230: Maldegem, Zaterdag 16 april 2011, 25,5 km. (4609,189 km.)

Een beschreven traject, afkomstig uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen en met vertrek in Maldegem. Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:02 uur.

“Het ging vandaag eens niet richting Ardennen, maar onze wandelschoenen brachten ons naar het dichtbij gelegen Maldegem, meer bepaald naar de grensovergang met Nederland in Strobrugge. Daar ging onze wandeling van vandaag van start, ter hoogte van de wandelboom even vóór de grens. We hadden immers vandaag als alternatief onze keuze laten vallen op wandeling 14 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Toen we deze ochtend even na acht uur van start gingen, voelde het frisjes aan met een temperatuur van zowat 7° C. Over de velden hing een beetje nevel en de zon had zich verscholen achter een dik wolkendek. Toch lieten we het niet aan ons hart komen en begonnen vol goeie moed aan deze tocht langs en over de Nederlandse grens. Ter hoogte van de wandelboom trokken we dan ook op pad in de richting van de grens en volgden daarbij reeds de GR5A Noord, althans over korte afstand, vermits deze rondwandeling niet minder dan 560 km bedraagt.

Toen we de grens naderden en de eerste grenspaal konden vereeuwigen, volgden we een links gelegen kerkwegel en konden we zo de drukke weg verlaten. De laatste woningen lieten we achter ons en korte tijd nadien bevonden we ons tussen de akkers en weilanden, en wandelden we langsheen het Grenspad. Dit smalle geasfalteerde paadje, voorzien van enkele bochten, mondde uit in de Fortuinstraat, ter hoogte van een andere grenspaal. We staken de weg over om aan de overkant de wegel verder te volgen, ditmaal voorzien van de benaming Fortune Pad. We kregen zowat hetzelfde terrein voor ogen, waar we opnieuw wandelden langsheen een geasfalteerd paadje. Af en toe de grillige kronkelingen van dit wegje volgend, wandelden we even verder over de Eedschen Kerkwegel, alsook de Plattelandsroute, hierbij nog steeds het traject van de GR5A Noord volgend. In de wandelgids was nog sprake van drassige ondergrond en modderige passages, doch dit behoort reeds tot het verleden.

Na tal van richtingsveranderingen tussen enkele percelen akker- of weiland, ging het stilaan via een langer recht stuk wegel, in de richting van de kerk van Middelburg. Uiteindelijk mondde het pad uit ter hoogte van de openbare weg, met name de Schorreweg, waar we rechts aanhielden en zo de bebouwde kom van Middelburg betraden. Al heel vlug konden we de bordjes aantreffen van de plaatselijke Bladelin Wandelroute en even om de hoek de 52 km lange fietsomloop Maerlant route. Via enkele woonstraten bereikten we vervolgens het centrale plein even voor de kerk, waar we even konden kennis maken met het begrip schandpaal. In het centrum van deze kleine gemeente ging het langsheen de plaatselijke kerk, alwaar we zelfs wandelden langsheen de Smokkelroute. Al even vlug als we Middelburg hadden betreden, al even vlug stonden we op het punt dit dorpje te verlaten. Voorbij de kerk ging het aan het volgende kruispunt rechtdoor en betraden we opnieuw een smal paadje, ditmaal het Kerkepadje om ons opnieuw te begeven tussen de uitgestrekte landerijen.

Ondertussen was de zon er toch in geslaagd doorheen het wolkendek te priemen en zo werd het al vlug een stukje warmer en vooral aangenamer om te wandelen doorheen dit polderlandschap. Eenmaal dit fiets- en wandelpad voorbij, bereikten we een dwarsweg, waar het voor ons rechtsaf ging. We verlieten zo het traject van de GR5A Noord en volgden voortaan de roodgele markeringen van de Streek-GR Uilenspiegelroute. Op die manier bereikten we de eerste woningen van het Nederlandse Heille. We vervolgden onze wandeling via de Zuiderbruggeweg en waren al vrij vlug voorbij Heille, nu op weg naar Aardenburg. Samen met de Streek-GR verliep langs deze weg ook de langeafstandsfietsroute LF 51, met name de Gravejansroute. De landelijke en vooral verkeersarme weg, leidde ons naar Aardenburg. Net wanneer de grens van de stad werd bereikt, ging het ter hoogte van een bocht aan de Stierskreek naar rechts, immers aldaar splitsten zich de Streek-GR en de LF 51. Wij volgden de Streek-GR naar rechts, richting Elderschans. Vrij kort daarna echter, ging het een links gelegen schelpenpad op, met name de Schansenroute.

