Deze georganiseerde tocht werd in
de wandelgids Marching als volgt kort aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche
20/6/2010 – 2323 Wortel (Antwerpen), 21ste Aardbeientocht –
6-12-18-25-30 km. De Noorderkempen Hoogstraten. Start: Parochiezaal.’ Na afloop
schreven we nog dezelfde avond een verhaal met betrekking tot de belevenissen
onderweg, omstreeks 18:18 uur.
“Aangezien de vrouw des huizes
verzot is op aardbeien, trokken we deze ochtend dan ook naar de provincie
Antwerpen, meer bepaald naar Wortel (Hoogstraten). Aldaar werd door de
wandelclub De Noorderkempen Hoogstraten voor de 21ste maal de
Aardbeientocht georganiseerd. Plaats van afspraak was gelegen in het Trefpunt
Wortel. We vonden na een beetje zoekwerk toch een parkeerplaatsje op
wandelafstand van de startzaal. Weinig later konden we aldaar terecht voor de
inschrijving. In de ruime zaal stond reeds een berg fruit klaar, om later te
worden verkocht, of ter plaatse te worden gesmaakt. Vermits er vooreerst diende
te worden gewandeld, ziehier de keuze uit de af te leggen afstanden: 6, 12, 18,
25 of 30 km. Gelet op onze deelname aan de komende Mesa 2010, beperkten wij
vandaag onze deelname tot 18 km. Onderweg zouden we tweemaal controle
verkrijgen op het parcours. Na de traditionele koffie en een hapje, trokken we
op pad. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg 5,5 km.
We verlieten de plaats van
inschrijving en begaven ons naar links, waarbij we een zicht kregen op de kerk
rechts van ons. Nog met de startzaal in het vizier, kregen we reeds de eerste
bordjes in het oog inzake plaatselijke wandel- en fietsroutes: de
Kleidabbersroute van 52 km, de Landlopersroute van 55 km en het Jan Huetpad van
15 km. Keuze genoeg dus voor de bezoeker aan Wortel om de omgeving op de een of
andere manier te verkennen. Het parcours verliep door een stukje woonzone,
waarbij we om de hoek een kapelletje aantroffen ter ere van de slachtoffers uit
de laatste wereldoorlog. Even verder ging het linksaf via de Polder en aldaar
konden we de eerste serres aantreffen, waar de aardbeien in volle groei waren.
Alleen ontbrak nog de nodige zon om hen ook een rode kleur te bezorgen. Via het
erf van een nabijgelegen varkenskwekerij, ging het naar het achtergelegen
weiland en het eraan palende bosgebied. Voor de eerste maal vandaag kregen we
een lange dreef te zien, waar we konden wandelen in de smalle sporen van een bostractor.
Ook nu konden we genieten van de frisse geur van een natgeregend bomengebied.
Tal van nestkastjes waren bevestigd aan de bomen bezijden het pad.
De dreven volgden elkaar op,
waarbij telkens haaks werd veranderd van richting. Een eerste splitsing op het
parcours liet de wandelaars van de 6 km een andere weg bewandelen. Na een
aantal malen te zijn veranderd van richting, werd het moeilijk zich nog verder
te oriënteren, aangezien we wandelaars zagen in aanpalende dreven en op ons
toekomen uit diverse richtingen. Toen we na enkele onverharde bospaden de
openbare weg bereikten, kondigde zich een nieuwe splitsing aan op het parcours.
Hier gingen de wandelaars aan de 25 of 30 km naar rechts, de afstanden 12 en 18
km gingen linksaf. Tevens vonden we de aanduiding van een nieuw wandelpad: het
Juul Noeyenspad van 4,6 km. Deze rustige landelijke weg, mondde uit in de
Kolonie, een zeer lange, van klinkers voorziene dreef. Het ging naar links, in
de richting van het penitentiair centrum. Van verre waren reeds de gebouwen en
de omheining zichtbaar. Naarmate we naderden kregen we een idee inzake de
omvang van deze strafinrichting. We wandelden een tijdje langsheen de
omheining, om wat verder een rechts gelegen bospad te volgen dat uitmondde in
de Pampa.
Daar vonden we de rustplaats,
gesitueerd bij een aardbeienteler. Met wat geluk vonden we een zitplaatsje
tussen tal van andere wandelaars. We vonden deze controlepost eerder wat klein,
aangezien bijna alle afstanden er hun rust hadden en wat betreft de langere afstanden
er tot driemaal toe diende te worden halt gehouden. Reden genoeg om het gebrek
aan zitplaatsen te illustreren. Na een hapje en een drankje, gingen we even in
open lucht verpozen, teneinde anderen de gelegenheid te geven, even te zitten.
Na deze eerste onderbreking trokken we opnieuw op weg. We zouden vanuit deze
rustpost een plaatselijke lus van 6,1 km volgen, waarna we op dezelfde plaats
zouden terugkeren. Het ging dus een eerste keer naar rechts, net zoals dit het
geval was voor de 30 km wandelaars. Rechtdoor werd gevolgd door de 25 km
wandelaars en bij een tweede doortocht voor de 30 km wandelaars. We volgden een
klein betonwegje dat ons al heel gauw liet uitkomen tussen de landerijen. We
volgden hierbij grotendeels het verloop van de Landlopersroute. Net als
gisteren kregen we graangewassen en maïs te zien, in de verte enkele
medewandelaars, die op die manier het verloop van het traject reeds een beetje
aangaven. Enkele longhorns zorgden voor wat bekijks onderweg.
