286: Oostende, Zondag 16 februari 2014, 16,1 km. (5748,579 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen, tijdens het wandelen langsheen een gedeelte van de Kustwandelroute. Na onderweg te hebben getankt, mondvoorraad te hebben aangekocht bij een plaatselijke bakker en een sanitaire stop in Jabbeke, bereikten we omstreeks 09:00 uur de gratis parking in Oostende ter hoogte van het Maria-Hendrikapark. Na een koffiekoek als ontbijt, begaven we ons naar het wandelknooppunt 63 in de onmiddellijke nabijheid, meteen startplaats van onze tocht voor vandaag. We verkozen ditmaal het hinterland te bewandelen en het strand te laten voor wat het was en kozen dan ook voor de richting van De Haan. We begonnen dan ook aan de wandeling, richting wandelknooppunt 62 en dienden bijgevolg rechtsaf te draaien, richting brug over de sporen van de kusttram en daarna de treinsporen. We bevonden ons vrijwel dadelijk op het traject van de LF1b Kust Fietsroute. De imposante brug leidde ons verder naar de Slijkensesteenweg, alwaar we werden geconfronteerd met de aanwezigheid van tal van bedrijven en wat verderop de jachthaven van de Royal Yacht Club Oostende.

Het zonnetje was nadrukkelijk aanwezig en zelfs enigszins verblindend. Zowat 1,4 km verder bereikten we het knooppunt 62, gesitueerd ter hoogte van ‘t Eilandje aan de grote Spuikom. Hier hadden we de keuze verder te wandelen richting knooppunt 61, ter hoogte van het strand, ofwel knooppunt 59, omheen de Spuikom. We opteerden voor het tweede traject. We staken dus ‘t Eilandje over, tussen een viertal boeien, welke de onderscheiden windstreken aangaven. Enkele kunstwerken trokken de aandacht en nodigden alvast uit tot het nemen van enkele foto’s. Vervolgens begonnen we omheen de Spuikom te wandelen en volgden daarbij een gedeelte van het traject van het Spuikompad, een wandelparcours van 6 km. Bij het volgen van de Dijkweg, voelden we af en toe de toch wel strakke rugwind ter hoogte van deze enorme waterplas. Het waterwild dobberde op deze eindeloze watervlakte en enkele kinderen kregen initiatielessen om te lezen zeilen. Van tijd tot tijd werden we ingehaald door wandelaars, welke op dat moment een uitgetekend parcours volgden van een plaatselijke wandelvereniging.

Ongeveer halverwege verlieten we het pad langsheen de Spuikom en begaven ons stilaan richting Bredene. We troffen onderweg daarheen de bordjes aan, dat we ons bevonden op het traject van het Landerijenpad, een wandelparcours van 11 km. Terwijl we doorheen enkele woonstraten trokken, richting Koninklijke Baan, bewandelden we tevens een gedeelte van de Petunia Route, een fietsomloop van 45 km. Stilaan zagen we de duinen tevoorschijn komen en even later bereikten we dan ook het traject van de kusttram, ter hoogte van de reeds vermelde drukke kustweg. Aldaar bevonden we ons tijdelijk op het Waterkantpad, een plaatselijk wandelparcours van 10 km. Zo bereikten we na een wandelgedeelte van 4,6 km, het kruispunt ter hoogte van de kustbaan. We waren dan ook stilaan toe aan een koffiepauze. Ter hoogte van het kruispunt troffen we dan ook café De Zeemeeuw aan, een ideale gelegenheid om even te pauzeren. Na een kort oponthoud, staken we de drukke weg over en begaven ons in de duinen. Enkele tientallen meters verder en wat hogerop, bereikten we het knooppunt 59. We waren ondertussen 6 km ver.

Hier ging het meteen rechtsaf, een smal verhard duinenpaadje op. We kregen een herhaling van de aanduiding van enkele wandeltrajecten, alsook de aanduiding dat we ons bevonden op de Beeweg (6,5 km), het Duinenpanpad (3,5 km) en het Wandeldijkpad. We kregen ook enkele rood-witte markeringen van de GR5A in het oog. We volgden nu over zowat 2,5 km een golvend pad, dat nagenoeg parallel verliep met het traject van de kusttram. We kregen nu prachtig duinengebied te zien en uiteraard af en toe een glimp van het strand en de zee. We troffen ever verderop dan ook een bankje aan tussen de duinen, het gepaste moment om even te denken aan de inwendige mens. Een vers gebakken koffiekoek smaakt nergens beter, dan op een bankje in het zonnetje, een zeebries voelend en met uitzicht op zee en strand. Stilaan echter kwamen de eerste wolken aandrijven, hopelijk zou dat geen kentering zijn van het weerbeeld voor vandaag. We wandelden nog even verder tussen de duinen, gingen aan enkele campings voorbij en bereikten even later knooppunt 57. Hier ging het via een tunnel onder de kustbaan door, waarna we even later het grondgebied betraden van Klemskerke (De Haan).

