141: Knokke, Zondag 24 januari 2010, 19,9 km. (2777,833 km.)

Deze wandeling werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 24/01/2010, 8300 Knokke (West-Vlaanderen) – Zwintocht 6-10-15-21-32 km. WNZB Knokke-Heist VZW. Start: Schuttersplein Stadion Olivier. De kleinste afstand gaat door het Koningsbos. De overige afstanden trekken langs het strand tot het Vlaams natuurreservaat de Zwinduinen- en polders. Vanaf de 15 km gaat de omloop tot de Zwinmonding. De 32 km gaat tot Cadzand-Bad (Nederland).’ Na afloop van deze druilerige wandeltocht doorheen Knokke en omgeving, schreven we nog dezelfde namiddag het relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 17:34 uur.

“Deze ochtend vertrokken we omstreeks 7 uur richting Knokke, onderweg voorzien van de nodige regen. Bij aankomst ter plaatse bleek het stilaan op te houden met regenen, zodat we toch met enige moed de wandeling van vandaag tegemoet zagen. De Zwintocht, waaraan we zouden deelnemen, werd er georganiseerd door de vzw Wandelende Noordzee Boys (WNZB), met plaats van afspraak in het Stadion Olivier aan het Schuttersplein te Knokke. Bij onze aankomst bleek de zaal reeds goed bezet door medewandelaars. We konden vandaag kiezen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 21 of 32 km. Wij opteerden voor de 21 km, met een werkelijke afstand van 19,9 km. Onderweg zouden we een tweetal rustposten aantreffen. Na een kleine hap en een koffie, maar vooral toch warm gekleed, trokken we op pad, hopende op een vooral droge wandeling.

We verlieten het schuttersterrein en volgden het ernaast gelegen pad in de richting van het Gemeenteplein. Aldaar dwarsten we de weg en sloegen de Albertlaan in, om verder de Elizabethlaan te volgen. Hierlangs verlopen de LF1b Kust Fietsroute en de Riante Polder Route (een fietstraject van 44 km). Vervolgens ging het via de Zoutelaan en de Prins Karellaan. Hier splitsten de wandelaars van de 6 km zich af van de rest van de deelnemers. Wij vervolgden onze weg langsheen tal van statige villa's, waarbij enkele kleine woonstraten werden bewandeld. Op die manier kwamen we opnieuw op de Elizabethlaan, welke ons leidde tot aan het Albertplein. Hier konden we even het beeld van de Poëet aanschouwen. Ondertussen bemerkten we de Noordzee, of tenminste, zouden die hebben moeten bemerken, ware het niet dat de nevel enkel toeliet om een deel van het zandstrand te zien. Vanaf hier volgden we de Zeedijk Het Zoute, langsheen enkele mooie galerijen en tal van winkeletalages, eerder uit de dure prijsklasse.

Voorbij deze handelszaken, konden we enkele statige woningen aanschouwen. Wat verder verlieten we de Zeedijk en ging het via de Lekkerbekhelling en de Bronlaan, naar de Groenpleinduinen, deel uitmakend van het Natuurreservaat De Zwinduinen en Polders. Hier een zandwegje dat al kronkelend zich een weg zocht doorheen dit unieke natuurgebied. Licht golvend en draaiend vervolgde dit paadje, in de richting van de Zwinlaan. Alvorens echter deze weg te bereiken, dienden we even een evenwichtsoefening te doen op enkele houten balken. Blijkbaar was een gedeelte van het parcours ondergelopen, waardoor de organisatoren zich genoodzaakt hadden gezien, houten paletten aan te brengen, met elkaar verbonden door houten balken. Een leuke ervaring zo even tussendoor, alhoewel sommige wandelaars enige moeite hadden dit stukje parcours af te leggen. Eenmaal het pad achter de rug, kondigde zich een splitsing aan voor de wandelaars van de 10 km, aangezien deze hier tweemaal zouden langskomen. Wijzelf vervolgden onze weg via de Bronlaan, om even verder het voetpad te volgen doorheen de Zwinbosjes.

