166: Brasschaat, Donderdag 13 mei 2010, 30 km. (3311,211 km.)

Een tocht welke voorheen niet werd aangekondigd in het wandelboek Marching. Na afloop van de tocht, werd nog diezelfde avond een relaas neergeschreven met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 21:17 uur.

“Vandaag genoten we van een vrije dag en dat was de ideale gelegenheid om even de wandelschoenen aan te trekken. We hadden trouwens de voorbije week een tip gekregen van de voorzitter van onze wandelclub De Kwartels, om koers te zetten naar Brasschaat, alwaar de 31^ste Mars 18RA zou doorgaan. De startplaats bevond zich in Hangaar 100 van het Kwartier West - Departement Artillerie. Ondanks het minder goede weer deze ochtend, keken we toch met enige belangstelling uit naar het verloop van deze wandeltocht. We vonden een parkeerplaats in de buurt van de kazerne en konden wat later terecht in de ruime hangar om te voldoen aan de inschrijving. Aldaar kregen we reeds tal van informatie over het kwartier, alsook inzake vorige edities van deze mars. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 20 of 30 km. Gezien we altijd te vinden zijn voor wandelingen, georganiseerd door Defensie, kozen we vandaag voor de 30 km, speciaal om onderweg één en ander te zien te krijgen. We genoten van een kopje koffie en konden daarna op weg, reeds voorzien van regenkledij, vermits we het niet droog konden houden bij de start.

We gingen van start op het militair domein en kwamen vooreerst langsheen het museum binnen het kwartier en een andere hangaar waar modelbouw was tentoongesteld. We behielden deze zaken echter voor later en vervolgden onze weg richting uitgang. We bereikten de openbare weg en gingen linksaf, om dadelijk aan de andere kant van de weg, rechtsaf te draaien. We bevonden ons algauw op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Bezijden de weg troffen we wat verder een eenzame cowboy aan, blijkbaar een reclame voor de verkoop van wildwestzadels. Wat verderop ging het via een rechts gelegen zandweg in de richting van het fort van Brasschaat. De GR12 (Amsterdam - Parijs) hield ons op deze weg gezelschap via zijn rood-witte markeringen op de bomen. Bezijden de weg troffen we ook vandaag aanwijzingen betreffende de tijdelijke route BAT10, de Beeldenroute Antitankgracht. Rechts kwamen we langs het reeds vermelde fort met zijn antitankgrachten. Een eerste maal ging het over de spoorweg om even later te kunnen genieten van een stukje bosgebied. Bossen en heide wisselden elkaar af en het ging wat kronkelend over en weer via enkele zandpaadjes.

Een tweede maal dwarsten we even later de spoorweg en daar namen we afscheid van de wandelaars van de 6 km, welke rechts de betonbaan namen richting vliegveld van Brasschaat. Wij vervolgden onze weg rechtdoor en gingen aan de overzijde van de weg opnieuw het bos in. Hier trokken we door tal van bosgebieden, afgewisseld met stukken heide. We wandelden doorheen tal van oefenpleinen en gingen langsheen het klein schietveld. Onderweg bemerkten we informatieborden met betrekking tot het herstel van de heide. Blijkbaar een samenwerking tussen liefhebbers van de natuur en defensie, het geheel onder de naam Life Project Danah. Trouwens een initiatief dat we enkel maar kunnen toejuichen. Tal van kleine watergebieden konden we bemerken, meteen een ideale plaats voor waterwild en vogels. Na wat draaien en keren, naargelang het verloop van de zanderige paden, bereikten we uiteindelijk de betonbaan naast het vliegveld. Terwijl we konden zien hoe enkele zweefvliegtuigen werden klaar gemaakt om later op te stijgen, vervolgden we onze tocht in de richting van de Aero Club, waar we meteen een eerste controle ondergingen. Volgens de verantwoordelijke ter plaatse hadden we ongeveer 9 km afgelegd. We vonden een zitbank binnenin en konden genieten van een hapje, terwijl het ondertussen buiten heviger begon te regenen. Een beter moment konden we niet wensen.