Hier wandelden we even door een klein stukje bos, om vervolgens tussen hagen te vervolgen en even verder de eerste woningen van Aardenburg te bereiken. Enkele woonstraten later kwamen we opnieuw terecht op het traject van de LF 51 en wandelden zo naar de Kaai in Aardenburg. Het ging langsheen een waterpartij, alwaar enkele gebeeldhouwde kikkers hun ding deden. Hier ging het rechtsaf, onder de stadspoort door en zo betraden we de Weststraat en volgden gedeeltelijk het verloop van het Kikkerpad. Via deze weg ging het naar de Marktstraat en zo kwamen we terecht op het plein, voorzien van een kiosk, de Markt. We troffen er een leuk uitziend hotel aan, voorzien van een groot buitenterras en namen hier even de tijd om een koffie te nuttigen en even te genieten van het zonnetje. Na dit kort oponthoud ging het verder via de Vleeschouwerstraat naast het gemeentehuis, een straat die spoedig overging in een schelpenpad, alwaar we ons bevonden op de Wallenroute. Achter ons zagen we stilaan de kerk van Aardenburg verdwijnen en rechts kregen we enkele longhorns te zien.

We wandelden verder tussen hagen naar de weg Aardenburg – Sint-Kruis. Hier ging het even linksaf en vervolgens naar rechts om een schelpenpad te vinden dat leidde naar een speelpleintje. De ideale plek vonden we om even te denken aan de inwendige mens en een plaatselijke zitbank even om te toveren tot een snackbar. We wandelden verder naar het achter het parkje gelegen wegje en maakten een ommetje om nadien terug de hoofdweg te bereiken. Over korte afstand volgden we opnieuw de Boomgaardstraat om verder rechtsaf de Binnenweg te nemen. We volgden terug de Streek-GR en de LF 51, ditmaal via een lang en bochtig wegje langsheen de Biezenkreek. Na een tijdje wandelen langsheen dit prachtig krekengebied, bereikten we de dijk, welke zich bevond tussen de Sint-Kruiskreek en de Biezenkreek. Via de dijk, ging het richting Sint-Kruis. Ook nu alweer een klein dorpje, waar we heel vlug doorheen waren gewandeld. Ter hoogte van de laatste huizen, troffen we toch nog een café aan, waar we ook ditmaal even halt hielden om even te genieten op het terrasje, hierbij vergezeld van een Nederlands wielerfan.

De wandeling ging even later verder via de Zuidweg, alweer een typische landelijke weg, welke zich kronkelde doorheen dit polder- en krekengebied. Zo bereikten we na geruime tijd stappen alweer maar eens een grenspaal, wat inhield dat we ons terug op eigen bodem bevonden. Kort daarna splitsten zich de LF 51 en de Streek-GR, welke laatste we naar rechts verder volgden. Onze tocht ging langsheen de Blokkreek en vervolgens de Vrouwenhoekkreek. De plaatselijke Sentse Vijf Dorpenroute hield ons even gezelschap. Onze weg vervolgend bereikten we later een kruispunt, waar we de Streek-GR verlieten en rechts aanhielden om ons opnieuw te begeven op de GR5A Noord. We naderden nu heel dicht het Leopoldskanaal en zouden de rood-witte markeringen blijven volgen tot het einde van de wandeltocht. Eenmaal het kanaal bereikt, overschreden we de Langewegbrug en hielden een laatste maal halt ter hoogte van de aldaar gesitueerde taverne. Het laatste stukje van de tocht zou ons geruime tijd laten wandelen langsheen de oevers van het Leopoldskanaal. We volgden vooreerst de linkeroever, via een grasweg, in de richting van de Moershoofdesbrug.

