434: Holleken, Zaterdag 29 februari 2020, 13 km. (8823,644 km.)

“Een volgende etappe langsheen het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute, begon vooreerst met een verplaatsing per bus en trein naar het station van Holleken. De plaats waar we tijdens een vorige etappe waren gearriveerd. Na aankomst aldaar, namen we vooreerst nog even de tijd om een hapje te eten, waarna we konden beginnen aan een volgende dagtocht. Het was dan ook reeds 09:45 uur toen we via de trappen het perron van Holleken verlieten en beneden terecht kwamen in de Perkstraat. De dag begon dan ook met een beklimming over asfalt, waarna we de Lange Haagstraat kruisten en aan de overzijde verder wandelden over een smal pad tussen hagen en tuintjes, Voetweg 25 geheten. Op het einde van het pad kruisten we de Hollebeekstraat, teneinde aan de overzijde een veldweg te betreden naast akkerland links en tuinafsluitingen rechts. We volgden er aldus Voetweg 26 en kruisten wat verderop een aardeweg, Boesdaal. We hielden dezelfde richting aan op de veldweg tussen akkers en weiden, tot we op het einde aan een afsluiting haaks rechtsaf draaiden. We troffen er de bordjes aan betreffende het Wijnbronbeek Wandelpad. Op weinige meters daar vandaan kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rodestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via een wandelpoortje en gingen het Kleetbos in.

Na ongeveer 200 m maakten we in het bos een bocht naar links om aan de volgende splitsing rechts aan te houden. Op het einde van het bos gekomen stapten we opnieuw rechtsaf via Voetweg 31 om voorbij de rand van het bos linksaf te gaan op Voetweg 32. We gingen rechtdoor verder tussen bos rechts en visvijvers links om tenslotte uit te komen in de Heidedreef, opnieuw asfalt onder de voeten dus. Via deze dalende holle weg kwamen we beneden aan op een driehoekig grasveld, Devonsquare. We troffen er een opvallend beeldje aan van een Engelse heer, verwijzend naar de binding tussen Linkebeek en Kenton. Net voor het pleintje draaiden we tweemaal linksaf en stapten de Dwergboschstraat in. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de links gelegen Elfbunderslaan draaiden we deze straat in, om even verder omstreeks 11:00 uur even halt te houden op het kruispunt met de Zwaluwenlaan. We troffen er bezijden de straat een zitbank aan, ideaal om even te pauzeren en te genieten van een picknick op straat. Heel wat autobestuurders hun blikken negerend. Na deze aangename eet- en rustpauze zetten we onze wandeling verder.

We stapten nog even verder in de Elfbunderslaan om nadien rechts te Kleetboslaan in te slaan, welke ons leidde naar de Alsembergsteenweg. Aan de overzijde van de steenweg wandelden we linksaf op het fietspad, langs de muur van het Dwersboskasteel. Zowat 75 m verder, voorbij de kasteelmuur sloegen we rechts de Hongarijestraat in. We hielden dezelfde richting aan en draaiden langszaam naar rechts verder, langs de rand van een perceel bos. We volgden een veldweg tussen het bos en weide. Aan het einde van de links gelegen weide, stapten we rechtdoor het bos in, tot aan de eerste splitsing, waar we ons naar links begaven in een holle weg, Den Draaier. Het smalle pad mondde even verder uit op de openbare weg, tevens Den Draaier, ondertussen op het grondgebied van Beersel. We kruisten verder de Grote Baan en gingen aan de overzijde de Schoolstraat in, om deze vrij snel naar rechts te verlaten, de Windmolenstraat. We dwarsten de Kerkveldstraat en arriveerden op de Steenweg op Ukkel. We waren inmiddels de klok van 11:45 uur genaderd en hielden op het kruispunt even halt in café ‘In de oude pruim’, om er te genieten van een koffie, of waren het er twee? Na onze onderbreking ging onze wandeling verder via de Weidestraat, het verlengde van de Windmolenstraat. Net voor de spoorwegbrug ging het linksaf, een berm op via een smal paadje, hierbij ondertussen tevens de GR12 volgend.

