333: Ieper, Zaterdag 28 maart 2015, 25,5 km. (6775,529 km.)

“Het verslag van deze wandeling brengt ons even terug naar Ieper. Een dagtocht beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 met start en aankomst te Ieper. De totale wandelafstand bedraagt 25,5 km en gaat van start ter hoogte van het station van Ieper. Tijdens het verloop van deze tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR128 en de GR131. In de gids verkreeg deze wandeling als titel: ‘Ieperse paling in het groen: Vijvers, vesten en een provinciedomein’. Na een autorit en een ontbijt ter plaatse konden we even later van start gaan. We gingen van start ter hoogte van spoor 1 en via een tunnel ging het onder de spoorweg door om dan rechts de Leemput in te gaan. Vrijwel onmiddellijk nadien wandelden we links verder op een wandelpad tot over de brug van het kanaal Ieper – Komen. We kwamen zo terecht in de Tulpenlaan, om linksaf te slaan en aan het plein naar rechts. We zetten onze tocht verder doorheen de Narcissenlaan en de Pater Willibaldlaan tot aan een driesprong voorzien van een Mariastandbeeld. We kozen er de linkertak en gingen steeds rechtdoor tot aan de links gelegen Capucienenstraat. Zowat 40 m verder hielden we rechts aan tot we de Marshofstraat aantroffen. We gingen andermaal linksaf tot in een bocht naar links.

Aldaar stapten we naar rechts, overschreden een brug en volgden het verloop van een beek. Vervolgens staken we de Krommenelstweg en de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde via de Dikkebusvijverdreef te arriveren ter hoogte van de Vaubantoren en de Dikkebusvijver. Aan de Vaubantoren ging het verder langs de dijk naar rechts om te wandelen tot aan de overkant van de vijver, waarna we ter hoogte van het wandelknooppunt 54 de rood-gele markeringen aantroffen van de Streek-GR Heuvelland. We bleven verder de rand van de vijver volgen tot we aan het wandelknooppunt 57 naar rechts de dijk afdaalden en het Dickebusch Wegeljen betraden. Gekomen aan het knooppunt 58 ging het linksaf en passeerden we het verder gelegen kasteel Elzenwalle. We overschreden nadien een voorrangsweg en stapten rechtdoor naar het Tortelbos, dat we even later ingingen aan het wandelknooppunt 59. In het bos ging het via het hoofdpad richting knooppunt 60, om dan via een sluis het bos naar rechts te verlaten. Via een stukje asfaltweg en een klinkerpad troffen we het wandelknooppunt 60 aan ter hoogte van het Bijlanderpad. We draaiden rechtsaf en wandelden langsheen dit mooie wandel- en fietspad om de Kemmelseweg over te steken.

Steeds rechtdoor verder stappend kwamen we nadien aan de Rijselseweg, alwaar onze tocht naar links vervolgde. Zowat 50 m verder ging het naar de overzijde van het kanaal waarna we de ingang bereikten van het Provinciaal Domein De Palingbeek. We namen er dan ook afscheid van de rood-gele tekens van de Streek-GR en hadden nu aandacht voor de rood-witte markeringen van de GR128, welke ons meteen leidden naar een aldaar geplaatste wandelboom. Het kruispunt van de GR128 en de GR5A. We gingen linksaf en bevonden ons bijgevolg op het traject van de GR128 en de GR131. Het talud volgend over zowat 300 m, daalden we naar links af, passeerden een vijver om aan de T-splitsing opnieuw links aan te houden. We konden even later knooppunt 21 aantreffen in de nabijheid van het bezoekerscentrum De Palingbeek. We dienden tweemaal rechtsaf te gaan om dan een veldweg in te gaan naar het knooppunt 22. Daar stapten we naar links om na enkele bochten aan te komen aan het Hedge Row Trench Cemetery. Een bezoekje mocht vanzelfsprekend niet ontbreken.

