506: Wezemaal, Zaterdag 30 juli 2022, 14,7 km. (10.066,077 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start en aankomst te Wezemaal. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, arriveerden we omstreeks 09:50 uur op het perron van het station van Wezemaal. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke nabijheid, begonnen we maar meteen aan de geplande wandeling. Onze voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 605, dus hadden we vooreerst een te bewandelen aanlooproute van ongeveer 1 km. We verlieten dus het perron en volgden linksaf de Langestraat, doorheen de bebouwde kom, tot we links de Olivierstraat konden ingaan. Via deze doodlopende straat, konden we wat verder rechtsaf in de Wolfakkerweg, om op die manier op het einde de N19, de Aarschotsesteenweg te kruisen. Aan de overzijde begonnen we dan aan de beklimming van de Wijngaardberg, via een smal aan hoogte winnend bospad. We kregen een bordje in het oog dat we ons bevonden op het traject van het Wijngaardberg Wandelpad. Na wat hoger te zijn gekomen, vonden we het knooppunt 605. We bogen scherp linksaf en verkregen een reeks elementaire trappen, waarna we tenslotte een eerste maal een hoogste punt bereikten, alwaar een groot Heilig Hartbeeld staat opgesteld. Voorbij het beeld ging het via een smal bospad opnieuw naar beneden, tot we in de nabijheid kwamen van de Aarschotsesteenweg. We draaiden rechtsaf om opnieuw de Wijngaardberg te beklimmen, ditmaal vanuit een andere richting. Af en toe steil bergop, kwamen we uiteindelijk op het hoogste punt, zowat 65 m boven zeeniveau.

Haaks linksaf volgde een min of meer vlak paadje langs de bosrand, tot aan het knooppunt 61. We daalden opnieuw af door het bos via een pad naar links, om lager aangekomen een kronkelende bosweg te vinden, welke ons stilaan de Wijngaardberg liet verlaten. Een dalende grindweg liet ons vervolgens uitkomen aan een kruising van grindpaden, in de nabijheid van het knooppunt 64. Een zitbank in het zonnetje bood gelegenheid om omstreeks 11:15 uur even te genieten van een eerste picknick van de dag. Na onze lunchpauze, begaven we ons aan het knooppunt 64 naar links, om langs een zanderige weg, het Waterloospad, te stappen tot aan het dwars gelegen Everveld. We draaiden deze betonweg op naar rechts om die te bewandelen tot aan het kruispunt met de Mensbergstraat. Daar ging het rechtsaf de onverharde Mensbergstraat in, welke ons na een eerste bocht naar links, opnieuw liet klimmen, tussen akkers en velden. We kwamen op een Y-splitsing terecht, om er de linkertak te kiezen, nog steeds de Mensbergstraat, om er te stappen tussen uitgestrekte boomgaarden. Nog wat verder de hoogte in kwamen we op het hoogte punt en op het einde van de boomgaarden aan knooppunt 71, opnieuw openbare weg, ditmaal de Waterloosstraat. Het smalle en bochtige asfaltwegje naar links afdalend kwamen we uit aan restaurant Moedermeule, dat pas opende op het middaguur.

Vermits we amper een tiental minuten dienden te wachten voor de opening, hadden we een praatje met andere wachtenden. We vernamen toen dat men ook op het terras buiten iets kon drinken, zonder een maaltijd te nuttigen. Om exact 12:00 uur konden we dan ook even genieten van een verfrissend glaasje cola, met ondertussen uitzicht op de windmolen in de nabijheid. Na deze drankpauze waren we in de nabijheid van het kruispunt met Hondsheuvel, om er rechtsaf te gaan en zo dadelijk knooppunt 7 aan te treffen. Net aan het knooppunt ging het haaks rechtsaf op Voetweg 50, Klarenbos genaamd, een weg die zich duidelijk zou laten aanvoelen. Een smalle vrij lange en stijgende weg tussen de velden, liet ons herhaaldelijk even naar adem happen. Gelukkig konden we ook deze hindernis overwinnen en bereikten de top van Klarenbos op een T-kruispunt. We begaven ons rechtsaf om ditmaal Klarenbos in dalende lijn te bewandelen. Enkele bochten later, verlieten we in een haakse bocht naar rechts deze weg en begaven ons linksaf op een zanderige onverharde veldweg. Dit zanderig pad langs alweer enkele boomgaarden mondde wat later uit op de Donkstraat, tevens knooppunt 72. We gingen rechts de Donkstraat in om al dadelijk knooppunt 75 te vinden, waar de Donkstraat overging in Hellegat.

