“Het parcours van de wandeling, welke we voor vandaag hadden uitgestippeld, maakt deel uit van het Wandelnetwerk Kempense Landduinen en nam een aanvang te hoogte van het wandelknooppunt 78, dat zich bevond in de Veldstraat 4-10. Omwille van de reeds duidelijk voelbare hitte, ongeveer 30°, namen we alvorens de start even een verfrissing op het terras van Taverne De Kroon, zowat op het centrale plein van Meerhout. Omstreeks 10:05 uur gingen we daarna op pad, richting eerste knooppunt, 77. Vrij vlug kwamen we tot de vaststelling dat er iets niet klopte, bleek nadien dat één of andere idioot, het aanwijsbordje ter hoogte van de taverne had verdraaid. Zodoende hadden we een verkeerde richting gevolgd. Na wat zoeken in de omgeving, vonden we dan toch de juiste richting. Er volgden enkele kerkwegels, doorheen een gedeelte van een woonwijk, afgewisseld met af en toe een stukje grindpad. Zo wandelden we langsheen de knooppunten 77 en 76, om uit te komen ter hoogte van een oude watermolen aan wandelknooppunt 71. Het molengebouw stond zowaar ‘te koop’ en ernaast bevond zich het ‘Bezoekerscentrum Joke’.
We verlieten hier voorlopig even de openbare weg en volgden een pad langsheen een kleine waterloop. Een gedeelte van de Monumentenroute (33 km), werd hierbij gevolgd. Volgens lokale aanwijzingen betraden we op die manier het natuurgebied het Grote Netewoud. Voorlopig echter bleef het bij een kronkelend paadje. Knooppunt 74 bereikt, ging het haaks linksaf via een graspad tussen de aardappelvelden. Wat verderop bereikten we opnieuw de openbare weg en volgden die over korte afstand naar rechts, tot we de kapel bereikten van St. Elisabeth. Zoals de traditie het wil op de dag van vandaag, stonden we hier echter voor een gesloten kapeldeur. Ter hoogte van de kapel volgden we linksaf een smallere weg, richting verder gelegen bosgebied. Aan knooppunt 75 aangekomen, kregen we een trajectwijziging aangeboden, ons volgende knooppunt 19, zouden we bereiken via knooppunt 29. Nadien zou blijken, dat het traject ongewijzigd was gebleven, doch dat er een bijkomend knooppunt was gekomen. We kregen nu een breed grindpad voor de voeten en doken zowat letterlijk het bos in.
Op weg naar knooppunt 19 volgden we geruime tijd enkele mooie bospaden. We bevonden ons dan ook in de Volsbergenbossen. Het grind had ondertussen plaats gemaakt voor zachte zandpaden. Dat het stilaan warmer werd, dat moeten ook de insecten hebben gevoeld. Ze werden alsmaar heviger. Doorheen dit mooie bosgebied volgden de knooppunten elkaar op in deze volgorde: 29, 19 en 97. Het kon echter niet blijven duren en vroeg of laat dienden we de openbare weg te bereiken, wat even later ook het geval bleek te zijn. Druk autoverkeer bleek vrij vlug storend over te komen, zodat we even verder met een tevreden gevoel een rechts gelegen asfaltwegje konden opgaan. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Balen, volgens de straatnaamborden. Het asfalt eindigde vrij vlug en we verkregen opnieuw een veldweg en tevens bosgebied. We bereikten uiteindelijk knooppunt 27 en opnieuw openbare weg. Een tijdje zouden we nu te lijden hebben van heet asfalt onder de voeten en een brandende zon.
Na wat afwisselend te hebben gewandeld over smalle asfaltwegen, af en toe onderbroken door een stukje grindpad, trokken we voorbij de knooppunten 26 en 23. Aangezien ondertussen stilaan de klok zowat twaalf uur was voorbij gegaan, keken we uit naar een plekje om even de inwendige mens te voeden. We vonden dan ook een tuinmuurtje, voorzien van wat schaduw, teneinde ons de broodjes te laten smaken. Ondertussen leek de zon steeds meer warmte te geven en begon onze drankvoorraad te slinken, maar meer nog, het drinkwater werd warm. We keken dan ook uit naar een plek om even bij te tanken. Na onze hap trokken we alweer op weg en volgden verder de asfaltweg, richting knooppunt 24. Aldaar aangekomen bemerkten we een café rechts, genaamd ’t Cafeeke, doch slechts geopend vanaf 13:30 uur. Meer dan een uur wachten was dan ook niet aan de orde. We bevonden ons ondertussen op het traject van de LF35 Kempen-Haspengouwroute. Dan maar terug op weg zonder bijkomende verfrissing. Vrij vlug verlieten we de openbare weg en volgden een grindweg doorheen een stukje bos.
