540: Massenhoven, Zaterdag 04 maart 2023, 14,367 km. (10.668,973 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Beemden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de parking in de Kerkstraat, bezijden de Sint-Stefaankerk. Na een broodje vooraf konden we even later omstreeks 10:35 uur de wandeling aanvangen, nabij het knooppunt 47, op het kruispunt van de Kerkstraat met de Vogelzangstraat. We kozen er de richting naar links om verder te wandelen doorheen de Kerkstraat. Op het einde maakten we een bocht naar links en bereikten we het Albertkanaal, rechts gelegen. We verlieten er de Kerkstraat en begaven ons linksaf op het jaagpad langsheen het kanaal. We stapten onder de N14, de Liersebaan door en volgden het jaagpad richting volgend knooppunt. Zowat 1,5 km verder, net vóór de brug van de Herentalsebaan, verlieten we het jaagpad en begaven ons op een smalle asfaltweg, Waterschap, dit ter hoogte van het wandelknooppunt 51. Langs tal van weiden, gevolgd door een stukje natuur, eindigde het smalle wegje ter hoogte van de druk bereden Hofstraat, net tegenover het Kasteel Hovorst. Ondertussen waren we het knooppunt 50 voorbij gegaan. Over korte afstand begaven we ons naar links op de Hofstraat, om even verder aan de overzijde, net vóór het grensbord Zandhoven, rechtsaf een kasseiweg te kiezen, genaamd Voort. We betraden op die manier het Binnenbos, zij het vooreerst langs de rand van het bos.

Ter hoogte van het knooppunt 52 op het kruispunt met de links gesitueerde Bruggestraat, wandelden we verder rechtdoor en betraden het eigenlijke Binnenbos. Nog steeds via een kasseiweg in slechte staat, kwamen we wat verder uit aan een rustbank ter hoogte van een brug over de Klein Wilboerebeek. We namen er dan ook omstreeks 11:33 uur de tijd om een korte wandel- en eetpauze te nemen, ondertussen vooral genietend van de stilte van het omringende bos. Na de lunch wandelden we verder op de smalle kasseiweg, inmiddels Draaiboom genaamd, doorheen een gedeelte van het Coppens bos, richting Pulderbos. Eenmaal het laatste stukje bos achter de rug, ging de wandeling verder tussen akkers en weiland en passeerden we de eerste boerderijen. Toen de eerste woonhuizen in zicht kwamen, wisselden de kasseien voor een asfaltwegje, nog altijd Draaiboom, die we bewandelden tot het knooppunt 54 op de Y-splitsing met Blauwhoef. We behielden nog steeds de richting rechtdoor en gingen verder via Draaiboom, om er vrij vlug het bord van de bebouwde kom van Pulderbos te zien. We volgden er een tijdje het traject van de Streek-GR Kempen. Uiteindelijk mondde Draaiboom uit op de drukke Pulsebaan, net aan het knooppunt 55. Hier ging het linksaf, gelukkig op het links gelegen trottoir, richting centrum Pulderbos.

Ter hoogte van het kruispunt met de Patrijzenlaan, tevens knooppunt 57, maakten we een korte rechts-links beweging om op die manier Dorp in te wandelen. We gingen voorbij de Pastorie van Pulderbos, gevolgd door de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk, weliswaar gesloten. We stapten vervolgens voorbij enkele gesloten horecazaken, tot we gelukkig wat verder terecht konden voor een koffiepauze in het Biljartcafé Vogelzang. We genoten er omstreeks 12:30 uur dan ook van een langere wandelpauze en sanitaire stop. Na te hebben genoten van de koffie gingen het verder via Dorp, vervolgens via Dorp linksaf om er de Goormansstraat te kruisen en aan de overzijde de Kapelstraat in te gaan. Langs nieuwbouw links en weiden rechts, wandelden we verder doorheen deze doodlopende straat. Waar de weg ophield betraden we via een grindpad een stukje bos om er een mooi gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwkapel aan te treffen. We namen er even de tijd om een stukje rijsttaart te nuttigen op een zitbank naast de kapel. Nadien ging het op het smalle pad verder, tot we even voorbij het bos een T-kruising vonden. We gingen er haaks rechtsaf, nog steeds de Kapelstraat, om na een tweetal bochten opnieuw de openbare weg te bereiken aan het knooppunt 34, met name de Driehoekstraat, op het grondgebied van Zandhoven. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, dienden we de Driehoekstraat te volgen tot op het einde, het kruispunt met de Ringlaan.