Ook ditmaal volgden we een smal verhard wandelpad, nagenoeg evenwijdig met de sporen van de kusttram. Af en toe hadden we af te rekenen met ondergelopen paden, als gevolg van de overvloedige regen van de afgelopen dagen. We bereikten vervolgens De Haan Vosseslag, om na 1,9 km knooppunt 55 te bereiken ter hoogte van een plaatselijke rotonde. Ook hier hadden we alweer de keuze, ofwel linksaf richting strand, naar het knooppunt 56, ofwel rechtdoor richting bos. We verkozen ook hier de tweede optie en kozen richting wandelknooppunt 53, dat zich bevond in het centrum van De Haan. Een kort stukje openbare weg leidde ons naar de ingang van de verder gelegen ‘Duinbossen van De Haan’, deelgebied Klemskerke. Met nog steeds de markeringen van de GR5A voor ogen, betraden we nu een prachtig stukje wandelgebied. Kronkelende dreven, smalle paadjes en hier en daar een rustplekje, voorzien van een zitbank. Dit wandelgedeelte van ongeveer 2,9 km deed ons opnieuw het goede gevoel van het wandelen verkrijgen.

De rust uitgaande van de natuur, de eerste prille lentezon tussen de nog kale bomen, een eenzame wandelaar met hond… het deed in elk geval de maag wat knorren, zodat we halverwege het bos nogmaals de tijd namen om een hapje te eten. Even later vervolgden we onze trip en wisselden de zachte ondergrond van het bos voor een asfaltpaadje tussen de bomen. Enkele stevige klimmetjes, met op het einde een afdaling via trappen, lieten ons uitkomen in het centrum van De Haan, dit ter hoogte van een lokaal dierenparkje. Geiten waren aan het zonnen en stoorden zich blijkbaar niet aan de blikken van voorbijgangers. We wandelden voorbij het tramhuisje van De Haan, een pareltje van Belle Epoque en bereikten wat verderop, het wandelknooppunt 53. Omgeven door tal van restaurants, waren we toch op zoek naar een locatie om even te pauzeren en iets te nuttigen. We vonden dan ook in de nabijheid, in het recreatief park ‘La Potinière’, de gelijknamige horecazaak, alwaar we op het terras even konden genieten van de eerste zon van het jaar. Dat de koffie er eerder prijzig was, hoeft waarschijnlijk niet te worden vermeld. Ook hier ter hoogte van het knooppunt 53 hadden we de keuze, ofwel richting knooppunt 54 op de zeedijk, ofwel knooppunt 51, dat ons opnieuw doorheen een natuurgebied zou loodsen.

We opteerden vanzelfsprekend voor de tweede mogelijkheid. Na een aangename zonnepauze namen we opnieuw de rugzak en vertrokken voor een laatste stukje wandelparcours. We trokken vooreerst door een woongedeelte van De Haan, tussen enorme villa’s, hierbij gedeeltelijk het traject volgend van het lokale Duinbossen Wandelpad. Op die manier bereikten we even later opnieuw de drukke kustweg en staken de weg over. Aan de overzijde kwamen we vrijwel onmiddellijk terecht in ‘De Duinbossen van De Haan’, deelgebied Vlissegem. Ook ditmaal volgden we een kronkelend aangelegd verhard pad doorheen een prachtig stukje natuur. Eens te meer konden we ervaren, hoe prachtig het is doorheen bossen en duinen te kunnen genieten van het naderend voorjaar. Uiteindelijk, na zowat 2,5 km te hebben genoten van zon, zand en bos, bereikten we het wandelknooppunt 51. Aldaar konden we even pauzeren op een bankje en kijken wat we verder zouden doen. Vermits we nog de tram dienden te nemen richting Oostende en ons nog een autorit wachtte richting thuishaven, besloten we de wandeling voor vandaag hier te eindigen. Zowat 300 meter verderop bereikten we de kustbaan en tevens de tramhalte. Weinige minuten later ging het in volle vaart richting Oostende en op die manier, konden we nog even het afgelegde traject in omgekeerde richting bekijken.”

285: Geel, Woensdag 12 februari 2014, 22,7 km. (5732,479 km.)