Voorbij het kerkhof dienden we linksaf te wandelen om even later aan het wandelknooppunt 23 rechts te kiezen. We passeerden het knooppunt 24, om bij het volgende, knooppunt 25 links te gaan en op die manier een GR-infobord aan te treffen inzake de start van de vernieuwde GR131. We verlieten er het traject van de GR128 en gingen verder via de GR131 doorheen het Molenbos. We verlieten via een bareel het Molenbos naar rechts, waarna we via de Verbrandemolenstraat de Komenseweg betraden. Deze weg werd naar links gevolgd tot in een bocht, waar we rechts de richting aanhielden naar het Larch Wood (Railway Cutting) Cemetery. We overschreden de spoorweg Poperinge – Kortrijk om aan het kerkhof schuin links verder te gaan. Via een woonwijk verder gelegen kwamen we op een voetweg naast de dorpsschool van Zillebeke, welke naar een voorrangsweg leidde. We volgden die naar rechts om even later de kerk van Zillebeke aan te treffen. We passeerden de kerk, waarna we aan het pand met nr. 2 links wandelen richting OC In ’t Riet. We staken een beek over aan de lokalen van de schuttersgilde om zo omheen de Zillebekevijver te wandelen. Gekomen aan de parking stapten we naar rechts tot aan het Vijverhuis. Knooppunt 33 gebood ons links de berm af te dalen en ons te richten naar knooppunt 83.

We stapten links van een waterzuiveringsstation, om via een bocht naar links de rand van de Verdronken Weide te bereiken. Via een wandelsluis ging het vervolgens linksaf doorheen een mooie stukje natuurgebied. Na een viertal bochten en een tweetal wandelsluizen konden we opnieuw de vijverrand volgen tot aan het knooppunt 67, waar we het natuurgebied verlieten door middel van nogmaals een wandelsluis. Nadien staken we de Zuiderring over naar knooppunt 66, om via een graspad de vestingmuur van Ieper te bereiken en die naar rechts te volgen. We kwamen even later terecht op een geasfalteerd pad op de oever van de stadsgracht. We sloegen rechtsaf en verlieten aldus de rood-witte tekens van de GR131. Over zowat 1,2 km volgden we het verloop van de stadsgracht, om later via een brug het water over te steken en aan te komen aan de Menenpoort. Na een bezoekje aan dit gebouw zetten we onze tocht verder richting stadscentrum, doch gingen aan het kruispunt onmiddellijk linksaf, opnieuw het traject van de GR131 volgend. Via enkele trappen en een helling kwamen we boven de vesting terecht, ooit gebouwd door Vauban.

We kwamen langs een Indiaas herdenkingsmonument, alwaar we rechts aanhielden. We stapten nu over zowat 750 m over de Ieperse Vestingen tot aan wandelknooppunt 64 net voorbij de Rijselpoort. We namen er definitief afscheid van de GR131 en kwamen langs het Ramparts Cemetery, alsook de restanten van de Leeuwentoren en de Predikherentoren. Zo bereikten we het Eiland en gingen rechtdoor richting einde van de vestingmuren. We sloegen voor het laatst linksaf en bemerkten het stationsgebouw van Ieper, meteen het einde van een leerrijke wandeltocht.”

189: Ieper, Zaterdag 21 augustus 2010, 30,2 km. (3808,698 km.)

Na de eerste drie dagetappes van de Vierdaagse van de IJzer volgt de laatste etappe. Deze afsluitende wandeling, werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 21/8/2010 – 8900 Ieper (West-Vlaanderen), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km. Start: Grote Markt. De 8 km is een familiale wandeling met randanimatie.’ Na afloop werd pas enkele dagen later het relaas geschreven, op dinsdag 24 augustus 2010, omstreeks 20:00 uur.

