075: Geraardsbergen, Zondag 19 april 2009, 22,6 km. (1386,195 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voordien in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 19/04/2009 – 9500 Geraardsbergen (Oost-Vl.), 26^ste Mattentaartentochten, 6-8-12-14-16-22-32-42 km. Padstappers Geraardsbergen. Start: Koninklijk Atheneum. Veel natuurschoon en vergezichten. Met Muur vanaf 8 km (behalve de 14 km). Halve mattentaart bij start.’ Na afloop schreven we het navolgende relaas, op zondag 19 april 2009, omstreeks 18:29 uur.

“Vandaag namen we deel aan de 26^ste Mattentaartentochten in Geraardsbergen. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 8, 12, 14, 16, 22, 32 en 42 km. Wij opteerden om deel te nemen aan de wandeling van 22 km. Toen we deze morgen van start gingen, had de organiserende club ‘De Padstappers’ reeds ongeveer 800 deelnemers de baan opgestuurd. Plaats van inschrijving en vertrek was gelegen in het Koninklijk Atheneum. Na onze inschrijving dienden we de bevoorrading te passeren, waar iedere deelnemer werd getrakteerd op een halve mattentaart. Voldoende calorieën om op weg te gaan. Kort na de start ging het bijna onmiddellijk door een klein stukje bos, om uit te komen aan de Dender. Deze waterloop werd geruime tijd gevolgd, tot aan de Maj. Van Lierdebrug te Overboelare. Via een kort ommetje door de dorpskom, ging het verder langs de Dender. Ondertussen was het zonnetje beginnen schijnen en dat maakte het wandelen aangenamer. Aan de overzijde van de Dender spotten we op een bepaald moment een vliegveld waar aan zweefvliegen kon worden gedaan.

Toen we de Dender lieten voor wat hij was, ging het tussen de velden door in de richting van Deux Acren, deelgemeente van Lessines. Hier hadden we na zes kilometer een eerste pauze in de ‘Salle Au Marichau’. Binnen was het al een drukte van belang, gelukkig vonden we buiten op een bank een plekje om even de inwendige mens te versterken. Hier maakten we dan kennis met Jeroen en Kristel, tevens de trotse bezitters van een wandelblog. Na een korte pauze gingen we opnieuw op pad en vonden onze oude metgezel de Dender op onze weg. Via tal van bruggetjes en sluizen bereikten we een mooi stukje natuurgebied Rietbeemd. Blijkbaar had de regen van de voorbije dagen het wandelpad omgetoverd in af en toe een modderbrij, waar zich files wandelaars vormden om toch tenminste de voeten droog te houden. Wat verder trokken we langs een gebied waar de toegang verboden was. Hoog in de bomen hing de afbeelding van een roodborstje met de vermelding ‘Réserve Naturelle’. Blijkbaar was hier de vogelbescherming actief bezig. Na tal van veldpaden te hebben bewandeld tussen akkers en bossen, kwamen we aan onze tweede rustpost, het Sint Catharinacollege te Moerbeke. We hadden ondertussen 13,7 km afgelegd.

Na een opkikkertje in open lucht, de binnenkoer van het college was immers één groot openluchtterras, gingen we opnieuw op weg. Het zwaarste diende nog te komen. Het wandelboek had voordien reeds melding gemaakt, dat de beruchte ‘Muur’ op ons pad zou liggen. Inderdaad, toen we korte tijd het college hadden verlaten, zagen we in de verte reeds de muur opdoemen. Hoog boven de horizon zagen we de kruinen van de bomen. Steeds dichter kwam dit obstakel te staan. Na alweer een prachtig stukje natuur te hebben doorlopen en vervolgens kleine landweggetjes te hebben bewandeld, kwamen we terug in Geraardsbergen. Eerst kregen we een serie trappen te verwerken, vervolgens een stukje steile afdaling om aan de voet van de muur aan te komen. Het was er een drukte van belang. Wandelaars, maar blijkbaar ook wielerliefhebbers, bleek immers dat aldaar een wielerwedstrijd gaande was. Met volle moed trokken we over de beroemde kasseien naar boven, slechts één enkele keer werd halt gehouden om het vrouwelijk gedeelte van het duo op de digitale plaat vast te leggen. Toen we boven de muur waren aangekomen, stonden de toeschouwers in dikke rijen, te wachten op de renners. Jawel, even later hoorden we in de verte ‘Rodania, Rodania’. Even een leuk plekje uitgekozen op de muur, om toch het peloton naar boven te zien komen en vervolgens in razende vaart de muur te zien afrijden.

Wij volgden de richting van het peloton, om te worden opgehouden door een honderdtal Harley's. Ook dat was een bezienswaardigheid op zich en plots bleven alle wandelaars stilstaan en toekijken. Het gebrul van de motoren, toen die bergop reden was oorverdovend. Uiteindelijk konden we toch naar beneden en gingen via het stadspark en vervolgens de St Adriaansabdij naar de laatste rustpost, gelegen in de Spiraal. De teller stond ondertussen op 19,9 km. Na een laatste rustpauze, trokken we richting Grote Markt, alwaar Manneke Pis veel bekijks had op deze zonnige namiddag. Via de Visstraat ging het naar de haven voor plezierjachten, om stilaan de plaats van vertrek opnieuw te bereiken. Bij aankomst stond het aantal deelnemers ondertussen reeds op 4973 en nog steeds vertrokken nieuwe wandelaars op weg. Van een succes gesproken. De kaap van de vijfduizend zal dus ruim zijn overschreden. Natuurlijk, hoeft het nog gezegd? Mooi parcours, zonnig lenteweer, prima organisatie en verzorgde rustposten. Hier komen we nog terug...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, geven we nog even mee, wat destijds, na afloop van deze tocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Geraardsbergen, Deux Acren, Overboelare. Veel mooie paadjes, natuurgebied. De Denderdijk en de Muur. Gratis mattentaartjes. Fijn lenteweer. J: Mooie tocht door de stad Geraardsbergen, Overboelare, Deux Acren en Moerbeke. Veel bossen en natuurgebieden en ook de Muur!! Gratis halve mattentaart. Meer dan 5000 deelnemers.’