505: Pécrot, Zaterdag 23 juli 2022, 14,7 km. (10.051,377 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorend tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst ter hoogte van het station van Pécrot. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein arriveerden we omstreeks 10:20 uur op het perron van het station van Pécrot. Omwille van de afwezigheid aldaar van een café, begonnen we vrijwel dadelijk aan onze geplande tocht. De eigenlijke startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 231 gesitueerd op de Leuvensebaan te Huldenberg. We dienden daartoe vooreerst een aanlooproute te bewandelen van ongeveer 1,8 km. We verlieten bijgevolg het station van Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau en volgden de straat er tegenover, de Rue de Rode. Een brede betonweg met links een stukje bosgebied en rechts een aantal boerderijen en vooral veel akker- en weiland. Na enkele ruime bochten overschreden we de Dijle en betraden het grondgebied van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We kregen een kasseiweg te verwerken, om net voorbij de brug links van de weg nog een oude bunker te kunnen waarnemen. Juist voorbij de bunker verlieten we de openbare weg en gingen schuin links op een graspad, Voetweg 39, langs de rand van een perceel bos. Na een bocht naar rechts kruisten we de Vijverstraat om aan de overzijde via een smalle wegel aan hoogte te winnen en tenslotte de Leuvensebaan te betreden. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 231 aan het kruispunt met de Zesdagmaalstraat, alwaar een kapel staat opgesteld.

Zowat 100 m verder verlieten we de weg naar links door middel van een vrij sterk dalende grasweg tussen de woningen 250-252. Beneden aangekomen bevonden we ons in de Vijverstraat om dadelijk haaks rechtsaf opnieuw te klimmen in de Verstrekenstraat, een smalle asfaltweg. Gekomen ter hoogte van een splitsing kozen we de rechtertak en zetten onze tocht verder via een onverharde weg. Twee kort op elkaar volgende kleine bosjes zorgden even voor wat verkoeling. Boven gekomen vertoefden we heel kort op de Boesberg om dadelijk opnieuw linksaf af te dalen via een brede grasweg naar de lager gelegen Burgemeesterstraat, tevens knooppunt 239. We kozen hier deze straat naar rechts, nogmaals een smal asfaltwegje om aan hoogte te winnen. Na het nemen van enkele bochten en geruime tijd te hebben geklommen, mondde de weg uit op de Leuvensebaan. We kruisten de weg om aan de overzijde een onverharde weg op te gaan, de Bosweg, welke tussen uitgestrekte velden verliep in de richting van het reeds zichtbare Rodebos. Op het einde van deze Bosweg, bereikten we de rand van het Rodebos, net aan het knooppunt 238. We draaiden haaks linksaf en wandelden over een breed pad langs de rand van het bos via Buurtweg 3, tot aan het knooppunt 249, net in het eigenlijke Rodebos zelf. Daar op het kruispunt van enkele Buurt- en Voetwegen, konden we omstreeks 11:45 uur even genieten van een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een hapje en een drankje. Een grote picknicktafel voorzien van een infobord over het bos gaf daartoe aanleiding.

Na de maaltijd zetten we ons wandeling verder, ditmaal richting knooppunt 263. We gingen dan ook haaks rechtsaf om zowat in rechte lijn, via Voetweg 51, dwars doorheen het Rodebos te stappen. Ondertussen genietend van de geuren en geluiden in het bos. Deze aangename doortocht eindigde even later aan het knooppunt 263 in de Neerpoortenstraat. We begaven ons linksaf in de Neerpoortenstraat en stapten even later voorbij het knooppunt 250. We behielden dezelfde richting tot in een bocht naar rechts, om daar de Neerpoortenstraat rechtdoor te verlaten via de Oliestraat. Een smalle weg, vrij spoedig herleid tot de breedte van een fietspad en afgesloten door middel van een fietssluis. Dit smalle paadje liet ons herhaaldelijk naar adem happen omwille van de hellingsgraad. Wat verderop verkreeg het wegje zelfs het karakter van een holle weg. Het einde van het paadje bereikt en op het hoogste punt gekomen, hielden we even halt aan het knooppunt 254 om terug wat op adem te komen. What goes up, must go down, dus begonnen we nu langzaam af te dalen via de Vinkstraat, ondertussen op het grondgebied van Ottenburg. De Vinkstraat mondde uit in de Hoevestraat, aan het knooppunt 253. Daar ging het bijna rechtsom de Hoevestraat in, vooreerst een smal wegje dat uiteindelijk doodliep in een kleine boszone. Aan het andere einde daarvan kwamen we terecht op een smalle kasseiweg, waarna de Hoevestraat eindigde aan het kruispunt met de Neerpoortenstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Voetweg 67 tot aan het knooppunt 252.