“Na reeds drie dagen de Westhoek te hebben verkend, werd het tenslotte zaterdag en konden we aan de vierde wandeldag beginnen van de Vierdaagse van de IJzer 2010. Een tocht die in de brochure werd aangekondigd als: ‘Gezwoeg naar de Kemmelbergtop en de stilte van talloze begraafplaatsen’. Ook deze laatste dag begon in alle vroegte in het kamp van Nieuwpoort, alwaar we na een vroeg ontbijt de bus namen richting Ieper. Daar aangekomen omstreeks acht uur, konden we een demonstratie bijwonen van het drillpeleton, waarna we even later het startschot hoorden weerklinken en konden vertrekken om de laatste 30,2 km te bewandelen. Met de stille wens dat het zou lukken de eindmeet te overschrijden, na een minder goede dag voordien. In het volste vertrouwen trokken we bijgevolg met de talrijke andere wandelaars door de startpoort en keken uit naar een aangename afsluiter van deze 38^ste editie van de Vierdaagse. Na een laatste blik op de Lakenhalle trokken we door enkele straten van de stad, met name de Rijselsestraat, Burgtstraat, Boomgaardstraat en Seminariestraat.

We kwamen langs het oude tolhuisje, waar we de eerste vraag van de dag dienden te beantwoorden. Hoeft het gezegd dat de vraag iets te maken had met vissen? We bevonden ons immers op de Vismarkt, waarna het verder ging naar de gekende Vestingen. Vervolgens staken we de brug over naar het Eiland. De verkeersdrukke Oudstrijderslaan werd gedwarst, waarna de Dikkebusseweg volgde. Er werd afscheid genomen van de wandelaars aan de 8 en 16 km, welke links hun eigen traject volgden. De rest van het talrijke deelnemersveld volgde nog even de Dikkebusseweg om rechtsaf te gaan in de richting van het Dikkebussevijverpad. Dit pad volgend, werd al heel vlug de grens van de 5 km overschreden. De naam min of meer aanhoudend bereikten we korte tijd later de Dikkebussevijverdreef, die ons natuurlijk deed uitkomen aan de Dikkebusvijver zelf. Eenmaal daar werden we beloond voor de moeite door een prachtig zicht over dit enorme watergebied.

Tezelfdertijd werden er aldaar wedstrijden gehouden, een soort variant op waterpolo, doch dan gezeten in een kano. Tal van buitenlandse sporters hadden er hun kamp opgeslagen en bestreden elkaar in tal van afgebakende waterzones. Alvast het bekijken waard trouwens. We volgden de oever van de vijver en maakten kennis met de omvang van het geheel. Wat verderop lieten we de vijver achter ons en bewandelden een veldwegje tot aan de Vierstraat. Daar werden we nog maar eens bevoorraad met een flesje energiedrank, dat we wel eens nodig zouden kunnen hebben, immers in de verte openbaarde zich reeds de Kemmelberg!!! Ondertussen lukte het maatje aardig om door te stappen en waren blijkbaar de problemen van de voorbije dag verholpen door de deskundige behandeling van één van de medics. Die man kwamen we trouwens tegen ter hoogte van de vijver en hij was blij met een woordje van dank omwille van zijn geleverde werk. De mensen van de medische dienst mogen ook wel eens in de bloemetjes worden gezet trouwens…

Na een kort oponthoud aan de bevoorradingspost, trokken we links de Vierstraat in tot aan het eerstvolgende kruispunt, alwaar we ons afsplitsten van de 24 km wandelaars die rechtdoor hun weg vervolgden. Voor ons ging het rechtsaf, richting Kemmelberg. We konden hier een bezoekje brengen aan het eerste kerkhof van de dag, met name het Kemmel n°1 French Cemetery. Ook hier kregen we een kleine opdracht te verwerken in het kader van de Wandel en Kijk wedstrijd. De wandeltocht werd voortgezet en het werd al heel vlug duidelijk dat we op weg waren naar de reeds vernoemde berg. De talrijke liefhebbers van het wielrennen zullen al dadelijk knikken, wanneer ze namen horen als: Molenstraat, Kriekstraat en Pingelaarsstraat. De 10 km grens lag ondertussen achter de rug en het werd zwaarder onderweg. We dienden herhaaldelijk naar adem te happen, omwille van het hellende parcours, maar ook omwille van de warmte van de zon die zich steeds duidelijker liet aanvoelen. Het water in de flesjes slonk zienderogen en hoe dichter we kwamen, hoe hoger de Kemmelberg leek te worden. Even verderop volgde de Kattekerkhofstraat en het ging nog wat steviger de hoogte in.