We wandelden doorheen een stukje bos, om even verder aan een splitsing steil naar beneden te gaan tot op de openbare weg, de Zennedreef. We kozen rechtsaf en gingen onder de spoorweg door, om net er voorbij dadelijk linksaf te wandelen. We zetten onze tocht verder over een smal pad naast de spoorweg tot aan het station van Beersel. We draaiden rechts weg van de treinhalte en gingen tot aan het Kasteel van Beersel, in de Beerselsestraat. Voorbij het kasteel gingen we onder de spoorweg door, maakten een bocht naar links via de Lotsestraat, om nadien rechtsaf te gaan in Beukenlandschap. We volgden deze smalle kasseiweg tot aan het huis nr. 39. Daar verlieten we het traject van de GR12 en gingen rechts een smalle grindweg op, Blarenveld. Wat verder verbreedde het pad tot een straat, om er de Kasteelstraat te kruisen. Nog steeds rechtdoor ging het opnieuw over een smal pad, waarna we de Rollebeekstraat overstaken. Een heel eind verder eindigde het pad ter hoogte van een rond punt. We namen er de eerste afslag, de Kesterbeeklaan welke we volgden, tot we rechts via een brug de E19 konden overgaan. Voorbij de brug ging de tocht verder via de Kesterbeeklaan naar links, om nadien rechts af te slaan ter hoogte van een kapel, in de Spoorwegstraat.

Zoals de naam al liet vermoeden, ging het smalle asfaltwegje onder de spoorweg door, waarna we onmiddellijk links verder door de Spoorwegstraat gingen. Even verder ging deze weg over in de Gentstraat en passeerden we een sportcomplex. Net daar voorbij sloegen we rechts Zittert in, om een 200-tal m verder links een smal paadje op te gaan dat ons leidde door de wijk Blokbos. We kwamen op die manier aan de Sint-Jozefkerk van Lot, om er tegenover vervolgens de E. Debusscherestraat in te wandelen. Naast de kerk, op een pleintje troffen we een merkwaardig beeld aan,  ‘De ontvoering van Europa’. Op het einde van de straat ging het naar links tot op het dorpsplein van Lot. We gingen rechtsaf en wandelden een eindje naast de Zenne tot aan de brug over de waterloop. Alvorens de Zenne over te steken, hielden we nog even een langere koffiepauze in café ‘Solsleutel’ net voor de brug. We waren ondertussen de klok van 14:10 uur genaderd. Na deze laatste wandelpauze staken we via de brug rechts de Zenne over en sloegen de eerste straat links, de Stationsstraat in. De straat mondde uit ter hoogte van het station van Lot, alwaar we via een tunnel onder de spoorweg konden gaan.

Aan de andere kant van de tunnel troffen we Sashoek aan en deze straat ingaand kwamen we uit aan het Kanaal Brussel-Charleroi. We gingen even via Sashoek naar links tot aan de brug over het kanaal, staken deze waterweg over, om nadien linksaf te slaan naar de Vaartweg, het jaagpad langsheen het kanaal. Iets meer dan 1 km verliep onze wandeling over het jaagpad, tot we net voor de afsluiting van een fabriek, rechts een aardeweg dienden op te gaan, de Ferdinand Uylenbroeckstraat. Wat verder werd de weg verhard, waarna we zowat 900 m verder het einde van onze wandeling bereikten ter hoogte van de Bergensesteenweg, de N6 Brussel-Halle, ter hoogte van Brukom. We sloten deze tocht dan ook af na exact 13 km.”

433: Maasmechelen, Zaterdag 08 februari 2020, 17,891 km. (8810,644 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Maasmechelen. Tijdens het verloop ervan wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. De totale wandelafstand bedraagt 17 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 9,6 km en een zuidelijke lus van 7,4 km. De aanbevolen startplaats bevindt zich aan de Toegangspoort Mechelse Heide van het Nationaal Park Hoge Kempen, gelegen aan de Joseph Smeetslaan 280. Na een autorit via Cambio bereikten we de plaats alwaar deze wandeling kon worden aangevangen. We namen vooreerst even de tijd voor een kopje koffie en een sanitaire stop in Cafetaria ’t Salamanderke naast de parking ter hoogte van de toegangspoort. Nadien, omstreeks 10:20 uur konden we op weg. Net achter de informatiehut Mechelse Heide begon onze wandeling naar rechts en volgden we een lokale wandelroute, aangeduid door middel van een gele zeshoek. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming. Na deze helling draaiden we linksaf en volgden een kiezelpad, nog verder aan hoogte winnend. We maakten vervolgens een bocht naar rechts en kregen een opeenvolging van dalen en opnieuw klimmen. Links in de diepte kregen we zicht op de zandwinningsinstallaties. Wat later, na nogmaals een bocht naar rechts verliep de tocht een tijdje over een kiezelweg tussen heide en dennenbos.

