575: Schoten, Zaterdag 27 januari 2024, 12,4 km. (11.201,234 km.)

“Wandeling N° 22 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Schoten. Een tocht van 12,4 km, omschreven als volgt: ‘De kasteelparken en de sprookjesbossen van de Antwerpse Voorkempen’. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar de startplaats, zijnde de parking van het Provinciaal Domein Vordenstein, gelegen in de Kopstraat te Schoten. Bij een buitentemperatuur van amper 2°C konden we omstreeks 10:05 uur de geplande wandeling aanvatten. Op de parking verkregen we vooreerst zich op een groot infobord betreffende het domein Vordenstein. We verlieten dan ook de parking naar links, teneinde op een smalle grindweg te stappen naar de toegangspoort en er via een brug de slotgracht over te gaan. We troffen en blauwe pijlen aan, welke de juiste richting aangaven. Een pril zonnetje liet ons genieten van het wit bevroren gras. Eenmaal de poort voorbij stapten we nagenoeg rechtdoor op een brede grindweg, richting wandelknooppunt 2. Op een kruispunt van paden hielden we verder dezelfde richting aan, ditmaal naar het wandelknooppunt 83. Links kregen we zicht op de kapel van de Horst. Via een wandelpoort verlieten we aan dit knooppunt het domein en kwamen terecht op de oprijlaan naar het kasteel. Over korte afstand wandelden we naar links tot op de Peerdsbosbaan. Via deze weinig bereden weg, gingen we naar rechts via de brug over E19, het eigelijke Peerdsbos in.

Het bos betreden, ging het asfalt over in een onverharde grindweg. We begaven ons verder via de hoofddreef, om er even voorbij ’t Boschhuis de Laarse Beek over te gaan. Nog steeds deze Bremdonckdreef bewandelend, eindigde tot slot de dreef op de dwars gelegen asfaltweg, de Plataandreef, ter hoogte van het knooppunt 65. We begaven ons even naar links richting brasserie De Melkerij, teneinde er even te verpozen bij een kopje koffie omstreeks 11:00 uur, weliswaar met een norse bediening, vermits we niets anders bestelden, maar toch voor de prijs van 7 €. In de omgeving konden we enkele rustieke gebouwen bekijken alsook een kunstwerk van de hand van Arne Quinze, ‘Metal black Stilthouse’. Na de koffie draaiden we rechts de Plataandreef op en stapten voorbij de ‘Kijkgleuf’, een werk van de hand van Koen Theys. Een sculptuur die een blik biedt op het achterliggende landschap. We volgden nu de richting naar het fietsknooppunt 33, om net daar voorbij een slagboom, de richting te kiezen van het fietsknooppunt 32. Hier verlieten we het asfalt en ruilden dit voor een aardeweg. Tevens ging de Plataandreef over in de Beukendreef. De dreef mondde vervolgens uit ter hoogte van ingang van het park van Brasschaat. We passeerden het toegangshek en stapten verder rechtdoor via de zogeheten Koestraat, hierbij alle zijdreven en paden negerend.

Op het einde van de Koestraat, kwamen we uit op een kruispunt van zes boswegen, in het midden getooid door een enorme obelisk, de zuil Georgius Reusens (1884). Na het nemen van een foto, keerden we zowat 100 m op onze stappen terug, om er dan links een smal bospaadje te kiezen, De Route, dat ons liet gaan naar een brugje over de Laarse Beek. Net over de beek, ging de wandeling linksaf langs het verloop van de beek, hierbij aangegeven door wit-rode tekens van een GR-pad. We stapten verder via dit Beekpad, tot wanneer de Laarse Beek enkele meanders vormde. Daar ging het smalle pad over in een vlonderpad, dat leidde naar de ingang van het ‘Boothuisje Brasschaat’. Voorbij de toegang volgden we nog wat verder het Beekpad, tot aan een Y-splitsing ter hoogte van enkele berken. We verlieten er het GR-traject en lieten de Laarse Beek links liggen. We kruisten er het Beekpad en kozen even later links de Peperbusdreef, een vrij breed ruiterpad. We stapten verder voorbij de ondergrondse aardgasleiding, aangegeven door het nr. 642 en hielden nog steeds dezelfde richting aan tot aan het volgende kruispunt van bosdreven. Daar sloegen we haaks links de Ijsvogeldreef in, welke uiteindelijk verder verliep langs de bosrand en uitmondde op de openbare weg, de N121 ofwel de Elshoutbaan. We volgden de weg rechts, op het brede gekleurde fietspad, opnieuw via een brug over de E19.