Ook hier een prachtig stukje ongerepte natuur, waarbij we zelfs een houten wandelpad boven het water kregen te verwerken. Deze kronkelende plankenvloer leidde ons over een uitgestrekte wateroppervlakte, waar zelfs hier en daar nog een dunne ijslaag kon worden waargenomen. Voorbij het houten wandelgedeelte, ging het de duinen in, om aan de andere kant de Zwinlaan te bereiken. Hier troffen we bezijden deze laan ter hoogte van de Camille Lemonnierlaan een opgestelde tentencombinatie aan, waar we een eerste pauze konden nemen. Tijd om de warme choco te proeven en uiteraard een hapje te eten. We waren ondertussen 5,9 km onderweg. Hier troffen we ook een van onze clubgenoten, met name Guy, met wie we een babbel hadden over onder andere Santiago de Compostela. Na deze pauze, waren we klaar voor het tweede gedeelte van deze wandeltocht van vandaag.

We lieten het tentenkamp achter ons en volgden de Zwinlaan, in de richting van de Zeedijk. Opnieuw sloegen we rechtsaf en volgden ditmaal de Zeedijk in de richting van het Zwin. Rechts konden we de statige villa's een voor een bekijken, links openbaarden zich enkele duinen, voorzien van helmgras en doornige beplanting. Enkele oranje bessen sierden deze donkere heesters. Nog steeds lukte het niet altijd om de Noordzee te aanschouwen, omwille van de laaghangende nevel. De Zeedijk werd gevolgd tot op het einde, waar we een uitzichtpunt bereikten, vanwaar het Zwinreservaat kon worden overzien. Heel in de verte waren tal van vogels te onderscheiden. Rechts van ons bemerkten we het beeld van Barry Flanagan 'Hospitality', een schijnbaar vliegende haas. Hier stelden we ook vast dat er grote werkzaamheden gaande waren, met name de aanleg van nieuwe fiets- en wandelpaden doorheen dit natuurgebied. Tal van kranen en bulldozers zouden we onderweg nog kunnen bekijken.

Vanaf het uitzichtpunt ging het rechtsaf, doorheen de werken en het natuurreservaat. Onderweg konden we ervaren dat een groot gedeelte van de beplanting had moeten wijken voor de aanleg van deze nieuwe wegen. Via een weg in aanleg, wandelden we richting vogelreservaat. Via een stukje bosgebied, bereikten we de parking van het vogelreservaat, om daar de Graaf Leon Lippensdreef te volgen. Hier de borden van de LF1a Kust Fietsroute, waar de moedige wandelaars aan de 32 km, zich naar links begaven, om hun eigen weg verder te zetten. Wijzelf vervolgden langsheen de Lippensdreef, een begrazingsblok. Ook hier weer de vaststelling dat grote werken in uitvoering waren, maar desondanks slaagden we er toch in, om heel in de verte een ooievaar waar te nemen. Na over een hele afstand de Dreef te hebben gevolgd, lieten we de weg rechts liggen, om via een dijk, de Hazegrasdijk te volgen, welke ons deed aankomen aan het Oosthoekplein.

Hier troffen we de beschrijving aan van het Hazegras Wandelpad, dat we juist een eindje hadden gevolgd. Deze wandelroute van 5,5 km, vangt blijkbaar aan op dit plein. We dwarsten de drukke weg ter hoogte van het plein, om te vervolgen in de richting van de Eikenlaan. Hier trokken we via een kleine wegel door een stukje bos, om aan de andere zijde in de Zevenkote een tweede controlepost aan te treffen in de school. Hier hadden we even moeite om een zitplaats te bemachtigen, aangezien ook de wandelaars van de kortere afstanden hier een pauze konden nemen. Meteen waren we 13,4 km ver en er restte ons nadien nog een laatste stukje wandeltraject tot aan de aankomst. We keerden een eindje op onze stappen terug, om opnieuw doorheen het aanpalend bosje te trekken. Een kronkelend bospad bracht ons doorheen dit stukje natuur en gaf uit op de Spaanselaan. Vanaf hier volgden we over geruime afstand een deel woonstraten en lanen, waaronder de Zoutelaan, de Prinses Paolalaan, de Astridlaan en verder de Blinckaertlaan en de Boslaan. Het hier gesitueerde Koningsbos was enkel voorbehouden voor de wandelaars van de 6 km, waardoor we noodgedwongen genoegen dienden te nemen met het bekijken van de bosrand.