Een 50-tal m voor een bocht naar links, betraden we een bospad rechts dat leidde naar een T-splitsing, alwaar we links hielden. We kwamen terecht aan een zitbank, geplaatst in een kring van stenen. Daar ging het rechtsaf via een stel trappen naar de lager gelegen vallei. We kruisten een aardeweg om even verder aan een T-splitsing linksaf te stappen en de richting westen aan te houden. We kwamen langsheen een oude bunker en hielden dezelfde richting aan door de heide, tot aan een kruispunt voorzien van een zitbank. We sloegen rechtsaf om de zandweg na een bocht te ruilen voor een pad in de heide. Een volgende Y-splitsing gebood ons links aan te houden om 200 m verder een pompgebouw aan te treffen. We bevonden ons op het kruispunt van Weg naar Heiwick en de N763 Steenweg naar As. We staken de N763 over teneinde aan de overkant over korte afstand het fietspad naar links te volgen. Daarna verlieten we het fietspad naar rechts via een afsluitbalk en gingen een aardeweg op het bos in. Zowat 700 m ging het nu rechtdoor tussen een dennenbos links en een loofbos rechts. We hielden op dit pad dan ook omstreeks 11:30 uur even halt voor een hapje en een drankje. Even later zetten we onze tocht verder, ondertussen via een grindpad.

Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we rechts aan, om nadien opnieuw een zandweg te betreden. We gingen doorheen een dal, licht dalend tussen de varens, tot we een kruispunt van boswegen aantroffen. Hier maakten we een links-rechts beweging, waarna we zowat 150 m verder, opnieuw linksaf draaiden. We naderden zo een oude spoorweg, welke we naar links kruisten, om aan de overzijde naar rechts verder te wandelen op een pad evenwijdig aan de spoorweg. Na ongeveer 700 m in dezelfde richting te zijn gegaan, troffen we een oranje constructie aan, aangevend dat daar een ondergrondse leiding lag. Net daar voorbij ging onze route rechtsaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR561. We hielden verder dezelfde richting aan, min of meer evenwijdig aan de spoorweg, tot we op het einde de Spoorwegstraat aantroffen. We sloegen rechtsaf en kwamen aan ter hoogte van het voormalig stationnetje van Eisden. Daar hielden we dan ook even halt omstreeks 12:35 uur om er even te genieten van een kopje koffie in café De Statie. Een verdiende pauze in het zonnetje later, kruisten we de spoorweg en gingen links opnieuw het bos in, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR561.

Na een 2-tal km doorheen het bos te zijn gewandeld, kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de drukke Joseph Smeetslaan, de N763, om aan de overzijde de startplaats van onze dagtocht, de toegangspoort Mechelse Heide te bereiken. We namen er dan ook vooreerst de tijd een hapje te eten, ondertussen de klok van 13:30 uur voorbij. Na de maaltijd begonnen we aan de zuidelijke lus van 7,4 km. We stapten voorbij een grote steenwal en hielden links aan, dalend met het fietspad. Beneden lieten we fietspad voor wat het was en betraden de eerste aardeweg links. We bevonden ons nu op een brede bosweg welke ons leidde tot aan een derde kruising, alwaar we rechts afdraaiden. Rechtdoor stappend bereikten we een grote open vlakte, het Ven onder de Berg. Net voor het Ven hielden we links en vrijwel onmiddellijk erna rechts op een smal bospad. We kwamen even later terecht op een knuppelpad, dat ons leidde naar een T-splitsing. Vanaf daar dienden we de plaatselijke rode, blauwe en groene aanduidingen te volgen over een golvend bospad. Uiteindelijk kwamen we opnieuw op het fietspad terecht, dat we nu bewandelden naar links. We bevonden ons voor de derde maal op het traject van de GR561. We verlieten even later het fietspad ter hoogte van een bocht naar rechts.