Eenmaal de brug over, ging het beneden de eerste straat rechts in, de Varenweg, om aan het volgende kruispunt links de Molenbaan te kiezen. Na de mooie natuur, volgde nu een stukje huisjes kijken. Over korte afstand ging het via deze weg naar het kruispunt met de Gagelbaan, zowat terug rechtsaf het bos in. We negeerden andermaal alle zijwegen en stapten voorbij kasten van villa’s, voorzien van de nodige afsluitingen en alarminstallaties. Min of meer voorbij de laatste woongelegenheid, ging de asfaltweg over in een aardeweg. Bij gebrek aan zitbanken onderweg, hielden we er omstreeks 13:00 uur even halt, om er rechtop staand even te denken aan de inwendige mens. Na deze maaltijd ging het nog wat verder over aarde tot we terecht kwamen op de verharde dwars gelegen Zeurtebaan. Dit smalle doch druk bereden asfaltwegje volgend, konden we op het einde de Eksterdreef kruisen, om aan de overzijde de Parklaan in te gaan, het is te zeggen een brede grasweg, langs de rand van het links gelegen domein Vordenstein. We gingen via deze soms modderige weg in de richting van de brug over de E19. Echter net vóór de verhoogde berm, draaiden we haaks links een smal paadje op dat verliep naast de slotgracht van het domein links. Dit smalle wegeltje leidde tenslotte terug naar de Peerdsbosbaan, alwaar we vroeger op de dag waren langs gekomen. Over korte afstand gingen we links tot we terug de oprijlaan naar het kasteel indraaiden. Aan het reeds eerder gemelde knooppunt 83, kozen we ditmaal links de wandelpoort naar het domein Vordenstein.

Even voorbij het toegangshek vonden we eindelijk nog eens een zitbank, alwaar we omstreeks 13:55 uur even konden verpozen, genieten van de stilte van het park en natuurlijk even denken aan een smakelijke croissant. Na deze aangename wandel- en eetpauze stapten we via een breed pad verder in de richting van het wandelknooppunt 70, in tegenstelling tot het foutief vermelde knooppunt 2 in het wandelboek. Aan het knooppunt zelf bereikten we een ster van niet minder dan acht boswegen, in het midden voorzien van een grote rotonde. We begaven ons in de tweede dreef rechts. Wanneer de verharding ophield te bestaan, kozen we rechts een smaller donker bospad, dat hier en daar overgroeid was en het idee gaf door een tunnel te wandelen. Aan het andere einde van het pad bereikten we een open stuk weiland en een grindpad draaide naar links in de richting van de Orangerie van het domein Vordenstein. Op weg daarheen konden we nog even kijken naar een enorme trompetboom. Eenmaal de Orangerie bereikt besloten we er nog even te verpozen op het zonnige buitenterras voor een kopje koffie en een warme chocomelk. Na lang aanschuiven konden we toch genieten van een afsluitend drankje aan de democratische prijs van 7,40 €. Niet meteen aanvaardbaar voor drankjes die niet echt heet aanvoelden. Na deze laatste wandelpauze, stapten we verder naar de uitgang van het domein, richting parking, om de terugreis aan te vatten.”

131: Merksem, Zondag 06 december 2009, 20,11 km. (2592,233 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 06/12/2009, 2170 Merksem (Antwerpen) – 35^ste Herfsttochten, 6-9-15-21 km. De Stroboeren vzw. Start: Feestzaal Fort. Fort van Merksem, Peerdsbos en park van Brasschaat.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 17:22 uur.

“Op de verjaardag van de Sint, bliezen de Stroboeren uit Merksem verzamelen, ter hoogte van het fort voor een wandeling, onder de titel ‘35^ste Herfsttochten’. Voor ons meer dan reden genoeg, om deze morgen reeds vroeg te vertrekken, richting provincie Antwerpen. Tijdens het ontbijt ten huize, waren we nog getuige van een felle plensbui, zodat we niet al te rooskleurig uitkeken naar deze wandeling. Toch nog voldoende moed gevonden om er alvast een leuke Sinterklaasdag van te maken. Bij onze aankomst op de Fortsteenweg, werden we naar een parkeerplaats geleid door enkele medewerkers van de club, bijna onmiddellijk aan de ingang van het aldaar gelegen domein aan het fort. Even later konden we de ruime polyvalente zaal betreden, waar we konden overgaan tot de inschrijving. We kozen hierbij de nieuwe sticker van de club, die immers in 2010 haar 35^ste verjaardag mag vieren. Een pakketje speculoos voor elke deelnemer werd alvast gewaardeerd. Na een koffie en een hap konden we aan de wandeling beginnen. Het Marching-boek had reeds melding gemaakt van: fort, bos en park. Meer hoefde dat voor ons niet te zijn.