We bogen rechtsaf en wandelden zo een eindje langs de rand van het Schaatbroekbos, om nadien aan het knooppunt 251, links het eigenlijke bos in te gaan, door middel van de Molenweg. We overschreden de Laan om er het knooppunt 329 te vinden, op de openbare weg in de Moskesstraat, in de nabijheid van het centrum van Terlanen. We draaiden rechts het smalle kaseiwegje op en passeerden de watermolen op de Laan. Links daarvan bevond zich een picknickplaats, alwaar we even halt hielden om een broodje te nuttigen. Nadien eindigde de Moskesstraat op het kruispunt met de Molenstraat, aan het knooppunt 310. Ondertussen de klok van 13:40 uur nabij, gingen we even naar links om zowat 100 m verder even halt te houden in ’t Klein Verzet, alwaar we even konden genieten van een frisdrankje. Een druk bezocht tuintje door wielerliefhebbers. Na het lessen van de dorst keerden we in de Molenstraat op onze stappen terug, passeerden opnieuw het knooppunt 310 en gingen verder in de Molenstraat, nogmaals over de Laan, tot aan het knooppunt 263. Daar verlieten we de Molenstraat naar links via een onverharde weg, de Onderbosstraat, welke ons opnieuw wat aan hoogte liet winnen. Zoals de naam al liet vermoeden, kwamen we op het einde van de weg opnieuw terecht in het Rodebos. We konden andermaal genieten van een lange passage onder de bomen, hierbij het knooppunt 255 aan te treffen. Dezelfde richting verder gaand, trokken we verder door het bos tot het knoopunt 236.

Ook daar bleven we nog een tijdje dezelfde richting aanhouden om tenslotte het Rodebos voorgoed te verlaten. We bereikten even later het knooppunt 235 op een kruising van paden, om er de rechtertak te kiezen. Nog steeds ons bevindend in de Onderbosstraat, waren we inmiddels aangekomen op het grondgebied van Huldenberg. Een geplaveide weg leidde tussen mooie villa’s, opnieuw af en toe steil om te eindigen op de Oude Waversebaan. Zowat aan de overzijde ging het dan even steil bergaf via Voetweg 30 tot we beneden arriveerden op de openbare weg Het Veldeke, ondertussen knooppunt 233 bereikt. We begaven ons linksaf en volgden Het Veldeke, richting knooppunt 234. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, kwamen we op de drukke Leuvensebaan uit, die we naar links dienden te volgen, richting centrum van Huldenberg. Op die manier ging het later toch voorbij het knooppunt 234, waarna we even halt hielden op een zitbank ter hoogte van de Sint-Agathakerk, van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We genoten er om 15:15 uur van een laatste hapje en drankje. We namen er ook even de tijd de plaatselijke begraafplaats te bezoeken met eveneens een World War 2 Cemetery. Na deze laatste wandelpauze, volgden we nog even verder de Leuvensebaan, voorbij het knooppunt 228, tot we tenslotte de weg naar rechts konden verlaten via de Buurtweg 7. Vrij kort erna troffen we knooppunt 229 aan, op een kruising van veldwegen. We hielden rechts en wandelden verder via de Buurtweg 7 door het Grootbroek.

