444: Hechtel-Eksel, Zaterdag 06 februari 2021, 17,7 km. (9010,518 km.)

“Aan het begin van een nieuwe maand tijdens het jaar, trokken we nog even op pad naar de provintie Limburg. We hadden voordien via onze wandelkaart Bosland, een traject uitgepijld dat van start ging te Hechtel-Eksel, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 285 van het wandelnetwerk Bosland. Via Cambio maakten we dan ook de verplaatsing en hielden onderweg even halt voor een kopje koffie op de snelwegparking te Ranst. Toen we nadien de startplaats naderden was het even zoeken teneinde de juiste startplaats te vinden, met name Parking Bosland Pijnven, in de Kiefhoekstraat. Nadat we het schoeisel hadden gewisseld en vooral ons te hebben voorzien van warme kledij, gingen we omstreeks 11:05 uur op weg vanaf het knooppunt 285. We begaven ons net voor het Bosmuseum Pijnven naar rechts, om slechts 200 m verder reeds knooppunt 286 aan te treffen. Opnieuw dienden we rechts te houden, om via een andere bosdreef, vrij snel links verder te wandelen. Na amper 800 m te hebben genoten van de geur van een nat bos, belandden we reeds aan het knooppunt 216 op een kruispunt van bospaden. We bevonden ons opnieuw nabij de Kiefhoekstraat en konden er een mooi kunstwerk bekijken, getiteld ‘De Boom in’. Naast het werk troffen we een wandelpaaltje aan dat de richting aangaf van ons volgende knooppunt, 217. We betraden op die manier de lange Lorkendreef, een vrij brede zanderige weg. Slechts 100 m voorbij het kunstwerk gingen we reeds knooppunt 217 voorbij en hielden dezelfde richting aan.

We stapten voorbij ontelbare zijdreven rechts, jammer genoeg allemaal niet toegankelijk. Ruimschoots 1 km verder langs dit stille en vooral rustige pad, verlieten we de Lorkendreef naar rechts en vervolgden onze wandeling in de Kerselaerendreef om er het knooppunt 218 te vinden. In de nabijheid lag een kanjer van een omgevallen boom, de ideale plek om omstreeks het middaguur even te genieten van een sandwich en een kopje koffie. We bevonden ons inmiddels op een smaller bospad en dat was hier en daar vrij modderig. Na deze korte wandelpauze gingen we aan het knooppunt linksaf om wat verder opnieuw rechts te kiezen via een ander smal bospad. Na nogmaals te zijn veranderd van richting bereikten we vrij snel het knooppunt 224 om er gwoon rechtdoor verder te gaan. We kwamen zo terecht in de Zandstraat, alwaar we ons naar links begaven, om er langs een open heidegebied te passeren. Voorbij dit open terrein draaiden we rechtsaf en stapten verder tot aan de openbare weg, de Eindhovensebaan (N715). Met wat moeite raakten we veilig deze drukke weg over, om aan de overkant een brede grasweg in te gaan. Blijkbaar aangelegd omwille van de aanwezigheid van een ondergrondse gasleiding. Wat verderop ging het aan het knooppunt 221 haaks linksaf en vervolgden we onze weg tot we opnieuw de openbare weg bereikten in de Winnerstraat. We bevonden ons aldaar op het traject van de GR564.

We kruisten de Winnerstraat om aan de overzijde verder door het bos te wandelen, ditmaal via een smal paadje. Enkele honderden meters verder kwamen we aan het knooppunt 223, om er andermaal te veranderen van richting, ditmaal haaks linksaf. Voortdurend door het bos wandelend, dienden we driemaal haaks rechts en tevens driemaal haaks links te gaan, om tenslotte opnieuw een wandelknooppunt aan te treffen, 403. Even voor het aantreffen van dit knooppunt hadden we omstreekss 13:00 uur op een van de bospaden een picknickbank gevonden, alwaar we even halt hielden voor een kopje koffie en een banaan. Een korte wandelpauze later gingen we opnieuw op pad en arriveerden vrij snel opnieuw aan de Eindhovensebaan (N715). Een mooie houtwal viel rechts van de dreef te bekijken. Aan de overzijde van de Eindhovensebaan ging het nu rechtdoor verder op een grindweg, langs de rand van het links gelegen bos. Rechts lag een uitgestrekt weiland en hier voelden we voor het eerst echt de schrale wind. Na geruime tijd dit pad te hebben bewandeld, maakten we een lange bocht naar rechts en even later naar links, nog steeds langs de bosrand.

