454: Kleine-Brogel, Zaterdag 13 juni 2020, 19,080 km. (9201,382 km.)

“De volgende wandeling vond plaats binnen het wandelnetwerk Bosland, met start en aankomst in Kleine-Brogel. Na een ritje per auto, vonden we vrij gemakkelijk een parkeerplaats op de parking tegenover de kerk Sint-Ursula. Jammer genoeg was de taverne naast de parking nog dicht. We namen dan maar een laat ontbijt op de parking, waarna we aan de eigenlijke wandeling konden beginnen, vanaf het knooppunt 330, gesitueerd aldaar ter hoogte van de Burgemeester Voetslaan 9. We verlieten de parking omstreeks 09:55 uur en wandelden linksaf de Burgemeester Voetslaan in en dat onder een stralend blauwe hemel. Op het einde van de straat kwamen we aan de drukke N747, de Ekselsebaan, welke we kruisten om aan de overzijde verder te gaan in de Schansstraat. De weg maakte een lange bocht naar rechts, waarbij we ondertussen knooppunt 329 voorbij gingen. We lieten de Gijzenstraat links liggen, om wat verder aan een grote boerderij, op het kruispunt van de Schansstraat met de Schansstraat, linksaf te gaan en zo te arriveren tussen akkers en weilanden. Een bocht later belandden we op onverharde weg, om er zo het knooppunt 328 aan te treffen op een kruising van veldwegen. We gingen er rechtsaf om vervolgens een kleine waterloop te overschreiden en een tijdje te wandelen langsheen de rand van een bosje. Smalle wandelpaden verliepen een tijdje evenwijdig met een traag stromend waterloopje. Na de doortocht van dit mooie stukje natuur, mondde het pad uit ter hoogte van de N747, de Ekselbaan, aan het knooppunt 245.

Gelukkig dienden we deze drukke weg slechts over korte afstand naar links te bewandelen, via een afgescheiden grasstrook tot we naar links de eerstvolgende weg konden ingaan, de Eikelbosstraat. We stapten voorbij een rechts gelegen waterzuiveringsstation, waarna er net voorbij de verharding ophield en we op een brede veldweg terecht kwamen, die leidde naar wat bos. We bemerkten een infobord dat we ons inmiddels bevonden in de Dommelvallei, een natuurgebied in wording. Na een haakse bocht naar rechts kwamen we uit in een bocht van de Hoksentstraat, doch in plaats van de openbare weg te betreden, gingen we in de bocht haaks linksaf en wandelden verder het bos in. We stapten even later doorheen een gebied van hoog opgeschoten grassen en dit op smalle kronkelende paadjes, waarvan er enkele gedeeltelijk onder water stonden. Maar het moet gezegd, hier konden we tenvolle genieten van het stralende zonnetje en stukjes bos en graspercelen afwisselen. Tenslotte kwamen we opnieuw op asfalt terecht in de Hoksentstraat, ter hoogte van het knooppunt 244, om net voorbij een grote boerderij haaks rechtsaf te gaan op een veldweg, die leidde naar een ander gedeelte van de Hoksentstaat, een paar honderd meter verder. Daar gingen we linksaf in deze straat, om kort nadien aan het eerste kruispunt verder de Hoksentsstraat naar rechts in te wandelen.

Voor ons openbaarde zich een smalle kaarsrechte asfaltweg tussen de velden. Hier voelden we pas echt de warmte van de zon, daar we geen enkele beschutting hadden, doch de uitgestrektheid van de akkers was des te beter te aanschouwen. Op het einde van het rechte stuk en in een haakse bocht naar rechts, verlieten we de weg naar links via een breed graspad, evenwijdig aan de afsluiting van een paardenweide ernaast. Op die manier bereikten we het knooppunt 240, gesitueerd aan de Hoksentkapel of anders gezegd de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, een van de oudste kapellen van Limburg. We vonden er een mooie picknicktafel in de zon en namen dan ook van de gelegenheid gebruik om er omstreeks 11:15 uur te genieten van een broodje, alsook er een korte rustpauze in te lassen. Na een wat langere rust- en lunchpauze, wandelden we verder rechtdoor op de brede grasweg, om wat verder via een haakse bocht naar links te vervolgen tot we opnieuw op de openbare weg uitkwamen, terug in de Hoksentstraat, meteen knooppunt 242. Ditmaal stapten we verder de Hoksentstraat in naar rechts tot aan een kruispunt waar meerdere wegen samen kwamen.

