Na de eerste drie dagetappes van
de Vierdaagse van de IJzer volgt de laatste etappe. Deze afsluitende wandeling,
werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 21/8/2010
– 8900 Ieper (West-Vlaanderen), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km.
Start: Grote Markt. De 8 km is een familiale wandeling met randanimatie.’ Na
afloop werd pas enkele dagen later het relaas geschreven, op dinsdag 24
augustus 2010, omstreeks 20:00 uur.
“Na reeds drie dagen de Westhoek
te hebben verkend, werd het tenslotte zaterdag en konden we aan de vierde
wandeldag beginnen van de Vierdaagse van de IJzer 2010. Een tocht die in de
brochure werd aangekondigd als: ‘Gezwoeg naar de Kemmelbergtop en de stilte van
talloze begraafplaatsen’. Ook deze laatste dag begon in alle vroegte in het
kamp van Nieuwpoort, alwaar we na een vroeg ontbijt de bus namen richting
Ieper. Daar aangekomen omstreeks acht uur, konden we een demonstratie bijwonen
van het drillpeleton, waarna we even later het startschot hoorden weerklinken
en konden vertrekken om de laatste 30,2 km te bewandelen. Met de stille wens
dat het zou lukken de eindmeet te overschrijden, na een minder goede dag
voordien. In het volste vertrouwen trokken we bijgevolg met de talrijke andere
wandelaars door de startpoort en keken uit naar een aangename afsluiter van
deze 38ste editie van de Vierdaagse. Na een laatste blik op de
Lakenhalle trokken we door enkele straten van de stad, met name de Rijselsestraat,
Burgtstraat, Boomgaardstraat en Seminariestraat.
We kwamen langs het oude
tolhuisje, waar we de eerste vraag van de dag dienden te beantwoorden. Hoeft
het gezegd dat de vraag iets te maken had met vissen? We bevonden ons immers op
de Vismarkt, waarna het verder ging naar de gekende Vestingen. Vervolgens
staken we de brug over naar het Eiland. De verkeersdrukke Oudstrijderslaan werd
gedwarst, waarna de Dikkebusseweg volgde. Er werd afscheid genomen van de
wandelaars aan de 8 en 16 km, welke links hun eigen traject volgden. De rest
van het talrijke deelnemersveld volgde nog even de Dikkebusseweg om rechtsaf te
gaan in de richting van het Dikkebussevijverpad. Dit pad volgend, werd al heel
vlug de grens van de 5 km overschreden. De naam min of meer aanhoudend
bereikten we korte tijd later de Dikkebussevijverdreef, die ons natuurlijk deed
uitkomen aan de Dikkebusvijver zelf. Eenmaal daar werden we beloond voor de
moeite door een prachtig zicht over dit enorme watergebied.
Tezelfdertijd werden er aldaar wedstrijden
gehouden, een soort variant op waterpolo, doch dan gezeten in een kano. Tal van
buitenlandse sporters hadden er hun kamp opgeslagen en bestreden elkaar in tal
van afgebakende waterzones. Alvast het bekijken waard trouwens. We volgden de
oever van de vijver en maakten kennis met de omvang van het geheel. Wat
verderop lieten we de vijver achter ons en bewandelden een veldwegje tot aan de
Vierstraat. Daar werden we nog maar eens bevoorraad met een flesje
energiedrank, dat we wel eens nodig zouden kunnen hebben, immers in de verte
openbaarde zich reeds de Kemmelberg!!! Ondertussen lukte het maatje aardig om
door te stappen en waren blijkbaar de problemen van de voorbije dag verholpen
door de deskundige behandeling van één van de medics. Die man kwamen we
trouwens tegen ter hoogte van de vijver en hij was blij met een woordje van
dank omwille van zijn geleverde werk. De mensen van de medische dienst mogen
ook wel eens in de bloemetjes worden gezet trouwens…
Na een kort oponthoud aan de
bevoorradingspost, trokken we links de Vierstraat in tot aan het eerstvolgende
kruispunt, alwaar we ons afsplitsten van de 24 km wandelaars die rechtdoor hun
weg vervolgden. Voor ons ging het rechtsaf, richting Kemmelberg. We konden hier
een bezoekje brengen aan het eerste kerkhof van de dag, met name het Kemmel n°1
French Cemetery. Ook hier kregen we een kleine opdracht te verwerken in het
kader van de Wandel en Kijk wedstrijd. De wandeltocht werd voortgezet en het
werd al heel vlug duidelijk dat we op weg waren naar de reeds vernoemde berg.