Wat verder volgden we een zanderig
pad, aangegeven als ruiterpad, toen we werden verrast door de eerste
regendruppels. Gelukkig trokken de donkere wolken snel weg en hield het even
later op met regenen. Het ruiterpad mondde uit in een grasland en een
onverharde veldweg. Nadien volgde een grindpad en dat leidde ons in de richting
van het bosgebied dat de strafinrichting omringde. Op die manier bereikten we
de Kolonie, zij het eerder het begin ervan. Er openbaarde zich voor ons een
lange klinkerweg, waarvan het einde amper kon worden gezien. We hadden reeds
voorheen kennis kunnen maken met deze openbare weg, nu volgde een tweede
passage langsheen deze bomenrijen. Toen we de plek bereikten, waar we vroeger
op de dag reeds waren langs gekomen, dienden we ditmaal de Kolonie te verlaten
naar rechts. Zo kwamen we opnieuw terecht in de Pampa en vonden aldaar bezijden
de weg de aanduiding van een tweetal varianten op de Landlopersroute, met name
de verkorting I (16 km) en de verkorting IV (24 km). Weinig later bereikten we
voor de tweede maal de controlepost, die we eerder op de dag reeds hadden
bezocht. We waren ondertussen 11,6 km onderweg, met nog 6,4 km te gaan.
Ditmaal lukte het niet om een
zitplaats te vinden binnen het gebouw, waardoor we genoegen namen met een stoel
buiten op de oprit. Toen we de controlepost voor de tweede maal verlieten,
dienden we naar links te wandelen. Deze richting werd gevolgd door de 12 km
wandelaars, alsook bij een tweede passage voor de 25 km en een derde passage
voor de 30 km deelnemers. Het ging langsheen enkele serres, waar we de
aardbeien zagen hangen, sommige reeds klaar om te worden geplukt. Eenmaal de
kwekerij voorbij, bereikten we een grindpad en dat bracht ons in het bosgebied.
Onderweg troffen we de aanduiding van de Enclaveroute, een fietsomloop van 46 km.
We dwarsten even later een reeds vroeger op de dag bewandelde weg en volgden
nadien een veldweg, langsheen de bosrand. Het pad mondde uit ter hoogte van de
strafinrichting, waar we ditmaal de omheining volgden in tegengestelde richting
als vroeger op de dag. Zo bereikten we even later terug de voorzijde van het
complex. Tal van tegenliggers volgden dezelfde weg. De Kolonie werd nu naar
rechts verder gevolgd, waarbij we langs de ingang van het complex kwamen.
Een poging om het beeld van een
landloper te fotograferen lukte niet echt, omwille van de aard van de
omheining. We vervolgden onze wandelroute en bemerkten het voormalige
Rijkslandbouwbedrijf van het Ministerie van Justitie, nu omgedoopt tot
Natuurpunt Markvallei, de Klapekster. Vanuit dit natuurpunt vertrekken diverse
wandelroutes doorheen het omliggende natuurreservaat. Aan de volgende kruising
ging het linksaf, waarbij een andere lange bosdreef diende te worden gevolgd.
Ditmaal kwamen we langsheen de begraafplaats van de voormalige kolonie voor landlopers.
Vele graven waren voorzien van een eenvoudig kruisje, waaraan bevestigd een
loden plaatje met daarop geboorte- en sterfdatum van het nummer W... Een groot
kruis op het einde van de begraafplaats bracht hulde aan de oorlogsslachtoffers
van de kolonie. Wat verderop verlieten we het bosgebied en wandelden langsheen
een weiland, waar men bezig was met het voorbereiden van een tractorgebeuren
voor het komende weekend. Enkele Ursus-exemplaren stonden reeds te kijk.
Via een veldweg bereikten we de
openbare weg en de bebouwde kom van Wortel. Stilaan kwam de kerktoren in zicht
en via een stukje verkaveling, gevolgd door een passage langsheen het lokale
voetbalveld, bereikten we nadien de eindstreep. Na het afstempelen van de
wandelboekjes, volgde een dessert, bestaande uit roomijs met aardbeien en
slagroom. Een toetje alvorens de terugreis aan te vatten. Toen we even later de
startzaal verlieten, noteerden we omstreeks 13 uur reeds 996 wandelaars die
vandaag hadden deelgenomen aan deze aardbeientocht. Een bakje voor thuis werd
nog aangekocht. Morgen vertrekken we richting Bastogne, alwaar we deelnemen aan
de Mesa, editie 2010.”
We ronden deze wandelervaring af
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wortel. Rond de
voormalige landloperkolonie (Merksplas). Lange dreven. Beetje eentonig. Koud.
IJsje met aardbeien. Veel te drukke wandelaars. J: Wandeling in de omgeving van
de Kolonie. Tal van dreven en bospaden. Koud regenachtig weer. Een
aardbeiendessert als einde.’