Toen we op weg gingen regende het niet en dat zouden we gelukkig zo een hele tijd kunnen houden. Uit de afstanden 6, 8, 10, 15 of 20 km, kozen we de laatste, met een werkelijke lengte van 20,11 km. Bij het verlaten van de startzaal, bevond er zich een splitsing voor de diverse afstanden. Wij dienden naar links te gaan, richting uitgang domein. Al onmiddellijk na ons vertrek wandelden we langsheen het Vredesbeeld, dat in dit park stond opgesteld. Honderd meter verder en we verkregen opnieuw een splitsing, waarbij de deelnemers aan de 20 km, vooreerst een kleine lus dienden te bewandelen omheen het fort van Merksem. We sloegen dus linksaf en wandelden langsheen het water omheen het fort. Wat draaien en keren liet ons enkele kanten van dit militaire bouwwerk zien. Ondanks de hevige regen van de voorbije dagen, lagen de wandelpaden er nog tamelijk goed bij, op wat kleine modderplekken na. Na een klein half uur waren we omheen het fort gegaan en kwamen we terug op ons punt van vertrek. Dit keer dienden we rechtdoor te gaan, om aan de overzijde van het water verder te wandelen, opnieuw gedeeltelijk omheen het fort.

Even verder, ter hoogte van de Volkstuintjes, afdeling 't Zwaantje, verlieten we deze mooie wandelzone, om ons te begeven langsheen de drukke Bredabaan. Ondertussen betraden we het grondgebied van Schoten, om even verder de Laarse Beek te overschrijden. Gelukkig dienden we niet lang deze drukke weg te volgen, aangezien we het Peerdsbos naderden. Juist alvorens het grondgebied van Brasschaat te betreden, sloegen we echter ter hoogte van het Peerdsbos rechtsaf. De kortere afstand ging meteen het bos in, terwijl wijzelf vooreerst een tijdje dienden te stappen langsheen de rand van het bos. We volgden hierbij een smalle asfaltweg, die evenwijdig liep met de ernaast gelegen autosnelweg. Een lange, hoge betonnen muur vormde een schril contrast met het bos ernaast. Even verderop troffen we de eerste aanduidingen van de Kastelenroute, een fietsroute van 41 km. Een tijdje deze route volgend, konden we wat later ook ons tegoed doen aan de bossen. We zaten nu ook voor het eerst deze dag in het Peerdsbos, dat ondertussen zich volledig heeft aangepast aan de herfst.

Onderweg tal van mountainbikes, aangezien ook deze mannen dit prachtige gebied hadden uitgekozen om hun zondag wat te kleuren. We volgden een mooie, vaak brede dreef, in de richting van het sportcentrum Peerdsbos, waar we even later een eerste controle hadden. We waren ondertussen 6,085 km onderweg. Na deze korte onderbreking in de cafetaria van het sportcentrum, gingen we op weg voor het tweede gedeelte van de wandeling. We verlieten het terrein van het complex en trokken dadelijk opnieuw het Peerdsbos in. Hier dienden we bij een eerste passage naar rechts te gaan om de eerste bosdreef in de wandelen. We zaten op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Wat verder volgde het Bospad, dan de Sterwegdreef en zo verder. Een opeenvolging van bosdreven en paden, liet ons kris kras doorheen dit mooie bosgebied wandelen. Overal in de verte zag men wandelaars, joggers, fietsers en gewone zondagswandelaars die genoten van dit zalige en rustige gebied. Het is enig om door zulk prachtig natuurgebied te wandelen en te genieten van de rust en de schoonheid die ervan uitgaat.