“Het hierna volgend wandelverhaal, heeft betrekking op een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst in Geel. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 22,7 km, wanneer men de tocht zou aanvangen ter hoogte van het station van Geel. Er waren echter twee alternatieve startplaatsen voorzien te Geel Sint-Dimpna en te Geel-Bel, dan bedroeg de afstand respectievelijk 21,7 km of 22,3 km. Wij opteerden echter om de wandeling aan te vangen ter hoogte van het station. Deze dagtocht verkreeg als titel: ’Door de Zuiderkempen met de Grote Nete en de Molse Nete als leidraad’. Tijdens het verloop van deze beschreven route, zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR561 en de Streek-GR Mol-Om. Na een hapje vooraf konden we op weg voor een zonnige en aangename wintertocht, vermits bij aanvang we reeds waren voorzien van een blauwe hemel en een stralende zon. We startten dus ter hoogte van het station, om vrijwel onmiddellijk het traject te volgen van de GR561, dus de rood-witte markeringen volgend. We gingen derhalve links de Stationsstraat in tot op de Markt, om daar net voorbij de Sint-Amanduskerk een kerkwegel in te gaan. Aan het einde, gekomen aan de achterzijde van de post, gingen we nadien links de Collegestraat in tot aan het einde van de collegegebouwen. Daar kozen we rechts om uit te komen op het Schuttershof.

Dit punt bereikt, dienden we linksaf te gaan tot op het kruispunt met de Gasthuisstraat, de weg naar Tessenderlo. Hier verlieten we het traject van de GR561 en volgden deze drukke weg over zowat 400 m naar links, tot aan de Sint-Dimpnakerk. Net voor de kerk gingen we rechtsaf in Laar, om 800 m verder links te gaan op een T-kruising, nog steeds Laar volgend. Uiteindelijk op het einde van Laar, kwamen we ter hoogte van de N71, de weg naar Mol. Aan de overzijde van de N71 wandelden we verder doorheen de Kievermontstraat, om aan de eerste splitsing schuin rechts de Keulsekarstraat te vinden. Via deze weg kwamen we uit aan de weg Mol-Millegem, om deze over zowat 800 m naar rechts te volgen tot aan de Kievermondkapel. Na het nemen van een foto, teneinde het wandelalbum te vergroten, stapten we schuinrechts verder via de Voort en dit over een afstand van ongeveer 1,8 km. Wat later kwamen we aan in het gehucht Hessie ter hoogte van de Eksterstraat. We noteerden er alvast de eerste geel-rode aanwijzingen van de Streek-GR Mol-Om, welke we vanaf nu een tijdje zouden volgen.

Nog steeds rechtdoor stapten we tot aan een smalle betonweg rechts, de Landbouwstraat. Via de Landbouwstraat draaiden we nadien rechts de Broekstraat in even later rechts de Gerststraat tot op het kruispunt met de N103. Via een zandweg, de Weversstraat staken we de Molse Nete over en weinige ogenblikken later opnieuw de N71. Aan de overzijde van deze drukke weg, stapten we rechts een smalle asfaltweg in voorbij het eerste huis. We namen aldaar dan ook afscheid van de geel-rode markeringen van de Streek-GR. Gekomen aan de eerste weg links, volgden we een zandweg welke ons het bos liet ingaan. Inmiddels bevonden we ons in Bel en de weg door het bos volgend, bereikten we de hoofdstraat van Bel, met de toepasselijke naam Bel. Links daarvan bevond zich een mooie zandweg, afgezoomd met eiken. Daar troffen we een bord aan, verwijzend naar ‘Jeugdtoerisme Malpertuus’. We draaiden dan ook deze zandweg in om zowat 500 m verder de hoofdingang te bereiken van Malpertuus. We gingen rechts het bivakterrein op en wandelden tussen de gebouwen door. We bevonden ons terug op het traject van de GR561, die we nu zouden volgen tot op het eindpunt van de wandeling.

Voorbij de gebouwen van Malpertuus gingen we schuin links een heuvel op, om boven een smal bospad rechts in te gaan, dat ons liet afdalen tot aan een grote zandduin. Via een brede zandweg kwamen we terecht op een kruispunt van brede wegen, om daar een links gestitueerde zandweg te kiezen tot aan een volgend kruispunt, om daar rechtsaf te gaan. Links verkregen we zicht op de vroegere Belse Heide, thans open veld. We gingen langsheen een weide, om op het einde daarvan, andermaal een zandweg op te gaan naar links. Steeds de richting rechtdoor aanhoudend, staken we de Belseheideloop over om wat verder de oever van de Grote Nete te bereiken. Aldaar wandelden we naast deze waterloop verder tot aan de brug. We staken de Grote Nete over, om aan de overzijde een aardeweg rechtdoor op te gaan, die ons brengen zou tot op het kruispunt met de weg Geel-Meerhout. Aan de overzijde ging het even later schuinrechts verder op een asfaltweg De Hutten, welke spoedig overging in een brede zandweg. Tenslotte arriveerden we op de plek ‘De Hutten’, gelegen bij een kruispunt van meerdere boswegen. In het midden een rotonde met daarop een kapel, eerder het uitzicht van een veldkruis, tevens luisterend naar de naam ‘De Hutten’. Net voor deze rotonde volgden we verder de GR561 naar links, richting Diest, om dan het eerste bospad naar rechts in te gaan.

