302: Knokke, Woensdag 16 juli 2014, 22,558 km. (6123,937 km.)

“Een luswandeling met start in Knokke en die werd beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2. In deze wandelgids werd de tocht als volgt omschreven: ‘Op zoek naar een verhaal van verzanden, inpolderen en ontpolderen’. De voorziene lengte van het parcours bedroeg 20,7 km en ging van start op de parking van het Zwin in de Ooievaarslaan te Knokke-Heist. Er was echter een alternatieve startplaats voorzien op het marktplein van Sint Anna ter Muiden, waaraan we de voorkeur gaven. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Uilenspiegel, alsook het LAW5-1 Deltapad en het LAW11 Grenslandpad. Nadat we ons voertuig hadden geparkeerd op de aangewezen startplaats en na een hapje voor onderweg, konden we bij een fel blauwe hemel van start gaan. Ter hoogte van het marktplein van Sint Anna ter Muiden, konden we al onmiddellijk de eerste foto’s nemen, onder andere van de kerk met een wel bijzondere platte toren. Vanaf de start van onze wandeling volgden we het traject van de Streek-GR Uilenspiegel alsook van een lokale wandelroute, de Zwinroute. Aan het einde van het marktplein gingen we dan ook naar rechts via de Junkvrouw Geilstraat, omheen een deel van het dorp, om even later naar links de dorpskern te verlaten.

Een smalle asfaltweg tussen ontelbare knotwilgen, leidde ons naar een driehoekig pleintje zowat 750 m verder, alwaar we even rechtsaf gingen en onmiddellijk een veldweg kozen naar links. Op die manier aan de Kleine Paspolder gekomen hadden we de keus, de veldweg links voorbij de dijk of wandelen boven op de dijk. Het laat zich raden dat de keuze snel was gemaakt, met als gevolg schitterende vergezichten van uit de hoogte. Op het einde van de polder stapten we in de richting van de grenspaal 362 om dezelfde richting verder te volgen op Belgisch grondgebied. Even later wandelden we langs een mooi watergebied om nadien de Reigaartsvliet over te steken. We kwamen even later aan ter hoogte van de weg naar Retranchement, ondertussen een deel bewandelend van de Riante Polderroute. Aan de overzijde volgden we de grasberm naar rechts en wat later het fietspad, om nadien schuin links de weg te verlaten voor een wandeling van 3 km langs de Willem-Leopoldpolder. Hier hadden we opnieuw de keuze, ofwel links beneden op een grasweg onder de knotwilgen, boven op de dijk op een graspad of rechts beneden via een kiezelweg langs de akkers. Op het einde van de dijk arriveerden we ter hoogte van de zogeheten Internationale Dijk.

We gingen de dijk op en konden beginnen aan een tocht van zowat 1,5 km via een aangenaam aanvoelend schelpenpad. Dat het er af en toe druk kon zijn, dat konden we snel ervaren vermits langs deze dijk ook de Kust Fietsroute LF1b verliep. We kregen er een prachtig zicht over de Willem-Leopoldspolder. Langzaam vorderden we richting Nederlandse grens. Onderweg konden we via een trap naar links de hoger gelegen dijk beklimmen, om daar te genieten van een uniek uitzicht over het Zwin, de duinen en Zwinbosjes en zelfs in de verte Cadzand-Bad. Nagenoeg op het einde gekomen van de Internationale Dijk, draaide de Streek-GR naar links langs het fietspad van de Kanaalweg tot aan een afslag. Daar verlieten we definitief het traject van de Streek-GR om dit in te wisselen voor het parcours van het LAW5-1 Deltapad. We kregen dus voortaan wit-rode markeringen om te volgen. We staken de Kanaalweg over, om via een trap en vervolgens een brugje het afwateringskanaal over te steken, en dit onmiddellijk naar rechts te volgen via alweer een schelpenpad. Even verderop ging het links via trapjes naar de hoge vesting, om aldus een aarden dijk te bewandelen. We konden een voormalig vooruitgeschoven verdedigingswerk bekijken. Wanneer we de Molenstraat bereikten, daalden we af richting molen om vervolgens uit te komen op het marktplein van Retranchement.