De talrijke liefhebbers van het wielrennen zullen al dadelijk knikken, wanneer
ze namen horen als: Molenstraat, Kriekstraat en Pingelaarsstraat. De 10 km
grens lag ondertussen achter de rug en het werd zwaarder onderweg. We dienden herhaaldelijk
naar adem te happen, omwille van het hellende parcours, maar ook omwille van de
warmte van de zon die zich steeds duidelijker liet aanvoelen. Het water in de
flesjes slonk zienderogen en hoe dichter we kwamen, hoe hoger de Kemmelberg
leek te worden. Even verderop volgde de Kattekerkhofstraat en het ging nog wat
steviger de hoogte in.
Niet alleen ons wandeltempo ging
zienderogen naar beneden, voorliggers en achterkomers beleefden net hetzelfde.
Het ging ons dan blijkbaar toch niet zo slecht af als we aanvankelijk hadden
gedacht. Daarna verlieten we het asfalt en ging het via het wandelpad verder
naar de top van deze 156 m hoge Kemmelberg. Eenmaal we het bos hadden verlaten,
troffen we ter hoogte van de kasseien een enorme vuilnisbelt aan van lege
flessen, waar blijkbaar de meeste voorliggers hun lege bussen hadden
achtergelaten. Heel even nog werd het zweten, om even later, na het verwerken
van de kasseien de top te bereiken. Een zucht van opluchting, want eigenlijk
lag het zwaarste stuk van de dag achter de rug, hetgeen maatje meteen toch
stilaan liet geloven in een goede afloop van deze Vierdaagse. De dag voordien
was enorm zwaar geweest, vandaag leek alles zoveel beter te gaan. Maar
natuurlijk mochten we niet te vroeg juichen, we waren immers nog niet eens
halfweg! Eenmaal boven, namen we de tijd om ter hoogte van de uitkijktoren even
een verfrissing aan te schaffen en aldaar rustig op te drinken.
Daar kregen we er het gezelschap
van Jimmy, die jammer genoeg ook hinder ondervond aan het scheenbeen. Elkaar
wat moed toesprekend, werd later de wandeling voortgezet. Na enkele foto’s van
de Engel, het monument ter ere van de franse soldaten, begonnen we aan de
afdaling van de Kemmelberg. Geleidelijk aan ging het wat vlotter, omwille van
de dalende weg. Het ging langsheen de bunker onder de Kemmelberg en op die
manier naar het Warandepark, waar we een tussentijdse controle verkregen. We
vervolgden onze weg naar de Dries. Hier zagen we het beeld van Het Kemmels
Gapertje. We troffen er ook enkele horecazaken aan en dat leende zich ertoe
even halt te houden en te bekomen van het harde labeur van even voordien. We
zaten min of meer op schema en konden genieten van een langere rustpauze. Even
later trokken we opnieuw op pad. We kwamen langs het bord van de 15 km en waren
dus halfweg de laatste etappe. Eigenlijk mocht het nu niet meer misgaan.
