584: Wortel, Zaterdag 29 juni 2024, 12,2 km. (11.318,627 km.)

“Wandeling N°. 20 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Wortel, meer bepaald ter hoogte van Kolonie nr. 41. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking aldaar. Alvorens echter de wandeling aan te vangen, genoten we vooreerst nog in het zonnetje van een kopje koffie in de tuin van ‘De Landloper’. Even later omstreeks 11:00 uur konden we op pad. We begaven ons op Kolonie rechtsaf en stapten voorbij het ‘Bezoekerscentrum De Klapekster’. We troffen er een informatiebord aan met tal van wandel- en fietstochten in de omgeving. Net voorbij dit centrum, verlieten we Kolonie naar rechts, gingen een geopend hek voorbij en volgden een smalle kasseiweg. Deze weg verliep tussen enkele loodsen en oude stallen van Wortel-Kolonie. Voorbij de gebouwen ging de weg over in een graspad. Op de eerste kruising draaiden we links een eikendreef in, die leidde naar het wandelknooppunt3, net aan het Bootjesven, dat is ontstaan door uitturving. Aan het Bootjesven gingen we rechtsaf door een mooie eikendreef, verhard met oranje zandkiezel. Op het einde van de dreef, ter hoogte van het knooppunt 5, gingen we schuin links een brede beukendreef in, die wat verder splitste in een gedeelte voor tractoren en een voor voetgangers. Op het einde daarvan, verlieten we de dreef naar links, stapten voorbij een kantelpoortje het bos in.

Vanaf het knooppunt 57 ging de route over een kronkelend bospaadje, richting knooppunt 62. Even voorbij een klein vennetje en een tweede kantelpoortje, bereikten we het knooppunt 62 op een dwars gelegen bosweg, zowat op de grens tussen België en Nederland. We draaiden haaks linksaf en wandelden via deze zogeheten Grensdreef naar een kruispunt van bosdreven, net aan het knooppunt 6. Daar ging het rechtsaf, over een wildrooster een brede zandweg op, tussen akker- en grasland. We overschreden op die manier de grens en wandelden Nederland in. Via de Nederlandse wandelknooppunten 76 en 74, mondde deze zandweg uit op de drukke weg van Minderhout naar Baarle-Hertog. We bevonden ons inmiddels op het grondgebied van Castelre. We kruisten schuin rechts de weg en stapten via een graspaadje richting knooppunt 75 en vervolgens 97. Door middel van een klaphekje belandden we in open grasland, echter vrij drassig en gedeeltelijk onder water. Het was dus even zoeken naar een droge passage. Wat verder bereikten we het Merkske, wat we door middel van een gammel houten brugje overstaken, gevolgd door een korte wandeling over vlonderpaden. Tal van smalle bospaadjes leidden uiteindelijk naar de rand van het bos, waar we terecht kwamen op een veldweg, genaamd Gouverneursbossen.

Deze weg bracht ons wat verder aan een infobord betreffende de Halsche Beemden, alwaar we op een picknickbank even in het zonnetje konden verpozen en genieten van een hapje en drankje. Na dit oponthoud volgden we verder de veldweg richting knooppunt 95, dat we aantroffen op het kruispunt met Hal, tevens in het gehucht Hal. Daar draaiden we links een asfaltweg op tussen enkele boerderijen, welke uitmondde ter hoogte van het kruispunt met de Schoorstraat. Rechts konden we even het kapelletje van Hal bekijken, terwijl tal van zware tractoren voorbij reden. We bevonden ons onderussen op het gehucht Hal aan het knooppunt 94, terug op Belgische bodem. We stapten links de Schoonstraat door, tussen akkers en weiland, tot we opnieuw de grens met Nederland overschreden aan de Schoorbrug, net over het Merkske. We verlieten op die manier Hoogstraten en betraden andermaal Castelre. Voorbij de brug stapten we via de Haldijk tot aan de rand van het even verder zichtbare bos, richting knooppunt 72. Echter net vóór de bosrand kozen we links een brede zandweg, nu richting knooppunt 71, de Koloniebaan. Aan een volgende T-splitsing ging het rechtsaf via nog steeds de Koloniebaan, met oog voor de aanwijzingen naar knooppunt 70.

Deze zandweg leidde over de Hoogstratensebaan. Zowat 200 m voorbij het kruispunt bemerkten we een infobord inzake de ‘Schootse Hoek’. We verlieten er de brede zandweg, om schuin links het bos in te wandelen, via een bosweg richting knooppunt 69. We volgden deze smalle bosweg tot aan de bosrand, na even voordien de Vennenbaan te hebben gekruist. Aan de rand ging het over vrij korte afstand linksaf, in de richting van het knooppunt7, om slechts 100 m verder, rechts een smal pad op te gaan tussen twee velden, nu richting knooppunt 9. Vervolgens stapten we op een smal kronkelend paadje doorheen een varenrijk bos, terwijl we even voordien opnieuw de landsgrens waren gepasseerd. Op het einde van het varenwegje kwamen we uit in de dwars gelegen Torendreef. We sloegen deze links in en hielden wat verder even hakt aan de begraafplaats van Wortel-Kolonie. Eenmaal voorbij het bos, kozen we rechts Kolonie om de wandeling tenslotte te eindigen aan het bezoekerscentrum omstreeks 15:42 uur. Alvorens de terugreis aan te vatten, genoten we nog van enkele frisdrankjes op het terras.”