Even verder troffen we aan het einde van de Wielewalenlaan toch nog een ander stuk bosgebied om door te wandelen. Onderweg doorheen het bos, konden we even gluren naar de golfers rechts van ons. Eenmaal het bos achter de rug, volgde opnieuw een deel verkaveling, tot we stilaan het centrum van Knokke naderden. Alvorens de aankomst te bereiken, konden we nog even het beeld van Tijl en Nele aanschouwen ter hoogte van het uilenspiegelpad. Dit kunstwerk was van de hand van Charles Samuel. Nadien nog even rechts en links en we kregen opnieuw het Schuttersterrein in zicht.

Het einde van een mooie wandeling, die echter naar het einde toe, net ietsje teveel huisjes kijken bevatte. De plaats van vertrek was ondertussen veranderd in een volle zaak waar velen zich tegoed deden aan pannenkoeken. Wij hielden het echter voor bekeken en verkozen de rust van onze thuishaven. Bij ons vertrek konden wij noteren dat 1485 wandelaars waren geteld omstreeks 13 uur. Een niet onaardig resultaat gelet op de minder gunstige weersomstandigheden. Zo kwam een einde aan een leuk en aangenaam wandelweekend.”

We sluiten dit wandelverhaal af met een blik in de wandelboekjes. Immers ook daarin werden enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: Wandeling langs de zeedijk, duinen en tot aan de Zwinmonding. Mooie natuur. Kil en vochtig weer. Op het laatste te veel huisjes kijken. J: Wandeling doorheen Knokke en het Vlaams Natuurgebied Zwinduinen en Polders. Miezerig en nevelig weer. Af en toe over houten balken en plankenvloeren. Ontmoeting op rustpost met Guy.’

105: Knokke-Heist, Zaterdag 01 augustus 2009, 21,8 km. (2057,174 km.)

Een tocht aan zee, tijdens de maand augustus 2009. Deze georganiseerde tocht werd destijds voordien aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 01/08/2009, 8300 Knokke-Heist (West-Vl.) – Zwintocht, 6-10-15-21-32 km. WNZB Knokke-Heist. Start: Oosthoekschool. Unieke natuurwandeling langs het strand rondom het Zwin en Zwinmonding, door het Vlaams natuurreservaat De Zwinduinen- en polders. De omlopen van 21 en 32 km gaan tot in Nederland, o.a. Cadzand-Bad en Retranchement.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond onze belevenissen neer, omstreeks 19:30 uur.

“We hebben haar gezien vandaag... de zee, blakend in het zonnetje. De reden hiervoor is immers niet zo heel ver te zoeken. Deze ochtend immers, trokken we naar Knokke-Heist, om daar deel te nemen aan de Zwintocht. Wanneer je de naam ‘Het Zwin’ hoort, kan je enkel en alleen maar verlangend uitkijken naar een dagje schitterende natuur. De organisatie van de wandeling was in handen van de Wandelende Noordzee Boys Knokke-Heist vzw. De plaats van inschrijving was gelegen in de Oosthoekschool aldaar. Op korte wandelafstand van de school was een ruime parking voorzien op een daartoe voorziene gemaaide weide. Reeds bij onze aankomst bemerkten we, dankzij het goede weer, een talrijke opkomst. De binnenkoer van de school was ingenomen door enkele feesttenten, waar het alvast gezellig vertoeven was alvorens van start te gaan. Er konden afstanden worden gewandeld van 6, 10, 15, 21 en 32 km. Aangezien wij morgen vroeg uit de veren dienen te komen, omwille van een verre verplaatsing, beperkten wij ons vandaag tot de wandeling van 21 km, met een werkelijke afstand van 21,8 km.