Bij het verlaten van de Aero Club vervolgden we onze weg naar rechts, in de richting van de Essense Steenweg. Bij het bereiken van deze steenweg, namen we afscheid van de medewandelaars aan de 12 km, welke rechts het fietspad langsheen de steenweg volgden, terwijl de wandelaars aan de 20 en 30 km, de steenweg overstaken en aan de overzijde een dreef ingingen. We volgden deze gemakkelijk te bewandelen dreef tot aan het Dennenhof. Via de parking gingen we naar de Bredabaan, staken deze over en vervolgden naar links onze weg. We volgden nu over korte afstand de Bredabaan en meteen het traject van de Voor- en Noorderkempen route, een omloop voor autoverkeer. Even later ging het naar rechts, in de plaatselijke villawijk. Enkele statige villa's schoven aan het oog voorbij, zij het echter niet voor lang. Enkele straten verder ging het naar links in de richting van een weide en daar vonden we aansluiting met een lange kiezeldreef. We sloegen de dreef links in en waren vertrokken voor een omloop omheen het groot schietveld. Links en rechts van de dreef konden we enkele prachtige watergebieden aantreffen, wat aanleiding gaf tot het nemen van enkele foto's van het waterwild.

Af en toe kregen we wat motregen te verwerken, maar hielden het verder wonderbaarlijk zo goed als droog. De lucht klaarde enigszins op en dat was aangenamer wandelen. Enkele geschutsstellingen waren aangegeven, alsook verkeersborden welke het verkeer van de rupsvoertuigen regelden. Geruime tijd later bereikten we een splitsing, waar de afstanden 20 en 30 km scheidden. De 20 ging naar rechts, de 30 vervolgde naar links. Het hoekje om bemerkten we dat we ons bevonden op het grondgebied van Gooreind (Wuustwezel) en dat we tevens het natuurgebied Het Groot Schietveld hadden bereikt. We sloegen vrijwel onmiddellijk een rechts gelegen zandpad in en dat leidde ons langsheen de linker limiet van het groot schietveld. We volgden nu bijna in rechte lijn dit pad over een afstand van ongeveer 5 km tot aan de cafetaria van de Braboclub. Hier konden we de rust en de stilte van dit gebied duidelijk aanvoelen, aangezien slechts weinig wandelaars deze route hadden verkozen. We hadden vaak het gevoel er alleen te wandelen en dat maakte het genot des te groter. We hadden geen idee dat dit gebied danig uitgestrekt zou zijn. Rechts van ons bevond zich een enorm watergebied en we konden enkel het pad links daarvan volgen. Brede sporen van rupsvoertuigen waren te bemerken.

Uiteindelijk bereikten we na ongeveer 16 km de club van de watersportliefhebbers en konden daar terecht voor de laatste controle van de dag. Iets over halfweg verlieten we de MAW BRABO, om de linker limiet verder te volgen tot op het einde van het watergebied rechts van ons. Vervolgens ging het in een wijde boog omheen het water, waarbij we opnieuw de GR12 gedeeltelijk bewandelden. We draaiden vervolgens stilaan naar rechts om de terugweg aan te vatten aan de andere kant van het watergebied. Op die manier bereikten we even verderop de centrale as van het groot schietveld en de pijlen volgend, begonnen we aan een terugtocht van ongeveer 5 km, bijna in rechte lijn doorheen het schietveld. Nu kregen we onderweg tal van schietdoelen te zien, gaande van lichte trucks tot zware pantservoertuigen. Sommige stonden alleen opgesteld in de heide, andere bevonden zich in groepjes bij elkaar. Sommige ver verwijderd van het te bewandelen pad, andere binnen handbereik. De verleiding er een te beklimmen bleek achteraf te groot te zijn geweest, altijd leuk als herinnering trouwens aan dergelijke wandeltochten. Stilaan bereikten we later het punt waar de wandelaars aan de 20 km, ons van rechts opnieuw kwamen vervoegen. Meteen was het gevoel er alleen te wandelen verdwenen.