We daalden via Hellegat af naar de tunnel onder de E314, om voorbij de tunnel opnieuw bergop te gaan en Hellegat verder te bewandelen. Opnieuw volgde een vrij steil smal asfaltwegje, met het uitzicht van een holle weg, dat we dienden te beklimmen tot bijna het hoogste punt, tot aan het knooppunt 166. Net daar verlieten we de steile weg naar rechts en begaven ons op een grindweg naast een boomgaard welke verliep in de richting van de Beninksberg. Vanaf daar konden we genieten van een tocht van ongeveer 1,5 km door een gebied, afwisselend bos, heide en grasland. Uiteraard hier en daar voorzien van een picknickbank, waarvan we er een aantroffen zowat op het hoogste punt van de Beninksberg, 70 m boven zeeniveau en zowat halverwege het natuurgebied. We namen dan ook de gelegenheid te baat er omstreeks 13:20 uur te genieten van een rijsttaartje. Na deze lekkere wandelpauze begonnen we aan de afdaling van de Beninksberg om uiteindelijk beneden het knooppunt 67 aan te treffen ter hoogte van Vlasselaar. We draaiden rechtsaf om langs de rand van het bos verder te gaan tot aan de dwars gelegen onverharde Beukenpleinbaan landweg. We kozen er linksaf en kwamen dadelijk terecht op de Beukenpleinbaan, een smal asfaltwegje tussen de woningen. De weg mondde uit op de Beninksstraat, die we rechts opgingen om via de brug over de E314 te gaan. We verlieten er de bebouwde kom van Vlasselaar.

Over de brug verlieten we de weg naar rechts via de Stenenmuurstraat. Aanvankelijk vlak en evenwijdig aan de autosnelweg, verliep de weg tussen akkers. Echter ter hoogte van een eerste splitsing ging het linksaf en begonnen we opnieuw aan een beklimming richting Wijngaardberg. We gingen voorlopig tussen enkele boomgaarden de hoogte in. Bijna boven gekomen op de Stenenmuurstraat, aan het knooppunt 66, verlieten we de weg naar links om via een grasweg haaks linksaf verder te gaan voorbij enkele wijngaarden. Amper dit pad betreden konden we een eekhoorn waarnemen welke tot op amper enkele meters kwam gehuppeld. We gingen voorbij het knooppunt 65, langs Chardonnay druiven om er een picknickbank aan te treffen met uitzicht over het lager gelegen dal. We begaven ons wat later op weg naar het volgende knooppunt 63, om er de prachtige stenen muur te kunnen bekijken. Deze muur, bestaande uit op elkaar gestapelde schollen ijzerzandsteen had een lengte van 1546 m en een hoogte van vaak 2 m, ter bescherming van de wijngaarden tegen de koude wind en de dieren. Voorbij de muur begon dan een leuke afdaling van de Wijngaardberg via trappen en een bochtig bospaadje, waarna we lager uitkwamen op de ‘Weg beneden de Wijngaard’. Op het einde van deze grindweg kwamen we opnieuw uit in de Beninksstraat.

Over korte afstand volgden we de drukke weg naar rechts, om aan de overzijde, net voorbij de begraafplaats van Wezemaal, het Kerkhofpad links te nemen dat uimondde aan het knooppunt 62 in het Rodesevoetpad. Dit pad draaide opnieuw richting Beninksstraat, waar we ditmaal links draaiden, richting centrum van Wezemaal. Net vóór de kerk wandelden we door de Holsbeeksebaan, aan de achterzijde van de kerk en voorbij knooppunt 604, aan de Pastorij van Wezemaal. Een bocht verder kwamen we tenslotte uit in de Kerkstraat, aan de voorzijde van de kerk, waar we een laatste maal konden pauzeren omstreeks 15:55 uur en dat op het terras van Brasserie Boeres. Na deze verfrissing waren we toe aan het einde van onze geplande wandeltocht, restte ons nog een uitlooproute richting station van zowat 1,2 km, voornamelijk via de reeds vermelde Langestraat. Omstreeks 16:45 uur bereikten we het station van Wezemaal, om er te wachten op een trein richting thuishaven.”