505: Pécrot, Zaterdag 23 juli 2022, 14,7 km. (10.051,377 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorend tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst ter hoogte van het station van Pécrot. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein arriveerden we omstreeks 10:20 uur op het perron van het station van Pécrot. Omwille van de afwezigheid aldaar van een café, begonnen we vrijwel dadelijk aan onze geplande tocht. De eigenlijke startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 231 gesitueerd op de Leuvensebaan te Huldenberg. We dienden daartoe vooreerst een aanlooproute te bewandelen van ongeveer 1,8 km. We verlieten bijgevolg het station van Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau en volgden de straat er tegenover, de Rue de Rode. Een brede betonweg met links een stukje bosgebied en rechts een aantal boerderijen en vooral veel akker- en weiland. Na enkele ruime bochten overschreden we de Dijle en betraden het grondgebied van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We kregen een kasseiweg te verwerken, om net voorbij de brug links van de weg nog een oude bunker te kunnen waarnemen. Juist voorbij de bunker verlieten we de openbare weg en gingen schuin links op een graspad, Voetweg 39, langs de rand van een perceel bos. Na een bocht naar rechts kruisten we de Vijverstraat om aan de overzijde via een smalle wegel aan hoogte te winnen en tenslotte de Leuvensebaan te betreden. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 231 aan het kruispunt met de Zesdagmaalstraat, alwaar een kapel staat opgesteld.

Zowat 100 m verder verlieten we de weg naar links door middel van een vrij sterk dalende grasweg tussen de woningen 250-252. Beneden aangekomen bevonden we ons in de Vijverstraat om dadelijk haaks rechtsaf opnieuw te klimmen in de Verstrekenstraat, een smalle asfaltweg. Gekomen ter hoogte van een splitsing kozen we de rechtertak en zetten onze tocht verder via een onverharde weg. Twee kort op elkaar volgende kleine bosjes zorgden even voor wat verkoeling. Boven gekomen vertoefden we heel kort op de Boesberg om dadelijk opnieuw linksaf af te dalen via een brede grasweg naar de lager gelegen Burgemeesterstraat, tevens knooppunt 239. We kozen hier deze straat naar rechts, nogmaals een smal asfaltwegje om aan hoogte te winnen. Na het nemen van enkele bochten en geruime tijd te hebben geklommen, mondde de weg uit op de Leuvensebaan. We kruisten de weg om aan de overzijde een onverharde weg op te gaan, de Bosweg, welke tussen uitgestrekte velden verliep in de richting van het reeds zichtbare Rodebos. Op het einde van deze Bosweg, bereikten we de rand van het Rodebos, net aan het knooppunt 238. We draaiden haaks linksaf en wandelden over een breed pad langs de rand van het bos via Buurtweg 3, tot aan het knooppunt 249, net in het eigenlijke Rodebos zelf. Daar op het kruispunt van enkele Buurt- en Voetwegen, konden we omstreeks 11:45 uur even genieten van een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een hapje en een drankje. Een grote picknicktafel voorzien van een infobord over het bos gaf daartoe aanleiding.

Na de maaltijd zetten we ons wandeling verder, ditmaal richting knooppunt 263. We gingen dan ook haaks rechtsaf om zowat in rechte lijn, via Voetweg 51, dwars doorheen het Rodebos te stappen. Ondertussen genietend van de geuren en geluiden in het bos. Deze aangename doortocht eindigde even later aan het knooppunt 263 in de Neerpoortenstraat. We begaven ons linksaf in de Neerpoortenstraat en stapten even later voorbij het knooppunt 250. We behielden dezelfde richting tot in een bocht naar rechts, om daar de Neerpoortenstraat rechtdoor te verlaten via de Oliestraat. Een smalle weg, vrij spoedig herleid tot de breedte van een fietspad en afgesloten door middel van een fietssluis. Dit smalle paadje liet ons herhaaldelijk naar adem happen omwille van de hellingsgraad. Wat verderop verkreeg het wegje zelfs het karakter van een holle weg. Het einde van het paadje bereikt en op het hoogste punt gekomen, hielden we even halt aan het knooppunt 254 om terug wat op adem te komen. What goes up, must go down, dus begonnen we nu langzaam af te dalen via de Vinkstraat, ondertussen op het grondgebied van Ottenburg. De Vinkstraat mondde uit in de Hoevestraat, aan het knooppunt 253. Daar ging het bijna rechtsom de Hoevestraat in, vooreerst een smal wegje dat uiteindelijk doodliep in een kleine boszone. Aan het andere einde daarvan kwamen we terecht op een smalle kasseiweg, waarna de Hoevestraat eindigde aan het kruispunt met de Neerpoortenstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Voetweg 67 tot aan het knooppunt 252.