Eenmaal daar gekomen ging het via dezelfde oever naar de volgende brug, de Lievebrug of Baileybrug. Onderweg daarheen konden we kennismaken met enkele schapen welke zorgden voor het afgrazen van de dijken. We staken vervolgens via de Baileybrug het kanaal over en volgden voortaan de andere oever ervan, richting Strobrugge. Na zowat 1,5 km deze laatste oever te hebben gevolgd, verlieten we dit zogenaamde jaagpad schuin rechts naar beneden, waarna een veldweg ons leidde naar de startplaats van de wandeling. Korte tijd later bereikten we het eindpunt van deze 25,5 km lange weg langsheen polders, kanalen en kreken. Een leuke afwisseling op een zonnige zaterdag.”

We ronden af met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Vertrokken in Maldegem voor een wandeling in de grensstreek. Polders en kreken. Iets te veel platte wegen. Droog maar schraal weer. Aardenburg is wel mooi. J: Wandeling uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Vertrek in Maldegem-Strobrugge. Via de GR5A Noord langsheen de grens naar Middelburg. Vervolgens doorheen Aardenburg en Sint-Kruis terug naar Belgisch grondgebied. Via de oevers van het Leopoldskanaal terug naar de startplaats aan de wandelboom.’

105: Knokke-Heist, Zaterdag 01 augustus 2009, 21,8 km. (2057,174 km.)

Een tocht aan zee, tijdens de maand augustus 2009. Deze georganiseerde tocht werd destijds voordien aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 01/08/2009, 8300 Knokke-Heist (West-Vl.) – Zwintocht, 6-10-15-21-32 km. WNZB Knokke-Heist. Start: Oosthoekschool. Unieke natuurwandeling langs het strand rondom het Zwin en Zwinmonding, door het Vlaams natuurreservaat De Zwinduinen- en polders. De omlopen van 21 en 32 km gaan tot in Nederland, o.a. Cadzand-Bad en Retranchement.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond onze belevenissen neer, omstreeks 19:30 uur.

“We hebben haar gezien vandaag... de zee, blakend in het zonnetje. De reden hiervoor is immers niet zo heel ver te zoeken. Deze ochtend immers, trokken we naar Knokke-Heist, om daar deel te nemen aan de Zwintocht. Wanneer je de naam ‘Het Zwin’ hoort, kan je enkel en alleen maar verlangend uitkijken naar een dagje schitterende natuur. De organisatie van de wandeling was in handen van de Wandelende Noordzee Boys Knokke-Heist vzw. De plaats van inschrijving was gelegen in de Oosthoekschool aldaar. Op korte wandelafstand van de school was een ruime parking voorzien op een daartoe voorziene gemaaide weide. Reeds bij onze aankomst bemerkten we, dankzij het goede weer, een talrijke opkomst. De binnenkoer van de school was ingenomen door enkele feesttenten, waar het alvast gezellig vertoeven was alvorens van start te gaan. Er konden afstanden worden gewandeld van 6, 10, 15, 21 en 32 km. Aangezien wij morgen vroeg uit de veren dienen te komen, omwille van een verre verplaatsing, beperkten wij ons vandaag tot de wandeling van 21 km, met een werkelijke afstand van 21,8 km.

Na het proeven van de broodjes en de koffie, gingen wij alvast op weg, hopende op een aangename en zonnige dag. We verlieten de startplaats voor een eerste stukje wandeling van 6,2 km. Het ging via een pad, naast de school gelegen. Amper van start gegaan bevonden we ons al dadelijk langs maïsvelden en akkers, die je niet zo gauw zou verwachten in deze buurt. We vonden op onze weg een eerste wandelpad, met name het Hazegras wandelpad. Dit leidde ons in de richting van de Zevenkote en het wat verder gelegen Jagerspad. Via enkele rustige landwegen, bereikten we een plaatselijk waterzuiveringstation, om een brede landweg te volgen in de richting van de grote baan, de Hazegrasstraat. Hier werden we geconfronteerd met tal van wielertoeristen, die alleen of in groep, dezelfde weg volgden in de richting van Nederland. Misschien was dit wel te wijten aan de Riante Polder route die hier langsliep, een fietsroute van 44 km. We volgden deze lange weg, voortdurend attent gemaakt door rinkelende fietsers, in de richting van de Oude Tramweg.

