Een tocht aan zee, tijdens de
maand augustus 2009. Deze georganiseerde tocht werd destijds voordien
aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi
01/08/2009, 8300 Knokke-Heist (West-Vl.) – Zwintocht, 6-10-15-21-32 km. WNZB
Knokke-Heist. Start: Oosthoekschool. Unieke natuurwandeling langs het strand
rondom het Zwin en Zwinmonding, door het Vlaams natuurreservaat De Zwinduinen-
en polders. De omlopen van 21 en 32 km gaan tot in Nederland, o.a. Cadzand-Bad
en Retranchement.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond onze belevenissen
neer, omstreeks 19:30 uur.
“We hebben haar gezien vandaag...
de zee, blakend in het zonnetje. De reden hiervoor is immers niet zo heel ver
te zoeken. Deze ochtend immers, trokken we naar Knokke-Heist, om daar deel te
nemen aan de Zwintocht. Wanneer je de naam ‘Het Zwin’ hoort, kan je enkel en
alleen maar verlangend uitkijken naar een dagje schitterende natuur. De
organisatie van de wandeling was in handen van de Wandelende Noordzee Boys
Knokke-Heist vzw. De plaats van inschrijving was gelegen in de Oosthoekschool
aldaar. Op korte wandelafstand van de school was een ruime parking voorzien op
een daartoe voorziene gemaaide weide. Reeds bij onze aankomst bemerkten we,
dankzij het goede weer, een talrijke opkomst. De binnenkoer van de school was
ingenomen door enkele feesttenten, waar het alvast gezellig vertoeven was
alvorens van start te gaan. Er konden afstanden worden gewandeld van 6, 10, 15,
21 en 32 km. Aangezien wij morgen vroeg uit de veren dienen te komen, omwille
van een verre verplaatsing, beperkten wij ons vandaag tot de wandeling van 21
km, met een werkelijke afstand van 21,8 km.
Na het proeven van de broodjes en
de koffie, gingen wij alvast op weg, hopende op een aangename en zonnige dag.
We verlieten de startplaats voor een eerste stukje wandeling van 6,2 km. Het
ging via een pad, naast de school gelegen. Amper van start gegaan bevonden we
ons al dadelijk langs maïsvelden en akkers, die je niet zo gauw zou verwachten
in deze buurt. We vonden op onze weg een eerste wandelpad, met name het
Hazegras wandelpad. Dit leidde ons in de richting van de Zevenkote en het wat
verder gelegen Jagerspad. Via enkele rustige landwegen, bereikten we een
plaatselijk waterzuiveringstation, om een brede landweg te volgen in de
richting van de grote baan, de Hazegrasstraat. Hier werden we geconfronteerd
met tal van wielertoeristen, die alleen of in groep, dezelfde weg volgden in de
richting van Nederland. Misschien was dit wel te wijten aan de Riante Polder
route die hier langsliep, een fietsroute van 44 km. We volgden deze lange weg,
voortdurend attent gemaakt door rinkelende fietsers, in de richting van de Oude
Tramweg.
Dit smalle betonbaantje, dat naar
links draaide, gaf ons even rustig de tijd om verder te wandelen. Deze oude
bedding, bereikte opnieuw een drukke weg, de Retranchementstraat, en die ging
inderdaad in de richting van het Nederlandse dorpje Retranchement. Toen wij
deze drukke weg links opgingen, werd onze aandacht getrokken, door de
aanwezigheid van de Zwinroute, alsook enkele rood-gele markeringen van de
Streek-GR Uilenspiegel. De lange weg die we voor ons zagen, eindigde inderdaad
ter hoogte van een verder gelegen dorp. Alvorens we dat bereikten, gingen we
voorbij de Belgisch-Nederlandse grens. Wat later kwamen we aan de grens met het
dorpje Retranchement, dat begon net na de Hickmanbrug. Hier bevond zich een
klein monument, ter ere van sgt Hickman die dodelijk gewond raakte tijdens het
bouwen van een brug aldaar, bij de bevrijding van dit landsgedeelte door het
Canadese leger. Even voorbij de brug troffen wij de ons reeds gekende
Wallenroute, alsook de Uilenspiegelroute. Even verderop bereikten we een plein,
waar we een eerste controle hadden in het ‘Dorpshuis D'Ouwe Schoole’.
Een informatiebord op het plein
leerde ons dat Retranchement eigenlijk schans of verschansing betekent,
bovendien dat het ontstaan dateert van 1604 tijdens de 80-jarige oorlog. Bij
het bereiken van dit dorpje, waren we toe aan een verfrissend drankje. Na deze
eerste pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal vergezeld door een lid van
onze club De Kwartels, die we hadden ontmoet op het controlepunt. We gingen de
rechts gelegen Noordstraat in en volgden hierbij de Wallenroute. Even verder,
bij het verlaten van de dorpskern, sloegen we een rechts gelegen fietspad in en
vonden hier de Zwinroute terug op onze weg. We bevonden ons hier in een
prachtig stukje natuurgebied en dwarsten vervolgens een bruggetje over het
kanaal. We volgden geruime tijd de rechteroever van dit kanaal, met rechts van
ons een natuurreservaat. Langsheen dit kanaal verliep tevens het Kustfietspad
der Lage Landen. Rechts troffen we wat verderop de Willem Leopoldspolder, alweer
enig om te bekijken. Voorbij deze polder, dwarsten we opnieuw het kanaal over
een smal bruggetje en vonden hier een bordje ‘Heen’ op onze weg.