We bogen rechtsaf en wandelden zo een eindje langs de rand van het Schaatbroekbos, om nadien aan het knooppunt 251, links het eigenlijke bos in te gaan, door middel van de Molenweg. We overschreden de Laan om er het knooppunt 329 te vinden, op de openbare weg in de Moskesstraat, in de nabijheid van het centrum van Terlanen. We draaiden rechts het smalle kaseiwegje op en passeerden de watermolen op de Laan. Links daarvan bevond zich een picknickplaats, alwaar we even halt hielden om een broodje te nuttigen. Nadien eindigde de Moskesstraat op het kruispunt met de Molenstraat, aan het knooppunt 310. Ondertussen de klok van 13:40 uur nabij, gingen we even naar links om zowat 100 m verder even halt te houden in ’t Klein Verzet, alwaar we even konden genieten van een frisdrankje. Een druk bezocht tuintje door wielerliefhebbers. Na het lessen van de dorst keerden we in de Molenstraat op onze stappen terug, passeerden opnieuw het knooppunt 310 en gingen verder in de Molenstraat, nogmaals over de Laan, tot aan het knooppunt 263. Daar verlieten we de Molenstraat naar links via een onverharde weg, de Onderbosstraat, welke ons opnieuw wat aan hoogte liet winnen. Zoals de naam al liet vermoeden, kwamen we op het einde van de weg opnieuw terecht in het Rodebos. We konden andermaal genieten van een lange passage onder de bomen, hierbij het knooppunt 255 aan te treffen. Dezelfde richting verder gaand, trokken we verder door het bos tot het knoopunt 236.

Ook daar bleven we nog een tijdje dezelfde richting aanhouden om tenslotte het Rodebos voorgoed te verlaten. We bereikten even later het knooppunt 235 op een kruising van paden, om er de rechtertak te kiezen. Nog steeds ons bevindend in de Onderbosstraat, waren we inmiddels aangekomen op het grondgebied van Huldenberg. Een geplaveide weg leidde tussen mooie villa’s, opnieuw af en toe steil om te eindigen op de Oude Waversebaan. Zowat aan de overzijde ging het dan even steil bergaf via Voetweg 30 tot we beneden arriveerden op de openbare weg Het Veldeke, ondertussen knooppunt 233 bereikt. We begaven ons linksaf en volgden Het Veldeke, richting knooppunt 234. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, kwamen we op de drukke Leuvensebaan uit, die we naar links dienden te volgen, richting centrum van Huldenberg. Op die manier ging het later toch voorbij het knooppunt 234, waarna we even halt hielden op een zitbank ter hoogte van de Sint-Agathakerk, van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We genoten er om 15:15 uur van een laatste hapje en drankje. We namen er ook even de tijd de plaatselijke begraafplaats te bezoeken met eveneens een World War 2 Cemetery. Na deze laatste wandelpauze, volgden we nog even verder de Leuvensebaan, voorbij het knooppunt 228, tot we tenslotte de weg naar rechts konden verlaten via de Buurtweg 7. Vrij kort erna troffen we knooppunt 229 aan, op een kruising van veldwegen. We hielden rechts en wandelden verder via de Buurtweg 7 door het Grootbroek.

In een mooi natuurgebied ging onze tocht verder tot we het knooppunt 230 voorbij wandelden. Het laatste knooppunt op deze geplande tocht. Voorbij het knooppunt 230 naderden we de oever van de Dijle, om deze rivier over langere afstand te volgen, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, de reeds bekende Rue de Rode. Logisch dat we ditmaal de weg naar links opgingen, richting station van Pécrot. Hiertoe hadden we een zogeheten uitlooproute van 1,7 km. We arriveerden wat later dan ook omstreeks 16:30 uur aan het station, om er vrij vlug erna via het spoor de terugreis aan te vangen, na een weliswaar zonnige en af en toe zelfs erg warme wandeldag.”

