545: Pelt, Zaterdag 10 juni 2023, 17,952 km. (10.741,783 km.)

“Een wandeling via knooppunten doorheen het uitgestrekte Natuurpark Plateaux – Hageven, met start en aankomst ter hoogte van het Bezoekerscentrum De Wulp, gelegen in de Tussenstraat te Pelt. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats aan het bezoekerscentrum. Het was inmiddels 11:00 uur geworden toen we de wandeling konden aanvangen. Net voorbij De Wulp begonnen we op deze bloedhete dag aan het wandelknooppunt 50 en betraden dadelijk een grasgebied in de nabijheid van de waterloop, de Dommel, waarna we een eerste waterpartij konden bekijken, vol bloeiende waterlelies. Een smal tegelpad leidde ons verder tussen het hoog opgeschoten gras, voorbij een gedenkplaat ter ere van Hubert Lehaen, conservator van het Hageven tot 2003. Op het einde van het pad kwamen we ter hoogte van een T-kruising aan een vogelkijkhut, tevens knooppunt 53. We kozen linksaf en konden via een vlonderpad verder stappen tussen rietvelden. Een haakse bocht naar links leidde naar een smalle zandweg langs een kleine boszone. Waar de zandweg breder werd, ondertussen Bergeiksendijk, bochtten we langzaam naar rechts. We gingen er het knooppunt 48 voorbij, om over korte afstand verder, uit te komen op een kruispunt van meerdere wegen, tevens knooppunt 47. We troffen er in de nabijheid van een rustbank het kruisbeeld aan van de verkeerde Lieveheer, opgericht in 1847, omwille van het Christusbeeld dat het hoofd neigt naar links. We maakten er een scherpe bocht naar rechts en begonnen aan het bewandelen van een lange rechte smalle asfaltweg, waarnaast een bredere zand- en grasweg.

Af en toe verkregen we een beetje schaduw van de bomen en struiken bezijden de weg, doch in hoofdzaak wandelden we in het volle zonlicht. Zowat 1,5 km verder, voorbij een eerste rechts gelegen ven, stapten we voorbij het knooppunt 51 en hield de verharding op. In de plaats ging de weg verder via een brede onverharde grindweg. We vonden er bezijden het pad een picknikbank, alwaar we omstreeks 11:58 uur even overgingen tot het nuttigen van een broodje, ondertussen met uitzicht op het Hageven. Na deze zonnige wandel- en eetpauze, stapten we verder in dezelfde richting. Een 600-tal meters verder ging het aan het knooppunt 52 voorbij, om 300 m verder reeds het knooppunt 69 aan te treffen, waar we de grens tussen België en Nederland kruisten. Even voordien waren we via een stenen brugje het Afwateringskanaal over gegaan. We bevonden ons nu op het Nederlands wandelnetwerk en hielden dezelfde richting aan tot aan het knooppunt 11, aan de parkeerplaats de Plateaux. Tussen enkele picknicktafels konden we een mooie houtsculptuur bekijken. Aan het knooppunt 11 sloegen we haaks rechtsaf en betraden het natuurgebied De Plateaux. We waren vanaf nu verzekerd van een hele tijd wandelen in de schaduw, vermits de route ons verder leidde doorheen het bos. Sommige delen waren niet toegankelijk, waardoor we af en toe van richting dienden te veranderen, tot we na amper 1 km reeds het knooppunt 61 vonden. We gingen er rechtsaf en bevonden ons ondertussen in een begrazingsgebied, waardoor we tal van wandelpoortjes vonden op onze weg.