We begonnen nu aan een tocht
langs tal van militaire begraafplaatsen, waarbij we achtereenvolgens konden
bezoeken: Kemmel Chateau Military Cemetery, Godezonne Farm Cemetery, Suffolk
Cemetery en Elzenwalle Brasserie Cemetery. Ondertussen, langs deze ingetogen
plaatsen wandelend, hadden we het gezelschap gekregen van de wandelaars aan de
24 en de 16 km, en waren we op weg naar Voormezele. Er volgden nog enkele
andere begraafplaatsen, zoals Spoilbank en Chester Farm Military Cemetery.
Uiteindelijk bereikten we het Provinciedomein De Palingbeek. Hier troffen we
een plaatselijke sterrenwacht aan alsook het Astrolab Iris. Nu konden we
genieten van de prachtige natuurlijke omgeving. Een stukje bos was een welkome
afwisseling met de hete asfaltwegen die we hadden gevolgd. Even later dienden
we nog even halt te houden aan een van de hulpposten, om alvorens het laatste
stuk wandelweg aan te vangen, nog even maatje van een klein probleempje te
verlossen. Na deze kleine ingreep en vol goede moed toegewenst door de
militairen, begonnen we aan de laatste 5 km van deze Vierdaagse.
We verlieten de Palingbeek en
trokken naar Hill 60. Ook hier dienden we het antwoord te vinden op een van de
dagvragen en dat vlotte goed. Even later waren we op weg om Zillebeke binnen te
trekken. De stoere kerktoren hadden we reeds een tijdje in het oog en even
later konden we er langskomen. We bereikten de reeds bekende Zillebekevijver en
zo wisten we dat de eindstreep kon worden bereikt. Tijdens vorige edities waren
we hier ook al langs gekomen en dat de parking van de firma Picanol, de
eindstreep, niet meer veraf was, dat gaf een beetje extra moed om nog even door
te zetten. De laatste foto’s van de 38ste editie werden genomen en
we wandelden even later door de eindcontrole op het einde van de vijver. Toen
ons nog een laatste stukje wandelweg restte, na de controle, konden we op een
plaatselijke thermometer 29°C aflezen. Het was inderdaad warm. Even later bereikten
we de parking van Picanol en mochten we met fierheid onze medaille in ontvangst
nemen. Het was een lange weg geweest, die niet altijd even gemakkelijk werd
afgelegd, maar uiteindelijk bereikten we na vier dagen het einde en dat was het
belangrijkste.
Als afsluiter van deze vierdaagse
bijdrage, een woordje van dank aan de mensen van de organisatie in het kamp van
Nieuwpoort, die ons verblijf aangenaam hebben gemaakt. Tevens een woordje van
waardering voor de talrijke MP’s die de wandelaars een veilig gevoel hebben
gegeven tijdens de vele kilometers doorheen de Westhoek. Bedankt ook aan de
sponsors die af en toe een welkome bevoorrading hebben mogelijk gemaakt en
tenslotte een dikke merci aan de mensen van de medische dienst. Zonder hen
zouden waarschijnlijk velen de eindstreep niet hebben bereikt. Bedankt ook aan
onze supporters onderweg: Jimmy, Guy en vooral Patrick. Een woordje van steun
was vaak welkom… We zien elkaar wellicht terug bij een volgende editie, de
Vierdaagse van de IJzer 2011 welke zal doorgaan van 24 tot 27 augustus. Welke
afstand we dan zullen kiezen… daarop hebben we nu nog geen antwoord…”
Tot slot van de Vierdaagse,
editie 2010, blikken we nog even terug naar datgene, wat kort na afloop werd
genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Ieper. Mooie plaatjes en
indrukwekkend scenario. Geen bloemen en geen parades. Misschien meer geluk als
Aussie mag komen!! Fier op mezelf, uiteindelijk. J: Laatste dag van deze 38ste
editie van de Vierdaagse van de IJzer Vanuit Ieper naar de Dikkebusvijver en
nadien over de Kemmelberg. Dan langs tal van kerkhoven terug via Kemmel,
Voormezele en Zillebeke. Aankomst in Ieper en ontvangst van de welverdiende
medaille. Tot bij een volgende gelegenheid…’