177: Wortel, Zondag 20 juni 2010, 18 km. (3539,028 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt kort aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 20/6/2010 – 2323 Wortel (Antwerpen), 21^ste Aardbeientocht – 6-12-18-25-30 km. De Noorderkempen Hoogstraten. Start: Parochiezaal.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 18:18 uur.

“Aangezien de vrouw des huizes verzot is op aardbeien, trokken we deze ochtend dan ook naar de provincie Antwerpen, meer bepaald naar Wortel (Hoogstraten). Aldaar werd door de wandelclub De Noorderkempen Hoogstraten voor de 21^ste maal de Aardbeientocht georganiseerd. Plaats van afspraak was gelegen in het Trefpunt Wortel. We vonden na een beetje zoekwerk toch een parkeerplaatsje op wandelafstand van de startzaal. Weinig later konden we aldaar terecht voor de inschrijving. In de ruime zaal stond reeds een berg fruit klaar, om later te worden verkocht, of ter plaatse te worden gesmaakt. Vermits er vooreerst diende te worden gewandeld, ziehier de keuze uit de af te leggen afstanden: 6, 12, 18, 25 of 30 km. Gelet op onze deelname aan de komende Mesa 2010, beperkten wij vandaag onze deelname tot 18 km. Onderweg zouden we tweemaal controle verkrijgen op het parcours. Na de traditionele koffie en een hapje, trokken we op pad. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg 5,5 km.

We verlieten de plaats van inschrijving en begaven ons naar links, waarbij we een zicht kregen op de kerk rechts van ons. Nog met de startzaal in het vizier, kregen we reeds de eerste bordjes in het oog inzake plaatselijke wandel- en fietsroutes: de Kleidabbersroute van 52 km, de Landlopersroute van 55 km en het Jan Huetpad van 15 km. Keuze genoeg dus voor de bezoeker aan Wortel om de omgeving op de een of andere manier te verkennen. Het parcours verliep door een stukje woonzone, waarbij we om de hoek een kapelletje aantroffen ter ere van de slachtoffers uit de laatste wereldoorlog. Even verder ging het linksaf via de Polder en aldaar konden we de eerste serres aantreffen, waar de aardbeien in volle groei waren. Alleen ontbrak nog de nodige zon om hen ook een rode kleur te bezorgen. Via het erf van een nabijgelegen varkenskwekerij, ging het naar het achtergelegen weiland en het eraan palende bosgebied. Voor de eerste maal vandaag kregen we een lange dreef te zien, waar we konden wandelen in de smalle sporen van een bostractor. Ook nu konden we genieten van de frisse geur van een natgeregend bomengebied. Tal van nestkastjes waren bevestigd aan de bomen bezijden het pad.

De dreven volgden elkaar op, waarbij telkens haaks werd veranderd van richting. Een eerste splitsing op het parcours liet de wandelaars van de 6 km een andere weg bewandelen. Na een aantal malen te zijn veranderd van richting, werd het moeilijk zich nog verder te oriënteren, aangezien we wandelaars zagen in aanpalende dreven en op ons toekomen uit diverse richtingen. Toen we na enkele onverharde bospaden de openbare weg bereikten, kondigde zich een nieuwe splitsing aan op het parcours. Hier gingen de wandelaars aan de 25 of 30 km naar rechts, de afstanden 12 en 18 km gingen linksaf. Tevens vonden we de aanduiding van een nieuw wandelpad: het Juul Noeyenspad van 4,6 km. Deze rustige landelijke weg, mondde uit in de Kolonie, een zeer lange, van klinkers voorziene dreef. Het ging naar links, in de richting van het penitentiair centrum. Van verre waren reeds de gebouwen en de omheining zichtbaar. Naarmate we naderden kregen we een idee inzake de omvang van deze strafinrichting. We wandelden een tijdje langsheen de omheining, om wat verder een rechts gelegen bospad te volgen dat uitmondde in de Pampa.

Daar vonden we de rustplaats, gesitueerd bij een aardbeienteler. Met wat geluk vonden we een zitplaatsje tussen tal van andere wandelaars. We vonden deze controlepost eerder wat klein, aangezien bijna alle afstanden er hun rust hadden en wat betreft de langere afstanden er tot driemaal toe diende te worden halt gehouden. Reden genoeg om het gebrek aan zitplaatsen te illustreren. Na een hapje en een drankje, gingen we even in open lucht verpozen, teneinde anderen de gelegenheid te geven, even te zitten. Na deze eerste onderbreking trokken we opnieuw op weg. We zouden vanuit deze rustpost een plaatselijke lus van 6,1 km volgen, waarna we op dezelfde plaats zouden terugkeren. Het ging dus een eerste keer naar rechts, net zoals dit het geval was voor de 30 km wandelaars. Rechtdoor werd gevolgd door de 25 km wandelaars en bij een tweede doortocht voor de 30 km wandelaars. We volgden een klein betonwegje dat ons al heel gauw liet uitkomen tussen de landerijen. We volgden hierbij grotendeels het verloop van de Landlopersroute. Net als gisteren kregen we graangewassen en maïs te zien, in de verte enkele medewandelaars, die op die manier het verloop van het traject reeds een beetje aangaven. Enkele longhorns zorgden voor wat bekijks onderweg.