Via dit kronkelend bospad, staken we achtereenvolgens de Scherpenbergloop en de Grote Nete over. Af en toe wat draaiend en kerend, gingen we nogmaals de Grote Nete over, om dan de oever stroomafwaarts te volgen tot bij de volgende brug. Over een afstand van zowat 1,3 km bleven we de linkeroever van de Grote Nete volgen tot aan de brug ter hoogte van de N126. Hier kwamen de Grote Nete en de Molse Nete samen. We staken de brug over om aan de overzijde de straat Winkelom in te draaien. Steeds de brede weg volgend, dwarsten we later de R14, de ringweg omheen Geel. Aan de overzijde stapten we een tijdje langs de N126, richting Centrum om 300 m verder rechts de Eikenveldtraat in te gaan. Hier verkregen we zicht op een watertoren. Voorbij de Borgtstraat kozen we een zandpad links, dat ons liet wandelen tussen twee voetbalvelden. Even verder bereikten we de Gasthuisstraat, welke we naar rechts inwandelden. Zo kwamen we opnieuw aan op het Schuttershof, waar we vroeger op de dag waren langs gekomen. We volgden nu een stukje van de heenweg in omgekeerde richting, terug naar het station van Geel, einde van deze dagtocht.”

284: Wuustwezel, Zaterdag 25 januari 2014, 19,2 km. (5709,779 km.)

“Een volgend wandelverhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden en belevenissen, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Wuustwezel. Deze dagtocht werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen en had een voorziene lengte van 19,2 km. Tijdens het verloop ervan zouden we een gedeelte bewandelen van de GR5. In de gids werd de wandeltocht omschreven als volgt: ‘Door bossen waar uilen blinken, langs kastelen en boerderijen in het land van (blinde) vinken’. De startplaats situeerde zich ter hoogte van de parking aan de voormalige Gasthuishoeve, thans onderkomen voor de dienst toerisme. Alvorens van start te gaan, namen we vanzelfsprekend de tijd om vooreerst nog iets te eten, waarna we klaar waren om de wandeling aan te vangen. Ter hoogte van de Gasthuishoeve, alwaar zich tevens een wandelboom bevindt, wandelden we de Gasthuisdreef in, daarbij de rood-witte tekens volgend van de GR5. Na het overschrijden van een beekje, gingen we rechtdoor richting Uilenbos. Gekomen aan het einde van weidelanden, ging het door het Uilenbos, waar we na enkele richtingsveranderingen, uitkwamen op de Kampweg, de weg Wuustwezel-Brecht (N133).

We staken de drukke weg over en wandelden verder via de Schietveldweg, langsheen de rand van het bos. Zowat 1 km verder kwamen we terecht in open terrein, waarna we de Grote Beek overschreden. Bij een splitsing hielden we wat verder rechts om daar de Berkenweg in te gaan, welke ons deed aankomen in het gehucht Heieind, ter hoogte van een T-splitsing. Hier verlieten we voorlopig even het traject van de GR5, welke rechts afdraaide. Wij dienden links aan te houden, richting kerk van Loenhout. We staken wat verder de Koningsvenloop over, om nadien de derde straat rechts, de Akkerweg in te gaan. We volgden steeds rechtdoor, even later tussen boomkwekerijen, tot in Loenhout. Een volgende T-splitsing deed ons naar links gaan, om dan rechts mee te draaien in een nieuwbouwwijk. Even later bereikten we de Bareelstraat, welke we links ingingen, om dan doorheen de Palmboomstraat het centrum van Loenhout te betreden op het Huffelplein aan de Sint-Pieter- en Pauluskerk. We stapten linksaf voor de kerk en wandelden voorbij het monument van de bloemencorso. 

Na enkele links-rechts passages, gingen we achter een herberg in de Warandestraat op een soort kerkenpad. Ook via dit tegelpad draaiden we vaak rechts- en linksaf om via de Koning Boudewijnlaan en de Oude Dorpsstraat een pleintje te bereiken. Enkele opvallende huizen sierden de omgeving van dit pleintje. We bemerkten de Secretarishoeve uit 1645, de voormalige woonplaats van de secretarissenfamilie van Elsacker. Tevens hadden we oog voor ’t Schalienhuis, lang geleden een brouwerij herberg. Na deze bezienswaardigheden verlieten we het plein naar rechts via de Dijkweg om aldus de dorpskern te verlaten. Korte tijd nadien bevonden we ons opnieuw tussen weiden en akkers. Ongeveer 1 km verderop, draaiden we links een kronkelend baantje op, om nadien net voor de brug over de Kleine Aa de links gelegen Bosweg op te gaan. Langs rietkragen slingerde de weg verder, tot we aankwamen ter hoogte van de drukke Wuustwezelseweg. Over korte afstand volgden we de weg naar links, om aan de overzijde de Donkweg in te gaan ter hoogte van een bushalte.