Noodgedwongen ging het over geruime afstand naar links langs deze zeer druk bereden weg, tot we tenslotte links de weg konden verlaten via de Boutersemdreef, om op die manier het aanvankelijk voorziene knooppunt 33 te zoeken en er vervolgens rechtdoor voorbij te gaan. Net voor een haakse bocht naar rechts, konden we even een glimp opvangen van het Bautersemhof, weliswaar niet toegankelijk. We stapten verder langs het domein van het Bautersemhof, om aan het volgende kruispunt linksaf de Bruggestraat in te draaien. Even verder passeerden we er het Hof ter Donck, juist ter hoogte van het knooppunt 35. We gingen verder rechtdoor, nog steeds via de Bruggestraat, tot we aan het volgende knooppunt 53, rechts een brede aardeweg opgingen, Winkelaar. Tussen de akkers door bereikten we aan het uiteinde van de aardeweg, de drukke Vierselbaan, welke we links opgingen. Het vrij storend autoverkeer zouden we een tijdje moeten dulden. Op een smalle betonstrook bezijden de weg, ging het geruime tijd langs deze weg, waarbij we zicht kregen op de molen Zeldenrust rechts van de baan. Net in een bocht naar rechts, konden we de weg verlaten via een brede grasweg, Gebroken Loop. Aan het uiteinde van het pad kwamen we terecht op de verharde Gebroken Loop, ditmaal een brede grindweg die we rechts indraaiden. We troffen er het knooppunt 49 aan.

We konden nu de molen Zeldenrust vanaf de andere kant bekijken. Na zowat 1,5 km deze grindweg te hebben gevolgd, stapten we voorbij de rechts gelegen Moenbaan, ondertussen aan het knooppunt 48 aangekomen. Nog steeds de Gebroken Loop verder bewandelend, inmiddels via een elementaire asfaltweg tussen de akkers en weilanden, konden we tenslotte op het einde van de weg de N14, de drukke Liersebaan kruisen. Aan de overzijde begaven we ons op de Antwerpsebaan, net naast een kringwinkel. Weinige meters verder, aan het knooppunt 41, ging het linksaf de Tulpenlaan op en stapten we doorheen een villawijk. We dwarsten vervolgens de Hogeweg, om aan de overzijde verder te stappen via de Korenbloemstraat, gevolgd door de eerste straat rechts, de Schoolstraat. Uiteindelijk op het einde van de Schoolstraat, kwamen we aan het knooppunt 46, ter hoogte van de Sint-Stefaankerk van Massenhoven. Zowat 100 m naar links eindigde onze wandeling op de parking in de Kerkstraat.”

539: Mollem, Zaterdag 25 februari 2023, 12,947 km. (10.654,606 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Brabantse Kouters (west), met start en aankomst te Mollem. Na de verplaatsing vooraf via Cambio bereikten we het centrum van deze gemeente en vonden een parkeerplaats tegenover de plaatselijke kerk Sint-Stephanus, op Kouter. We bevonden er ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 202, de geplande start van de wandeling. Na vooreerst te hebben genoten van een boterham met ei, konden we omstreeks 10:45 uur van start, weliswaar bij een temperatuur van amper 6°, voorzien van wat bewolking. We dwarsten de hoofdweg door Mollem, de Kasteelstraat en stapten rechts van de kerk via Dorp, in een ruime bocht naar links achter de kerk door. We verkregen zicht op enkele routetekens, waaruit we konden afleiden dat we ons bevonden op het traject van de Grote Molenbeek, het Hellepad, de Streek-GR Groene Gordel en de GR128. Een hele reeks kleurige bordjes en klevers. Net voorbij het huis nr. 59, begaven we ons op een smal wandelpad tussen de woningen door. We staken de Kloosterbeek over en gingen langs weiland verder tot op het einde van het pad, om er uit te komen op de openbare weg Schemershoek, tevens knooppunt 201. Over korte afstand ging het rechtsaf tot aan de grens met Merchtem, om net vóór de Grote Molenbeek links een veldweg op te draaien. Aan een waterpartij, het Spaarbekken Schemershoek, ging het schuin rechts het bos in en verkregen we een smal golvend wandelpad langs de oever van de Grote Molenbeek.