Na enkele richtingsveranderingen op een golvende bosweg, betraden we een grindweg naar rechts, waarna we zowat 400 m verder de brug aantroffen van de E314. Net voor de brug wandelden we naar rechts het fietspad op, maakten een bocht van 90° en verlieten 300 m verder het fietspad naar links. Via een stijgende aardeweg stapten we nagenoeg 1 km rechtdoor tot we een zitbank aantroffen. Ter hoogte van deze bank sloegen we rechtsaf en volgden er blauwe ruitjes. Vervolgens hielden we links aan en beklommen een stel trappen om hogerop uit te komen op het hoogste punt van de Mechelse Heide. Voorbij dit hoogste punt begonnen we aan de afdaling, hierbij gegidst opnieuw door de GR561. Opnieuw kregen we een serie trappen te verwerken, op weg naar beneden. Wat lager bereikten we na een houten poortje een dwars gelegen kiezelweg welke tenslotte eindigde ter hoogte van de steenwal aan de toegangspoort tot de Mechelse Heide. Meteen het eindpunt van een dagje stappen in Maasmechelen. We sloten af na 17,891 km en 04.21.51 uur stappen.”

432: Jezus-Eik, Zaterdag 18 januari 2020, 13,132 km. (8792,753 km.)

“Een wandeling langsheen een gedeelte van de GR512, de Brabantse Heuvelroute tussen Diest en Geraardsbergen. Ditmaal vertrokken we vanuit Jezus-Eik. Na een voorafgaande verplaatsing per bus en trein, bereikten we het centrum van Jezus-Eik. Omwille van het vroege uur was nog alle horeca gesloten, dus gingen we maar van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie. Het was dan ook reeds 10:00 uur toen we ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk links de Kapucijnendreef opgingen. Tijdens een vorige etappe langs deze GR waren we via deze weg terug gekomen naar het centrum van de gemeente. Ditmaal volgden we een stukje van de reeds voorheen afgelegde weg, op zoek naar waar we tijdens een vorige tocht het traject van de GR512 hadden verlaten. We hielden even verder halt ter hoogte van het Cultureel Centrum de Bosuil, om er even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. Voorbij het CC draaiden we links de Jachtdreef in betraden het Zoniënwoud. Ter hoogte van een Y-splitsing namen we de rechtertak om even verder het punt te bereiken waar we tijdens een vorige wandeling de GR512 hadden verlaten. We bevonden er ons op het kruispunt van de GR512, de GR579 en de Streek-GR Groene Gordel. Vanaf nu volgden we opnieuw de rood-witte markeringen van de GR512, met andere woorden, we gingen linksaf de Woudmeesterdreef in.

Gekomen aan het kruispunt met de Jachtdreef, ging het linksaf op een kasseiweg, de Sint-Jansdreef, om zowat 250 m verder opnieuw links te gaan in de Onze-Lieve-Vrouwweg. We trokken door een mooi dal, alwaar we halverwege omstreeks 10:40 uur even halt hielden om er te genieten van een broodje. Na deze aangename onderbreking stapten we verder tot op het einde van het dal, om er vervolgens rechts de Prinsenweg in te gaan. We kruisten er de Haagbeukendreef om 400 m verder via een tunnel onder de E411 door te gaan. Aan de andere kant van de tunnel ging onze wandeling verder in de Prinsendreef tot aan het kruispunt met de Tambour Dreef, die we naar links inwandelden. Op het einde van deze dreef ging het opnieuw naar rechts, waarna we uitkwamen in de Wolvendreef. Via deze weg gingen we even later via een tunnel onder de R0. Eenmaal onder de R0 door bereikten we een kruispunt van meerdere bosdreven, om er links de Mezendreef in te stappen. Via deze dalende weg kwamen we aan een splitsing om er dan links het Eikendalpad te betreden. Na een eindje het pad te hebben gevolgd, hielden we er even kort halt om 12:10 uur om er te genieten van een appeltje.