248: Huldenberg, Zaterdag 25 februari 2012, 19,4 km. (4941,239 km.)

Het relaas van een tocht welke we ondernamen tijdens de maand februari 2012. Het verslag van deze dagtocht werd geschreven omstreeks 21:44 uur.

“Vandaag nog even de wandelschoenen aan en deze ochtend dan ook richting Huldenberg, gesitueerd in Vlaams-Brabant. We hadden gekozen voor de wandeling N°. 11 uit de Dagstappergids, een wandeling welke ons zou leiden langsheen het traject van de GR512 en de GR579. We vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats niet ver van het dorpsplein en namen er allereerst de tijd om een hapje te eten. Even later, voorzien van het nodige, trokken we op pad. De tocht zelf was 20,1 km lang, doch onderweg kon men een verkorting kiezen en zo verliep deze dagtocht over een afstand van 16,7 km of zelfs nog korter 14,6 km. Alles kan natuurlijk worden nagelezen in de gids zelf, een uitgave van lannoo.

We gingen deze ochtend dan ook van start op het Gemeenteplein en kozen de richting van het sportcomplex ‘De Kronkel’, dat we bereikten via de parking. We volgden op die manier het traject van de reeds vermelde GR512 en staken twee aftakkingen van de Ijse over. We volgden de rechteroever van de Ijse, langsheen een mooi aangelegd wandelpad, tevens gedeeltelijk ’Natuurleerpad’. We staken enkele dwarsgelegen straten over en bereikten vervolgens de restanten van een oude watermolen, nabij de derde brug over de Ijse. Het had wat voeten in de aarde gehad om uiteindelijk deze brug te bereiken, aangezien er enige verwarring bestond inzake de correcte uitleg in de wandelgids. Maar goed, we hadden tenslotte de brug bereikt en we verlieten aldaar het verloop van de GR512, om het Ijse Wandelpad te volgen.

We voelden dan ook dat we een eerste helling dienden te beklimmen en kwamen zo terecht in het Margijsbos, alwaar een goed begaanbare onverharde weg ons deed uitkomen ter hoogte van een kruispunt van boswegen. Aldaar, ter hoogte van een reeks stallingen, dienden we rechtdoor aan te houden en verlieten op die manier opnieuw het Margijsbos, via de toepasselijk genaamde Margijsbosweg. Op het kruispunt met de Nijvelsebaan ging het rechtsaf verder via een landelijke asfaltweg, vrij verkeersluw moet worden gezegd. Langsheen deze weg bemerkten we trouwens de aanduidingen van de LF 6 Vlaanderen Fietsroute. We volgden gedurende lange tijd deze Nijvelsebaan tot aan het knooppunt 262 van het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, waar we de openbare weg verlieten en linksaf gingen, richting knooppunt 225. Na korte afstand, werd het wegje onverhard en leek het eerder op een karrenspoor. Een eindje verderop troffen we een aantal boomstammen aan, een ideale plek voor de picknick. Bovendien hadden we er een prachtig zicht op een lager gelegen kloostercomplex en aanpalende Keihofhoeve.

Gelet op de schrale wind echter, vervolgden we vrij vlug onze wandeltocht. De onverharde weg die we volgden, ging spoedig over in een prachtige holle weg en zo daalden we verder af naar de vallei van de Lane. Eenmaal het einde van de holle weg bereikt, kwamen we uit in de Koestraat en aan het kruispunt met de Wolfshaegen. Hier ging het naar rechts tot aan het eerstvolgende kruispunt met de Steenbeekstraat. We wandelden deze vrij drukke weg links in en staken vervolgens de Lane over. Hier troffen we een informatiebord aan inzake het Rodebos en de Laanvallei. Eenmaal over de Lane, volgden we naar links de oever van dit riviertje via het Dijle en Lane Wandelpad. Op die manier bereikten we het grondgebied van St.-Agatha-Rode, waarvan we trouwens de kerk reeds konden zien. Via het verloop van de Lane bereikten we de dorpskern van de kleine gemeente en wandelden voorbij de kerk. Het enige café ter hoogte van de kerk, bleek reeds een tijdje gesloten.