Deze Donkweg steeds maar volgend, arriveerden we ter hoogte van de kruising bij fietsknooppunt 93, tevens de plaats alwaar we opnieuw de wit-rode markeringen aantroffen van de GR5. Dit traject volgend, ging het richting Bredabaan, de N1 Antwerpen-Breda. Aan de overzijde wandelden we verder in de Lage Weidenstraat, om ter hoogte van een hoge elektriciteitscabine linksaf te gaan. We bevonden ons hier op het parcours van een plaatselijke wandelroute, met name het Landbouwleerpad van de Landelijke gilden. Ter hoogte van enkele boerderijen troffen we dan ook infoborden aan betreffende het leven op een boerderij op de dag van vandaag. We vorderden gestaag verder richting volgend kruispunt, om daar rechts de Heistraat aan te treffen. Aan het kruispunt konden we even een blik werpen op een beschermd monument, de Napoleonshoeve. We zetten onze tocht verder in de Heistraat tot aan het fietsknooppunt 03, om dan links te gaan via Tolberg. Nog altijd het traject van de GR5 volgend, kwamen we wat verder aan ter hoogte van de Mastendreef. Na de doortocht in deze mooie en lange dreef, eindigde deze ter hoogte van de Kalmthoutsesteenweg.. Het was tevens de plaats waar we afscheid namen van de GR5.

Over zowat 400 m volgden we dan deze drukke steenweg naar links, om het gehucht Sterbos te bereiken. Aldaar draaiden we linksaf een klein straatje in, Molenbergen, om wat verder links een bospad in te gaan. We konden nu een tijdje genieten van een leuke passage door een stukje bos, van tijd vergelijkbaar met een crossparcours. Maar ook aan aangename zaken komt vroegtijdig een einde toen we de straat Heiakker rechts dienden te kiezen. Via nadien de Hagelkruisakker kwamen we opnieuw aan de drukke Bredabaan. Aan de overzijde troffen we een kerkpad aan dat ons liet aankomen op de erachter gelegen parking Sint-Godelieve. Recht voor ons bevond zich de kerk van Wuustwezel, alwaar we rechtsaf gingen. Aan het Cultureel Centrum bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR5. We staken het plein over om aan het parochiecentrum links te gaan en even verder de Dorpsstraat aan te treffen en tevens de parking aan de Gasthuishoeve, plaats van vertrek vroeger op de dag. Op die manier eindigde onze wandeltocht in Wuustwezel.”

283: Hemiksem, Zaterdag 05 oktober 2013, 24,1 km. (5690,579 km.)

“Een verhaal betreffende de bezienswaardigheden, alsook inzake onze belevenissen, tijdens een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Hemiksem. Tijdens deze wandeling, over een lengte van 24,1 km, zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR5A en de GRE2. In de wandelgids werd de tocht voorzien van de volgende titel: ‘Schipper, mag ik overvaren?’ De startplaats was voorzien ter hoogte van de parking bij de aanlegsteiger van het Kallebeekveer te Hemiksem. Als alternatief vertrekpunt was er de kerk van Bazel. Het was dan ook deze plaats welke we verkozen als beginpunt van onze wandeltocht. Uiteraard na vooreerst te hebben genoten van een laat ontbijt. Onder een bewolkte hemel gingen we dan ook van start op het kerkplein van Bazel, om vrijwel onmiddellijk scherp links door de boogpoort te wandelen, van het domein van kasteel Wissekerke. Vervolgens kozen we rechts, om verder te stappen naast de links gelegen slotgracht van het kasteel. Even later verlieten we naar rechts het domein via een brug over de slotgracht. We kregen hier de eerste rood-witte routekens in zicht, vermits zich aldaar de splitsing bevond van de reeds vernoemde GR’s. We hielden rechtdoor aan om via de Verkortingsdijk te wandelen tot aan het Kallebeekveer, richting Hemiksem. Gelukkig hoefden we daar niet lang te wachten om de Schelde over te varen.

