinde onze woonplaats te vervoegen. We arriveerden dan ook even na 14:00 uur ten huize na een eerder korte tocht van 14,461 km, goed voor 19028 stappen.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”

440: Duisburg, Zaterdag 23 januari 2021, 17,494 km. (8933,816 km.)

“Nog altijd geplaagd door het fenomeen Corona, maakten we ditmaal een wandeltocht langs knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar Duisburg, waar we gemakkelijk konden parkeren op de Kerkplaats. Alvorens van start te gaan, namen we ter plaatse even de tijd voor een sandwich en een kopje koffie. Een zwaar bewolkte hemel en een temperatuur van amper vier graden, niet echt wandelweer. Toch gingen we omstreeks 10:00 uur van start, ter hoogte van het knooppunt 46, dat zich bevindt op de Kerkplaats zelf. Vrijwel onmiddellijk gingen we links de Pastorijstraat in, welke na een tweetal bochten uitmondde in een grasweg. Af en toe wat modderig ging het in rechte lijn achter de huizen links en velden rechts, naar het knooppunt 47. We troffen er een kapelletje aan ter ere van O.L.Vrouw Heil van de Zieken. We wandelden haaks rechtsaf via een licht dalende veldweg. Op het einde gekomen ging het haaks naar links en begonnen we aan de beklimming van een veldweg, die nagenoeg op het einde overging in de Achterstraat. We bereikten een kruispunt van openbare wegen en sloegen rechtsaf de Achterstaat in. Tussen de bebouwing door volgden we deze straat tot op het einde, om er links de Hertswegenstraat in te gaan.

Deze kasseiweg leidde ons langs de terreinen voor tennis, hockey en golf van Tervuren. Voorbij dit sportcomplex kwamen we aan de drukke Tervuursesteenweg, die we gelukkig op een verhoogd trottoir naar rechts dienden te volgen. We stapten een tijdje voorbij het links gelegen Kapucijnenbos, om nadien knooppunt 48 te vinden. We verlieten er naar rechts de openbare weg en betraden het Park van Tervuren. Een brede grindweg, de Grote Vaartdreef,  liet ons genieten van enkele waterpartijen links, met als eerste de Kleine Vaartvijver. Net er voorbij troffen we het knooppunt 41 aan, alsook een picknicktafel. We namen er dan ook omstreeks 11:00 uur even de tijd voor een kopje koffie. Omwille van de schrale wind, hielden we de pauze eerder kort en stapten verder over de grindweg, ditmaal langs de Grote Vaartvijver. Ondertussen konden we vaststellen dat er vrij druk wandel- en fietsverkeer was in dit gedeelte van het park. Het zou pas de voorbode zijn van nog erger. Aan het einde van deze tweede vijver, gingen we links, net voor de Sint-Gertrudisvijvers, om kort erna rechts te houden op een verharde weg, de Perkbosdreef. We stapten nu met de Sint-Gertrudisvijvers aan de rechterkant. Net op het einde van deze vijver troffen we knooppunt 42 aan. We verlieten er de verharde Perkbosdreef en sloegen een smal bospad in naar links, de Potdreef.

Na wat draaien en keren, wat dalen en nadien opnieuw klimmen, kwamen we terecht aan het einde van de Potdreef ter hoogte van de Vossemvijver. We draaiden er linksaf en begaven ons op een verhard pad langs de Vossemvijver en nadien de Gordaalvijver. We passeerden er een weliswaar gesloten taverne, het Spaans Huis. We hielden dezelfde richting aan door middel van de Spaans-Huisdreef en gingen langs de Kanaalvijver voorbij. Op het einde van de Kanaalvijver konden we via een doorsteek naar rechts tussen de Kanaalvijver en de Spiegelvijver door, richting hoger gelegen Africa Museum. Dit zogheten Spiegelpad leidde tussen enkele mooi aangelegde tuinen, voorzien van statige beelden, naar een reeks trappen, om te eindigen vóór het eigenlijke Africa Museum. Een breed grindpad leidde naar links, richting nieuwe inkom van het eigenlijke museum. We konden er dan ook omstreeks het middaguur even terecht voor een bezoekje aan het toilet. Even later zetten we onze tocht verder doorheen het Park van Tervuren en gingen voorbij het Afrikapaleis, met tussen de beide vleugels het Hobé-gebinte. Via het Ijskelderpad en het Anna Paulownapad, daalden we langzaam af naar de lager gelegen Kasteelvijver. We bereikten er de lange Keizerinnendreef, die we rechts opgingen.