We kregen er de aanduidingen in het oog inzake de Uilenspiegel Route voor autoverkeer, doch meer nog, het terras van ‘De Parlevinker’, waar heel wat wandelaars en fietsers in het zonnetje genoten van een verfrissend drankje. We besloten dan ook om hetzelfde te doen en even te genieten van een rustpauze. Na deze wat langere onderbreking waren we klaar om onze wandeltocht verder te zetten. Ter hoogte van het marktplein wandelden we rechtdoor de Zwinstraat in, om voorbij hotel Het Zwin, een links gelegen kasseiweg op te gaan. Deze kwam uit op het Wallenpad, dat kronkelde langs een afwateringskanaaltje. Ter hoogte van een splitsing gingen we rechts via een brugje naar de vestingdijk aan de overzijde. Later daalden we de dijk af om een asfaltwegje naar rechts te volgen, we verlieten met andere woorden het Wallenpad. Aan een volgende T-splitsing gingen we andermaal rechtsaf en gingen zo voorbij de restanten van de Terhofstedemolen. Eenmaal het einde van de dijk bereikt, bogen we naar rechts tot aan de brug over het Uitwateringskanaal naar de Wielingen. Voorbij de brug staken we de Kanaalweg over om de berm af te dalen. We wandelden zowat 400 m naar links via een wandelpad langs de grens, om dan rechts de Kanaalweg te verlaten. Even later, gekomen ter hoogte van een tweede veerooster, beklommen we naar links opnieuw de dijk.

We hadden daar een schitterend uitzicht op de Zwinpolder links en rechts op de Kleine Paspolder. Na een brede bocht kwamen we ter hoogte van een afslag, alwaar we linksaf gingen en vervolgens de hoofdweg naar Sluis bereikten. Ongeveer 200 m verder naar rechts staken we deze weg over, om aan een haag een voetpad in te gaan dat langzaam de wallen opging. Over een afstand van ongeveer 2,5 km bewandelden we nu de vestingen om aldus omheen Sluis te draaien. Vanuit alle hoeken keken we nu neer op het centrum en zagen het belfort en de molen. Aan de Zuidpoort van de vestingen dienden we af te dalen en konden daar van nabij restanten van de vesting bekijken. Hier konden we in de omgeving nog even bijtanken in de Molen van Sluis, waar we behalve een frisdrankje, ook konden genieten van de drukte van de bezoekers aan Sluis. Even later gingen we via een stel trappen opnieuw de vestingen op om later voor het laatst af te dalen tot aan het kanaal naar Damme. We volgden de vaart naar links om via een brug de overkant te betreden. Bezijden de weg noteerden we de aanwezigheid van de Noordzee Route LF1a en de Maerlant Route van 52 km, terwijl we ons inmiddels bevonden op het traject van het LAW11 Grenslandpad.

De vaart verder naar links volgend, wandelden we tot aan de grens. Hier verlieten we het verloop van het kanaal, om rechts een smalle weg te kiezen, welke parallel verliep met de ringweg (N253), waar we even voordien waren onder door gegaan. Stilaan naderden we opnieuw het marktplein van Sint Anna ter Muiden, doch alvorens huiswaarts te keren, hielden we nog even halt ter hoogte van d’ Ouwe Schuure, een hotel-restaurant, waar we buiten nog even konden genieten van een koel drankje. Na deze ontspannende afsluiter, staken we de N253 over om op die manier het marktplein te vervoegen. We eindigden deze zonnige wandeltocht na exact 29682 stappen, goed voor in totaal 22,558 km.”

105: Knokke-Heist, Zaterdag 01 augustus 2009, 21,8 km. (2057,174 km.)

Een tocht aan zee, tijdens de maand augustus 2009. Deze georganiseerde tocht werd destijds voordien aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 01/08/2009, 8300 Knokke-Heist (West-Vl.) – Zwintocht, 6-10-15-21-32 km. WNZB Knokke-Heist. Start: Oosthoekschool. Unieke natuurwandeling langs het strand rondom het Zwin en Zwinmonding, door het Vlaams natuurreservaat De Zwinduinen- en polders. De omlopen van 21 en 32 km gaan tot in Nederland, o.a. Cadzand-Bad en Retranchement.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond onze belevenissen neer, omstreeks 19:30 uur.