Niet alleen ons wandeltempo ging zienderogen naar beneden, voorliggers en achterkomers beleefden net hetzelfde. Het ging ons dan blijkbaar toch niet zo slecht af als we aanvankelijk hadden gedacht. Daarna verlieten we het asfalt en ging het via het wandelpad verder naar de top van deze 156 m hoge Kemmelberg. Eenmaal we het bos hadden verlaten, troffen we ter hoogte van de kasseien een enorme vuilnisbelt aan van lege flessen, waar blijkbaar de meeste voorliggers hun lege bussen hadden achtergelaten. Heel even nog werd het zweten, om even later, na het verwerken van de kasseien de top te bereiken. Een zucht van opluchting, want eigenlijk lag het zwaarste stuk van de dag achter de rug, hetgeen maatje meteen toch stilaan liet geloven in een goede afloop van deze Vierdaagse. De dag voordien was enorm zwaar geweest, vandaag leek alles zoveel beter te gaan. Maar natuurlijk mochten we niet te vroeg juichen, we waren immers nog niet eens halfweg! Eenmaal boven, namen we de tijd om ter hoogte van de uitkijktoren even een verfrissing aan te schaffen en aldaar rustig op te drinken.

Daar kregen we er het gezelschap van Jimmy, die jammer genoeg ook hinder ondervond aan het scheenbeen. Elkaar wat moed toesprekend, werd later de wandeling voortgezet. Na enkele foto’s van de Engel, het monument ter ere van de franse soldaten, begonnen we aan de afdaling van de Kemmelberg. Geleidelijk aan ging het wat vlotter, omwille van de dalende weg. Het ging langsheen de bunker onder de Kemmelberg en op die manier naar het Warandepark, waar we een tussentijdse controle verkregen. We vervolgden onze weg naar de Dries. Hier zagen we het beeld van Het Kemmels Gapertje. We troffen er ook enkele horecazaken aan en dat leende zich ertoe even halt te houden en te bekomen van het harde labeur van even voordien. We zaten min of meer op schema en konden genieten van een langere rustpauze. Even later trokken we opnieuw op pad. We kwamen langs het bord van de 15 km en waren dus halfweg de laatste etappe. Eigenlijk mocht het nu niet meer misgaan.

We begonnen nu aan een tocht langs tal van militaire begraafplaatsen, waarbij we achtereenvolgens konden bezoeken: Kemmel Chateau Military Cemetery, Godezonne Farm Cemetery, Suffolk Cemetery en Elzenwalle Brasserie Cemetery. Ondertussen, langs deze ingetogen plaatsen wandelend, hadden we het gezelschap gekregen van de wandelaars aan de 24 en de 16 km, en waren we op weg naar Voormezele. Er volgden nog enkele andere begraafplaatsen, zoals Spoilbank en Chester Farm Military Cemetery. Uiteindelijk bereikten we het Provinciedomein De Palingbeek. Hier troffen we een plaatselijke sterrenwacht aan alsook het Astrolab Iris. Nu konden we genieten van de prachtige natuurlijke omgeving. Een stukje bos was een welkome afwisseling met de hete asfaltwegen die we hadden gevolgd. Even later dienden we nog even halt te houden aan een van de hulpposten, om alvorens het laatste stuk wandelweg aan te vangen, nog even maatje van een klein probleempje te verlossen. Na deze kleine ingreep en vol goede moed toegewenst door de militairen, begonnen we aan de laatste 5 km van deze Vierdaagse.