Op het einde van deze dreef kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Kastanjedreef, aan het knooppunt 4. We gingen over korte afstand naar links via de Rijkunstdreef en stapten voorbij de Sint-Hubertuskapel en de Kasteelvijver. Iets verder begaven we ons links in de Spaans-Huisdreef, om vrijwel dadelijk opnieuw het bos in te gaan via de Wilde Zwijnenweg. Het smalle bospad liet ons enkele malen van richting veranderen, tot we tenslotte een kruispunt bereikten van een twaalftal bospaden. We bevonden ons daar op het historisch herkenningspunt Zevenster, aangegeven door middel van enkele dolmenstenen. Op deze plaats namen we de Duisburgdreef naar rechts en kwamen korte tijd later opnieuw aan het knooppunt 41, alwaar we voorheen even hadden gepauzeerd. We gingen nu in omgekeerde richting terug naar het knooppunt 48 om het Park van Tervuren te verlaten. We betraden dan ook nogmaals de Tervuursesteenweg, ditmaal naar links om meteen het knooppunt 48 aan te treffen. We staken de steenweg over om aan de overkant het Kapucijnenbos in te wandelen, op weg naar het knooppunt 49. Een eindeloos lang bospad, de Beeldekensgatstraat zette ons op de goede weg. Het was er zalig genieten van de geuren van het bos en opvallend veel rustiger dan in het Park even voorheen. Na een tijdje in dezelfde richting te zijn gegaan, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 49, ter hoogte van de links gelegen Terschurenstraat. We hadden opnieuw asfalt onder de wandelschoenen.

Rechts van de weg bevond zich voorbij een slagboom de Terschurendreef. We troffen er een kanjer van een boom aan, welke even fungeerde als zitbank, om er omstreeks 13:40 uur nog even te denken aan de inwendige mens. Na onze maaltijd gingen we over een kort stukje asfalt, Terschurenstraat, om opnieuw het bos in te gaan via de Beeldekensgatweg. Na nog wat modder te hebben verwerkt, alsook een stevige beklimming, mondde dit bospad uit ter hoogte van het knooppunt 401 op de openbare weg, de Hulststraat. We troffen er met zicht op de akkers een zitbank aan alwaar we nog even konden pauzeren en vooral genieten van het lager gelegen dal. Omwille van de daar heersende wind, wandelden we verder links de Hulststraat in om vrijwel dadelijk rechts een dalende veldweg in te draaien, de Waaienberg. Beneden aangekomen kwamen we opnieuw in de bewoonde wereld en betraden de Ijzerstraat naar links. Aan het eerste kruispunt ging het dan rechts de Koestraat in welke ons even aan hoogte liet winnen, om nadien af te dalen naar het knooppunt 325. We bevonden ons ondertussen in Overijse. Het laagste punt bereikt, ging het aan het knooppunt 325 linksaf op een smal graspad, Ketelheide, in de richting van een iets verder gelegen bosgebied. Een korte passage door het bos later, betraden we de Bekestraat, inmiddels de gemeente Eizer. We bevonden er ons reeds aan het knooppunt 324.

De Bekestraat naar rechts volgdend, kwamen we uit op de drukke Duisburgsesteenweg in het centrum van Eizer. Om de hoek vonden we het knooppunt 322 en gingen de steenweg op naar links tot we rechts Horenberg konden inwandelen. We kregen er vrijwel dadelijk een klim van maar liefst 18% te verwerken en dat ging vrij moeizaam. Hogerop waren we omringd door een stukje bos om even later het hoogste punt te bereiken, waar we verder Horenberg volgden. Na een heel eind dezelfde richting te hebben gehouden kwamen we aan een Y-splitsing om er rechtdoor de Nekkedellestraat in te gaan. Weinig verder kwamen we op het kruispunt met de Aardeweg, tevens knooppunt 323, een smalle kasseiweg die we links begonnen af te dalen. Helemaal op het einde kwamen we aan een kruispunt van meerdere veldwegen, knooppunt 402, waar we een kapelletje aantroffen nabij een alleenstaande boom. Het was ondertussen 15:20 uur geworden, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We vonden dan ook een plaatsje op de trappen van het kapelletje. Jammer genoeg was de zitbank onder de boom reeds ingenomen. Na onze laatste picknick gingen we verder rechtdoor via de Huldenbergstraat om er vrij snel het volgende knooppunt 403 aan te treffen. We kwamen opnieuw tussen de woningen en waren niet meer zo ver verwijderd van het eindpunt.