Even voordien, bij het bereiken van het kruispunt met de Kruisstraat, informeerden we bij lokale bewoners naar een horecazaak. We werden verwezen naar een eindje verder in de Kuisstraat, waar café ’t Terrasje zou gevestigd zijn, zowat 300 m verder. Jammer genoeg, bij aankomst gesloten wegens privé aangelegenheid. Dan maar terug naar de Hoksentstraat om er even verder te kiezen voor de links gelegen Schansdijkstraat. Net alvorens de oude spoorweg te bereiken, vonden we het knooppunt 241, om er links een veldweg te kiezen, welke zou verlopen doorheen het Natuurreservaat Dommel. Ook ditmaal een schitterend natuurgebied, dat op het einde uitmondde op de Kenensdijk, om er linksaf te draaien. Dit smalle landelijke wegje volgend, ging het wat verder op het kruispunt met Blijlever naar rechts. Over langere afstand zouden we nu dit landelijke wegje volgen, tot we ter hoogte van een groepje woningen, links een veldweg konden ingaan. Even voordien ging het onder een hoogspanningslijn door, wat een bijzondere foto opleverde. De veldweg bracht ons tot aan het knooppunt 246, aan de oever van een kronkelend riviertje, waarvan we de oever naar rechts volgden. We zouden wat verder het knooppunt 314 moeten aantreffen, doch wellicht was een bordje verborgen of verwijderd, waardoor we tenslotte knooppunt 315 aantroffen. We waren dus even op het verkeerde pad geraakt.

Na een blik op onze wandelkaart van Bosland, konden we vrij vlug vaststellen dat we ons bevonden in de Molhemstraat. We gingen er rechtsaf op zoek naar het knooppunt 316, wat ons terug op het juiste traject zou brengen. Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we links aan in de Molhemstraat om dan links een mooie dreef te kiezen, de Kwikstraat. Op deze splitsing troffen we een zitbank aan ter hoogte van een reproductie van de Toren van Babel. We namen er dan ook even de tijd een hapje te eten. In de Kwikstraat, een veldweg trouwens, kwamen we even later op een kruising van bospaden, ter hoogte van het knooppunt 316. Daar zouden we normaal links dienen te kiezen voor de terugweg naar Kleine-Brogel, doch gelet op de nabijheid van het centrum van Peer, gingen we rechtsaf op weg naar knooppunt 308, ter hoogte van de kerk van Peer. We stapten wat verder, kwamen het bos uit in de Schommelstraat, om er rechtsaf te gaan en zo de drukke Industrieweg te betreden. Een paar meter naar rechts konden we aan de overzijde via een brug de N73, de Noordweg oversteken. Via vervolgens de Rustoordlaan, ging het in dalende lijn naar de Steenweg Wijchmaal om daar links te kiezen en zo de Sint-Trudokerk van Peer aan te treffen. Het was ondertussen 14:00 uur geworden, tijd voor een kopje koffie tegenover de kerk in Volkscafé De Wijzers. We hadden ondertussen het knooppunt 308 aangetroffen.

Na deze laatste wandelpauze gingen we opnieuw op pad, dezelfde weg als voorheen, terug naar het knooppunt 316. Eenmaal daar opnieuw aangekomen wandelden we nagenoeg rechtdoor, doorheen het bos, om aan de rand daarvan het knooppunt 390 aan te treffen, op een kruising van bospaden. We gingen haaks rechtsaf om een paar honderd meter verder een dwars gelegen veldweg naar links in te gaan. We hielden steeds dezelfde richting aan en wandelden het knooppunt 321 voorbij tussen de akkers. Vrij vlug reeds vonden we het volgende knooppunt aan de rand van een bosje, met name 322, om er rechts het bos in te gaan. We kwamen nu langs de grafheuvels van Molhem, welke zich bevinden in de nabijheid van de Dommel. Voorbij deze grafheuvels tenslotte kwamen we op een kruising van meerdere boswegen, tevens knooppunt 323. Een breed grindpad door het bos leidde naar knooppunt 326, om er links te draaien en langs de bosrand verder te gaan. In het bos dwarsten we vervolgens de Molhemstraat en eindigden wat later aan knooppunt 325. Het was ondertussen duidelijk dat deze knooppunten zich in elkaars nabijheid bevonden. Andermaal gingen we rechtsaf en stapten een tijdje door het natuurreservaat Tweeshoors. Zo bereikten we na alweer een mooi stukje natuur het knooppunt 327 aan de Molhemstraat. Waar hebben we die naam nog gehoord. Een bocht rechts-links later bevonden we ons reeds in de Gijzenstraat. Adieu bossen en natuur dus.