We verlieten de Palingbeek en trokken naar Hill 60. Ook hier dienden we het antwoord te vinden op een van de dagvragen en dat vlotte goed. Even later waren we op weg om Zillebeke binnen te trekken. De stoere kerktoren hadden we reeds een tijdje in het oog en even later konden we er langskomen. We bereikten de reeds bekende Zillebekevijver en zo wisten we dat de eindstreep kon worden bereikt. Tijdens vorige edities waren we hier ook al langs gekomen en dat de parking van de firma Picanol, de eindstreep, niet meer veraf was, dat gaf een beetje extra moed om nog even door te zetten. De laatste foto’s van de 38^ste editie werden genomen en we wandelden even later door de eindcontrole op het einde van de vijver. Toen ons nog een laatste stukje wandelweg restte, na de controle, konden we op een plaatselijke thermometer 29°C aflezen. Het was inderdaad warm. Even later bereikten we de parking van Picanol en mochten we met fierheid onze medaille in ontvangst nemen. Het was een lange weg geweest, die niet altijd even gemakkelijk werd afgelegd, maar uiteindelijk bereikten we na vier dagen het einde en dat was het belangrijkste.

Als afsluiter van deze vierdaagse bijdrage, een woordje van dank aan de mensen van de organisatie in het kamp van Nieuwpoort, die ons verblijf aangenaam hebben gemaakt. Tevens een woordje van waardering voor de talrijke MP’s die de wandelaars een veilig gevoel hebben gegeven tijdens de vele kilometers doorheen de Westhoek. Bedankt ook aan de sponsors die af en toe een welkome bevoorrading hebben mogelijk gemaakt en tenslotte een dikke merci aan de mensen van de medische dienst. Zonder hen zouden waarschijnlijk velen de eindstreep niet hebben bereikt. Bedankt ook aan onze supporters onderweg: Jimmy, Guy en vooral Patrick. Een woordje van steun was vaak welkom… We zien elkaar wellicht terug bij een volgende editie, de Vierdaagse van de IJzer 2011 welke zal doorgaan van 24 tot 27 augustus. Welke afstand we dan zullen kiezen… daarop hebben we nu nog geen antwoord…”

Tot slot van de Vierdaagse, editie 2010, blikken we nog even terug naar datgene, wat kort na afloop werd genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Ieper. Mooie plaatjes en indrukwekkend scenario. Geen bloemen en geen parades. Misschien meer geluk als Aussie mag komen!! Fier op mezelf, uiteindelijk. J: Laatste dag van deze 38^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer Vanuit Ieper naar de Dikkebusvijver en nadien over de Kemmelberg. Dan langs tal van kerkhoven terug via Kemmel, Voormezele en Zillebeke. Aankomst in Ieper en ontvangst van de welverdiende medaille. Tot bij een volgende gelegenheid…’

112: Ieper, Zaterdag 22 augustus 2009, 18,9 km. (2185,47 km.)

De afsluitende etappe van de Vierdaagse van de IJzer, editie 2009. We verwijzen dan ook even naar de wandelgids Marching, waarin slechts in het kort deze wandeltocht werd aangekondigd en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 22/08/2009, 8900 Ieper (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer, 16-32 km. Start: Ieper.’ Het verhaal van onze belevenissen onderweg, werd pas voor het eerst geschreven op woensdag 26 augustus 2009, omstreeks 19:22 uur.