Voorbij de kerk bereikten we wat verder de brug over de Dijle en via deze brug ging het verder langsheen de Leuvensebaan. Een eindje verder verlieten we al vlug deze drukke weg, om verder het Dijle en Lane Wandelpad te volgen, richting natuurgebied Grootbroek. Een kort stukje kasseiweg ging al heel vlug over in een drassig pad. We passeerden het wandelpoortje naar het Grootbroek, doch wij volgden verder het pad in zuidelijke richting. Zowat 500 m verder bereikten we de oever van de Dijle, een waterloop welke we vanaf nu via de oever stroomopwaarts volgden. Zo bereikten we een eind verder Waals grondgebied in de Rue de Rhode, we bevonden ons nu in Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau. We bevonden ons nu op het traject van de GR579. Het ging rechtsaf en even verder, over de brug over de Dijle, bereikten we opnieuw Vlaams grondgebied. We troffen links een zwarte bunker aan en aldaar verlieten we de weg om een links gelegen pad te volgen. Het ging nu lichtjes bergop, we dwarsten een tweetal straten, waarbij we de tweede links volgden, alweer de Leuvensebaan.

Ter hoogte van een klein kapelletje draaiden we rechtsaf in de Zesdagmaalstraat. Het ging alweer even de hoogte in, doorheen een stukje woonzone, tot we voorbij de huizen de Oude Waversebaan bereikten. Aldaar volgden we de GR naar links, richting hoger gelegen Sint-Agatha-Rodebos. We wandelden geruime tijd langsheen de bosrand, tot aan een kleine bakstenen kapel. Ook hier namen we nogmaals de tijd om een hapje te eten en even wat kledij uit te doen, gelet op de warmte van de eerste voorjaarszon. Even voorbij deze kleine kapel, bereikten we opnieuw een kruispunt van boswegen. Hier dienden we een keuze te maken tussen het grote parcours of de eerste verkorting. Vermits we al een tijdje niet hadden gewandeld, besloten we het te houden op de afstand van 16,7 km en kozen we dus voor de kortere weg richting Huldenberg. We volgden bijgevolg verder de GR579 en wandelden voorbij de slagboom het Sint-Agatha-Rodebos in.

Zo begonnen we aan een lange afdaling doorheen het bos. Geruime tijd later ging het via een wildrooster en een tweetal afsluitingen het natuurgebied Rodebos en Laanvallei in. We bevonden ons dan ook op het Terlanen Wandelpad. We dienden een tweetal waterlopen te dwarsen, vooreerst een zijbeekje van de Lane en tenslotte de Lane zelf. Nadien kwamen we opnieuw in de omgeving van de huizen en hielden nagenoeg steeds rechtdoor aan, richting Huldenberg. We wandelden vervolgens doorheen de Vossekouter en dienden nadien nog een stevige klim te verwerken in de Zavelstraat, inderdaad een aardeweg bestaande uit voornamelijk zavelondergrond. Zo bereikten we uiteindelijk de hoger gelegen bebouwde kom van Huldenberg ter hoogte van de Nijvelse Baan. Hier hadden we echter nog een klein ommetje te doen. We gingen dan ook linksaf in de richting van een viersprong, om daar nogmaals een mooie holle weg te volgen. Zo kwamen we uiteindelijk via een ommetje in de bebouwde kom van Huldenberg en bereikten via enkele woonstraten het Gemeenteplein. We hadden nog ruim de tijd om even een lokale horecazaak te bezoeken en even na te kaarten over deze tocht bij een lekkere kop koffie.”

We kijken nog even terug op datgene, wat kort na afloop werd neergeschreven in de respectieve wandelboekjes. ‘K: Dagstappergids Vlaams-Brabant. Huldenberg, St. Agatha Rode en even over de taalgrens. Verrassend, glooiend, maar mooi. Fris maar af en toe een zonnestraal. J: Wandeling N° 11 uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Tocht met start in Huldenberg en doorheen de vallei van de Ijse – Lane en Dijle. Over de heuvels van het Margijsbos en het Sint-Agatha-Rodebos. Pittige tocht maar met een aangenaam voorjaarszonnetje.’