Nadien volgden we verder dit smalle bospad over een afstand van ongeveer 1,4 km, terwijl we meerder andere paden kruisten. Tenslotte mondde het Eikendalpad uit ter hoogte van de Graaf van Vlaanderendreef. We begaven ons naar links en nadien aan de volgende kruising naar rechts, om op die manier de drukke Terhulpensesteenweg aan te treffen. Aan de overzijde van de weg, konden we onze dagtocht verder zetten in de Bundersdreef. Via deze dalende asfaltweg, gingen we via een tunnel onder de spoorweg door, om verder te gaan in de Bundersdreef doorheen het Zoniënwoud. We hadden zowat 2,1 km rechtdoor voor de boeg, om nadien het kruispunt aan te treffen met de Harasdreef. Echter kort voordat we deze drukke weg zouden oversteken, hielden we in het bos nog even halt voor een hapje, inmiddels de klok van 13:00 uur voorbij. Na alweer even te hebben genoten van een aangename pauze, in de stilte van het bos, begaven we ons naar de Harasdreef en konden met wat moeite veilig de overkant bereiken. We bevonden ons toen op de kruising van de GR512 en de GR126. We volgden er het meest rechtse pad, het Grasdellepad. We passeerden er het monument voor de gesneuvelde boswachters tijdens WOI.

Over een afstand van zowat 1,6 km bewandelden we dit pad, tot aan de rand van het Zoniënwoud, alwaar we de drukke Waterloosesteenweg bereikten. Met wat moeite raakten we veilig aan de overkant via de verkeerslichten een 100-tal m naar rechts. Aan de overzijde van de steenweg dienden we dan verder te gaan via de De Castonierlaan. Op het einde van deze dalende weg, ging onze tocht verder via een smal pad links van een villa, tussen twee hagen. Via een wandelpoortje verlieten we het pad naar rechts en betraden een veldweg, welke tenslotte uitmondde in het Elsgatveld, om er rechts aan te houden. We hielden steeds dezelfde richting aan op deze veldweg gedurende ongeveer 1,4 km in de richting van de Perkhoeve. Eenmaal gekomen ter hoogte van deze Brabantse hoeve uit de 18^de eeuw, maakten we een haakse bocht naar links en kregen kasseien onder de schoenen. Via deze dalende weg arriveerden we beneden in de Perkstraat. We sloegen linksaf en begonnen aan de laatste 400 m via een steigende asfaltweg naar de treinhalte van Holleken. Het was dan ook bijna 15:00 uur toen we via een stel trappen het perron konden betreden. Einde van een dagtocht na 13,132 km stappen in een tijd van 03.14.48 uur.”

431: Dilsen-Stokkem, Zaterdag 11 januari 2020, 22,031 km. (8779,621 km.)

"Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Dilsen-Stokkem. De totale wandelafstand bedraagt 20,1 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 10,1 km en een zuidelijke lus van 10 km. Het aanbevolen vertrekpunt situeert zich op de parking van het recreatiedomein Sparrendal. Tijdens de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. Na een voorafgaande autorit en een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 10:25 uur aan de dagtocht beginnen. We begonnen in eerste instantie met het bewandelen van de noordelijke lus, een tocht doorheen het Dilserbos. Vanaf de parking volgden we een zandweg naar links, langsheen de camping en hadden daarbij de komende 4 km oog voor de rood-witte markeringen van de GR561. Op een T-splitsing ging het even links-rechts om dan langzaam af te dalen via een zandweg. Gekomen aan een volgende Y-splitsing hielden we links en beklommen een steile zandtrap om boven vervolgens naar rechts af te dalen. We bereikten beneden een grindweg, alwaar we links aanhielden, over zowat 450 m. We kwamen terecht op een laan, welke we slechts kort naar rechts indraaiden, om nadien opnieuw rechts terug het bos in te gaan. We bevonden ons kort daarna in een klein dal, tot we een kruising aantroffen met een weg naar links.