Dit smalle betonbaantje, dat naar links draaide, gaf ons even rustig de tijd om verder te wandelen. Deze oude bedding, bereikte opnieuw een drukke weg, de Retranchementstraat, en die ging inderdaad in de richting van het Nederlandse dorpje Retranchement. Toen wij deze drukke weg links opgingen, werd onze aandacht getrokken, door de aanwezigheid van de Zwinroute, alsook enkele rood-gele markeringen van de Streek-GR Uilenspiegel. De lange weg die we voor ons zagen, eindigde inderdaad ter hoogte van een verder gelegen dorp. Alvorens we dat bereikten, gingen we voorbij de Belgisch-Nederlandse grens. Wat later kwamen we aan de grens met het dorpje Retranchement, dat begon net na de Hickmanbrug. Hier bevond zich een klein monument, ter ere van sgt Hickman die dodelijk gewond raakte tijdens het bouwen van een brug aldaar, bij de bevrijding van dit landsgedeelte door het Canadese leger. Even voorbij de brug troffen wij de ons reeds gekende Wallenroute, alsook de Uilenspiegelroute. Even verderop bereikten we een plein, waar we een eerste controle hadden in het ‘Dorpshuis D'Ouwe Schoole’.

Een informatiebord op het plein leerde ons dat Retranchement eigenlijk schans of verschansing betekent, bovendien dat het ontstaan dateert van 1604 tijdens de 80-jarige oorlog. Bij het bereiken van dit dorpje, waren we toe aan een verfrissend drankje. Na deze eerste pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal vergezeld door een lid van onze club De Kwartels, die we hadden ontmoet op het controlepunt. We gingen de rechts gelegen Noordstraat in en volgden hierbij de Wallenroute. Even verder, bij het verlaten van de dorpskern, sloegen we een rechts gelegen fietspad in en vonden hier de Zwinroute terug op onze weg. We bevonden ons hier in een prachtig stukje natuurgebied en dwarsten vervolgens een bruggetje over het kanaal. We volgden geruime tijd de rechteroever van dit kanaal, met rechts van ons een natuurreservaat. Langsheen dit kanaal verliep tevens het Kustfietspad der Lage Landen. Rechts troffen we wat verderop de Willem Leopoldspolder, alweer enig om te bekijken. Voorbij deze polder, dwarsten we opnieuw het kanaal over een smal bruggetje en vonden hier een bordje ‘Heen’ op onze weg.

We liepen nu langs de Duinweg in de richting van het Zomerdorp Het Zwin. We passeerden het grensbord Cadzand-Bad, om langsheen het kanaal onze weg te vervolgen, die ons uiteindelijk deed uitkomen ter hoogte van de Noordzee. Hier konden we het monument bewonderen van de ‘Sluuswachter’. In de verte zagen we tal van containerschepen varen, op de voorgrond echter ontelbare kleine zeiljachten. We gingen naar links de dijk op, om wat verder het Noordzee Kustpad te volgen. We volgden nu enkele kleine verharde wegen, tussen de aldaar gelegen duinen. Rechts hadden we een uniek zicht op zee, links schoof het natuurreservaat langzaam voorbij. Even verder sloegen we naar rechts het zand in, om daar een tweede controle te verkrijgen in het Strandpaviljoen De Zeemeeuw. We waren ondertussen gekomen aan 11,6 km en konden nu even uitblazen op het terras met zicht op zee en strand. Na een kort oponthoud in de duinen, vervolgden we onze weg.

We begonnen aan een pad doorheen de duinen, waarbij we op onze weg alweer een grenspaal aantroffen. Hier hadden we een prachtig zicht op het lager gelegen broedgebied, waar ontelbare vogels, zichtbaar genoten van het zonnetje. Het gekrijs van deze dieren was duidelijk hoorbaar. De geplaatste informatieborden waren voorzien van brailleschrift. We verlieten wat verder de duinen en volgden een pad naar beneden. Hier belandden we terug op de asfaltweg van voorheen en volgden nu de borden ‘Terug’. De route leidde ons langsheen de rechts gelegen dijk en deed ons aankomen aan de Internationale Dijk. Deze was blijkens info aangelegd door de samenwerking tussen Nederland en België. Hier ondervonden wij opnieuw druk fietsverkeer, wat ons noodzaakte om uiterst links te wandelen en achter elkaar. Talrijke fietsbellen klonken langs alle kanten. Eenmaal deze lange wandel-fietsweg achter de rug, kwamen we op de openbare weg, ter hoogte van de Graaf Lippensdreef. Hier volgden we de weg naar links.