Eenmaal aan de overzijde van de Schelde, zetten we onze wandeltocht verder in Hemiksem, via de stijgende Kallebeekstraat. We staken de Antwerpse Steenweg over en stapten rechtdoor in de K. De Backerstraat. Na het dwarsen van de spoorweg, gingen we linksaf in de Lindelei, om daar, tegenover de Notelaarstraat rechts een steegje in te gaan. Korte tijd nadien ging het via een voetpad naar links, waar we achter tuintjes doorgingen. Op het einde van dit pad draaiden we rechtsaf in de Heiligstraat, om zowat 50 m verderop links te vevolgen op een tegelpaadje. Het einde van het tegelpad bereikt, wandelden we door een wijk om nadien de Groenehoekweg in te gaan. Het einde van deze straat bereikt, troffen we rechts een smalle asfaltweg aan en die volgden we tot aan het kasteel Hof van Hemiksem. Na enkele malen linksaf te zijn gegaan, kwamen we terecht in een lange lindendreef, waarbij we voorbij het kasteel Klaverblad gingen. Uiteindelijk arriveerden we aan de Sint-Bernardsesteenweg. Aan de overzijde van de steenweg stapten we verder in de Boedapeststraat. Vervolgens ging het naar links via de Parijslaan om die te verlaten via een tegelpad in een bocht naar rechts.

Gekomen in de Romestraat, welke we naar rechts volgden, verlieten we die ook even later via een tegelpad in een bocht van de straat. We dwarsten een grasplein in de richting van een groep bomen, passeerden het clublokaal van een boogschuttersvereniging en kwamen uit op een grindweg. Via een hekje rechts bereikten we een smal paadje dat ons bracht op de wandelweg omheen het water van het Fort van Hoboken. Over een afstand van ongeveer 1,2 km, ging onze wandeltocht omheen een gedeelte van het fort, om nadien het domein te verlaten tegenover Villa Marina. Daar gingen we via de Schansweg rechtsaf tot aan het Jaak Schram Plantsoen. Ondertussen hadden we onderweg een van de bunkers uit de Tweede Wereldoorlog kunnen bekijken. We vorderden verder richting Krijgsbaan om aan de overzijde het park in te gaan. Onze tocht doorheen het park, onder andere langs een vervallen theehuisje en een vijver en doorheen enkele bosjes, liet on uitkomen tegenover het rode kasteel Zorgvliet. Volgens lokale info was dit een van de hoven van plaisantie, die gebouwd werden als zomerhuis door de rijke Antwerpse burgers en edelen. Het werd in 1967 aangekocht door de gemeente Hoboken.

Even later verlieten we het domein via de grote toegangspoort en gingen rechtsaf in de Marneflaan. Onze wandeling verliep nadien via de Broydenborglaan en de Meerlenhoflaan, om alzo het domein Meerlenhof binnen te wandelen. We gingen links van het kasteel en verlieten nadien opnieuw het domein naar links, om de Grasmuslaan op te gaan. Vermits we zowat vertoefden in de woonkern van Hoboken, volgden nadien tal van straten, met name Goedetijdstraat, Eikenlei, Onderwijzersstraat, Kleine Heidestraat, Aartselaarstraat, Gandhilaan, Antwerpsestraat en Hof ter Heidelaan om tenslotte de Steynstraat te bereiken. Hier verlieten we de GRE2, waarvan we het traject reeds hadden gevolgd vanaf onze start in Bazel. We gingen nadien links in de Portugezenhoek, om via een tegelpad uit te komen in de Meetjeslandstraat. Via de Atlasstraat, de J. Pauwelslei en de Voorzorgstraat, kwamen we langs het rust- en verzorgingstehuis De Hoge Beuken. Kort daarna kwamen we aan ter hoogte van de spoorweg, welke we overstaken via een voetgangersbrug. Aan de overzijde stapten we via de parking van een bedrijf naar de ingang van het Natuurpuntreservaat De Hobokense Polder. In het reservaat volgden we vooreerst één van de bewegwijzerde wandelroutes, aangeduid door middel van rode markeringen.

We ontdekten even verder een oude spoorweg en stapten voorbij een oude toren, om via een poortje terecht te komen in een beschermde zone met grazers, onder andere pony’s en gallowayrunderen. Gekomen op een kruising in het reservaat, waar ook groene markeringen waren te zien, verlieten we de eerste wandelroute en gingen we rechtsaf. Na een tijdje door weideland te zijn gewandeld, verlieten we het reservaat via een ander poortje en bereikten we de oever van de Schelde. We begaven ons naar links via het jaagpad, om dit niet veel verder te verlaten en via een bolle kasseiweg, de Scheldedijkwegel, te wandelen langsheen het Polderbos. Een korte doortocht in het bos, werd vervolgens afgerond, toen we opnieuw terecht kwamen op de Scheldedijk. Zowat 1 km verder, kwamen we opnieuw terecht op de oude kasseiweg, waar we terug de groene markeringen aantroffen. Op het einde van de weg kwamen we aan de cafetaria van de Yachting Club Hoboken. We zetten onze wandeling verder langs de voormalige scheepswerven van Cockerill, om nadien doorheen de Maccabilaan en de Lenaart de Landrestraat te gaan in de richting van de Moretusbrug. Zowat 500 m verder arriveerden we aan de overzet van Hoboken naar Kruibeke.