Aan het knooppunt 403 bogen we linksaf in de Schonenboomstraat op na een kort klimmetje knooppunt 406 te vinden ter hoogte van een tweetal watertorens. We gingen er rechts de Merenstraat in welke ons leidde naar de Kerkplaats, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Zo passeerden we achtereenvolgens nog de dicht bij elkaar gelegen knooppunten 405 en 404. We sloten deze winterse tocht dan ook af na 17,494 km te hebben afgelegd.”

439: Mechelen, Zaterdag 28 maart 2020, 21,984 km. (8916,322 km.)

“Opnieuw wandelen in tijden van Corona. Omwille van de strengere maatregelen, enkel wandelen of fietsen in de nabijheid van de woning, maakten we dus een wandeling in de omgeving van Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:05 uur van start ten huize en begaven ons via de Winketkaai naar het jaagpad langsheen de Dijle, dat een aanvang neemt achter de sporthal. Vrij vlug lieten we het centrum van Mechelen achter ons en stapten langs het jaagpad richting viaduct van de E19. We konden alvast genieten van een blauwe hemel en een aangenaam voorjaarszonnetje. We gingen onder de E19 door, om er net voorbij even halt te houden op een zitbank, ter hoogte van het fietsknooppunt 97, voor een laat ontbijt. We waren ondertussen een half uurtje onderweg. Na de broodjes gingen we verder op weg en volgden het jaagpad langs de Dijle. We bemerkten er de aanwijzing dat we vorderden richting knooppunt 132 van het wandelnetwerk Rivierenland. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’, verlieten we even het jaagpad, om over korte afstand de Hoge Weg te betreden. Vrij vlug betraden we terug het jaagpad, ditmaal Zennegatvaart genaamd. Wat verder kwamen we aan ter hoogte van het Overstromingsgebied Zennegat en hielden er even halt op een zitbank, teneinde wat te genieten van het zicht op het gebied. De bermen waren ondertussen reeds fel geel gekleurd in deze prille lente.

Na een korte wandelpauze stapten we nog altijd verder op het jaagpad, ditmaal richting knooppunt 87, dat zich bevindt ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. Via de dicht op elkaar volgende knooppunten 87, 86 en tenslotte 85, op de Thiebroekvaart, staken we achtereenvolgens de Leuvense Vaart en de Zenne over. Aan de overzijde van de brug over de Zenne, draaiden we vervolgens rechtsaf het jaagpad op langs de Zenne, de zogeheten Rupeldijk. We stapten voorbij het Zennegat, rechts gelegen, waar voorbij de Zenne, de Leuvense Vaart en de Dijle samenkomen. We maakten een lange bocht naar links en verwijderden ons van het Zennegat. Geruime tijd via de Rupeldijk verder wandelend, kwamen we even later ter hoogte van het knooppunt 89, net voor de blauwe fietsbrug over de Dijle. We verlieten dan ook de Rupeldijk en staken rechts het water over, om verder te gaan richting brug over de Nete. Net voorbij de brug passeerden we het knooppunt 166 en vonden in de nabijheid van de volgende brug, knooppunt 165. Daar bogen we af naar rechts en overschreden dus de Nete niet. Zowat voorbij de beide bruggen komen Nete en Dijle samen om er de Rupel te vormen. We zouden vanaf nu over langere afstand het jaagpad volgen langs de Nete, richting Walembrug. Doch hielden vooreerst even halt omstreeks 11:05 uur voor het nuttigen van een sandwich.

Even later gingen we opnieuw op pad op het jaagpad langs de Nete. We volgden er min of meer de meanders van de rivier, om opnieuw onder de autosnelweg E19 door te gaan. Voorbij het viaduct van de E19 bevonden we ons in de Emiel Engelsstraat en stapten opnieuw voorbij een knooppunt, namelijk 171. Het jaagpad mondde uit ter hoogte van Walem-Brug, knooppunt 221. Via enkele trappen beklommen we de brug teneinde de Mechelsesteenweg over te steken. Aan de andere zijde daalden we opnieuw af naar het jaagpad en wandelden in dezelfde richting verder. Uiteindelijk verlieten we ter hoogte van het knooppunt 227 het jaagpad en begaven ons richting Roosendael. Via de knooppunten 179 en 180 gingen we doorheen het bos behorende tot het domein Roosendael, waarna we uitkwamen in de Lange Zandstraat. Vanaf daar, knooppunt 253 vervolgden we onze tocht richting knooppunt 252 en dit langs de Kuikenstraat. Zo kwamen we terecht op een rechtlijnig wandelpad dat ons zou brengen tot op de Liersesteenweg, aan het knooppunt 181. We bevonden ons daar op een gedeelte van een route richting Santiago de Compostela, alsook de GR12. Eenmaal dit drukke kruispunt bereikt, stapten we geruime tijd via de Liersesteenweg, tot we die naar rechts konden verlaten op een wandelpad langs de Dijle, de Slachthuislaan. Zo passeerden we het Tivolipark.