Nadat we geruime tijd de oever van de Grote Molenbeek hadden gevolgd, af en toe voorzien van een straaltje zon, bereikten we op het einde van het pad de Ichelgemstraat, ter hoogte van de resten van de vroegere Ichelgemmolen, voorheen door een storm verwoest. Via een brugje konden we naar rechts de Grote Molenbeek over en vervolgden we ons wandeling via een onverharde weg, de Meerpoelstraat. Even verder ging de weg over in de verharde Meerpoelstraat. We gingen voorbij het knooppunt 408 aan de links gelegen Ezelsweg en stapten verder rechtdoor op een smalle betonweg. Net voor een van de talrijke hoogspanningsmasten, veranderde de betonweg in een kiezelweg. Aan de kruising met de links gelegen Meerpoelstraat, tevens knooppunt 409, behielden we nog steeds dezelfde richting. Zowat 600 m verder, voorbij tal van eindeloze akkers, bereikten we het knooppunt 414 op de openbare weg, de Olmenstraat. Hier begaven we ons rechtsaf en begonnen langzaam af te dalen, net op het moment dat we een korte hagelbui over ons heen kregen, voorzien van een strakke onaangename wind. Een ruime bocht naar links leidde naar de lager dwars gelegen Mollemstraat, net voorbij het Spanjaardshof. We kozen de linkerkant van de Mollemstraat en wonnen vrijwel dadelijk opnieuw aan hoogte. Dit smalle kronkelende betonbaantje leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 415.

Via de rechtertak, de Smidsestraat, ging het nog doorheen een klein perceel bos, om nadien verder af te dalen richting centrum van Mollem op een veldweg. Tussen tal van akkers door daalden we af tot de verharde Smidsestraat, om via deze betegelde weg schuin rechts verder te dalen. We stapen nogmaals de Grote Molenbeek over en wandelden de Smidsestraat door tot op het kruispunt met de Kasteelstraat. Over slechts korte afstand naar rechts kwamen we opnieuw terecht aan het knooppunt 202, tijd voor een korte wandel- en eetpauze. Vermits het café op de hoek gesloten was, nuttigden we een broodje in het voertuig omstreeks 12:15 uur. Een eerste luswandeling vanuit Mollem was afgerond. Na de maaltijd begonnen we aan de tweede wandellus en begaven ons in tegenover gestelde richting via de openbare weg, de Kouter. We passeerden de lokale begraafplaats, tevens knooppunt 203 en konden even verder aan de overzijde terecht voor een kopje koffie omstreeks 12:40 uur in het sportcentrum De Kareel. Tevens altijd goed voor een sanitaire stop. Eenmaal de koffie gesmaakt volgden we dezelfde richting verder, tot we net voorbij de sportterreinen de verharding wisselden voor grind.

De laatste woningen voorbij, ging het nadien de eerste veldweg links in om er min of meer een kleine heuvel te overschrijden. Na de afdaling kwamen we uit in een bocht van de openbare weg, Doren. Amper 100 m verder bereikten we het knooppunt 204 ter hoogte van het Valleigebied van de Waarbeek. We draaiden haaks rechtsaf een brede veldweg op, langs de rand van het bosgebied links, de zogenaamde Dorenweg. Zowat halverwege hielden we even halt aan het Hopveld, waar tevens enkele kunstwerken waren te bewonderen. Voorbij deze boszone, ter hoogte van een Y-splitsing kozen we de rechtertak, het Boskouterpad dat leidde naar het knooppunt 206, net vóór de spoorwegberm. De grindweg daarheen verliep tussen de akkers en weilanden. Aan het knooppunt zelf konden we even verpozen op een zitbank welke zicht bevond aan de rand van een rietveld. Aan de dwars gelegen grindweg, draaiden we rechtsaf en wonnen iets aan hoogte, zodat we tenslotte naar links de spoorweg konden dwarsen. Aan de overzijde wandelden we rechtdoor op de Mollemseweg, een beetje klimmend, tot we op het hoogste punt, scherp rechts kozen op een dalende veldweg, het Wolfstraatje. We stapten voorbij het knooppunt 205, om nog steeds het onverharde Wolstraatje verder te volgen tussen de akkers door. Beneden aangekomen kruisten we een smalle asfaltweg, Fort, om aan de overzijde opnieuw een beklimming aan te vatten naar het hoger gelegen Kartelobos.