Via deze weg zouden we later terugkeren. Nu hielden we echter de richting rechtdoor aan over geruime afstand, tot we langs een takkenwal voorbij kwamen, gevolgd door een keienpoort. Daar gingen we haaks linksaf en begonnen met het volgen van een kronkelend en stijgend zandpad. Toen we uit het dal waren gestegen, kwamen we uit op een grindweg. We gingen linksaf de grindweg op, welke even verder, na een bocht naar rechts, verhard werd. We naderden op die manier de manege van de Driepaalhoeve. Net voor de manege verlieten we de openbare weg en gingen links een grindweg op. We verlieten er even het traject van de GR561 en volgden langsheen de rand van een bos de rode plaatselijke wandelroute. Even verder veranderde de grindweg in een graspad en verliep tussen de weiden. Inmiddels was het 11:45 uur geworden en hielden we even halt voor een korte picknick. Korte tijd later zetten we onze tocht verder, richting bos. Eenmaal aan de bosrand gekomen, wandelden we naar rechts langsheen de rand, tot we tenslotte schuin links opnieuw het Dilserbos konden ingaan. Na een poosje troffen we een zitbank aan, tijd om even te pauzeren, ondertussen reeds de klok van 12:15 uur voorbij. Het was er opvallend stil. Voorbij de bank wandelden we naar links over zowat 500 m, om vervolgens na een rechts-links beweging, terecht te komen op een zandweg.

Even verder gingen we voorbij een takkenwal naar rechts en klommen tot bij een uitkijkhut. Daar ging het via een dalend pad linksaf, tot we opnieuw het punt bereikten waar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen. We stapten nu een eindje in omgekeerde richting als vroeger op de dag. De zandweg waarop we ons nu bevonden volgden we zowat 800 m rechtdoor, om nadien een dalende weg naar links in te gaan, tot we tenslotte een trap bereikten. Via deze trap kwamen we op een slingerend pad dat in dalende zin verliep naar de parking waar we deze noordelijke lus hadden aangevangen. Het was net 13:30 uur toen we opnieuw op de startplaats kwamen. Tijd om de zuidelijke lus te beginnen welke ons zou leiden doorheen het Lanklaarderbos. We staken de drukke N75 over en begaven ons op de kiezelweg aan de overzijde van de weg. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR561. Ongeveer een halve km verder hielden we op een kruispunt rechtdoor aan, tot we de afsluiting aantroffen omheen de terrils van Eisden. Daar begaven we ons naar rechts, met de afsluiting aan de linkerkant. Nadien arriveerden we op een T-splitsing, alwaar we omstreeks 14:00 uur even halt hielden voor een picknick. We hadden ondertussen het oude kolenspoor bereikt.

Na een korte eet- en rustpauze, begaven we ons naar rechts en stapten nagenoeg evenwijdig aan het oude kolenspoor. Over zowat 1400 m ging onze wandeling nu verder over een zandweg, met links van ons het oude spoor. Onderweg bemerkten we links de schoorsteen van een champignonkwekerij. Even dienden we een steile beklimming te ondergaan over een 200-tal m, om dan rechts een bospad in te draaien. Wat verder dienden we rechts een slingerend bospad op te gaan, doch blijkbaar hadden we dit niet bemerkt, zodat we uiteindelijk verder rechtdoor wandelden en uitkwamen op de Hoeveweg. Na een blik op het plannetje, konden we zien dat als we de Hoeveweg naar rechts volgden, we terug op de juiste route zouden arriveren ter hoogte van de ingang van het Château de Litzberg. Zo gezegd, zo gedaan, om 16:05 uur bereikten we de voorziene plek en konden er alvast binnen genieten van een verdiend kopje koffie. Gelet op het reeds gevorderde uur, hielden we deze koffiepauze wat korter en verlieten de zaak via de Mechelse Dreef, terug naar de Hoevestraat. Aan de overzijde van de straat gingen we terug het bos in en volgden een plaatselijke blauwe wandeling. We stapten in de richting van de N75, om zowat 100 m ervoor, rechtsaf te gaan.

Aangezien stilaan de duisternis zich liet voelen, weken we af van het voorziene parcours en bleven zo goed als mogelijk via een smal bospaadje, evenwijdig wandelen aan de N75. We konden echter de weg niet op omwille van een omheining. Naarmate het steeds donkerder werd, konden we toch tot slot de kiezelweg vinden, die we eerder hadden ingegaan. Ditmaal dienden we gewoon deze weg naar links in te gaan om terug de drukke weg te bereiken en aan de overzijde de parking van Sparrendal. Het was dan ook reeds donker toen we omstreeks 17:30 uur ons voertuig aantroffen. Deze eerste tocht in 2020 was dan ook goed voor 22,031 km wandelen in een tijd van 05.26.04”.