We naderden ook het bosgebied dat reeds van verre zichtbaar was en verlieten op die manier de open heide en ook het gebied van het groot schietveld. Van een belevenis gesproken!! Na nog enkele kiezelpaden te hebben verwerkt, bereikten we opnieuw het bosrijke gebied en volgden daar vooreerst een zanderig pad, om wat later de diepe gleuven te volgen, nagelaten door rupsvoertuigen. We draaiden enigszins terug om op die manier een asfaltweg te bereiken, wat een ander stapgevoel gaf. We hoorden links van ons de luidsprekers van een ruitergebeuren, doch konden even verderop opnieuw naar rechts het bos in. We kregen als afsluiter van de wandeling nog enkele prachtige dreven te verwerken, alvorens uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de drukke Essense Steenweg en de ernaast gelegen Bredabaan. Zo trokken we opnieuw in de richting van het kwartier, waar we uiteindelijk even voor vijf uur aankwamen. Op tijd dus om de eindcontrole te ondergaan.

We kregen als aandenken nog een mooi getuigschrift. Onze geplande bezoekjes aan het museum en de modelbouwstand eindigden echter in mineur. Het museum bleek om vijf uur reeds gesloten en de modelbouwstands waren zo goed als opgeruimd. De stand van de politie was weg en de brandweer was bezig met opruimen. Restte ons nog enkel het kleine marinemuseum om een blik op te vangen. Toen we huiswaarts keerden stond het eindtotaal wandelaars op 1187. We hebben vandaag alweer genoten van een militair getinte wandeltocht en dat blijft voor herhaling vatbaar. Misschien tot een volgende gelegenheid... Mocht er echter ooit nog eens een manoeuvre plaatsvinden op het schietveld, dan hadden we daar natuurlijk graag getuige van geweest, de kans echter daartoe zal klein zijn waarschijnlijk, je weet echter nooit hoe een dubbeltje rollen kan.”

We beperken ons tot slot tot het weergeven van de eerste indrukken, welke kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werden neergeschreven. ‘K: Brasschaat. Wandeling via de kazerne langs vliegplein en schietbanen. Opmerkelijk is dat dit een natuurgebied is. Heide en bossen. Motregen! J: Tocht doorheen het militair domein van Brasschaat met het groot schietveld en tal van wrakken van rupsvoertuigen.’

131: Merksem, Zondag 06 december 2009, 20,11 km. (2592,233 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 06/12/2009, 2170 Merksem (Antwerpen) – 35^ste Herfsttochten, 6-9-15-21 km. De Stroboeren vzw. Start: Feestzaal Fort. Fort van Merksem, Peerdsbos en park van Brasschaat.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 17:22 uur.

“Op de verjaardag van de Sint, bliezen de Stroboeren uit Merksem verzamelen, ter hoogte van het fort voor een wandeling, onder de titel ‘35^ste Herfsttochten’. Voor ons meer dan reden genoeg, om deze morgen reeds vroeg te vertrekken, richting provincie Antwerpen. Tijdens het ontbijt ten huize, waren we nog getuige van een felle plensbui, zodat we niet al te rooskleurig uitkeken naar deze wandeling. Toch nog voldoende moed gevonden om er alvast een leuke Sinterklaasdag van te maken. Bij onze aankomst op de Fortsteenweg, werden we naar een parkeerplaats geleid door enkele medewerkers van de club, bijna onmiddellijk aan de ingang van het aldaar gelegen domein aan het fort. Even later konden we de ruime polyvalente zaal betreden, waar we konden overgaan tot de inschrijving. We kozen hierbij de nieuwe sticker van de club, die immers in 2010 haar 35^ste verjaardag mag vieren. Een pakketje speculoos voor elke deelnemer werd alvast gewaardeerd. Na een koffie en een hap konden we aan de wandeling beginnen. Het Marching-boek had reeds melding gemaakt van: fort, bos en park. Meer hoefde dat voor ons niet te zijn.