In een mooi natuurgebied ging onze tocht verder tot we het knooppunt 230 voorbij wandelden. Het laatste knooppunt op deze geplande tocht. Voorbij het knooppunt 230 naderden we de oever van de Dijle, om deze rivier over langere afstand te volgen, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, de reeds bekende Rue de Rode. Logisch dat we ditmaal de weg naar links opgingen, richting station van Pécrot. Hiertoe hadden we een zogeheten uitlooproute van 1,7 km. We arriveerden wat later dan ook omstreeks 16:30 uur aan het station, om er vrij vlug erna via het spoor de terugreis aan te vangen, na een weliswaar zonnige en af en toe zelfs erg warme wandeldag.”

457: Ottenburg, Zaterdag 20 maart 2021, 19,526 km. (9258,32 km.)

“Het relaas betreffende onze belevenissen, tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Ottenburg. We vonden er een parkeerplaats ter hoogte van een frituur op de Leuvensebaan. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan onder een stralend blauwe hemel. We gingen vooreerst op zoek naar het knooppunt 244 en verlieten even later de Leuvensebaan, om links de Tommestraat te kiezen. Tussen de bebouwing door volgden we de Tommestraat, om aan het kruispunt met de Langeheidestraat, het eerste knooppunt aan te treffen. Ondertussen hadden we de bebouwde kom verlaten en hielden dezelfde richting aan. Na een tweetal bochten in de Tommestraat, verlieten we deze weg aan het kruispunt met de rechts gelegen Waversestraat, ter hoogte van een oude kapel. Via deze dalende weg, bereikten we korte tijd nadien knooppunt 243 op het kruispunt met de Poelstraat. We hielden dezelfde richting aan en daalden verder af via Voetweg 69, om nadien links het Bois de Laurensart te betreden door middel van een steile beklimming. We kwamen nadien terecht in de Nachtegaalstraat, aan de rand van het bos. We begaven ons naar rechts op de onverharde Buurtweg 25 om terug het bos in te wandelen.

We stapten zowat op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië, op zoek naar het volgende knooppunt, met name 242. Jammer genoeg ontbrak op dit pad doorheen het bos een bordje van het wandelnetwerk, waardoor we uiteindelijk het andere uiteinde van het bos bereikten aan de oever van de Dijle. Totaal uit de richting volgden we dan maar een smal wandelpad naar links, langsheen de rand van het Bois de Laurensart, de Sentier 131, in de hoop terug het juiste traject te vinden. In een lange bocht naar links trokken we omheen het bos, om wat later een brede verharde weg te betreden, de Klabbeekstraat. Op goed geluk wandelden we deze weg door tot op het einde om tenslotte de openbare weg aan te treffen op het kruispunt met de Florivalstraat. We hadden op die manier de knooppunten 242 en 241 gemist. De Florivalstraat naar links ingaand, vonden we vrij snel opnieuw de juiste richting, via een bordje dat de richting van het knooppunt 240 aangaf. We hadden dus enkele extra kilometers op de teller. Net voorbij het kruispunt met de Veeweidestraat, vonden we links in de Florivalstraat een grasperk, alwaar we omstreeks 12:15 uur even konden genieten van een broodje, gezeten in het zonnetje.

Na deze eet- en wandelpauze, stapten we verder langsheen de Florivalstraat, om deze een eindje verder naar rechts te verlaten via de Wijmingenstraat, een steile en smalle kasseiweg. Zowat halverwege de beklimming gingen we voorbij het knooppunt 240, om later op het hoogste punt het knooppunt 248 te vinden. We verlieten er de openbare weg naar rechts, om een veldweg op te gaan, de Groeneweg. Deze leidde ons in de richting van de drukke Leuvensebaan, om er aan de overzijde via Buurtweg 3 het Rodebos in te gaan. We troffen er ter hoogte van de parking een picknicktafel aan, goed om er even te verpozen, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij en tevens het knooppunt 249 aangetroffen. Na een kort oponthoud, begaven we ons op de Buurtweg 3 naar rechts en wandelden gedurende lange tijd op een veldweg langs de rand van het links gelegen Rodebos. We gingen voorbij het knooppunt 238 om nog altijd langs de bosrand verder te gaan. Eenmaal het bos voorbij, hielden we nog steeds dezelfde richting aan, tot aan het knooppunt 237. Daar gingen we haaks linkaf om via een andere veldweg, Voetweg 36, terug de richting van het Rodebos te kiezen. Gekomen aan de rand van het bos, ter hoogte van het knooppunt 236, gingen we ditmaal rechtsaf, terug langs de bosrand via de Onderbosstraat, naar het even verder gesitueerde knooppunt 235.