De Gijzenstraat bracht ons zowat opnieuw in de bewoonde wereld en liet toe opnieuw het knooppunt 329 aan te treffen, zowat een van de eerste knooppunten die we ’s ochtends waren voorbij gewandeld. We volgden nu in omgekeerde richting een stukje van de heenweg, met name via de Schansstraat naar de Ekselsebaan en vervolgens aan de overzijde door de Burgemeester Voetslaan naar de kerk van Kleine-Brogel. Het einde van een eerste en vooral aangename kennismaking met Bosland. We sloten deze zonnige tocht af na 25106 stappen, goed voor alweer 19,080 km. Alvorens de terugreis aan te vangen, namen we omstreeks 16:45 uur nog even de tijd voor het nuttigen van een frisse cola op het buitenterras van het Run Inn fiets- & biercafé aan de parking tegenover de kerk.”

444: Hechtel-Eksel, Zaterdag 06 februari 2021, 17,7 km. (9010,518 km.)

“Aan het begin van een nieuwe maand tijdens het jaar, trokken we nog even op pad naar de provintie Limburg. We hadden voordien via onze wandelkaart Bosland, een traject uitgepijld dat van start ging te Hechtel-Eksel, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 285 van het wandelnetwerk Bosland. Via Cambio maakten we dan ook de verplaatsing en hielden onderweg even halt voor een kopje koffie op de snelwegparking te Ranst. Toen we nadien de startplaats naderden was het even zoeken teneinde de juiste startplaats te vinden, met name Parking Bosland Pijnven, in de Kiefhoekstraat. Nadat we het schoeisel hadden gewisseld en vooral ons te hebben voorzien van warme kledij, gingen we omstreeks 11:05 uur op weg vanaf het knooppunt 285. We begaven ons net voor het Bosmuseum Pijnven naar rechts, om slechts 200 m verder reeds knooppunt 286 aan te treffen. Opnieuw dienden we rechts te houden, om via een andere bosdreef, vrij snel links verder te wandelen. Na amper 800 m te hebben genoten van de geur van een nat bos, belandden we reeds aan het knooppunt 216 op een kruispunt van bospaden. We bevonden ons opnieuw nabij de Kiefhoekstraat en konden er een mooi kunstwerk bekijken, getiteld ‘De Boom in’. Naast het werk troffen we een wandelpaaltje aan dat de richting aangaf van ons volgende knooppunt, 217. We betraden op die manier de lange Lorkendreef, een vrij brede zanderige weg. Slechts 100 m voorbij het kunstwerk gingen we reeds knooppunt 217 voorbij en hielden dezelfde richting aan.

We stapten voorbij ontelbare zijdreven rechts, jammer genoeg allemaal niet toegankelijk. Ruimschoots 1 km verder langs dit stille en vooral rustige pad, verlieten we de Lorkendreef naar rechts en vervolgden onze wandeling in de Kerselaerendreef om er het knooppunt 218 te vinden. In de nabijheid lag een kanjer van een omgevallen boom, de ideale plek om omstreeks het middaguur even te genieten van een sandwich en een kopje koffie. We bevonden ons inmiddels op een smaller bospad en dat was hier en daar vrij modderig. Na deze korte wandelpauze gingen we aan het knooppunt linksaf om wat verder opnieuw rechts te kiezen via een ander smal bospad. Na nogmaals te zijn veranderd van richting bereikten we vrij snel het knooppunt 224 om er gwoon rechtdoor verder te gaan. We kwamen zo terecht in de Zandstraat, alwaar we ons naar links begaven, om er langs een open heidegebied te passeren. Voorbij dit open terrein draaiden we rechtsaf en stapten verder tot aan de openbare weg, de Eindhovensebaan (N715). Met wat moeite raakten we veilig deze drukke weg over, om aan de overkant een brede grasweg in te gaan. Blijkbaar aangelegd omwille van de aanwezigheid van een ondergrondse gasleiding. Wat verderop ging het aan het knooppunt 221 haaks linksaf en vervolgden we onze weg tot we opnieuw de openbare weg bereikten in de Winnerstraat. We bevonden ons aldaar op het traject van de GR564.