We dwarsten er nadien de Antwerpsesteenweg en volgden aan de overzijde verder het jaagpad. Op het einde, na een haakse bocht naar links, betraden we de Oude Antwerpsebaan naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot voorbij het spoorwegviaduct. Net daar voorbij ging het opnieuw linksaf, waarna we doorheen een stukje bos een smal wandelpaadje namen, dat ons tenslotte liet uitkomen ter hoogte van het jaagpad langs de Dijle aan de site van Electrabel. We begaven ons even later naar links op het jaagpad, om nadien stilaan onze wandeling te eindigen aan het drukke kruispunt met de Guido Gezellelaan. We konden er tot slot nog enkele foto’s nemen van de omgeving, om nadien huiswaarts te keren. Einde van een wandeling over een afstand van 21,984 km. We waren ondertussen de klok van 15:40 genaderd toen we onze voordeur opnieuw konden openen. Einde van een zonnige tocht in tijden van…”

438: Boom, Zaterdag 21 maart 2020, 19,953 km. (8894,338 km.)

“Wandelen in tijden van Corona, een van de eerste tochten die we ondernamen in de nabijheid van onze woonst, omwille van de toen geldende beperkingen. We hadden dan ook besloten een tocht te maken langs knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus naar het nabije Boom, om vanaf daar te voet huiswaarts te keren. Het was dan ook omstreeks 10:00 uur toen we in Boom van start gingen ter hoogte van het knooppunt 120 aan het begin van de Rupelbrug op de N177. We staken meteen de Rupel over om aan het andere uiteinde, linksaf het jaagpad op te gaan, richting Klein-Willebroek. Een volgend knooppunt op onze weg troffen we aan ter hoogte van Hoofd, met name 121 in Klein-Willebroek. Ondertussen hadden we de voorbije kilometer genoten van een zicht op Boom aan de overkant van de Rupel. We staken de Sluis van Klein-Willebroek over en konden daar een tank bekijken, als aandenken aan de gevechten tijdens WOII, geplaatst op de Louis de Naeyerkaai. We hielden rechtdoor aan en stapten verder langsheen het jaagpad op de Louis de Naeyerkaai om er een weidse bocht naar links te maken en verder te gaan via de Heindonkstraat. Nog altijd min of meer evenwijdig aan de Rupel wandelend, kwamen we even verder aan het knooppunt 197. Aldaar verlieten we het jaagpad en begaven ons naar rechts in het Broek de Naeyer.

Hier konden we een tijdje genieten van een prachtig stuk natuur, waar we af en toe een waterpartij konden bekijken. Het voorjaarszonnetje voelde aangenaam en deed even denken aan de voorbije wintermaanden. Na een tijdje te hebben genoten van rustige wandelpaden doorheen het Broek, bereikten we opnieuw de openbare weg in de Victor Dumontlaan, meteen knooppunt 198. Langs de parking van een rechts gelegen bedrijf stapten we zowat 200 m verder tot aan het knooppunt 191 net voor de Stuyvenbergbaan. We draaiden er linksaf en begaven ons opnieuw in het Broek de Naeyer. Vrij vlug volgden we een wandelpad naar rechts en trokken doorheen het natuurgebied de Biezenweiden, opnieuw een uniek stukje natuur. We troffen er het knooppunt 123 aan, welke ons gebood rechtsaf te wandelen, voorbij het watergebied De Bocht, om derwijze de Stuyvenbergbaan te betreden. We kruisten de drukke weg om aan de overzijde via een hek het gebied in te gaan van de Watersportbaan Hazewinkel. Net voorbij deze toegang kwamen we voorbij het knooppunt 152. We begaven ons naar rechts om het wandelpad te volgen dat omheen de Watersportbaan gaat. Na zowat 1,5 km te hebben afgelegd omheen deze watervlakte, waren we aan de overzijde aangekomen en vonden er het knooppunt 144. Tijd om er het wandelpad te verlaten.