Gestaag verder wandelend, bereikten we knooppunt 03 en bevonden ons in Hulsen. Onder een steeds warmer aanvoelende zon, ging het nu langsheen een betonweg tussen deels woningen en akkerland. Via knooppunt 15 bereikten we uiteindelijk een kruispunt ter hoogte van punt 13, alwaar we de betonweg verlieten en ruilden voor een asfaltweg naar links. Vermits ons drinkwater ondertussen niet langer te genieten was omwille van de warmte, gingen we op zoek naar vers gekoeld water. Gelukkig troffen we er een bejaarde dame aan in haar voortuin, welke ons graag te hulp kwam met een grote fles gekoeld water. We waren dan ook meer dan blij en betaalden de vrouw ruimschoots voor het aangeboden water. Zo konden we na een korte drankpauze op zoek naar de knooppunten 14, 83 en 82. We vonden deze dan ook via enkele mooie zanderige wegen, af en toe enigszins beschut tegen de felle zon en met links en rechts wat bos. Zo bereikten we uiteindelijk ter hoogte van het knooppunt 12 het jaagpad langsheen het kanaal.
Pas nu voelden we hoe warm het ondertussen was geworden, aangezien we hier langsheen het jaagpad geen enkele beschutting meer hadden tegen de zonnestralen. Het jaagpad leek dan ook eindeloos, met slechts heel in de verte een brug zichtbaar. Zo goed en zo kwaad het ging, trokken we verder langsheen het water. Na heel wat zweetdruppels kwamen we ter hoogte van het knooppunt 80 en verlieten we het jaagpad. We kwamen terecht in een woonwijk en vonden er aan de oever van het kanaal een picknicktafel, tijd om nog een hapje te eten en wat uit te rusten. Links bemerkten we iets verderop een grote parasol. Het was ondertussen 14:10 uur geworden en we waagden het even af te wijken van de route. Tot grote vreugde van maatje bleek dat we ditmaal geluk hadden, we bereikten herberg ’t Rustpunt in Olmen. Meteen konden we op het terras en onder een parasol genieten van enkele frisdranken. De rust, maar vooral de schaduw waren meer dan welkom. Geruime tijd later, keerden we een eindje op onze stappen terug richting knooppunt 80.
We dienden nu linksaf een stukje doorheen de bewoonde wereld te wandelen, tot we een rechts gelegen graspad opgingen. Via knooppunt 81, alwaar we rechtdoor aanhielden, ging het naar knooppunt 85. Aldaar kregen we opnieuw asfalt voor de voeten en dat wegje leidde ons terug naar een stuk bos, meer bepaald de Straalse Bossen. Jammer genoeg verliep een groot gedeelte van de route doorheen deze bossen over betonwegen. Uiteindelijk, eens het bos voorbij, kwamen we terecht op enkele landelijke wegen, tussen hoofdzakelijk weilanden. Een bordje bezijden de weg echter trok onze aandacht: ‘Het Merrets Ijshoeveke’. We waren heel dichtbij, dus een klein ommetje kon er nog wel bij. Even later op de parking stonden we voor een gesloten deur, met daarop de melding, dat omwille van de grote hitte 37,5°, de ijshoeve slechts haar deuren opende om 16:30 uur. We zetten dan maar onze tocht verder, ondertussen langsheen de knooppunten 86, 57 en richting 58.
Hier kwamen we letterlijk terecht tussen de koeien en dienden we een smal paadje te volgen tussen wat kreupelhout. We werden er behoorlijk gehinderd door de vele insecten en dienden bijna in looppas onze weg te vervolgen. Tientallen van die dieren tegelijk vielen letterlijk aan en even dienden we uit te wijken naar een stuk weide, teneinde de benodigde spray en zalfjes op te smeren, wilden we onze tocht zonder al te veel beten vervolgen. We snelden dan ook langsheen de knooppunten 59 en 60, alwaar we gelukkig opnieuw de openbare weg bereikten, niet voorzien van beplanting en vrij van beestjes dus. Eenmaal de natuur achter de rug volgden vanzelfsprekend enkele woonstraten. We vonden dan ook ter hoogte van een van de eerste woningen een muurtje van een oprit, om even een appeltje te schillen en stilaan het laatste drinkwater te gebruiken. Even later gingen we op zoek naar de volgende knooppunten, met name 62 en 67. We kwamen tenslotte dichter bij het centrum van Meerhout en troffen even later ter hoogte van punt 68 een eerste van een reeks kerkwegels aan. Kan het ook anders, dan dat we op die manier richting kerk wandelden.
Er scheidden ons nog slechts enkele wandelpaaltjes van de eindstreep, zo ging het nog langsheen knooppunt 69 en verder richting 72. Aldaar kwamen we terecht in één van de hoofdwegen doorheen de gemeente en we sloegen dan ook rechtsaf richting vertrekpunt, wandelknooppunt 78. Zo bereikten we na 4.53.16 uur stappen het dorpsplein van Meerhout, goed voor 20,286 km, 1009,3 cal en 27049 stappen. We namen nog even de tijd om te bekomen en vooral de dorst te lessen in Brasserie ‘De Met’, alwaar menig glaasje vlot werd leeg gedronken. Nadien konden we beginnen aan een warme rit huiswaarts. Ons vehikel was ondertussen zowat herschapen in een kleine bakoven.”
Het wandelen en verkennen doorheen zowat alle streken,
BeantwoordenVerwijderenis je 'thuis' herkennen. ♥