Toen we op weg gingen regende het niet en dat zouden we gelukkig zo een hele tijd kunnen houden. Uit de afstanden 6, 8, 10, 15 of 20 km, kozen we de laatste, met een werkelijke lengte van 20,11 km. Bij het verlaten van de startzaal, bevond er zich een splitsing voor de diverse afstanden. Wij dienden naar links te gaan, richting uitgang domein. Al onmiddellijk na ons vertrek wandelden we langsheen het Vredesbeeld, dat in dit park stond opgesteld. Honderd meter verder en we verkregen opnieuw een splitsing, waarbij de deelnemers aan de 20 km, vooreerst een kleine lus dienden te bewandelen omheen het fort van Merksem. We sloegen dus linksaf en wandelden langsheen het water omheen het fort. Wat draaien en keren liet ons enkele kanten van dit militaire bouwwerk zien. Ondanks de hevige regen van de voorbije dagen, lagen de wandelpaden er nog tamelijk goed bij, op wat kleine modderplekken na. Na een klein half uur waren we omheen het fort gegaan en kwamen we terug op ons punt van vertrek. Dit keer dienden we rechtdoor te gaan, om aan de overzijde van het water verder te wandelen, opnieuw gedeeltelijk omheen het fort.

Even verder, ter hoogte van de Volkstuintjes, afdeling 't Zwaantje, verlieten we deze mooie wandelzone, om ons te begeven langsheen de drukke Bredabaan. Ondertussen betraden we het grondgebied van Schoten, om even verder de Laarse Beek te overschrijden. Gelukkig dienden we niet lang deze drukke weg te volgen, aangezien we het Peerdsbos naderden. Juist alvorens het grondgebied van Brasschaat te betreden, sloegen we echter ter hoogte van het Peerdsbos rechtsaf. De kortere afstand ging meteen het bos in, terwijl wijzelf vooreerst een tijdje dienden te stappen langsheen de rand van het bos. We volgden hierbij een smalle asfaltweg, die evenwijdig liep met de ernaast gelegen autosnelweg. Een lange, hoge betonnen muur vormde een schril contrast met het bos ernaast. Even verderop troffen we de eerste aanduidingen van de Kastelenroute, een fietsroute van 41 km. Een tijdje deze route volgend, konden we wat later ook ons tegoed doen aan de bossen. We zaten nu ook voor het eerst deze dag in het Peerdsbos, dat ondertussen zich volledig heeft aangepast aan de herfst.

Onderweg tal van mountainbikes, aangezien ook deze mannen dit prachtige gebied hadden uitgekozen om hun zondag wat te kleuren. We volgden een mooie, vaak brede dreef, in de richting van het sportcentrum Peerdsbos, waar we even later een eerste controle hadden. We waren ondertussen 6,085 km onderweg. Na deze korte onderbreking in de cafetaria van het sportcentrum, gingen we op weg voor het tweede gedeelte van de wandeling. We verlieten het terrein van het complex en trokken dadelijk opnieuw het Peerdsbos in. Hier dienden we bij een eerste passage naar rechts te gaan om de eerste bosdreef in de wandelen. We zaten op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Wat verder volgde het Bospad, dan de Sterwegdreef en zo verder. Een opeenvolging van bosdreven en paden, liet ons kris kras doorheen dit mooie bosgebied wandelen. Overal in de verte zag men wandelaars, joggers, fietsers en gewone zondagswandelaars die genoten van dit zalige en rustige gebied. Het is enig om door zulk prachtig natuurgebied te wandelen en te genieten van de rust en de schoonheid die ervan uitgaat.

Ergens halverwege het tweede deel van deze wandeling, ging het bos over in het park van Brasschaat, enkel te bemerken aan een toegangshek dat we op weg daarheen vonden. Ook hier opnieuw een uniek wandelgebied dat voor de voeten werd geschoven. Even verder bereikten we 't Badhuisje, een speelterrein gelegen aan een vijver. Een boothuisje deed er dienst al controleplaats. We konden er wat warmte ervaren van een houtvuurtje, dat een zalige geur verspreidde. Terwijl we even pauzeerden, konden we een jongeman observeren die bezig was het overtollige water te lozen uit de roeibootjes die voor anker lagen. We waren ondertussen meer dan halfweg, vermits 10,145 km reeds waren afgelegd. Gezien er af en toe een druppel water begon te vallen, hielden we slechts een korte pauze en trokken terug op weg. Even voorbij het vijvertje, zagen we de aanduidingen van de GR12, die we vanaf nu een tijdje volgden. Dit pad bracht ons vooreerst langsheen de ‘Woudloper’ een kunstwerk van de hand van Winke Besard uit 2005.