“We hebben haar gezien vandaag... de zee, blakend in het zonnetje. De reden hiervoor is immers niet zo heel ver te zoeken. Deze ochtend immers, trokken we naar Knokke-Heist, om daar deel te nemen aan de Zwintocht. Wanneer je de naam ‘Het Zwin’ hoort, kan je enkel en alleen maar verlangend uitkijken naar een dagje schitterende natuur. De organisatie van de wandeling was in handen van de Wandelende Noordzee Boys Knokke-Heist vzw. De plaats van inschrijving was gelegen in de Oosthoekschool aldaar. Op korte wandelafstand van de school was een ruime parking voorzien op een daartoe voorziene gemaaide weide. Reeds bij onze aankomst bemerkten we, dankzij het goede weer, een talrijke opkomst. De binnenkoer van de school was ingenomen door enkele feesttenten, waar het alvast gezellig vertoeven was alvorens van start te gaan. Er konden afstanden worden gewandeld van 6, 10, 15, 21 en 32 km. Aangezien wij morgen vroeg uit de veren dienen te komen, omwille van een verre verplaatsing, beperkten wij ons vandaag tot de wandeling van 21 km, met een werkelijke afstand van 21,8 km.

Na het proeven van de broodjes en de koffie, gingen wij alvast op weg, hopende op een aangename en zonnige dag. We verlieten de startplaats voor een eerste stukje wandeling van 6,2 km. Het ging via een pad, naast de school gelegen. Amper van start gegaan bevonden we ons al dadelijk langs maïsvelden en akkers, die je niet zo gauw zou verwachten in deze buurt. We vonden op onze weg een eerste wandelpad, met name het Hazegras wandelpad. Dit leidde ons in de richting van de Zevenkote en het wat verder gelegen Jagerspad. Via enkele rustige landwegen, bereikten we een plaatselijk waterzuiveringstation, om een brede landweg te volgen in de richting van de grote baan, de Hazegrasstraat. Hier werden we geconfronteerd met tal van wielertoeristen, die alleen of in groep, dezelfde weg volgden in de richting van Nederland. Misschien was dit wel te wijten aan de Riante Polder route die hier langsliep, een fietsroute van 44 km. We volgden deze lange weg, voortdurend attent gemaakt door rinkelende fietsers, in de richting van de Oude Tramweg.

Dit smalle betonbaantje, dat naar links draaide, gaf ons even rustig de tijd om verder te wandelen. Deze oude bedding, bereikte opnieuw een drukke weg, de Retranchementstraat, en die ging inderdaad in de richting van het Nederlandse dorpje Retranchement. Toen wij deze drukke weg links opgingen, werd onze aandacht getrokken, door de aanwezigheid van de Zwinroute, alsook enkele rood-gele markeringen van de Streek-GR Uilenspiegel. De lange weg die we voor ons zagen, eindigde inderdaad ter hoogte van een verder gelegen dorp. Alvorens we dat bereikten, gingen we voorbij de Belgisch-Nederlandse grens. Wat later kwamen we aan de grens met het dorpje Retranchement, dat begon net na de Hickmanbrug. Hier bevond zich een klein monument, ter ere van sgt Hickman die dodelijk gewond raakte tijdens het bouwen van een brug aldaar, bij de bevrijding van dit landsgedeelte door het Canadese leger. Even voorbij de brug troffen wij de ons reeds gekende Wallenroute, alsook de Uilenspiegelroute. Even verderop bereikten we een plein, waar we een eerste controle hadden in het ‘Dorpshuis D'Ouwe Schoole’.

Een informatiebord op het plein leerde ons dat Retranchement eigenlijk schans of verschansing betekent, bovendien dat het ontstaan dateert van 1604 tijdens de 80-jarige oorlog. Bij het bereiken van dit dorpje, waren we toe aan een verfrissend drankje. Na deze eerste pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal vergezeld door een lid van onze club De Kwartels, die we hadden ontmoet op het controlepunt. We gingen de rechts gelegen Noordstraat in en volgden hierbij de Wallenroute. Even verder, bij het verlaten van de dorpskern, sloegen we een rechts gelegen fietspad in en vonden hier de Zwinroute terug op onze weg. We bevonden ons hier in een prachtig stukje natuurgebied en dwarsten vervolgens een bruggetje over het kanaal. We volgden geruime tijd de rechteroever van dit kanaal, met rechts van ons een natuurreservaat. Langsheen dit kanaal verliep tevens het Kustfietspad der Lage Landen. Rechts troffen we wat verderop de Willem Leopoldspolder, alweer enig om te bekijken. Voorbij deze polder, dwarsten we opnieuw het kanaal over een smal bruggetje en vonden hier een bordje ‘Heen’ op onze weg.

