“Nog altijd geplaagd door het fenomeen Corona,
maakten we ditmaal een wandeltocht langs knooppunten, behorende tot het
wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar
Duisburg, waar we gemakkelijk konden parkeren op de Kerkplaats. Alvorens van
start te gaan, namen we ter plaatse even de tijd voor een sandwich en een kopje
koffie. Een zwaar bewolkte hemel en een temperatuur van amper vier graden, niet
echt wandelweer. Toch gingen we omstreeks 10:00 uur van start, ter hoogte van
het knooppunt 46, dat zich bevindt op de Kerkplaats zelf. Vrijwel onmiddellijk
gingen we links de Pastorijstraat in, welke na een tweetal bochten uitmondde in
een grasweg. Af en toe wat modderig ging het in rechte lijn achter de huizen
links en velden rechts, naar het knooppunt 47. We troffen er een kapelletje aan
ter ere van O.L.Vrouw Heil van de Zieken. We wandelden haaks rechtsaf via een
licht dalende veldweg. Op het einde gekomen ging het haaks naar links en
begonnen we aan de beklimming van een veldweg, die nagenoeg op het einde
overging in de Achterstraat. We bereikten een kruispunt van openbare wegen en
sloegen rechtsaf de Achterstaat in. Tussen de bebouwing door volgden we deze
straat tot op het einde, om er links de Hertswegenstraat in te gaan.
Deze kasseiweg leidde ons langs de terreinen
voor tennis, hockey en golf van Tervuren. Voorbij dit sportcomplex kwamen we
aan de drukke Tervuursesteenweg, die we gelukkig op een verhoogd trottoir naar
rechts dienden te volgen. We stapten een tijdje voorbij het links gelegen
Kapucijnenbos, om nadien knooppunt 48 te vinden. We verlieten er naar rechts de
openbare weg en betraden het Park van Tervuren. Een brede grindweg, de Grote
Vaartdreef, liet ons genieten van enkele
waterpartijen links, met als eerste de Kleine Vaartvijver. Net er voorbij
troffen we het knooppunt 41 aan, alsook een picknicktafel. We namen er dan ook
omstreeks 11:00 uur even de tijd voor een kopje koffie. Omwille van de schrale
wind, hielden we de pauze eerder kort en stapten verder over de grindweg,
ditmaal langs de Grote Vaartvijver. Ondertussen konden we vaststellen dat er
vrij druk wandel- en fietsverkeer was in dit gedeelte van het park. Het zou pas
de voorbode zijn van nog erger. Aan het einde van deze tweede vijver, gingen we
links, net voor de Sint-Gertrudisvijvers, om kort erna rechts te houden op een
verharde weg, de Perkbosdreef. We stapten nu met de Sint-Gertrudisvijvers aan
de rechterkant. Net op het einde van deze vijver troffen we knooppunt 42 aan.
We verlieten er de verharde Perkbosdreef en sloegen een smal bospad in naar
links, de Potdreef.
Na wat draaien en keren, wat dalen en nadien
opnieuw klimmen, kwamen we terecht aan het einde van de Potdreef ter hoogte van
de Vossemvijver. We draaiden er linksaf en begaven ons op een verhard pad langs
de Vossemvijver en nadien de Gordaalvijver. We passeerden er een weliswaar
gesloten taverne, het Spaans Huis. We hielden dezelfde richting aan door middel
van de Spaans-Huisdreef en gingen langs de Kanaalvijver voorbij. Op het einde
van de Kanaalvijver konden we via een doorsteek naar rechts tussen de
Kanaalvijver en de Spiegelvijver door, richting hoger gelegen Africa Museum.
Dit zogheten Spiegelpad leidde tussen enkele mooi aangelegde tuinen, voorzien van
statige beelden, naar een reeks trappen, om te eindigen vóór het eigenlijke
Africa Museum. Een breed grindpad leidde naar links, richting nieuwe inkom van
het eigenlijke museum. We konden er dan ook omstreeks het middaguur even
terecht voor een bezoekje aan het toilet. Even later zetten we onze tocht
verder doorheen het Park van Tervuren en gingen voorbij het Afrikapaleis, met
tussen de beide vleugels het Hobé-gebinte. Via het Ijskelderpad en het Anna
Paulownapad, daalden we langzaam af naar de lager gelegen Kasteelvijver. We
bereikten er de lange Keizerinnendreef, die we rechts opgingen.