Nadien konden we enkele eigenschappen van Brasschaat van naderbij bekijken, vermits de wandeling ons vervolgens leidde langsheen het zwembad, gevolgd door een prachtig kasteel, met een stukje tuin, wat verderop het cultureel centrum en enkele hockeyvelden. Tenslotte wandelden we ook langsheen de plaatselijke scoutvereniging om op die manier opnieuw het Peerdsbos te bereiken. Op weg daarheen enkele Sinterklazen bemerkt, in de plaatselijke voetbalclub en op bezoek bij de scouts. Uiteindelijk hebben we de man niet gezien in het bosgebied waarin we ons opnieuw bevonden. Het ging vanaf nu terug in de richting van het sportcomplex Peerdsbos en dit via enkele andere nog niet geziene dreven en paden. Het Peerdsbospad, een wandelpad van 6 km, behoorde ook tot de items die hier vermeldenswaard zijn. Onderweg konden we andere wandelaars hun lovende bemerkingen over deze wandeling zeker delen. Er was voorheen bos en park beloofd, we hebben het ruimschoots kunnen ervaren dat die belofte werd ingelost.

Even later bereikten we voor de tweede keer de cafetaria van het sportcomplex om een laatste controle te ondergaan. Hier konden we even bijpraten met enkele clubgenoten die ook aan deze wandeling deelnamen. Onze teller stond ondertussen op 15,495 km. Het laatste gedeelte van de wandeling begon onder minder gunstige atmosferische omstandigheden, aangezien het ondertussen was beginnen regenen. We gingen dit keer naar links bij het verlaten van het controlepunt en bereikten even nadien een drukke baan. Deze werd vooreerst gedwarst, waarna we enkele woonstraten van een aldaar gelegen verkaveling aandeden. Niet voor lang echter, vermits we wat verder, ter hoogte van de grens met Vriesdonk en Ekeren-Donk, terug wat rustiger wegen konden opzoeken. Via een landelijk wegje trokken we even later over de autosnelweg om vervolgens opnieuw het gebied van de volkstuintjes te bereiken. Een korte passage leidde ons langsheen deze tuintjes, waarna we opnieuw de wal omheen het fort van Merksem zagen verschijnen. Er restte ons nog een klein gedeelte te stappen omheen dit bouwwerk, waarna we uiteindelijk de eindstreep bereikten. Net op dat moment hield het ook op met regenen.

Over de wandeling van vandaag kunnen we het verder kort en bondig houden. Een prachtige wandeling, hoofdzakelijk doorheen een uniek natuurgebied. Weinig openbare weg en bijgevolg een verkeersarme tocht. Prima bewegwijzerd en een goed georganiseerde catering voor de deelnemers. We hebben vandaag geen minpunten kunnen ontdekken. Toen we opnieuw de thuishaven gingen opzoeken, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 763 deelnemers waren geteld. Er kon echter nog worden gestart tot 15 uur, dus het getal is niet de eindscore. Wij hebben alvast een leuke klaasdag beleefd vandaag en dat enkel en alleen dankzij de Stroboeren uit Merksem, die we trouwens al kenden van een vorige wandeling een tijdje terug.”

We sluiten deze wandelervaring af, met een blik in de wandelboekjes. ‘K: Bosrijke wandeling rond het fort van Merksem. Peerdsbos en park van Brasschaat. Betrokken en de laatste km regen. Goed verzorgd! J: Mooie wandeltocht omheen het Fort van Merksem. Vervolgens door het Peerdsbos en het park van Brasschaat. Gratis speculoos bij de start van de wandeling.’

074: Brasschaat, Zaterdag 18 april 2009, 19,365 km. (1363,595 km.)

Deze georganiseerde wandeltocht werd aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 18/04/2009 – 2930 Brasschaat (Antwerpen), Tweedaagse Maria ter Heide, 5-6-9-14-21-30-42 km. De Stroboeren VZW. Start: Parochiezaal d’Oude Kerk. Bosrijke wandeling via Fort van Brasschaat, de Inslag, de Mik, Militaire domeinen en kleine Antwerpse heide.’ Na afloop werd door wandelmaatje het hieronder weergegeven verslag geschreven, op zaterdag 18 april 2009, omstreeks 16:58 uur.