We kregen hier het gezelschap van de LF1a Kust Fietsroute. Via een bocht naar rechts, bereikten we enkele opgestelde tenten ter hoogte van de ‘Loods Kartinggebouw regio Kustzone’. Hier konden we even genieten van een extra zonnebad, vermits ondertussen de temperaturen danig waren opgelopen. Een frisdrank en een broodje gingen er vlot in. We hadden ondertussen 16,1 km afgelegd. Het laatste gedeelte van de wandeling, stuurde ons vooreerst een links gelegen fietspad op, richting Zwin. Daarna volgden tal van kleine betonbaantjes, die kris kras verliepen doorheen de duinen. Stilaan bereikten we opnieuw de Noordzee. Op het einde van de tot nu toe gevolgde betonweg, sloegen we direct linksaf, om terug te keren langsheen de zeedijk. Hier verkregen we een prachtig zicht op het zwinreservaat. We volgden nog een stukje zeedijk, om stilaan de eerste huizen van Knokke te bereiken. Alvorens de woonstraten in te gaan, volgde nog een stukje doorheen de zwinbosjes.

Een houten wandelpad bracht ons nogmaals een prachtig stukje natuur, om uiteindelijk te belanden in de woonwijken van Knokke. Via enkele lanen bereikten we de plaats waar de wandeling enkele uren voordien van start was gegaan. Tot besluit kunnen we melden, dat we vandaag een perfect georganiseerde tocht hebben kunnen meemaken. Alles was voorzien en in ruime mate. Op geen enkel moment hadden wij het gevoel van te drukke controleposten te hebben bezocht, het traject van de wandeling was in ruime mate afwisselend te noemen. Kortom, we beleefden een prachtige dag, in een uniek stukje natuurgebied. Waarschijnlijk dachten de overige 1330 deelnemers vandaag er ook zo over. In elk geval, we hebben ze vandaag gezien... de zee, gelukkig is het daar niet bij gebleven tijdens de prachtige tocht vandaag. Thanks ... Noordzee Boys!”

Aan het einde van deze wandelbeschrijving, kijken we nog even naar datgene, wat destijds kort na afloop als eerste indruk bleef hangen in het geheugen: ‘K: Knokke-Heist, Rentranchement, Cadzand. Prachtige goed verzorgde wandeling via duinen, Noordzee en omheen ‘Het Zwin’. Warm en zonnig 28°. J: Mooie tocht doorheen het Zwin, langs Retranchement en Cadzand-Bad. Zonnig en warm.’

089: Aardenburg, Zondag 07 juni 2009, 24,6 km. (1715,124 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 07/06/2009 – 4527 Aardenburg (Nederland) – 10^de Wandeltocht Ondernemend Aardenburg. 6-12-18-25 km. Start: Schutterskantine. Een wandeltocht in het grensgebied van Nederland en België. Zeeuws-Vlaanderen, een landje apart, waar stilte nog gewoon is. Rondom Aardenburg, door de natuur over polderwegen, langs kreken, schansen en wallen. Met ieder jaar een gratis te bezoeken item.’ Na afloop van de wandeltocht, schreven we nog diezelfde avond een kort relaas, omstreeks 20:16 uur.

“Voor vandaag hadden we Aardenburg in Nederland uitgekozen om te gaan wandelen. Daar werd de 10^de Wandeltocht georganiseerd door Ondernemend Aardenburg. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12, 18 of 25 km. Gezien we later waren vertrokken dan gewoonlijk, omwille van onze verplichtingen in het stembureau, zouden we tijdens de wandeling beslissen of we de 18 dan wel de 25 km zouden stappen. Plaats van afspraak was de kantine van de Handbooggilde Sint Sebastiaan in Aardenburg. We vonden gemakkelijk een plaatsje om te parkeren naast het gebouw en dachten eerst even aan de inwendige mens alvorens op stap te gaan. Ondanks het eerder late uur, waren er opvallend weinig wandelaars aanwezig.

