017: Diksmuide, Vrijdag 22 augustus 2008, 16,9 km. (331,8 km.)

De derde etappe van de vierdaagse van de IJzer, editie 2008. Voorheen werd deze wandeling heel in het kort aangekondigd in het wandelboek Marching: ‘Vrijdag – vendredi 22/08/2008 – 8600 Diksmuide (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. – Start: Diksmuide’. Geruime tijd na afloop van deze tocht, werd door wandelmaatje het volgend wandelrelaas geschreven op zaterdag 11 oktober 2008 omstreeks 16:09 uur.

“Langs kunstig poëtische dorpen, dijken en broedplaatsen naar 't museum van de dorst en de boom van Caesar. Ondertussen zijn we bij dag drie aanbeland van ons avontuur aan de IJzer. Welkom te Diksmuide, het sympathieke eeuwenoude stadje aan de IJzer ontstaan uit de deelgemeente Esen omstreeks 1089. Een stadje dat als geen ander ontelbare keren uit zijn as is verrezen. We starten vandaag op de Grote Markt. Onder het waakzame oog van de imposante St. Niklaaskerk en de glimlach van het manneke van de mane. Dat symbool staat voor de Vlaamse humor en trekken richting het IJzermonument. Het is een europees vredesmonument bestaande uit de Paxpoort , de IJzercrypte en de 22 verdiepingen tellende IJzertoren. Je voelt er de angst van de soldaat aan. Middenin de bombardementen en loopgraven. Je ruikt er soms het gas nog en maakt er kennis met het harde leven van toen. Maar wij stappen richting Oudekapelle nadat we alweer splitsten van diegenen die de 32 km zullen wandelen. Je passeert er langs de stelling van de 2^de batterij van de 2^de groep Zware Houwitsers. Een monument opgericht door de overlevende makkers.

Maar de weg naar Lampernisse lonkt. Deze gemeente bereiken we via de Lovaart om vervolgens in Sint-Jacobs-Kapelle aan te komen. ‘Eene sterke halve ure van Dixmuide gelegen’ en zelfs door de dichter G. Gezelle gekend. De Pelgrim staat er: hij wijst de exacte kilometers aan naar Compostela maar wij gingen richting Diksmuide. Om 's anderdaags te starten voor de laatste tocht van en naar Ieper. We zagen geregeld mensen met pijnlijke voeten, grote blaren maar gelukkig bleven wij van dat leed gespaard.”

Omwille van de nogal grote stickers welke we verkregen, bleef er weinig ruimte over in de wandelboekjes, om nog enkele persoonlijke indrukken na te laten. Toch schreven we enkele woordjes neer: ‘K: Diksmuide – Oudekapelle – Lampernisse – St. Jacobs-Kapelle – Diksmuide; J: Mini: 3^de Dag – Diksmuide’.