“De laatste dag van deze 37^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer begon voor ons extra vroeg in het kamp van Nieuwpoort. We werden immers gewekt omstreeks 04:15 uur en dienden reeds de bus te nemen om zes uur in de ochtend. Nog donker, vertrokken we in de richting van Ieper, waar we reeds even voor zeven uur aankwamen. Bijgevolg dienden we daar nog geruime tijd te wachten alvorens van start te kunnen gaan. Het logisch gevolg van dit vroeg aankomen was, dat volle bussen richting geopende cafés trokken, op zoek naar koffie. Binnen de kortste tijd zaten de terrassen van de zaken welke reeds hun deuren hadden geopend, afgeladen vol. Uiteindelijk werd dan toch omstreeks half negen het startschot gegeven voor deze vierde en laatste wandeldag. In tegenstelling met de voorbije dagen, verliepen de grote en kleine marsroute vanaf de start een eindje langsheen hetzelfde traject.

We vertrokken met de grote groep wandelaars vanaf de Grote Markt, via de Korte- en Lange Torhoutstraat. Langsheen ‘Rustenhove’, ging het in de richting van de drukke Brugse Weg, die werd gevolgd in de richting van St. Jan. Gelukkig was deze drukke baan gedeeltelijk afgezet voor de wandelaars, door middel van rode verkeerskegels en waren opnieuw de MP's trouw op post om te zorgen voor de veiligheid van de deelnemers. Onderweg konden we reeds de eerste militaire begraafplaatsen ontdekken, ‘White House Cemetery’ en even verder ‘Wieltje Farm Cemetery’. Wees gerust er zouden er nog veel volgen op deze laatste dag, waar we opnieuw enkele vragen dienden te beantwoorden, om nog kans te maken op het winnen van een prijs. Het parcours verliep verder door Wieltje, waar we voorbij ‘Oxford Road Cemetery’ trokken. Even voorbij de doorgang onder de autosnelweg, werden we voor het eerst op deze dag bevoorraad door Campina, waar kon worden gekozen tussen een beker melk of een fruityochurt. Lekker meegenomen zo vroeg op de dag trouwens.

Na een klein ommetje, bereikten we de drukke Brugse Weg, waar de marsroutes zich scheidden. Wij dienden links te houden en volgden de Hoge Ziekenweg. Vanaf hier konden we getuige zijn van het enorme leed uit den ‘Grooten Oorlog’, aangezien de militaire begraafplaatsen elkaar in snel tempo opvolgden langs de weg. ‘Buffs Road Cemetery’, ‘Track X Cemetery’, ‘No mans Cot Cemetery’ en wat verder ‘Welsch Cemetery’. Er leek geen einde te komen aan de lange rijen grafzerken van jonge kerels die hun leven hadden gegeven. Menige begraafplaats werd dan ook bezocht, vermits enkele vragen van de dag betrekking hadden op deze laatste rustplaatsen. Een eerste had betrekking op het stamnummer van een zekere T Lockton, die als Gunner sneuvelde en op één van deze plekken rustte. Een tweede vraag had betrekking op de plaats ‘Caesars Nose’ en meer bepaald de naam van de aldaar gelegen begraafplaats. Vervolgens ging het via de Kleine Poezelstraat langs ‘Dragoon Camp Cemetery’. Ter hoogte van het ‘Artillery Wood Cemetery’ werden we voor korte tijd herenigd met de wandelaars van de langere afstand.

Hier wachtte ook een derde vraag op een antwoordje, meer bepaald de juiste locatie van het graf van de dichter Francis Ledwidge. Dat graf ligt... juist, jullie hadden het ook vlug gevonden. Op het moment dat we aldaar halte maakten, even na elf uur, besloten we om wat langer te blijven, aangezien daar omstreeks half twaalf een plechtigheid doorging. We waren even later dan ook getuige van een serene hulde aan de overledenen, waarbij menig toeschouwer het water in de ogen verkreeg. Nadien ging het in de richting van het centrum van Boezinge. We splitsten ons opnieuw af van de lange afstandwandelaars en trokken meteen recht naar Boezinge. Hier namen we alvast de tijd om een hapje te eten en een verfrissend drankje te nuttigen. Een gezellig orkestje zorgde voor de nodige sfeer. Amper terug op weg, in de Diksmuidse weg, wachtte ons een andere verrassing, een degustatie van een ‘Hommel’, aangeboden door de brouwerij Sas. Daar ter plaatse, heerste een kermissfeer en werd zelfs een dansje opgevoerd ter hoogte van het podium. Hier leek het alsof alle vermoeidheid van de afgelopen dagen, plotseling niet langer aanwezig was.