We kruisten de Winnerstraat om aan de overzijde verder door het bos te wandelen, ditmaal via een smal paadje. Enkele honderden meters verder kwamen we aan het knooppunt 223, om er andermaal te veranderen van richting, ditmaal haaks linksaf. Voortdurend door het bos wandelend, dienden we driemaal haaks rechts en tevens driemaal haaks links te gaan, om tenslotte opnieuw een wandelknooppunt aan te treffen, 403. Even voor het aantreffen van dit knooppunt hadden we omstreekss 13:00 uur op een van de bospaden een picknickbank gevonden, alwaar we even halt hielden voor een kopje koffie en een banaan. Een korte wandelpauze later gingen we opnieuw op pad en arriveerden vrij snel opnieuw aan de Eindhovensebaan (N715). Een mooie houtwal viel rechts van de dreef te bekijken. Aan de overzijde van de Eindhovensebaan ging het nu rechtdoor verder op een grindweg, langs de rand van het links gelegen bos. Rechts lag een uitgestrekt weiland en hier voelden we voor het eerst echt de schrale wind. Na geruime tijd dit pad te hebben bewandeld, maakten we een lange bocht naar rechts en even later naar links, nog steeds langs de bosrand.

Even later bereikten we een dwars gelegen wandel- en fietspad aan het knooppunt 461, beter gekend als de Lommelse Gracht. Hier konden wandelaars het brede grindpad gebruiken en de fietsers een afgescheiden asfaltpad. We begaven ons meteen naar links en waren begonnen aan een lange tijd wandelen over het brede, af en toe golvende grindpad. Zowat 1 km verder maakten we een bocht naar rechts, om er meteen een picknicktafel aan te treffen, tussen het grindpad en het fietspad. Inmiddels waren we de klok van 14:15 nabij, tijd dus om nog even wat mondvoorraad te gebruiken. Een 15-tal minuten later gingen we op dezelfde weg verder en kwamen langs akkers links en de bosrand rechts. We bevonden ons daar in de Dodenveldstraat. Op het einde van deze grindweg tenslotte kwamen we aan het knooppunt 462, ondertussen reeds elf km op pad. We kruisten er het fietspad dat naar links bochtte en stapten rechtdoor verder op een zanderig pad. We kwamen nadien uit op de Ford Lommel Testbanen, waar we noodgedwongen links dienden te houden. We wandelden een tijdje evenwijdig aan deze site om een kruispunt te bereiken aan het knooppunt 114. We draaiden links het smalle verharde wegje op en stapten een tijdje langs de rand van het bos links en akkers rechts. Na wat draaien en keren, vonden we ongeveer 1 km verder knooppunt 177, ter hoogte van een alleenstaande boom, voorzien van een rustbankje.

We namen er dan ook even de tijd om te genieten van een koekje en een beetje chocomelk, als vieruurtje, alhoewel het pas 15:10 uur was geworden. Na deze zowat laatste wandelpauze hielden we dezelfde richting aan over zowat 500 m tot aan het knooppunt 178, waar zich rechts van de weg een grote picknickplaats bevindt. We verlieten er definitief de Lommelse Gracht en begaven ons schuin rechts een ander bospad in, langs de vlindervallei. Slechts 300 m verder, aan het knooppunt 175, verlieten we naar links het pad, om opnieuw het bos in te gaan, ditmaal langs een kronkelende boswegel, op weg naar het knooppunt 174. Stilaan het einde van de wandeling in het verschiet, gingen we verder op weg naar het knooppunt 287, wat het hoogtepunt van de wandeling zou worden. Na nog min of meer 1,5 km te hebben afgelegd door het bos via tal van dreven en paden, kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 287, alwaar we even konden genieten van het ‘Wandelen door de bomen’. Dit fietspad mag volgens plaatselijke aanduiding ook gebruikt worden door wandelaars. Aldus ging het in een cirkelvormig beweging vooreerst omhoog en nadien omlaag tussen de bomen. Een belevenis op zich, zoveel is zeker. Eenmaal opnieuw op de begane grond, namen we nog even een korte pauze in een schuilhut nabij het Fietspark.

Naarmate ondertussen de klok verder was gedraaid, begonnen we aan de laatste kilometers op weg naar het einde van deze winterse wandeling. Ter hoogte van het park volgden we dan ook de aanduiding naar het knooppunt 284, door middel van een vaak modderig pad. Onderweg troffen we tal van foto’s aan betreffende de dieren in het bos, alsook enkele mooie sculpturen. Eenmaal knooppunt 284 voorbij liep de tocht stilaan op zijn einde, op weg naar knooppunt 285, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Toen we opnieuw ons vehikel aantroffen waren we reeds nabij half zes en stilaan begon de duisternis in te gaan. We sloten deze tocht doorheen Bosland af na 17,7 km.”