Op het einde van deze dreef kwamen we opnieuw
op de openbare weg in de Kastanjedreef, aan het knooppunt 4. We gingen over
korte afstand naar links via de Rijkunstdreef en stapten voorbij de
Sint-Hubertuskapel en de Kasteelvijver. Iets verder begaven we ons links in de
Spaans-Huisdreef, om vrijwel dadelijk opnieuw het bos in te gaan via de Wilde
Zwijnenweg. Het smalle bospad liet ons enkele malen van richting veranderen, tot
we tenslotte een kruispunt bereikten van een twaalftal bospaden. We bevonden
ons daar op het historisch herkenningspunt Zevenster, aangegeven door middel
van enkele dolmenstenen. Op deze plaats namen we de Duisburgdreef naar rechts
en kwamen korte tijd later opnieuw aan het knooppunt 41, alwaar we voorheen
even hadden gepauzeerd. We gingen nu in omgekeerde richting terug naar het
knooppunt 48 om het Park van Tervuren te verlaten. We betraden dan ook nogmaals
de Tervuursesteenweg, ditmaal naar links om meteen het knooppunt 48 aan te
treffen. We staken de steenweg over om aan de overkant het Kapucijnenbos in te
wandelen, op weg naar het knooppunt 49. Een eindeloos lang bospad, de
Beeldekensgatstraat zette ons op de goede weg. Het was er zalig genieten van de
geuren van het bos en opvallend veel rustiger dan in het Park even voorheen. Na
een tijdje in dezelfde richting te zijn gegaan, kwamen we tenslotte uit aan het
knooppunt 49, ter hoogte van de links gelegen Terschurenstraat. We hadden
opnieuw asfalt onder de wandelschoenen.
Rechts van de weg bevond zich voorbij een
slagboom de Terschurendreef. We troffen er een kanjer van een boom aan, welke
even fungeerde als zitbank, om er omstreeks 13:40 uur nog even te denken aan de
inwendige mens. Na onze maaltijd gingen we over een kort stukje asfalt,
Terschurenstraat, om opnieuw het bos in te gaan via de Beeldekensgatweg. Na nog
wat modder te hebben verwerkt, alsook een stevige beklimming, mondde dit bospad
uit ter hoogte van het knooppunt 401 op de openbare weg, de Hulststraat. We
troffen er met zicht op de akkers een zitbank aan alwaar we nog even konden
pauzeren en vooral genieten van het lager gelegen dal. Omwille van de daar
heersende wind, wandelden we verder links de Hulststraat in om vrijwel dadelijk
rechts een dalende veldweg in te draaien, de Waaienberg. Beneden aangekomen
kwamen we opnieuw in de bewoonde wereld en betraden de Ijzerstraat naar links.
Aan het eerste kruispunt ging het dan rechts de Koestraat in welke ons even aan
hoogte liet winnen, om nadien af te dalen naar het knooppunt 325. We bevonden
ons ondertussen in Overijse. Het laagste punt bereikt, ging het aan het
knooppunt 325 linksaf op een smal graspad, Ketelheide, in de richting van een
iets verder gelegen bosgebied. Een korte passage door het bos later, betraden
we de Bekestraat, inmiddels de gemeente Eizer. We bevonden er ons reeds aan het
knooppunt 324.
De Bekestraat naar rechts volgdend, kwamen we
uit op de drukke Duisburgsesteenweg in het centrum van Eizer. Om de hoek vonden
we het knooppunt 322 en gingen de steenweg op naar links tot we rechts
Horenberg konden inwandelen. We kregen er vrijwel dadelijk een klim van maar
liefst 18% te verwerken en dat ging vrij moeizaam. Hogerop waren we omringd
door een stukje bos om even later het hoogste punt te bereiken, waar we verder
Horenberg volgden. Na een heel eind dezelfde richting te hebben gehouden kwamen
we aan een Y-splitsing om er rechtdoor de Nekkedellestraat in te gaan. Weinig
verder kwamen we op het kruispunt met de Aardeweg, tevens knooppunt 323, een
smalle kasseiweg die we links begonnen af te dalen. Helemaal op het einde
kwamen we aan een kruispunt van meerdere veldwegen, knooppunt 402, waar we een
kapelletje aantroffen nabij een alleenstaande boom. Het was ondertussen 15:20
uur geworden, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We vonden dan ook een
plaatsje op de trappen van het kapelletje. Jammer genoeg was de zitbank onder
de boom reeds ingenomen. Na onze laatste picknick gingen we verder rechtdoor
via de Huldenbergstraat om er vrij snel het volgende knooppunt 403 aan te
treffen. We kwamen opnieuw tussen de woningen en waren niet meer zo ver
verwijderd van het eindpunt.
Aan het knooppunt 403 bogen we linksaf in de
Schonenboomstraat op na een kort klimmetje knooppunt 406 te vinden ter hoogte
van een tweetal watertorens. We gingen er rechts de Merenstraat in welke ons
leidde naar de Kerkplaats, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan.
Zo passeerden we achtereenvolgens nog de dicht bij elkaar gelegen knooppunten
405 en 404. We sloten deze winterse tocht dan ook af na 17,494 km te hebben
afgelegd.”