We hielden er links aan en volgden een kronkelend wandelpaadje, Voetweg 32, naast een smalle waterloop, doorheen de Laanvallei. Inmiddels hadden we het grondgebied van Sint-Agatha-Rode bereikt. Uiteindelijk mondde het paadje uit aan het knooppunt 226, op de G. Steenbeekstraat, een brede weg welke we links opgingen. Dalend kwamen we even later aan op het kruispunt met Wolfshaegen, om er rechts af te slaan en Wolfshaegen te volgen tot aan het knooppunt 225. Even voorbij dit knooppunt begaven we ons naar links in de Koestraat, een smal kasseiwegje dat ons opnieuw aan hoogte liet winnen. Tussen de velden door kwamen we aan het andere einde van de Koestraat op het kruispunt met de Nijvelsebaan, tevens knooppunt 262. Deze Nijvelsebaan naar links opgaand, kwamen we terug tussen de woningen en even later aan het kruispunt met Smeysberg, om er andermaal linkaf te gaan tot aan de drukke Stroobantsstraat. Aan dit gevaarlijke kruispunt troffen we nogmaals een picknickbank aan, ideaal om er even te verpozen en te genieten van een broodje en een drankje, vermits we reeds 16:20 uur waren genaderd. Na te hebben genoten van een aangename rustpauze, staken we de drukke weg over en daalden aan de overzijde af in Holstheide.

Een paar honderd meters verder verlieten we naar rechts de openbare weg en betraden een dalend bospad, de Buurtweg 25. Na een korte passage doorheen een stukje bos, bereikten we beneden het knooppunt 256, op de openbare weg, genaamd Vossekouter. Aan de overzijde daalden we verder af op een smal asfaltwegje, Vossekoten om er vervolgens aan te komen in een bocht van de Bollestraat. We gingen rechtdoor de Bollestraat in en kwamen dalend terecht in de dorpskom van Terlanen. In een bocht aan de Sint-Michielskerk, gingen we rechtdoor langs de kerkmuur, tot aan het knooppunt 311. We sloegen linksaf en via een smal steegje, de Trapkes, daalden we af naar de Leuvensestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Molenstraat en staken opnieuw de Laan over, net aan het knooppunt 310. Nog steeds de Molenstraat verder bewandelend passeerden we het knooppunt 263, waar de weg overging in de Neerpoortenstraat om er voorbij het knooppunt 250 te gaan. In een bocht naar rechts van de Neerpoortenstraat, gingen we links een smalle asfaltweg op, de Oliestraat, enkele dienstig voor fietsers en wandelaars. We wonnen vrij snel aan hoogte op dit steile pad, om uit te komen in de hoger gelegen Vinkstraat, tevens knooppunt 254.

Verder rechtdoor wandelend in de Vinkstraat gingen we voorbij het knooppunt 253 om er dezelfde richting aan te houden in de Hoevestraat. Na vooreerst nog een langzame afdaling en tenslotte een laatste klim arriveerden we terug in het centrum van Ottenburg, na een min of meer inspannende wandeltocht. Op het einde van de Hoevestraat kruisten we de Terlaenenstraat om aan de overzijde via de Kerkstraat omheen de Sint-Niklaaskerk te stappen en terug de parking aan te treffen op de Leuvensebaan. We waren inmiddels de klok van 17:45 uur nabij toen we na 25359 stappen en 19,526 km wandelen, de terugreis konden aanvangen.”