We stapten zowat op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië, op zoek naar het volgende knooppunt, met name 242. Jammer genoeg ontbrak op dit pad doorheen het bos een bordje van het wandelnetwerk, waardoor we uiteindelijk het andere uiteinde van het bos bereikten aan de oever van de Dijle. Totaal uit de richting volgden we dan maar een smal wandelpad naar links, langsheen de rand van het Bois de Laurensart, de Sentier 131, in de hoop terug het juiste traject te vinden. In een lange bocht naar links trokken we omheen het bos, om wat later een brede verharde weg te betreden, de Klabbeekstraat. Op goed geluk wandelden we deze weg door tot op het einde om tenslotte de openbare weg aan te treffen op het kruispunt met de Florivalstraat. We hadden op die manier de knooppunten 242 en 241 gemist. De Florivalstraat naar links ingaand, vonden we vrij snel opnieuw de juiste richting, via een bordje dat de richting van het knooppunt 240 aangaf. We hadden dus enkele extra kilometers op de teller. Net voorbij het kruispunt met de Veeweidestraat, vonden we links in de Florivalstraat een grasperk, alwaar we omstreeks 12:15 uur even konden genieten van een broodje, gezeten in het zonnetje.
Na deze eet- en wandelpauze, stapten we verder langsheen de Florivalstraat, om deze een eindje verder naar rechts te verlaten via de Wijmingenstraat, een steile en smalle kasseiweg. Zowat halverwege de beklimming gingen we voorbij het knooppunt 240, om later op het hoogste punt het knooppunt 248 te vinden. We verlieten er de openbare weg naar rechts, om een veldweg op te gaan, de Groeneweg. Deze leidde ons in de richting van de drukke Leuvensebaan, om er aan de overzijde via Buurtweg 3 het Rodebos in te gaan. We troffen er ter hoogte van de parking een picknicktafel aan, goed om er even te verpozen, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij en tevens het knooppunt 249 aangetroffen. Na een kort oponthoud, begaven we ons op de Buurtweg 3 naar rechts en wandelden gedurende lange tijd op een veldweg langs de rand van het links gelegen Rodebos. We gingen voorbij het knooppunt 238 om nog altijd langs de bosrand verder te gaan. Eenmaal het bos voorbij, hielden we nog steeds dezelfde richting aan, tot aan het knooppunt 237. Daar gingen we haaks linkaf om via een andere veldweg, Voetweg 36, terug de richting van het Rodebos te kiezen. Gekomen aan de rand van het bos, ter hoogte van het knooppunt 236, gingen we ditmaal rechtsaf, terug langs de bosrand via de Onderbosstraat, naar het even verder gesitueerde knooppunt 235.
We hielden er links aan en volgden een kronkelend wandelpaadje, Voetweg 32, naast een smalle waterloop, doorheen de Laanvallei. Inmiddels hadden we het grondgebied van Sint-Agatha-Rode bereikt. Uiteindelijk mondde het paadje uit aan het knooppunt 226, op de G. Steenbeekstraat, een brede weg welke we links opgingen. Dalend kwamen we even later aan op het kruispunt met Wolfshaegen, om er rechts af te slaan en Wolfshaegen te volgen tot aan het knooppunt 225. Even voorbij dit knooppunt begaven we ons naar links in de Koestraat, een smal kasseiwegje dat ons opnieuw aan hoogte liet winnen. Tussen de velden door kwamen we aan het andere einde van de Koestraat op het kruispunt met de Nijvelsebaan, tevens knooppunt 262. Deze Nijvelsebaan naar links opgaand, kwamen we terug tussen de woningen en even later aan het kruispunt met Smeysberg, om er andermaal linkaf te gaan tot aan de drukke Stroobantsstraat. Aan dit gevaarlijke kruispunt troffen we nogmaals een picknickbank aan, ideaal om er even te verpozen en te genieten van een broodje en een drankje, vermits we reeds 16:20 uur waren genaderd. Na te hebben genoten van een aangename rustpauze, staken we de drukke weg over en daalden aan de overzijde af in Holstheide.
Een paar honderd meters verder verlieten we naar rechts de openbare weg en betraden een dalend bospad, de Buurtweg 25. Na een korte passage doorheen een stukje bos, bereikten we beneden het knooppunt 256, op de openbare weg, genaamd Vossekouter. Aan de overzijde daalden we verder af op een smal asfaltwegje, Vossekoten om er vervolgens aan te komen in een bocht van de Bollestraat. We gingen rechtdoor de Bollestraat in en kwamen dalend terecht in de dorpskom van Terlanen. In een bocht aan de Sint-Michielskerk, gingen we rechtdoor langs de kerkmuur, tot aan het knooppunt 311. We sloegen linksaf en via een smal steegje, de Trapkes, daalden we af naar de Leuvensestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Molenstraat en staken opnieuw de Laan over, net aan het knooppunt 310. Nog steeds de Molenstraat verder bewandelend passeerden we het knooppunt 263, waar de weg overging in de Neerpoortenstraat om er voorbij het knooppunt 250 te gaan. In een bocht naar rechts van de Neerpoortenstraat, gingen we links een smalle asfaltweg op, de Oliestraat, enkele dienstig voor fietsers en wandelaars. We wonnen vrij snel aan hoogte op dit steile pad, om uit te komen in de hoger gelegen Vinkstraat, tevens knooppunt 254.
Verder rechtdoor wandelend in de Vinkstraat gingen we voorbij het knooppunt 253 om er dezelfde richting aan te houden in de Hoevestraat. Na vooreerst nog een langzame afdaling en tenslotte een laatste klim arriveerden we terug in het centrum van Ottenburg, na een min of meer inspannende wandeltocht. Op het einde van de Hoevestraat kruisten we de Terlaenenstraat om aan de overzijde via de Kerkstraat omheen de Sint-Niklaaskerk te stappen en terug de parking aan te treffen op de Leuvensebaan. We waren inmiddels de klok van 17:45 uur nabij toen we na 25359 stappen en 19,526 km wandelen, de terugreis konden aanvangen.”