083: Brugelette, Donderdag 21 mei 2009, 20,7 km. (1566,604 km.)

Deze wandeling, dateert alweer van tijdens de maand mei 2009. De tocht werd voordien aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Donderdag – Jeudi 21/05/2009, 7940 Brugelette (Hainaut) – 33ème Marche des Nerviens, 4-6-12-20-30 km. Les Sucriers de Brugelette. Départ: Salle Omnisports. Routes campagnardes sur sentiers boisés.’ Na afloop van dit gebeuren, schreven we het hierna weergegeven wandelrelaas, op donderdag 21 mei 2009, omstreeks 18:47 uur.

“Vandaag was het voor velen een vrije dag, zo was dit ook hier ten huize het geval. Een goede reden vonden we, om nog eens over de taalgrens te gaan wandelen. Deze morgen trokken we dan ook richting Brugelette in de provincie Henegouwen, om daar deel te nemen aan de 33ème Marche des Nerviens. De organisatie van de wandeling was in handen van de plaatselijke club ‘Les Sucriers de Brugelette’. De te kiezen afstanden waren: 4, 6, 12, 20 of 30 km. Wij kozen voor de 20 km (werkelijke afstand 20,7). De inschrijving vond plaats in de Salle Omnisports naast de Ecole Communale. Na een koffie en een kleine hap, trokken we op pad, onder een stralende zon. We verlieten het terrein van de school en dwarsten net niet de spoorweg, maar sloegen een weggetje links in. We dachten even verdwaald te zijn, aangezien we nergens pijltjes zagen hangen. Even later zagen we echter dat de richtingen waren aangeduid door middel van witte pijlen op de weg. Dan toch op het goede pad zo te zien. Een paar honderd meter verder gingen we onder de spoorweg door en staken vervolgens de Dender over. (La Dendre)

Na exact één kilometer hadden we reeds een eerste controle in de plaatselijke Ecole Saint Louis. Deze voorziene pauze was toch wat te vroeg en daarom gingen we onmiddellijk verder op pad. Via enkele kleine straatjes verlieten we de dorpskom van Brugelette en wandelden rakelings langs de grens met het dorp Mévergnies-lez-Lens. De rijbaan ging over in een verhard pad en zo belandden we tussen de velden. Links en rechts zagen we bloeiende koolzaadvelden, opkomende graangewassen en vers gezaaide akkers. Af en toe ging het pad op en neer en zo overschreden we enkele heuveltjes. Even volgde ons traject een eindje een GR, meer bepaald de GR123 (de Ronde van West-Henegouwen). Wat verderop kwam een eerste stukje bos in zicht, doch we lieten dit rechts liggen en stapten verder in de richting van een kerkje, dat zichtbaar werd aan de horizon. Na een tijdje het pad te hebben gevolgd tussen de velden, kwamen we opnieuw op de openbare weg en kwamen aan in de dorpskom van Gages. Hier hadden we in het plaatselijke schooltje onze tweede controle na 5,4 km.

Schooltje is eigenlijk een groot woord, aangezien het gebouw bestond uit welgeteld één klaslokaal. Hier konden we zien, dat we deze stopplaats later nog eens zouden aandoen, doch vooreerst dienden we een lus te wandelen en lag een andere controlepost nog op ons pad. Na een hapje en een drankje vervolgden we onze weg. We gingen het dorpje uit langs de kerk en belandden bijna onmiddellijk opnieuw tussen de velden. De dorpjes die we vandaag bezochten leken eerder kleine gehuchten, waar twee straten elkaar kruisten. Eenmaal buiten Gages, bevonden we ons op een wandelpad, aangeduid met het nummer 3.03 en voorzien van een groene kleur. Dit pad leidde ons recht naar het ‘Bois de la Provision’. Hier trokken we via een verhard pad dwars door het bos, waarbij het pad af en toe op en neer zou gaan. Hier was het zalig vertoeven, midden het fris ruikend groen en waar af en toe de zonnestralen doorheen het bladerdak op de grond schenen. Hier was het rustig, aangezien enkel de 20 en 30 km dit traject volgden. Geruime tijd volgden we de lange weg door dit mooi stukje natuurgebied, tot we aankwamen in het dorpje Cambron Saint Vincent.

Ook hier werd de controlepost ingericht in de plaatselijke Ecole Communale. Ondertussen waren we reeds 12,3 km op weg. Na het verlaten van Cambron Saint Vincent, gingen we terug richting Gages, waar we reeds eerder een stop hadden gehouden. Dit keer ging het niet door het bos, maar trokken we opnieuw tussen de akkers en volgden een verhard pad. Af en toe bevonden we ons op de aldaar zo gekende holle wegen. Op sommige momenten verdween de zon even achter de wolken en leek het alsof er onweer op komst was. Gelukkig scheen even later opnieuw de zon volop en wandelden we verder op de stoffige wegen. Alweer overschreden we enkele kleine heuvels, tot we in de verte de kerk van Gages herkenden. Hier konden we even later opnieuw even pauzeren, gelukkig ditmaal buiten, aangezien er vrije plaatsen waren op de koer van de school. Toen we Gages voor de tweede maal bereikten waren we 17,3 km ver. Het laatste stukje van de tocht bracht ons vooreerst langs de Court-hoeve, een gebouw dat reeds dateerde van de achttiende eeuw. Nadien kwamen we letterlijk in de velden terecht, aangezien het parcours midden door een veld heen liep, tussen de nieuw opkomende plantjes.

Hier en daar stond een houten paaltje om de wandelaars te laten zien hoe ze dienden te gaan, om geen schade aan te richten aan de gewassen. Eens voorbij deze uitgestrekte akkers, bereikten we opnieuw de openbare weg en gingen stilaan terug richting Brugelette. Net voor we de startplaats opnieuw bereikten, ging het nog even door een stukje plaatselijk park. Na deze wandeling van vandaag kennen we Brugelette een beetje beter en weten nu ook dat deze streek wat meer te bieden heeft, dan enkel en alleen maar Paradisio. Al bij al kunnen we spreken van een verzorgde tocht, met een afwisselend parcours. Kleine maar toch verzorgde rustposten en even hoorden we vandaag toch eens iets anders dan het traditionele Vlaams, van tijdens de andere wandeltochten, alhoewel... Een streek waar we nog wel vaker zullen terugkeren, om te genieten van de prachtige vergezichten en de rust van de dorpjes.”

Een blik in onze wandelboekjes, met betrekking tot enkele eerste indrukken, na afloop van deze wandeltocht, rondt stilaan dit relaas af. ‘K: Stralende wandeling in Brugelette en omstreken. Rustige veld- en bospaden. Zelfs even door een aangeplant spinazieveld. Zon! J: Tocht vanuit Brugelette naar Gages, Cambron Saint Vincent. Een mooi stukje van het ‘Bois de la Provision’. Mooie en zonnige vrije dag.’