Na het proeven van de broodjes en de koffie, gingen wij alvast op weg, hopende op een aangename en zonnige dag. We verlieten de startplaats voor een eerste stukje wandeling van 6,2 km. Het ging via een pad, naast de school gelegen. Amper van start gegaan bevonden we ons al dadelijk langs maïsvelden en akkers, die je niet zo gauw zou verwachten in deze buurt. We vonden op onze weg een eerste wandelpad, met name het Hazegras wandelpad. Dit leidde ons in de richting van de Zevenkote en het wat verder gelegen Jagerspad. Via enkele rustige landwegen, bereikten we een plaatselijk waterzuiveringstation, om een brede landweg te volgen in de richting van de grote baan, de Hazegrasstraat. Hier werden we geconfronteerd met tal van wielertoeristen, die alleen of in groep, dezelfde weg volgden in de richting van Nederland. Misschien was dit wel te wijten aan de Riante Polder route die hier langsliep, een fietsroute van 44 km. We volgden deze lange weg, voortdurend attent gemaakt door rinkelende fietsers, in de richting van de Oude Tramweg.

Dit smalle betonbaantje, dat naar links draaide, gaf ons even rustig de tijd om verder te wandelen. Deze oude bedding, bereikte opnieuw een drukke weg, de Retranchementstraat, en die ging inderdaad in de richting van het Nederlandse dorpje Retranchement. Toen wij deze drukke weg links opgingen, werd onze aandacht getrokken, door de aanwezigheid van de Zwinroute, alsook enkele rood-gele markeringen van de Streek-GR Uilenspiegel. De lange weg die we voor ons zagen, eindigde inderdaad ter hoogte van een verder gelegen dorp. Alvorens we dat bereikten, gingen we voorbij de Belgisch-Nederlandse grens. Wat later kwamen we aan de grens met het dorpje Retranchement, dat begon net na de Hickmanbrug. Hier bevond zich een klein monument, ter ere van sgt Hickman die dodelijk gewond raakte tijdens het bouwen van een brug aldaar, bij de bevrijding van dit landsgedeelte door het Canadese leger. Even voorbij de brug troffen wij de ons reeds gekende Wallenroute, alsook de Uilenspiegelroute. Even verderop bereikten we een plein, waar we een eerste controle hadden in het ‘Dorpshuis D'Ouwe Schoole’.

Een informatiebord op het plein leerde ons dat Retranchement eigenlijk schans of verschansing betekent, bovendien dat het ontstaan dateert van 1604 tijdens de 80-jarige oorlog. Bij het bereiken van dit dorpje, waren we toe aan een verfrissend drankje. Na deze eerste pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal vergezeld door een lid van onze club De Kwartels, die we hadden ontmoet op het controlepunt. We gingen de rechts gelegen Noordstraat in en volgden hierbij de Wallenroute. Even verder, bij het verlaten van de dorpskern, sloegen we een rechts gelegen fietspad in en vonden hier de Zwinroute terug op onze weg. We bevonden ons hier in een prachtig stukje natuurgebied en dwarsten vervolgens een bruggetje over het kanaal. We volgden geruime tijd de rechteroever van dit kanaal, met rechts van ons een natuurreservaat. Langsheen dit kanaal verliep tevens het Kustfietspad der Lage Landen. Rechts troffen we wat verderop de Willem Leopoldspolder, alweer enig om te bekijken. Voorbij deze polder, dwarsten we opnieuw het kanaal over een smal bruggetje en vonden hier een bordje ‘Heen’ op onze weg.

We liepen nu langs de Duinweg in de richting van het Zomerdorp Het Zwin. We passeerden het grensbord Cadzand-Bad, om langsheen het kanaal onze weg te vervolgen, die ons uiteindelijk deed uitkomen ter hoogte van de Noordzee. Hier konden we het monument bewonderen van de ‘Sluuswachter’. In de verte zagen we tal van containerschepen varen, op de voorgrond echter ontelbare kleine zeiljachten. We gingen naar links de dijk op, om wat verder het Noordzee Kustpad te volgen. We volgden nu enkele kleine verharde wegen, tussen de aldaar gelegen duinen. Rechts hadden we een uniek zicht op zee, links schoof het natuurreservaat langzaam voorbij. Even verder sloegen we naar rechts het zand in, om daar een tweede controle te verkrijgen in het Strandpaviljoen De Zeemeeuw. We waren ondertussen gekomen aan 11,6 km en konden nu even uitblazen op het terras met zicht op zee en strand. Na een kort oponthoud in de duinen, vervolgden we onze weg.