Even later trokken we opnieuw op pad, om terug te keren in de richting van Ieper en dit langsheen het kanaal Ieper – IJzer. Hierbij volgden we vooreerst het Westkaaipad en later de Vredesroute. Onderweg, langsheen het kanaal konden we nog even verpozen bij de laatste monumenten van de dag, de John Mac Grae site en het monument van de 49th Division. Alvorens de binnenstad van Ieper te betreden, dienden we nog een ommetje te maken langsheen de parking van de firma Picanol. Een voorlopige eindcontrole had plaats bij het verlaten van de weg langsheen het kanaal, waarbij we nog werden voorzien van verse energie in de vorm van een Mars. Vervolgens ging het richting parking, waar we voor het laatst onze wandelboekjes konden laten afstempelen en waar de medailles werden uitgereikt.

Nadien ging het richting Menenpoort, de hand gevuld met een pracht van een roos. Deze Vierdaagse kwam tot een einde, via de Grote Markt en uiteindelijk via de stelplaats van de bussen, terug naar het kamp van Nieuwpoort. Hier wachtte ons nog een kleine verhuis. We kijken alvast uit naar de volgende editie, de Vierdaagse van de IJzer 2010, die zal plaats vinden van 18 tot 21 augustus!!”

We ronden deze laatste dag van de Vierdaagse af, met een korte verwijzing, naar datgene wat destijds werd toevertrouwd aan de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Ieper: warm! Een geslaagde 4-daagse. J: Vierde en laatste dag met vertrek in Ieper. Veel militaire begraafplaatsen. Serene sfeer onderweg. Vanaf nu aftellen naar de editie van 2010!!’

018: Ieper, Zaterdag 23 augustus 2008, 16 km. (347,8 km.)

De laatste etappe van de vierdaagse van de IJzer 2008. In het wandelboek Marching werd deze wandeling voorheen als volgt kort aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 23/08/2008 – 8900 Ieper (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. Start: Ieper’. Een tijdje na afloop van deze slotetappe, werd door wandelmaatje het navolgende verslag van deze tocht geschreven op maandag 13 oktober 2008 omstreeks 14:02 uur.

“Langs vredige dorpjes naar mijnkraters en slagvelden, bezaaid met graven van moedige mannen en bebloemd met van woede rood kleurende papavers. De vierde en laatste dag op weg naar de ‘kattestad'. Ieper, bekend om zijn ‘Menenpoort’ en ‘In Flanders Fields’. Het bleek de zwaarste, daar de spieren enorm gespannen waren. Al leek ik dan klein grut bij de meer ervaren stappers, ik behield mijn moed. Ik wou samen met maatje die fel begeerde medaille verdiend binnenhalen. Minder leuk was het feit, dat we terug naar huis zouden moeten afzakken. Kort na de parade en ‘The Last Post’, die nog elke avond weerklinkt, moesten we vertrekken. We werden feestelijk ingehaald en begroet door de elite van het Belgisch Leger. We hadden dat begeerde zilver fier op onze shirts steken en waren nog sterk onder de indruk van de hele Vierdaagse.