Voor de tweede maal maakten we dus gebruik van het veer om de Schelde over te steken. Ook ditmaal hoefden we niet lang te wachten om de overkant van het water te bereiken. We verlieten het veer en gingen rechtdoor via de Scheldelei. Ter hoogte van het plaatsnaambord van Kruibeke, draaiden we naar links en gingen een dalend pad op, langs enkele volkstuintjes. Gekomen aan een kapel ter ere van O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën, betraden we de rechts gelegen Kapelstraat en vorderden naar de Bazelstraat, om daar rechts het kerkplein van Kruibeke te bereiken. Hier konden we nog enkele foto’s nemen en vervolgens uitkijken naar een bus, richting beginpunt van onze wandeling, het kerkplein van Bazel. Alweer een mooie wandeling achter de rug.”

282: Bierbeek, Zaterdag 28 september 2013, 24,7 km. (5666,479 km.)

“Een volgend wandelverslag handelt over onze belevenissen, tijdens een tocht beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met start en aankomst te Bierbeek. Tijdens deze wandeling van 24,7 km, zouden we voor een groot deel het traject volgen van de GR512 en de GR128. In de wandelgids verkreeg deze trip als titel: ‘Langs oude vierkantshoeven en diepe holle wegen’. Na een autorit bereikten we dan ook de plaats alwaar de wandeling van start ging, met name ter hoogte van de Sint-Hilariuskerk van Bierbeek. Alvorens op pad te gaan, namen we vooreerst nog even de tijd om iets te eten en nadien de gepaste wandeloutfit aan te trekken. De zon deed alvast moeite om doorheen het wolkendek te breken. Na nog een laatste blik in de wandelgids konden we op weg voor een vrij lange wandeltocht. We stapten rechts van de kerk door het Kalverenwegje en bemerkten dat we ons bevonden op het lokale Schavaaipad. Even voorbij de kerk, waren we vrijwel dadelijk de dorpskern uit en betraden we bosgebied. We zetten onze weg verder naast de rechts gelegen Molenbeek tot aan een brugje, alwaar we rechtsaf de beek overstaken. We kwamen zo terecht in de Bevekomsestraat, om vervolgens links te wandelen en uit te komen ter hoogte van de vierkantshoeve, het Bordingenhof.

Tegenover deze hoeve gingen we een licht stijgend pad op, ons ditmaal richtend op de rood-witte markeringen van de GR512. Wat verder, gekomen ter hoogte van de Oude Geldenaakse Baan, gingen we linksaf aan een kapelletje om korte tijd later, rechtsaf te gaan en het Mollendaalbos in te wandelen. Een indrukwekkende beukendreef leidde ons tot aan een schuilhut in het bos. Volgens onze wandelgids bevonden we ons nu op het hoogste punt van Bierbeek, met name 108 m hoog. De GR512 volgend draaiden we ter hoogte van de schuilhut linksaf, om zowat 75 m verder een bosweg rechts in te gaan. Gekomen op een verharde weg, daalden we linksaf tot op een kruispunt van boswegen. Aan de overzijde ging het lichtjes bergop, om even later een smal bospad rechts in te wandelen. Deze mooie passage achter de rug, ging het via een dwarweg links- en rechtsaf, om ongeveer 800 m verderop de Milse Baan te bereiken, een ruiterpad. We wandelden het ruiterpad op naar rechts en verlieten hier even het traject van de GR512. We stapten min of meer rechtdoor, staken een kasseiweg over en gingen door een holle weg om een brede verharde weg te bereiken. Nogmaals dienden we rechts aan te houden.

We bevonden ons thans op een fitness parcours van Bloso. Nog steeds het pad volgend, dienden we even verder, ter hoogte van oefening 17, linksaf te gaan op een smal bospad. Op die manier bereikten we korte tijd later een vijfsprong in het bos, om daar de tweede weg rechts in te gaan. Stilaan verlieten we het bos en wandelden voorbij een slagboom om uit te komen in een lange beukendreef. We kozen rechts, om een vijftigtal meter later, links te wandelen, langsheen de bosrand. Gekomen aan een dwarsweg draaiden we opnieuw rechtsaf, om nadien via een brede bocht naar links een kruispuntje te bereiken, om daar de bosrand te verlaten. Via een dalend, doch vrij modderig pad, verliep onze wandeling verder tussen akkers. Eenmaal beneden aangekomen, draaiden we mee rechtsaf en kwamen ter hoogte van het Bergenhof. We bevonden ons vrijwel dadelijk terug op de Oude Geldenaakse Baan, welke we volgden naar rechts, om aldus opnieuw het lokale Schavaaipad te betreden. Wat verderop aan de Speelpleinstraat, kozen we andermaal een holle weg links. Licht bergop passeerden we een sportterrein en naderden het C.C. De Borre, om daar links de Wijnenberg af te dalen.