We liepen nu langs de Duinweg in
de richting van het Zomerdorp Het Zwin. We passeerden het grensbord Cadzand-Bad,
om langsheen het kanaal onze weg te vervolgen, die ons uiteindelijk deed
uitkomen ter hoogte van de Noordzee. Hier konden we het monument bewonderen van
de ‘Sluuswachter’. In de verte zagen we tal van containerschepen varen, op de
voorgrond echter ontelbare kleine zeiljachten. We gingen naar links de dijk op,
om wat verder het Noordzee Kustpad te volgen. We volgden nu enkele kleine
verharde wegen, tussen de aldaar gelegen duinen. Rechts hadden we een uniek
zicht op zee, links schoof het natuurreservaat langzaam voorbij. Even verder
sloegen we naar rechts het zand in, om daar een tweede controle te verkrijgen
in het Strandpaviljoen De Zeemeeuw. We waren ondertussen gekomen aan 11,6 km en
konden nu even uitblazen op het terras met zicht op zee en strand. Na een kort
oponthoud in de duinen, vervolgden we onze weg.
We begonnen aan een pad doorheen
de duinen, waarbij we op onze weg alweer een grenspaal aantroffen. Hier hadden
we een prachtig zicht op het lager gelegen broedgebied, waar ontelbare vogels, zichtbaar
genoten van het zonnetje. Het gekrijs van deze dieren was duidelijk hoorbaar.
De geplaatste informatieborden waren voorzien van brailleschrift. We verlieten
wat verder de duinen en volgden een pad naar beneden. Hier belandden we terug
op de asfaltweg van voorheen en volgden nu de borden ‘Terug’. De route leidde
ons langsheen de rechts gelegen dijk en deed ons aankomen aan de Internationale
Dijk. Deze was blijkens info aangelegd door de samenwerking tussen Nederland en
België. Hier ondervonden wij opnieuw druk fietsverkeer, wat ons noodzaakte om
uiterst links te wandelen en achter elkaar. Talrijke fietsbellen klonken langs
alle kanten. Eenmaal deze lange wandel-fietsweg achter de rug, kwamen we op de
openbare weg, ter hoogte van de Graaf Lippensdreef. Hier volgden we de weg naar
links.
We kregen hier het gezelschap van
de LF1a Kust Fietsroute. Via een bocht naar rechts, bereikten we enkele
opgestelde tenten ter hoogte van de ‘Loods Kartinggebouw regio Kustzone’. Hier
konden we even genieten van een extra zonnebad, vermits ondertussen de
temperaturen danig waren opgelopen. Een frisdrank en een broodje gingen er vlot
in. We hadden ondertussen 16,1 km afgelegd. Het laatste gedeelte van de
wandeling, stuurde ons vooreerst een links gelegen fietspad op, richting Zwin.
Daarna volgden tal van kleine betonbaantjes, die kris kras verliepen doorheen
de duinen. Stilaan bereikten we opnieuw de Noordzee. Op het einde van de tot nu
toe gevolgde betonweg, sloegen we direct linksaf, om terug te keren langsheen
de zeedijk. Hier verkregen we een prachtig zicht op het zwinreservaat. We
volgden nog een stukje zeedijk, om stilaan de eerste huizen van Knokke te
bereiken. Alvorens de woonstraten in te gaan, volgde nog een stukje doorheen de
zwinbosjes.
Een houten wandelpad bracht ons
nogmaals een prachtig stukje natuur, om uiteindelijk te belanden in de
woonwijken van Knokke. Via enkele lanen bereikten we de plaats waar de
wandeling enkele uren voordien van start was gegaan. Tot besluit kunnen we
melden, dat we vandaag een perfect georganiseerde tocht hebben kunnen meemaken.
Alles was voorzien en in ruime mate. Op geen enkel moment hadden wij het gevoel
van te drukke controleposten te hebben bezocht, het traject van de wandeling
was in ruime mate afwisselend te noemen. Kortom, we beleefden een prachtige
dag, in een uniek stukje natuurgebied. Waarschijnlijk dachten de overige 1330
deelnemers vandaag er ook zo over. In elk geval, we hebben ze vandaag gezien...
de zee, gelukkig is het daar niet bij gebleven tijdens de prachtige tocht
vandaag. Thanks ... Noordzee Boys!”
Aan het einde van deze
wandelbeschrijving, kijken we nog even naar datgene, wat destijds kort na
afloop als eerste indruk bleef hangen in het geheugen: ‘K: Knokke-Heist,
Rentranchement, Cadzand. Prachtige goed verzorgde wandeling via duinen,
Noordzee en omheen ‘Het Zwin’. Warm en zonnig 28°. J: Mooie tocht doorheen het
Zwin, langs Retranchement en Cadzand-Bad. Zonnig en warm.’