We verlieten vervolgens de plaats van inschrijving en dienden naar links de weg op te gaan. Meteen konden we zien dat er een eerste lus was voorzien voor de 18 en 25 km, terwijl de andere afstanden een andere route zouden nemen. Van bij het begin volgden we de Maerlantroute, volgens het bordje, een fietsroute van 52 km. We wandelden een tijdje op dit traject, om op die manier de bebouwde kom te verlaten en ons in de richting van Eede te begeven. Eenmaal op deze hoofdweg naar Eede, verwijderde de Maerlantroute zich en maakte plaats voor de Smokkelroute, die vanaf nu werd gevolgd. Opmerkelijk aan deze hoofdweg waren de twee rijen bomen aan weerszijden van de rijbaan. We liepen langsheen de industriezone De Vlaschaard om het grondgebied van Eede te bereiken. Eenmaal Eede werd bereikt, verlieten we de openbare weg om ons tussen de velden te begeven. Van zodra we de velden betraden, zagen we dat ons traject werd gekleurd door de wit-rode markeringen van de GR5A (De Panne - Antwerpen). We zouden geruime tijd het traject van dit groteroute-wandelpad volgen tot deze het gezelschap kreeg van de Plattelandsroute.

Een eerste pad dat we zouden volgen, dat behoorde tot deze route, was het Fortunepad. Dit pad kronkelde zich tussen de velden, waar opvallend graangewassen werden geteeld. Opvallend veel zorg werd hier besteed aan de waterlopen tussen de velden en de daarbij behorende bruggetjes. Het Fortunepad ging vervolgens over in de Eedschen Kerkwegel, dewelke er voor zorgde dat we het grondgebied van Nederland verlieten en terecht kwamen op het grondgebied van Middelburg, deelgemeente van Maldegem. Hier vonden we de eerder reeds vermelde Maerlantroute, Smokkelroute en GR5A terug op onze weg. Deze paden leidden ons verder doorheen Middelburg en langs de Meulekreek, een waterzuivering- en natuurgebied. Hier troffen we tevens een stuk trambedding aan, waar voorheen de tramlijn Brugge - Aardenburg had gelegen. Net voorbij de kreek troffen we een grenspaal aan en betraden terug het grondgebied van Nederland. Honderd meter verder hadden we na 7,8 km, een eerste controle in café De Tol, volgens de uitbater gelegen in Eede.

Het café was goed gevuld, vermits de plaatselijke wielertoeristenclub hier zijn onderkomen had gevonden. Na een eerste rust, gingen we terug op pad. We namen de richting waarvan we aanvankelijk waren gekomen en betraden dus opnieuw Belgisch grondgebied. We stapten voorbij het voormalige gemeentehuis van Middelburg, langs de kerk, om vervolgens naar rechts het Kerkepadje in te gaan. Dit pad leidde ons dwars doorheen de velden naar het gehucht Heille. Hier volgden we opnieuw het GR-traject en troffen onderweg tal van bermen aan, vol met de gekende klaprozen. Eenmaal van tussen de velden, volgden we een deel de openbare weg en bevonden ons op het traject van de Maerlantroute. Na een eindje stappen, kregen we de borden van de grens met Aardenburg in zicht. Juist voorbij deze plaatsaanduiding draaiden we naar links, wandelden door het park, om aan de overzijde van de weg te belanden in de kantine van de Handbooggilde Sint Sebastiaan. Na 11,3 km hadden we onze eerste lus voltooid en waren we toe aan een broodje en een koffie.

Ondertussen hadden we besloten om toch maar de 25 km te wandelen. (Werkelijke afstand 24,6 km) Na een eerder kort middagmaal gingen we terug op weg. We volgden een tijdje het traject van de eerste lus en meer bepaald de Maerlantroute. Gekomen aan dezelfde splitsing als eerder op de dag, gingen we nu rechtdoor in plaats van rechtsaf. We verlieten nu in een andere richting de bebouwde kom van Aardenburg. Gekomen aan een stukje bos, bemerkten we aan de linkerkant van de weg een enorm schilderij op de gevel van een gebouw. Hier werd de bestorming van de vesting Aardenburg uit 1672 uitgebeeld. Deze aanval vond plaats onder het bewind van Lodewijk XIV. Dit schilderij was gebaseerd op een ets uit de 17^de eeuw. Tegenover dit schilderij begon de Wallenroute, dewelke wij vanaf nu zouden volgen. Dit pad was bezaaid met miljoenen schelpen en dat geeft wel een leuk gevoel om over te wandelen. Wat verderop kreeg deze route het gezelschap van het Kikkerpad. Dit pad leidde ons naar de open velden en weiden.