We daalden dan ook af naar rechts en begaven ons in het Natuurreservaat Blaasveldbroek. Via smalle paden en voorbij tal van kleine watergebieden, kwamen we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van 14 bunders. Even er voorbij passeerden we het knooppunt 146 en bijna 300 m verder reeds knooppunt 190. We maakten nadien een bocht naar links om verder doorheen het Broek te wandelen, gevolgd door een bocht naar rechts, richting vogelkijkpunt Grote Plas. Voorbij deze uitgestrekte watergebieden ging het aan het knooppunt 139 linksaf naar het amper 300 m verder gesitueerde knooppunt 140. We verlieten er de natuur en stapten rechts de Schotelveldstraat in. Tussen de velden bewandelden we een smalle asfaltweg, waarna we terecht kwamen op het kruispunt met de Beukenhofstraat, tevens knooppunt 68. We gingen verder rechtdoor naar het volgende kruispunt, waar meerdere wegen samen kwamen, we troffen er het knooppunt 68 aan. Min of meer rechtdoor betraden we de kaarsrechte smalle Heffenveldweg, vrij vlug overgaand in een onverharde weg. We kruisten aan het knooppunt 75 de Keramiekstraat, teneinde aan de overzijde verder te gaan in de Heffenveldweg, toepasselijk tussen de velden. Even later ging het over de Brouwerijstraat, ondertussen grondgebied Heffen om verder te gaan in de Kerkstraat. Via dit grindpad staken we Groenenbeemd over.

Rechtdoor kwamen we tenslotte aan op het plein van Heffen-Dorp, inmiddels knooppunt 142. We staken het plein over, om tussen twee woningen door het jaagpad naast de Zenne te bereiken, weliswaar na een kort klimmetje. We begaven ons op het jaagpad naar rechts tot aan de nabij gelegen Steenweg op Blaasveld, aan het knooppunt 76. We staken naar links via de brug de Zenne over, om er aan de andere kant van de brug knooppunt 275 te vinden. We volgden over korte afstand de Steenweg op Blaasveld en draaiden dan rechts de Mechelbaan op, waarna we op de eerste Y-splitsing het knooppunt 81 passeerden. We kozen de rechtse tak en betraden het smalle betonnen Vorendonkstraatje. Dit eindeloos lijkend weggetje, voerde langs enkele stroken bos en vooral langs tal van akkers en weilanden. Tot slot eindigde deze kronkelende weg ter hoogte van de druk bereden Leestsesteenweg, knooppunt 65. Enkele stappen naar links bevond zich het knooppunt 66, waar we de Leestsesteenweg dwarsten en aan de overzijde, wat verder naar links, onze wandeling vervolgden in de Oude Leestsebaan. We verkregen rechts van ons het natuurreservaat Robbroek en passeerden intussen de knooppunten 64 en 129. Bijna op het einde van de Oude Leestsebaan en net voor het viaduct van de E19 vonden we het knooppunt 194. We verlieten er de weg en draaiden rechtsaf het Robbroek in om er evewijdig aan de autosnelweg verder te stappen.

Ter hoogte van een splitsing van bospaden, aan het knooppunt 332, hielden we dezelfde richting aan om tenslotte terug vaste grond te verkrijgen in de Stuivenbergbaan. Enkele bochten later ter hoogte van het kruispunt met eveneens Stuivenbergbaan, knooppunt 126, volgden we de baan verder naar links. We gingen onder de E19 door en kruisten de N109, de Uilmolenweg, om nog verder de Stuivenbergbaan te bewandelen. We gingen voorbij het knooppunt187, om nadien richting knooppunt 258 op te zoeken. Even verder ging het dan ook rechtsaf het Vrijbroekpark in. We gingen omheen de vijver van het park, draaiden omheen het Vrijbroekhof en stapten doorheen een gedeelte van de Rozentuin. Daar troffen we voorbij het laatste knooppunt aan 258 bijna aan de ingang van het park. We verlieten dan ook even later deze groene omgeving en wandelden via de kortst mogelijke weg opnieuw huiswaarts. We sloten deze eerste wandeling in tijden van Corona dan ook af na 19,953 km en 26.254 stappen.”