Ergens halverwege het tweede deel van deze wandeling, ging het bos over in het park van Brasschaat, enkel te bemerken aan een toegangshek dat we op weg daarheen vonden. Ook hier opnieuw een uniek wandelgebied dat voor de voeten werd geschoven. Even verder bereikten we 't Badhuisje, een speelterrein gelegen aan een vijver. Een boothuisje deed er dienst al controleplaats. We konden er wat warmte ervaren van een houtvuurtje, dat een zalige geur verspreidde. Terwijl we even pauzeerden, konden we een jongeman observeren die bezig was het overtollige water te lozen uit de roeibootjes die voor anker lagen. We waren ondertussen meer dan halfweg, vermits 10,145 km reeds waren afgelegd. Gezien er af en toe een druppel water begon te vallen, hielden we slechts een korte pauze en trokken terug op weg. Even voorbij het vijvertje, zagen we de aanduidingen van de GR12, die we vanaf nu een tijdje volgden. Dit pad bracht ons vooreerst langsheen de ‘Woudloper’ een kunstwerk van de hand van Winke Besard uit 2005.

Nadien konden we enkele eigenschappen van Brasschaat van naderbij bekijken, vermits de wandeling ons vervolgens leidde langsheen het zwembad, gevolgd door een prachtig kasteel, met een stukje tuin, wat verderop het cultureel centrum en enkele hockeyvelden. Tenslotte wandelden we ook langsheen de plaatselijke scoutvereniging om op die manier opnieuw het Peerdsbos te bereiken. Op weg daarheen enkele Sinterklazen bemerkt, in de plaatselijke voetbalclub en op bezoek bij de scouts. Uiteindelijk hebben we de man niet gezien in het bosgebied waarin we ons opnieuw bevonden. Het ging vanaf nu terug in de richting van het sportcomplex Peerdsbos en dit via enkele andere nog niet geziene dreven en paden. Het Peerdsbospad, een wandelpad van 6 km, behoorde ook tot de items die hier vermeldenswaard zijn. Onderweg konden we andere wandelaars hun lovende bemerkingen over deze wandeling zeker delen. Er was voorheen bos en park beloofd, we hebben het ruimschoots kunnen ervaren dat die belofte werd ingelost.

Even later bereikten we voor de tweede keer de cafetaria van het sportcomplex om een laatste controle te ondergaan. Hier konden we even bijpraten met enkele clubgenoten die ook aan deze wandeling deelnamen. Onze teller stond ondertussen op 15,495 km. Het laatste gedeelte van de wandeling begon onder minder gunstige atmosferische omstandigheden, aangezien het ondertussen was beginnen regenen. We gingen dit keer naar links bij het verlaten van het controlepunt en bereikten even nadien een drukke baan. Deze werd vooreerst gedwarst, waarna we enkele woonstraten van een aldaar gelegen verkaveling aandeden. Niet voor lang echter, vermits we wat verder, ter hoogte van de grens met Vriesdonk en Ekeren-Donk, terug wat rustiger wegen konden opzoeken. Via een landelijk wegje trokken we even later over de autosnelweg om vervolgens opnieuw het gebied van de volkstuintjes te bereiken. Een korte passage leidde ons langsheen deze tuintjes, waarna we opnieuw de wal omheen het fort van Merksem zagen verschijnen. Er restte ons nog een klein gedeelte te stappen omheen dit bouwwerk, waarna we uiteindelijk de eindstreep bereikten. Net op dat moment hield het ook op met regenen.

Over de wandeling van vandaag kunnen we het verder kort en bondig houden. Een prachtige wandeling, hoofdzakelijk doorheen een uniek natuurgebied. Weinig openbare weg en bijgevolg een verkeersarme tocht. Prima bewegwijzerd en een goed georganiseerde catering voor de deelnemers. We hebben vandaag geen minpunten kunnen ontdekken. Toen we opnieuw de thuishaven gingen opzoeken, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 763 deelnemers waren geteld. Er kon echter nog worden gestart tot 15 uur, dus het getal is niet de eindscore. Wij hebben alvast een leuke klaasdag beleefd vandaag en dat enkel en alleen dankzij de Stroboeren uit Merksem, die we trouwens al kenden van een vorige wandeling een tijdje terug.”

We sluiten deze wandelervaring af, met een blik in de wandelboekjes. ‘K: Bosrijke wandeling rond het fort van Merksem. Peerdsbos en park van Brasschaat. Betrokken en de laatste km regen. Goed verzorgd! J: Mooie wandeltocht omheen het Fort van Merksem. Vervolgens door het Peerdsbos en het park van Brasschaat. Gratis speculoos bij de start van de wandeling.’