Wat verder volgden we een zanderig pad, aangegeven als ruiterpad, toen we werden verrast door de eerste regendruppels. Gelukkig trokken de donkere wolken snel weg en hield het even later op met regenen. Het ruiterpad mondde uit in een grasland en een onverharde veldweg. Nadien volgde een grindpad en dat leidde ons in de richting van het bosgebied dat de strafinrichting omringde. Op die manier bereikten we de Kolonie, zij het eerder het begin ervan. Er openbaarde zich voor ons een lange klinkerweg, waarvan het einde amper kon worden gezien. We hadden reeds voorheen kennis kunnen maken met deze openbare weg, nu volgde een tweede passage langsheen deze bomenrijen. Toen we de plek bereikten, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, dienden we ditmaal de Kolonie te verlaten naar rechts. Zo kwamen we opnieuw terecht in de Pampa en vonden aldaar bezijden de weg de aanduiding van een tweetal varianten op de Landlopersroute, met name de verkorting I (16 km) en de verkorting IV (24 km). Weinig later bereikten we voor de tweede maal de controlepost, die we eerder op de dag reeds hadden bezocht. We waren ondertussen 11,6 km onderweg, met nog 6,4 km te gaan.

Ditmaal lukte het niet om een zitplaats te vinden binnen het gebouw, waardoor we genoegen namen met een stoel buiten op de oprit. Toen we de controlepost voor de tweede maal verlieten, dienden we naar links te wandelen. Deze richting werd gevolgd door de 12 km wandelaars, alsook bij een tweede passage voor de 25 km en een derde passage voor de 30 km deelnemers. Het ging langsheen enkele serres, waar we de aardbeien zagen hangen, sommige reeds klaar om te worden geplukt. Eenmaal de kwekerij voorbij, bereikten we een grindpad en dat bracht ons in het bosgebied. Onderweg troffen we de aanduiding van de Enclaveroute, een fietsomloop van 46 km. We dwarsten even later een reeds vroeger op de dag bewandelde weg en volgden nadien een veldweg, langsheen de bosrand. Het pad mondde uit ter hoogte van de strafinrichting, waar we ditmaal de omheining volgden in tegengestelde richting als vroeger op de dag. Zo bereikten we even later terug de voorzijde van het complex. Tal van tegenliggers volgden dezelfde weg. De Kolonie werd nu naar rechts verder gevolgd, waarbij we langs de ingang van het complex kwamen.

Een poging om het beeld van een landloper te fotograferen lukte niet echt, omwille van de aard van de omheining. We vervolgden onze wandelroute en bemerkten het voormalige Rijkslandbouwbedrijf van het Ministerie van Justitie, nu omgedoopt tot Natuurpunt Markvallei, de Klapekster. Vanuit dit natuurpunt vertrekken diverse wandelroutes doorheen het omliggende natuurreservaat. Aan de volgende kruising ging het linksaf, waarbij een andere lange bosdreef diende te worden gevolgd. Ditmaal kwamen we langsheen de begraafplaats van de voormalige kolonie voor landlopers. Vele graven waren voorzien van een eenvoudig kruisje, waaraan bevestigd een loden plaatje met daarop geboorte- en sterfdatum van het nummer W... Een groot kruis op het einde van de begraafplaats bracht hulde aan de oorlogsslachtoffers van de kolonie. Wat verderop verlieten we het bosgebied en wandelden langsheen een weiland, waar men bezig was met het voorbereiden van een tractorgebeuren voor het komende weekend. Enkele Ursus-exemplaren stonden reeds te kijk.

Via een veldweg bereikten we de openbare weg en de bebouwde kom van Wortel. Stilaan kwam de kerktoren in zicht en via een stukje verkaveling, gevolgd door een passage langsheen het lokale voetbalveld, bereikten we nadien de eindstreep. Na het afstempelen van de wandelboekjes, volgde een dessert, bestaande uit roomijs met aardbeien en slagroom. Een toetje alvorens de terugreis aan te vatten. Toen we even later de startzaal verlieten, noteerden we omstreeks 13 uur reeds 996 wandelaars die vandaag hadden deelgenomen aan deze aardbeientocht. Een bakje voor thuis werd nog aangekocht. Morgen vertrekken we richting Bastogne, alwaar we deelnemen aan de Mesa, editie 2010.”

We ronden deze wandelervaring af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wortel. Rond de voormalige landloperkolonie (Merksplas). Lange dreven. Beetje eentonig. Koud. IJsje met aardbeien. Veel te drukke wandelaars. J: Wandeling in de omgeving van de Kolonie. Tal van dreven en bospaden. Koud regenachtig weer. Een aardbeiendessert als einde.’