“Op een frisse zaterdagmorgen trokken wij de wandelschoenen aan, om deze keer richting Brasschaat te rijden. Meer bepaald het gehucht Maria Ter Heide. Een erg mooie streek en een beetje de voorloper naar de Kempen. Ik kende de streek al een beetje, maar voor maatje was het nieuw. Het was een goed verzorgde tocht en zeer aangenaam meewandelen met de Merksemse Stroboeren. We vertrokken in het parochiecentrum d'Ouwe Kerk en trokken meteen het bos in. Verrassend was, dat we eigenlijk op een fortengordel liepen, dus passeerden we langs het Fort Van Maria Ter Heide, ook bekend onder de naam vleermuizenfort. Naar het schijnt verblijven er heel wat van deze diertjes en is het ook verboden terrein. Maar een goed reporter kan soms niet goed lezen ... en het levert dan ook enkele foto's op. Op onze weg volgden we een stukje de GR12, die van Amsterdam naar Parijs loopt. Dit was even leuk om te noteren, want misschien hebben we deze ooit nog wel nodig.

Zo gingen we verder langs het vliegveld en door het militair domein. Maria Ter Heide is namelijk ook goed gekend, vanwege zijn kazerne ‘Polygon’. Na een grote lus, die ons leidde door bossen en  heide, bereikten we Kapellen. Hier ging onze tocht door dreven met aan weerskanten eeuwenoude bomen, kilometers lang zover het oog kan reiken. Hier en daar verscholen tussen groen, ontwaart men goedbewaakte villa's. De grond wordt hier dan ook aan zeer hoge prijzen verkocht. Een eerste rustplaats na 8,7 km, diende zich aan in het verbroederings- en duivenbondlokaal van Gooreinde. Na een verpozing in het zonnetje,  trokken we opnieuw op pad. We volgden een tijdje het Kochpad, via dreven die allen een naam droegen van een vogel- of bloemsoort. Door dit hele gebied loopt een antitankkanaal, dat gegraven werd om de Duitse troepen, die oprukten naar Antwerpen, tot stilstand te brengen. Hier en daar verscholen tussen het groen, ziet men ook nog een aantal bunkers staan. Verlaten stukken gewapend beton, waar vooruitgeschoven stellingen lagen.

De teller telde er ongeveer een 7 tal km bij, toen we aankwamen in het centrum. Daar torent de beeltenis van Jonkheer della Faille de Leverghem op het Zegeplein. Hij was kasteelheer en behoort tot de geschiedenis van de streek. Niettegenstaande adellijk te zijn, deed hij veel voor de mensen hier en was vaak hun spreekbuis. Schuin tegenover zijn standbeeld vindt men Café Belle Vue. Een authentieke bruine kroeg waar we onze tweede rust hielden. Blij gezind na een versterking trokken we verder, om het domeinbos ‘De Inslag’ te doorkruisen. Dit dennenbos wordt gekapt, om de meer exotische plantengroei te stimuleren. Middenin dit domein bevindt zich het automatisch meetstation van Brasschaat, om de invloed te meten van de luchtverontreiniging op het bos. Sommige boomsoorten vertonen holtes of wel zeer rare bulten. Onze wandeling liep ver ten einde op de Kapittelroute, die nog even ons pad dwarste, om na net geen 20 km aan te komen, waar we 03:50 uur eerder vertrokken waren.”

Een blik over de schouders in onze respectievelijke wandelboekjes, geeft alvast een idee, welke eerste indrukken we daarin nalieten. ‘K: Wandeling via Maria ter Heide, fortengordel, kazerne, bunkers, bossen en dreven, Kapellen, Gooreinde. Mooi weer. Goed verzorgd. J: Mooie tocht doorheen Brasschaat, Kapellen en Maria ter Heide. Tal van dreven, bossen en militaire domeinen. Zonnige en stralende lentedag. Het fort van Brasschaat en het vliegveld.’