De laatste etappe van de vierdaagse van de
IJzer 2008. In het wandelboek Marching werd deze wandeling voorheen als volgt
kort aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 23/08/2008 – 8900 Ieper (West-Vlaanderen)
– Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. Start: Ieper’. Een tijdje na afloop van
deze slotetappe, werd door wandelmaatje het navolgende verslag van deze tocht
geschreven op maandag 13 oktober 2008 omstreeks 14:02 uur.
“Langs vredige dorpjes naar
mijnkraters en slagvelden, bezaaid met graven van moedige mannen en bebloemd
met van woede rood kleurende papavers. De vierde en laatste dag op weg naar de
‘kattestad'. Ieper, bekend om zijn ‘Menenpoort’ en ‘In Flanders Fields’. Het
bleek de zwaarste, daar de spieren enorm gespannen waren. Al leek ik dan klein
grut bij de meer ervaren stappers, ik behield mijn moed. Ik wou samen met
maatje die fel begeerde medaille verdiend binnenhalen. Minder leuk was het
feit, dat we terug naar huis zouden moeten afzakken. Kort na de parade en ‘The
Last Post’, die nog elke avond weerklinkt, moesten we vertrekken. We werden
feestelijk ingehaald en begroet door de elite van het Belgisch Leger. We hadden
dat begeerde zilver fier op onze shirts steken en waren nog sterk onder de
indruk van de hele Vierdaagse.
We vertrokken onder het immense
van de Lakenhallen. Langs imposante gebouwen ging het. Met in gedachten, het
nooit te vergeten wat zich hier ooit afspeelde. Nog enkele oud-strijders die
fier rechtop staan langs de kant. Hun land ooit verdedigd te hebben, tegen de
aanvallen van de vijand. Je leest het op hun gezichten. De pijn van toen niet
helemaal gesleten. Het schitterende natuurgebied de ‘Palingbeek’ die rust
uitstraalt. Langs de vele stille begraafplaatsen wandelen, is een ervaring die
diepe indruk nalaat. Vormezele ligt er als stille getuige bij van wat ooit een
enorm slagveld moet zijn geweest. Hierna splitsen we opnieuw van onze vrienden
die de lange afstand bewandelen. Tot slot trekken we nog door Zillebeke. Zalig
is het hier tussen de natuur en we passeren enkele dierenboerderijen. Hetgeen
nog rest in onze knapzak wordt aan hen gegeven. Het behoeft geen uitleg dat de
diertjes gretig toehapten. Het mocht ook voor een keertje, hier geen bordje met
verboden erop. Dan kom je Ieper binnen. Menig mens had hierbij een krop in de
keel. De ervaring, het applaus en de felicitaties die men je soms toeroept
worden er graag bijgenomen.”
Na afloop konden we maar weinig indrukken kwijt
in onze wandelboekjes, aangezien het grootste gedeelte van de voorziene pagina,
reeds was ingenomen door een grote sticker ter zake. Toch werden enkele
woordjes genoteerd: ‘K: Ieper – Vormezele – Zillebeke – Ieper. J: Mini: 4de
Dag= Ieper.’
Het binnenwandelen in Ieper liet inderdaad een indruk na: niet alleen om het gepresteerde maar ook omdat men weet hoe deze streek geleden heeft onder het oorlogsgeweld. De eer is aan hen die streden en niet aan de wandelaar die nog amper beseft wat daar heeft plaatsgevonden. ♥
BeantwoordenVerwijderen