Even later bereikten we een dwars gelegen wandel- en fietspad aan het knooppunt 461, beter gekend als de Lommelse Gracht. Hier konden wandelaars het brede grindpad gebruiken en de fietsers een afgescheiden asfaltpad. We begaven ons meteen naar links en waren begonnen aan een lange tijd wandelen over het brede, af en toe golvende grindpad. Zowat 1 km verder maakten we een bocht naar rechts, om er meteen een picknicktafel aan te treffen, tussen het grindpad en het fietspad. Inmiddels waren we de klok van 14:15 nabij, tijd dus om nog even wat mondvoorraad te gebruiken. Een 15-tal minuten later gingen we op dezelfde weg verder en kwamen langs akkers links en de bosrand rechts. We bevonden ons daar in de Dodenveldstraat. Op het einde van deze grindweg tenslotte kwamen we aan het knooppunt 462, ondertussen reeds elf km op pad. We kruisten er het fietspad dat naar links bochtte en stapten rechtdoor verder op een zanderig pad. We kwamen nadien uit op de Ford Lommel Testbanen, waar we noodgedwongen links dienden te houden. We wandelden een tijdje evenwijdig aan deze site om een kruispunt te bereiken aan het knooppunt 114. We draaiden links het smalle verharde wegje op en stapten een tijdje langs de rand van het bos links en akkers rechts. Na wat draaien en keren, vonden we ongeveer 1 km verder knooppunt 177, ter hoogte van een alleenstaande boom, voorzien van een rustbankje.

We namen er dan ook even de tijd om te genieten van een koekje en een beetje chocomelk, als vieruurtje, alhoewel het pas 15:10 uur was geworden. Na deze zowat laatste wandelpauze hielden we dezelfde richting aan over zowat 500 m tot aan het knooppunt 178, waar zich rechts van de weg een grote picknickplaats bevindt. We verlieten er definitief de Lommelse Gracht en begaven ons schuin rechts een ander bospad in, langs de vlindervallei. Slechts 300 m verder, aan het knooppunt 175, verlieten we naar links het pad, om opnieuw het bos in te gaan, ditmaal langs een kronkelende boswegel, op weg naar het knooppunt 174. Stilaan het einde van de wandeling in het verschiet, gingen we verder op weg naar het knooppunt 287, wat het hoogtepunt van de wandeling zou worden. Na nog min of meer 1,5 km te hebben afgelegd door het bos via tal van dreven en paden, kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 287, alwaar we even konden genieten van het ‘Wandelen door de bomen’. Dit fietspad mag volgens plaatselijke aanduiding ook gebruikt worden door wandelaars. Aldus ging het in een cirkelvormig beweging vooreerst omhoog en nadien omlaag tussen de bomen. Een belevenis op zich, zoveel is zeker. Eenmaal opnieuw op de begane grond, namen we nog even een korte pauze in een schuilhut nabij het Fietspark.

Naarmate ondertussen de klok verder was gedraaid, begonnen we aan de laatste kilometers op weg naar het einde van deze winterse wandeling. Ter hoogte van het park volgden we dan ook de aanduiding naar het knooppunt 284, door middel van een vaak modderig pad. Onderweg troffen we tal van foto’s aan betreffende de dieren in het bos, alsook enkele mooie sculpturen. Eenmaal knooppunt 284 voorbij liep de tocht stilaan op zijn einde, op weg naar knooppunt 285, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Toen we opnieuw ons vehikel aantroffen waren we reeds nabij half zes en stilaan begon de duisternis in te gaan. We sloten deze tocht doorheen Bosland af na 17,7 km.”