Beneden dwarsten we een steenweg om nadien de Wipstraat in te wandelen. Via deze kasseiweg bereikten we wat verder een klein beekje. Eenmaal de beek over volgden we onze weg door de Gareelstraat, licht stijgend tot voorbij een school. Voorbij de schoolmuur draaide de weg naar links, om verder stijgend uiteindelijk een kasseiweg te bereiken. Nog steeds verder rechtdoor stappend, kwamen we langs een H.-Barbarakapel, volgens een straatnaambord ter hoogte van de Middelbosstraat. Op de paal troffen we wit-rode markeringen aan van een groteroutepad, ditmaal de GR128. We zouden nu geruime tijd het verloop van dit pad bewandelen. Aan de kapel ging het dus rechtsaf, om even verder aan een splitsing links verder te wandelen via een brede piste, evenwijdig aan de autosnelweg E40. We bereikten via deze weg het gehucht Klein-Scherpenheuvel. Gekomen ter hoogte van een kapelletje, ging het rechtsaf in de Lovenjoelstraat en lieten we de E40 achter ons. We begonnen aan een nieuwe beklimming via deze kasseiweg, om hogerop verder rechts aan te houden op een steenweg met dezelfde naam. Ondertussen hadden we reeds lange tijd zicht gehad op de unieke watertoren welke de omgeving domineerde. Ditmaal echter wandelden we in de richting ervan, om ter hoogte van de Neervelpsestraat, deze naar links te volgen. We stapten nu voorbij de watertoren en hielden toch even halt om het bouwwerk op de digitale plaat vast te leggen.

Zowat 150 m verder, verlieten we de Neervelpsestraat via een onverhard pad rechts, dat nadien overging in een mooie holle weg. Beneden gekomen, tussen akkers en weiden kwamen we op een kruispunt van veldwegen. Vanaf dit punt wandelden we langs het gezamelijk traject van de GR128 en GR512. Een GR-wandelboom gaf wat nadere uitleg betreffende de onderscheiden groteroutepaden. We staken een beekje over om nadien, ter hoogte van de Aarschotsestraat, deze naar links in te gaan. We vervolgden onze weg langsheen het traject van de GR128, richting Zoutleeuw, om even later de Waversesteenweg te bereiken. Aan de overzijde gingen we verder in de Molensteenstraat, om alzo een moerassig gebied te betreden, het brongebied van de Velp. Daar voorbij kwamen we terecht in een diepe holle weg, welke leidde naar een hoger gelegen plateau. Min of meer een heuvelrug volgend, bereikten we tenslotte een kruispunt met een kasseiweg, alwaar we het traject van de GR128 zouden verlaten. We gingen met andere woorden op de kasseiweg rechtsaf.

Vrij vlug ging de kasseiweg over in een veldweg en na enkele bochten kwamen we uit op de Hoegaardsesteenweg; Aan de overkant wandelden we verder, al dalend via alweer een mooie holle weg. In een bocht ging het verder naar rechts via een onverharde veldweg om tot slot aan te komen ter hoogte van de Berkenhoeve. Net voor de hoeve draaiden we links een veldweg op, om aan een kruispunt met een kasseiweg rechts te kiezen. We bevonden ons thans in de Perrestraat en stapten verder tot aan de Waversesteenweg. Aan de overzijde, nog steeds Perrestraat, verliep de wandelroute tot net voor het verder gelegen Vuilenbos. Aldaar hielden we rechts aan via een veldweg. Klimmend ging het hogerop linksaf, in de richting van de watertoren, om nadien ter hoogte van een fruitboomgaard, opnieuw linksaf te wandelen. Via een graspad bereikten we privé-domein om daar rechts de Vuilenbosstraat te volgen. Uiteindelijk bereikten we de Opvelpsestraat ter hoogte van de bushalte Kwakkelheide. We bemerkten opnieuw de rood-witte markeringen van de GR512, welke ons leidden naar de Krabbesheidestraat links.

We volgden deze straat tot aan het pompgemaal op de Molendaalbeek, om daar afscheid te nemen van de GR512. We stapten verder langs de beek en volgden deze waterloop, tot we opnieuw de kerk van Bierbeek bereikten. Al bij al het einde van een geslaagde dagtocht.”