447: Heide, Zaterdag 09 mei 2020,12,362 km. (9057,802 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, doch reeds met enkele versoepelingen, konden we even wat wandelen verder van huis. We maakten dan ook vooreerst een verplaatsing per bus en trein naar het station van Heide, in de buurt van het Grenspark Kalmthoutse Heide. Eenmaal daar aangekomen konden we ter hoogte van de parking van het station nog even genieten van een broodje, alvorens de wandeling aan te vangen. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we op weg. Via het Statieplein konden we terecht in de Guido Gezellelaan, om nadien doorheen het bos van de Withoefse Heide, aan te komen ter hoogte van de Poort De Vroente, een van de toegangen tot de Kalmthoutse Heide. Deze aanlooproute van het station Heide naar deze poort is duidelijk aangegeven door middel van pijltjes. Onderweg daarheen trouwens wandelden we voorbij de knooppunten 18, 10 en 11 van het wandelnetwerk Kempense Heide. De eerste 1,7 km waren aldus een feit. Aan de ingang van de Kalmthoutse Heide bevindt zich een groot infobord, met daarop de talrijke wandelroutes doorheen het gebied.

Als eerste route kozen we het Wandelpad Vlinder, goed voor 2,7 km. Langs deze eerder korte wandeling kregen we een mengeling van bospaden, dreven en af en toe smalle wegels doorheen een gemengd gebied van bos, droge en natte heide en een stukje ven. Nog vroeg op de dag konden we toch al genieten van de rust uitgaande van het bos en af en toe een straaltje zon pikken. Na dit eerder korte begin van onze wandeltocht, kwamen we tenslotte opnieuw terecht aan de toegang Poort De Vroente. Een hapje en een drankje later, konden we op weg voor een tweede wandeling doorheen de Kalmthoutse Heide en ditmaal kozen we voor het Wandelpad Duin, een tocht van 7,5 km. Tijdens deze tocht verkregen we een totaal ander beeld van dit Grenspark, omwille van de aanwezigheid van uitgestrekte heidevlaktes, duinmassieven, natte heide en weilanden. Ondertussen wat later op de dag, konden we voelen dat de zon duidelijk wat meer warmte gaf. Vooral bij de passage doorheen de open zandvlakte was het duidelijk dat het een warme tocht werd. We verkregen een schitterend zicht op de omliggende bossen.

De bloeiende heide liet ontelbare schakeringen paars zien en dat vormde een fel contrast met de kleur van het zand. Een kudde grazende schapen liet toe even stil te staan en te genieten van het schouwspel. Naarmate we verder het Graspark ingingen ontmoetten we amper nog andere wandelaars en was het echt genieten van de stilte. Eenmaal het verste punt bereikt, maakten we een lange bocht naar rechts, om stilaan terug te keren naar de ingang van de Kalmthoutse Heide. Toen we nog langs een stukje ven stapten, was het lawaai van de kikkers er enorm. Tal van andere passanten hielden er ook even halt om te luisteren en hier en daar trachten een exemplaar op de digitale plaat vast te leggen. Een opvallend opschrift onderweg is ons nog bijgebleven ‘Met de natuur als gids is het onmogelijk te verdwalen’. Echter aan alles komt vroeg of laat een einde, zo ook aan deze eerder korte lentetocht. Na het einde van het Wandelpad Duin, volgden we dezelfde aanlooproute als eerder op de dag, terug naar het station van Heide. Restte ons nog de terugreis huiswaarts na exact 16267 stappen, goed voor 12,362 km. Het voelde zalig even verder van huis te kunnen wandelen.”