430: Wommersom, Zaterdag 02 januari 2021, 14,196 km. (8757,59 km.)

“Als eerste wandeling in het nieuwe jaar, kozen we voor de Maltezerwandeling, een tocht van ongeveer 13,5 km, met start in Wommersom. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar de reeds vermelde gemeente, om er nadien een parkeerplaats te vinden tegenover de parochiekerk Sint-Kwinten. Na het aantrekken van het juiste schoeisel en een hapje voorzien van een warme koffie, maakten we vooreerst nog even een rondgang op de begraafplaats, op zoek naar eventuele voorouders van maatje. Uiteindelijk gingen we wat later omstreeks 10:20 uur van start. Het weer viel wat tegen, grijs, koud en slechts 4°, het zou een frisse eerste wandeling worden. Bezijden de kerk, in de Zandstraat, troffen we een eerste bordje aan van het Wandelnetwerk Getevallei, richting knooppunt 120 of 121. We gingen rechtsaf, richting knooppunt 121 en dit via de Melkwezerstraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt begaven we ons linksaf in de Geetkouterstraat, om stilaan de bebouwde kom van Wommersom te verlaten. De betonweg werd smaller en tenslotte kwamen we terecht tussen kale akkers en weiden. We troffen een eerste aanwijzing betreffende de lokale Bietenroute. Even later bereikten we het knooppunt 121 ter hoogte van de Y-splitsing met de Roosbroekweg. We hielden rechts aan en wandelden verder op de smalle natte en af en toe modderige betonweg.

Weinig meters verder troffen we reeds knooppunt 122 aan, ter hoogte van de dijk naast de Grote Gete. We stapten de dijk niet op, doch vervolgden rechts naast de dijk, om dan een bocht naar rechts te maken. Een lang lijnrecht betonwegje leidde naar een bocht naar links, om vervolgens even later de openbare weg naar rechts te verlaten via een smal wandelpad, het Alvermannenpad. We troffen er de wit-rode markeringen aan van de GR128, alsook de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland. Dit modderige paadje bracht ons lijnrecht tot aan de afsluiting van het kasteel van Wommersom, waar we noodgedwongen het Alvermannenpad naar rechts volgden, omheen het afgesloten domein, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Melkwezerstraat. Aldaar bevindt zich een kapel ter ere van O.L.V. van Onbevlekte Ontvangenis, opgericht in 1855 door de familie De T’Serclaes. We draaiden links de Melkwezerstraat in om even verder aan het volgdende kruispunt links aan te houden in de Melkwezerstraat, tevens knooppunt 123. We gingen verder naast de omheining van het kasteel links. Gekomen ter hoogte van het eigenlijke kasteel van Wommersom, maakte de weg een rechts-links bocht, om uit te komen ter hoogte van de inrit van het kasteel.

Na nog een haakse bocht naar rechts, stapten we verder rechtdoor in de Melkwezerstraat tot aan het volgende kruispunt, knooppunt 124. We behielden dezelfde richting om nadien de druke bereden Dorpstraat te bereiken. We volgden over korte afstand deze weg naar rechts, even later Broekstraat geheten, tot aan de rechts gelegen Walsbergenhoeve, voorheen in het bezit van de Ridders van Malta. Daar aangekomen verlieten we de Broekstraat naar links, via een veldweg, welke ons bracht tot in het natuurgebied Walsbergen. Daar troffen we een picknickbank aan omstreeks 11:45 uur, tijd om even te denken aan de inwendige mens. Na deze lunch- en rustpauze stapten we verder op het wandelpad doorheen het natuurgebied, om vervolgens aan te komen op een dwars gelegen kasseiweg, de Negenbunderweg, ter hoogte van het knooppunt 125. We draaiden rechts de kasseiweg op en begonnen aan een lange beklimming, waarbij we duidelijk de onaangename wind op kop konden aanvoelen. Rechts konden we het lager gelegen centrum van Wommersom bemerken. Eenmaal over het hoogste punt, daalden we langzaam af, ondertussen knooppunt 126 voorbij, naar het volgende kruispunt aan het knooppunt 117. We troffen er een zitbank aan en tevens een klein kapelletje.