Uiteindelijk dienden we via een hek letterlijk de weide te betreden. In de verte zagen we de dreigende donkere regenwolken naderen en daarom besloten we onze regenbroek aan te trekken. Niet tevergeefs, gezien het luttele minuten later begon te stortregenen. We dienden enkele hekkens voorbij te gaan om nadien uit te komen aan een waterloop, waar we vervolgens de oever dienden te volgen doorheen het hoog opgeschoten gras. Een smal paadje leidde ons verder, terwijl de regen alsmaar heviger uit de lucht viel. In de verte zagen we in het open veld een tentje staan en even later konden we daar even halt houden. Hier werden we getrakteerd op een stukje peperkoek en een energiedrankje. Ondertussen was het gelukkig opgehouden met regenen en konden we verder wandelen. We vonden opnieuw de Smokkelroute, om verderop de Cathalijneroute te ontdekken. Deze route leidde ons langs kleine rustige asfaltwegen in de richting van Aardenburg. Net toen we de grens van dit dorp bereikten, sloegen we opnieuw naar rechts af in de richting van de velden. De zon begon nu haar beste kant te laten zien en dus de hoogste tijd om de regenpakken uit te trekken.

Hier volgden we een tweede keer de Wallenroute en die mondde uit juist aan de dorpskern. We kwamen tussen de huizen en keken plotseling uit op het plein van de gemeente Aardenburg, met een leuke kiosk aan de zijkant. Rechtover zagen we dat we opnieuw een controlepost hadden bereikt en deze was gesitueerd in het Mossel en Palinghuis Lekens. Hier hadden we even de tijd om een koffie te nemen op het terrasje aan de straatzijde. Ondertussen stond onze teller op 18,5 km. Stilaan werd het tijd om het laatste stukje van de wandeling aan te vatten. We verlieten het centrum van Aardenburg om wat verderop opnieuw het Kikkerpad te vinden. Dit pad leidde ons in een wijde boog omheen de kerk van de gemeente en gaf verderop aansluiting met de Cathalijneroute. Hier vonden we pijlen op onze weg met de vermelding ‘heen’. Uiteindelijk zou dit laatste stukje ons doen wandelen naar wat verderop gelegen oude wallen, om die vervolgens voorbij te gaan en nadien in een grote boog terug te keren naar het zojuist betreden pad.

Na deze korte lus, wandelden we via enkele woonstraten terug naar de kantine van de gilde. Bij aankomst zagen we dat welgeteld 434 deelnemers de weg naar Aardenburg hadden gevonden. We kunnen terugblikken op een geslaagde wandeling, afwisselend inzake parcours. Ondanks de hevige regen, waren we toch terug droog toen we de eindstreep bereikten. Moe maar voldaan reden we terug richting België. Ondertussen konden we in de auto luisteren naar de eerste resultaten van de verkiezingen en kunnen niet ontkennen dat we af en toe met moeite een lach konden onderdrukken. Er werden de laatste dagen te veel loze beloftes gedaan om de kiezers nog langer te misleiden.”

Tot slot van dit verslag aangaande Aardenburg, vermelden we nog even datgene, wat kort na de tocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Aardenburg, Eede, Heille, Middelburg. Polders, hoog gras en flinke geut regen. Lus om de stadswallen. Rustige wandeling. J: Wandeling doorheen Aardenburg, Eede, Middelburg en Heille. Rustig polderlandschap met mooie vergezichten, rustieke dorpskernen en prachtige natuurgebieden. Mooie afwisseling na de kiesverrichtingen. Gratis balpen en onderweg peperkoek en een energiedrankje. Hevige regenbui tijdens de tocht.’