We begonnen aan een pad doorheen de duinen, waarbij we op onze weg alweer een grenspaal aantroffen. Hier hadden we een prachtig zicht op het lager gelegen broedgebied, waar ontelbare vogels, zichtbaar genoten van het zonnetje. Het gekrijs van deze dieren was duidelijk hoorbaar. De geplaatste informatieborden waren voorzien van brailleschrift. We verlieten wat verder de duinen en volgden een pad naar beneden. Hier belandden we terug op de asfaltweg van voorheen en volgden nu de borden ‘Terug’. De route leidde ons langsheen de rechts gelegen dijk en deed ons aankomen aan de Internationale Dijk. Deze was blijkens info aangelegd door de samenwerking tussen Nederland en België. Hier ondervonden wij opnieuw druk fietsverkeer, wat ons noodzaakte om uiterst links te wandelen en achter elkaar. Talrijke fietsbellen klonken langs alle kanten. Eenmaal deze lange wandel-fietsweg achter de rug, kwamen we op de openbare weg, ter hoogte van de Graaf Lippensdreef. Hier volgden we de weg naar links.

We kregen hier het gezelschap van de LF1a Kust Fietsroute. Via een bocht naar rechts, bereikten we enkele opgestelde tenten ter hoogte van de ‘Loods Kartinggebouw regio Kustzone’. Hier konden we even genieten van een extra zonnebad, vermits ondertussen de temperaturen danig waren opgelopen. Een frisdrank en een broodje gingen er vlot in. We hadden ondertussen 16,1 km afgelegd. Het laatste gedeelte van de wandeling, stuurde ons vooreerst een links gelegen fietspad op, richting Zwin. Daarna volgden tal van kleine betonbaantjes, die kris kras verliepen doorheen de duinen. Stilaan bereikten we opnieuw de Noordzee. Op het einde van de tot nu toe gevolgde betonweg, sloegen we direct linksaf, om terug te keren langsheen de zeedijk. Hier verkregen we een prachtig zicht op het zwinreservaat. We volgden nog een stukje zeedijk, om stilaan de eerste huizen van Knokke te bereiken. Alvorens de woonstraten in te gaan, volgde nog een stukje doorheen de zwinbosjes.

Een houten wandelpad bracht ons nogmaals een prachtig stukje natuur, om uiteindelijk te belanden in de woonwijken van Knokke. Via enkele lanen bereikten we de plaats waar de wandeling enkele uren voordien van start was gegaan. Tot besluit kunnen we melden, dat we vandaag een perfect georganiseerde tocht hebben kunnen meemaken. Alles was voorzien en in ruime mate. Op geen enkel moment hadden wij het gevoel van te drukke controleposten te hebben bezocht, het traject van de wandeling was in ruime mate afwisselend te noemen. Kortom, we beleefden een prachtige dag, in een uniek stukje natuurgebied. Waarschijnlijk dachten de overige 1330 deelnemers vandaag er ook zo over. In elk geval, we hebben ze vandaag gezien... de zee, gelukkig is het daar niet bij gebleven tijdens de prachtige tocht vandaag. Thanks ... Noordzee Boys!”

Aan het einde van deze wandelbeschrijving, kijken we nog even naar datgene, wat destijds kort na afloop als eerste indruk bleef hangen in het geheugen: ‘K: Knokke-Heist, Rentranchement, Cadzand. Prachtige goed verzorgde wandeling via duinen, Noordzee en omheen ‘Het Zwin’. Warm en zonnig 28°. J: Mooie tocht doorheen het Zwin, langs Retranchement en Cadzand-Bad. Zonnig en warm.’