We liepen nu langs de Duinweg in de richting van het Zomerdorp Het Zwin. We passeerden het grensbord Cadzand-Bad, om langsheen het kanaal onze weg te vervolgen, die ons uiteindelijk deed uitkomen ter hoogte van de Noordzee. Hier konden we het monument bewonderen van de ‘Sluuswachter’. In de verte zagen we tal van containerschepen varen, op de voorgrond echter ontelbare kleine zeiljachten. We gingen naar links de dijk op, om wat verder het Noordzee Kustpad te volgen. We volgden nu enkele kleine verharde wegen, tussen de aldaar gelegen duinen. Rechts hadden we een uniek zicht op zee, links schoof het natuurreservaat langzaam voorbij. Even verder sloegen we naar rechts het zand in, om daar een tweede controle te verkrijgen in het Strandpaviljoen De Zeemeeuw. We waren ondertussen gekomen aan 11,6 km en konden nu even uitblazen op het terras met zicht op zee en strand. Na een kort oponthoud in de duinen, vervolgden we onze weg.

We begonnen aan een pad doorheen de duinen, waarbij we op onze weg alweer een grenspaal aantroffen. Hier hadden we een prachtig zicht op het lager gelegen broedgebied, waar ontelbare vogels, zichtbaar genoten van het zonnetje. Het gekrijs van deze dieren was duidelijk hoorbaar. De geplaatste informatieborden waren voorzien van brailleschrift. We verlieten wat verder de duinen en volgden een pad naar beneden. Hier belandden we terug op de asfaltweg van voorheen en volgden nu de borden ‘Terug’. De route leidde ons langsheen de rechts gelegen dijk en deed ons aankomen aan de Internationale Dijk. Deze was blijkens info aangelegd door de samenwerking tussen Nederland en België. Hier ondervonden wij opnieuw druk fietsverkeer, wat ons noodzaakte om uiterst links te wandelen en achter elkaar. Talrijke fietsbellen klonken langs alle kanten. Eenmaal deze lange wandel-fietsweg achter de rug, kwamen we op de openbare weg, ter hoogte van de Graaf Lippensdreef. Hier volgden we de weg naar links.

We kregen hier het gezelschap van de LF1a Kust Fietsroute. Via een bocht naar rechts, bereikten we enkele opgestelde tenten ter hoogte van de ‘Loods Kartinggebouw regio Kustzone’. Hier konden we even genieten van een extra zonnebad, vermits ondertussen de temperaturen danig waren opgelopen. Een frisdrank en een broodje gingen er vlot in. We hadden ondertussen 16,1 km afgelegd. Het laatste gedeelte van de wandeling, stuurde ons vooreerst een links gelegen fietspad op, richting Zwin. Daarna volgden tal van kleine betonbaantjes, die kris kras verliepen doorheen de duinen. Stilaan bereikten we opnieuw de Noordzee. Op het einde van de tot nu toe gevolgde betonweg, sloegen we direct linksaf, om terug te keren langsheen de zeedijk. Hier verkregen we een prachtig zicht op het zwinreservaat. We volgden nog een stukje zeedijk, om stilaan de eerste huizen van Knokke te bereiken. Alvorens de woonstraten in te gaan, volgde nog een stukje doorheen de zwinbosjes.

Een houten wandelpad bracht ons nogmaals een prachtig stukje natuur, om uiteindelijk te belanden in de woonwijken van Knokke. Via enkele lanen bereikten we de plaats waar de wandeling enkele uren voordien van start was gegaan. Tot besluit kunnen we melden, dat we vandaag een perfect georganiseerde tocht hebben kunnen meemaken. Alles was voorzien en in ruime mate. Op geen enkel moment hadden wij het gevoel van te drukke controleposten te hebben bezocht, het traject van de wandeling was in ruime mate afwisselend te noemen. Kortom, we beleefden een prachtige dag, in een uniek stukje natuurgebied. Waarschijnlijk dachten de overige 1330 deelnemers vandaag er ook zo over. In elk geval, we hebben ze vandaag gezien... de zee, gelukkig is het daar niet bij gebleven tijdens de prachtige tocht vandaag. Thanks ... Noordzee Boys!”

Aan het einde van deze wandelbeschrijving, kijken we nog even naar datgene, wat destijds kort na afloop als eerste indruk bleef hangen in het geheugen: ‘K: Knokke-Heist, Rentranchement, Cadzand. Prachtige goed verzorgde wandeling via duinen, Noordzee en omheen ‘Het Zwin’. Warm en zonnig 28°. J: Mooie tocht doorheen het Zwin, langs Retranchement en Cadzand-Bad. Zonnig en warm.’