Aan het knooppunt 117 sloegen we rechtsaf de Bonastraat in, om deze dalende kasseiweg te bewandelen, opnieuw richting bebouwde kom van Wommersom. Bij het bereiken van de eerste huizen wisselden we de kasseien voor asfalt en hielden steeds dezelfde richting aan, tot we de hoofdstraat bereikten, met name de Sint-Kwintensstraat. We bemerkten er het knooppunt118. We staken de drukke weg over om aan de overzijde verder te gaan in de Hakendoverstraat en dat betekende opnieuw klimmen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, net voorbij de laatste huizen, konden we het lager gelegen dal zien, alsook een versperring op de weg, teneinde voertuigen te weren. We daalden verder af via een smalle betonweg, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Rodestraat, meteen knooppunt 119. We hielden de richting rechtdoor aan door middel van de Hakendoverstraat tot we even verder halt hielden ter hoogte van een reusachtige zitbank, gemaakt met pakken stro. We konden er dan ook even genieten van een wandelpauze en een late middagmaaltijd omstreeks 13:00 uur. Nadien zetten we onze tocht verder.

We passeerden onderweg enkele fruitplantages om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van een groot bedrijf. Daar maakte de Hakendoverstraat een bocht naar rechts en bereikten we het knooppunt 142, ter hoogte van een kapelletje voorzien van een picknickplaats onder een weliswaar kale boom. We stapten nagenoeg rechtdoor verder om nadien een bocht te maken naar links, waar de Hakendoversraat overging in de Bosschelstraat. We volgden er een gedeelte van het Bedevaarders Wandelpad en de Suikerroute. Even verder wandelden we naast de boomgaard van de links gelegen hoeve Bosschellen. Gekomen aan het volgende kruispunt, tevens knooppunt 215, draaiden we haaks rechtsaf en betraden de smalle Bremakkerstraat. Enkele bochten later gingen we voorbij de Schietvinkstraat, doch hielden links aan, verder stappend in de Bremakkerstraat. Tenslotte eindigde de weg in de velden, alwaar we het knooppunt 214 konden aantreffen. In de verte bemerkten we de gekende suikerfabriek van Tienen. Waar de weg eindigde bevond zich een picknickplaats, waar we even kort halt hielden teneinde de dorst te lessen. Het laatste beetje koffie uit de thermosfles. We draaiden nadien haaks rechtsaf en gingen de smalle Wijtbeemdstraat in, om er te wandelen langs een rechts gesitueerd bos. Zowat halverwege het bos, maakten we een haakse bocht naar links, om uiteindelijk aan te komen op een smal dwars gelegen betonbaantje, de oude spoorlijn 22. We bevonden ons reeds ter hoogte van het knooppunt 212.

We begaven ons op het voormalige spoorwegtracé en kozen de richting rechts. Zo vorderden we gestaag, tussen tal van fietsers voorbij het knooppunt 209. We konden er even verder een opvallend nieuw schuilhuisje bewonderen met tal van informatie betreffende de vroegere lijn 22, vooral bedoeld voor de aanvoer van bieten naar de suikerfabriek. We wandelden nog wat verder tot we de vroegere spoorlijn verlieten aan het knooppunt 208. Een smal modderig wandelpad rechts van de weg, liet ons even later opnieuw de openbare weg betreden in de Bergdriesstraat. Voorbij een kruispunt veranderde de naam in Oplinterstraat, waar we rechtdoor verder gingen tot aan de links gesitueerde Kattelijnestraat. Hier wandelden we een stukje doorheen een woonwijk om tenslotte via de Hereblokstraat opnieuw de Zandstraat te bereiken. We draaiden links de Zandstraat in en kwamen opnieuw aan de kerk van Wommersom, einde van deze toch wel koude nieuwjaarswandeling. Het was dan ook reeds 14:45 uur toen we opnieuw huiswaarts konden na 14,196 km te hebben gewandeld. Het nieuwe wandeljaar aldus ingezet.”