Een smal en kronkelend bospaadje liet ons langzaam een ruime bocht maken naar rechts, waarna we via een volgend poortje het begrazingsgebied verlieten en terecht kwamen in een uitgestrekte graszone. Hier voelden we pas echt hoe warm het inmiddels was geworden, omwille van het gebrek aan beschutting tegen de zon. Eenmaal het gras achter de rug bereikten we voor de tweede maal het knooppunt 69, om er ditmaal links te kiezen en een stukje de voorheen afgelegde weg in omgekeerde richting te volgen. We staken nogmaals via een brugje het Afwateringskanaal over en bevonden ons opnieuw op Belgisch grondgebied. Nogmaals het wandelknooppunt 52 aangetroffen, ging het ditmaal linksaf via een wandelpoort een zanderige vlakte op. We stapten nagenoeg evenwijdig aan de grens. Waar de zandweg een eerste bocht maakte naar rechts, konden we nog even pauzeren aan een picknickbank aan de rand van het bos. Wegens de blakende zon, zochten we even wat verkoeling in het aanpalende bos, alvorens we nadien dwars over de zandvlakte verder gingen op zoek naar het knooppunt 94. Een zandweg leidde in de richting van een klein groepje bomen, waar enkele runderen in de schaduw genoten van een koel briesje. Een grenspaal werd voorbij gegaan, om tenslotte aan te komen ter hoogte van de houten wandelbrug Hageven, welke ons de Dommel liet overschrijden. Voorbij de brug volgden we nog wat tussen het riet en gras door tot we een dwarsweg betraden aan het knooppunt 94.

We kozen de richting naar links en bevonden er ons op het traject van de GR561, Diest-Maastricht. Via deze aardeweg gingen we het knooppunt 93 voorbij en behielden dezelfde richting tot aan het knooppunt 96, waar we inmiddels terecht kwamen op de Grote Heide, een smal asfaltwegje. Aan de overzijde wandelden we verder op de aardeweg, om na een haakse bocht naar rechts opnieuw Grote Heide te betreden. Tussen uitgestrekte akkers stapten we onder een loodzware zon voorbij het knooppunt 128 om nadien aan het volgende knooppunt 129, aan te komen op het kruispunt met de Grote Heideweg, die we rechts opdraaiden. Geruime tijd later, kozen we een veldweg schuin links, de Wildlaan, die vooreerst verliep tussen akkers en wat verder langs de rand van een bosje. We bereikten aldus het knooppunt 127, om net er voorbij schuin rechts de veldweg te verlaten en de openbare weg te betreden, Ganzenpas. Tegenover een enorme villa, voorzien van camera’s, konden we in de schaduw van enkele bomen even rusten en vooral de dorst lessen. We begaven ons even later opnieuw op weg via Ganzenpas en aansluitend over korte afstand rechts op de Grote Heide. Amper 50 m verder verlieten we de weg en gingen links net vóór een woning een grindweg op. Na een bocht naar rechts vonden we het knooppunt 91. Daar ging het vrij scherp naar links om er een smal paadje te bewandelen doorheen een boszone.

Het bospaadje mondde tenslotte uit in de Vlasrootweg, om er aan de overzijde de Buizerdstraat te kiezen. Tussen de villa’s door stapten we tot op het einde van de straat, om er vervolgens even linksaf de Lochterdijk te kiezen tot aan het knooppunt 90. We begaven er ons rechtsaf doorheen een brede dreef op een grasweg. Aan het andere uiteinde van de dreef gingen we rechtsaf op de Weidenstraat tot aan het kruispunt met de Broeseinderdijk. Amper enkele meters naar rechts bevond zich het knooppunt 54, om er links een smal asfaltwegje in te gaan. Net aan het begin van het wegje hielden we even halt ter hoogte van een klein monumentje betreffende een verongelukt vliegtuig, de Mustang FZ125, neergehaald op 17 september 1944. Op het einde van het vrij bochtige wegje kwamen we uiteindelijk opnieuw aan het knooppunt 50, alwaar we ’s ochtends waren van start gegaan. Om de hoek konden we dan even verpozen op het terras van het bezoekerscentrum en vooral genieten van een blik cola, dat zonder veel moeite vrij vlug de bodem liet zien. We hadden vooral genoten van een prachtig wandelgebied, ondanks de hitte, maar toch goed voor 17,952 km wandelgenot.”