We vertrokken onder het immense van de Lakenhallen. Langs imposante gebouwen ging het. Met in gedachten, het nooit te vergeten wat zich hier ooit afspeelde. Nog enkele oud-strijders die fier rechtop staan langs de kant. Hun land ooit verdedigd te hebben, tegen de aanvallen van de vijand. Je leest het op hun gezichten. De pijn van toen niet helemaal gesleten. Het schitterende natuurgebied de ‘Palingbeek’ die rust uitstraalt. Langs de vele stille begraafplaatsen wandelen, is een ervaring die diepe indruk nalaat. Vormezele ligt er als stille getuige bij van wat ooit een enorm slagveld moet zijn geweest. Hierna splitsen we opnieuw van onze vrienden die de lange afstand bewandelen. Tot slot trekken we nog door Zillebeke. Zalig is het hier tussen de natuur en we passeren enkele dierenboerderijen. Hetgeen nog rest in onze knapzak wordt aan hen gegeven. Het behoeft geen uitleg dat de diertjes gretig toehapten. Het mocht ook voor een keertje, hier geen bordje met verboden erop. Dan kom je Ieper binnen. Menig mens had hierbij een krop in de keel. De ervaring, het applaus en de felicitaties die men je soms toeroept worden er graag bijgenomen.”

Na afloop konden we maar weinig indrukken kwijt in onze wandelboekjes, aangezien het grootste gedeelte van de voorziene pagina, reeds was ingenomen door een grote sticker ter zake. Toch werden enkele woordjes genoteerd: ‘K: Ieper – Vormezele – Zillebeke – Ieper. J: Mini: 4^de Dag= Ieper.’

017: Diksmuide, Vrijdag 22 augustus 2008, 16,9 km. (331,8 km.)

De derde etappe van de vierdaagse van de IJzer, editie 2008. Voorheen werd deze wandeling heel in het kort aangekondigd in het wandelboek Marching: ‘Vrijdag – vendredi 22/08/2008 – 8600 Diksmuide (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. – Start: Diksmuide’. Geruime tijd na afloop van deze tocht, werd door wandelmaatje het volgend wandelrelaas geschreven op zaterdag 11 oktober 2008 omstreeks 16:09 uur.

“Langs kunstig poëtische dorpen, dijken en broedplaatsen naar 't museum van de dorst en de boom van Caesar. Ondertussen zijn we bij dag drie aanbeland van ons avontuur aan de IJzer. Welkom te Diksmuide, het sympathieke eeuwenoude stadje aan de IJzer ontstaan uit de deelgemeente Esen omstreeks 1089. Een stadje dat als geen ander ontelbare keren uit zijn as is verrezen. We starten vandaag op de Grote Markt. Onder het waakzame oog van de imposante St. Niklaaskerk en de glimlach van het manneke van de mane. Dat symbool staat voor de Vlaamse humor en trekken richting het IJzermonument. Het is een europees vredesmonument bestaande uit de Paxpoort , de IJzercrypte en de 22 verdiepingen tellende IJzertoren. Je voelt er de angst van de soldaat aan. Middenin de bombardementen en loopgraven. Je ruikt er soms het gas nog en maakt er kennis met het harde leven van toen. Maar wij stappen richting Oudekapelle nadat we alweer splitsten van diegenen die de 32 km zullen wandelen. Je passeert er langs de stelling van de 2^de batterij van de 2^de groep Zware Houwitsers. Een monument opgericht door de overlevende makkers.

Maar de weg naar Lampernisse lonkt. Deze gemeente bereiken we via de Lovaart om vervolgens in Sint-Jacobs-Kapelle aan te komen. ‘Eene sterke halve ure van Dixmuide gelegen’ en zelfs door de dichter G. Gezelle gekend. De Pelgrim staat er: hij wijst de exacte kilometers aan naar Compostela maar wij gingen richting Diksmuide. Om 's anderdaags te starten voor de laatste tocht van en naar Ieper. We zagen geregeld mensen met pijnlijke voeten, grote blaren maar gelukkig bleven wij van dat leed gespaard.”

Omwille van de nogal grote stickers welke we verkregen, bleef er weinig ruimte over in de wandelboekjes, om nog enkele persoonlijke indrukken na te laten. Toch schreven we enkele woordjes neer: ‘K: Diksmuide – Oudekapelle – Lampernisse – St. Jacobs-Kapelle – Diksmuide; J: Mini: 3^de Dag – Diksmuide’.