Net aan de rand van het bos bereikten we de dwars gelegen Bosveldweg, doch we hielden er even kort halt in het bos, enigszins uit de wind, teneinde nog even een boterhammetje te nuttigen. We begaven ons nadien rechtsaf op de Bosveldweg, alweer in dalende lijn. Na een ruime bocht naar rechts belandden we beneden op de openbare weg, Boven Vrijlegem, om die weg te kruisen. Net vóór de kruising hadden we het knooppunt 200 aangetroffen. Aan de overzijde volgden we rechtdoor een volgende grindweg, het Grootgrachtlos. Het pad leidde naar de verder gelegen Ganzenweg, evenwijdig aan de spoorweg, die we links opgingen, tot we vervolgens rechtsaf de spoorweg opnieuw konden overgaan. Net over de spoorweg kozen we rechtsaf via Beneden Vrijlegem, een doodlopende weg, die we bewandelden tot in een bocht. Daar begaven we ons net naast een klein kapelletje op een smal pad, de Blokweg. Langs weiden draaiden het pad nadien naar links doorheen het Kloosterbeekbos, tot we uiteindelijk ter hoogte van de begraafplaats van Mollem, rechtsaf konden gaan op een breed graspad dat uitmondde op de Kouter, zowat tegenover het sportcentrum De Kareel. We waren terug aangekomen aan het knooppunt 203, bijgevolg linksaf dalend naar het eindpunt van de wandeling, knooppunt 202. Omstreeks 15:00 uur konden we deze bewolkte koude dag afsluiten.”

538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

537: Arendonk, Zaterdag 11 februari 2023, 14,753 km. (10.627,6 km.)

“Een winterse wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kempens Landgoed, met start in De Lusthoven te Arendonk. De tocht verliep in hoofdzaak doorheen het prachtige natuurreservaat Hoge Vijvers. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we ons voertuig parkeren in De Lusthoven, ter hoogte van Talander. We troffen er vrijwel dadelijk een aanwijzing naar het wandelknooppunt 1, waar we van plan waren de wandeling aan te vangen. We gingen dan ook omstreeks 10:40 uur op pad, via een onverharde weg naar rechts, eveneens De Lusthoven. Amper 100 m verder troffen we het knooppunt 1 aan en verlieten er naar links de aardeweg, om die te ruilen voor een smal bospad. Een groot infobord liet ons weten dat we ons bevonden in het natuurreservaat Hoge Vijvers, waar we de te volgen wandelknooppunten duidelijk konden waarnemen. Onderweg langs het smalle pad, troffen we enkele houtsculpturen aan en tevens enkele kampplaatsen. We dwarsten een verharde weg, om aan de overzijde dezelfde richting aan te houden door het bos, af en toe dennen, dan weer berken. We passeerden een grote bivakplaats rechts, waarna we stilaan naar links uitweken en terecht kwamen op een brede rechtlijnige bosweg. We begaven ons rechtsaf op deze weg en konden genieten van een smal wandelpaadje, bezijden de brede bosweg.

We kwamen op die manier aan de kruising met de rechts gesitueerde Mierdseweg, tevens knooppunt 2, om er verder rechtdoor aan te houden. Af en toe was het even uitwijken voor fiesters, vermits we ons tevens bevonden op een fietsnetwerk. Zowat 400 m verder, vonden we reeds het knooppunt 90, net op de grens van de Belgische provintie Antwerpen en de Nederlandse provintie Noord-Brabant. Op het aldaar gelegen kruispunt van deels verharde en onverharde paden, troffen we een picknickbank aan, om er even over te gaan tot een wandel- en eetpauze omstreeks 11:40 uur. Ondertussen zowat 2,6 km voorbij de startplaats. Na te hebben genoten van deze onderbreking, met zicht op Nederlands grondgebied, konden we verder op weg. We draaiden haaks rechtsaf een brede grasweg op, welke deel uitmaakte van een ruiterparcours en gingen op weg naar het knooppunt 97. We wandelden hierbij letterlijk op de grens tussen België en Nederland, tussen ontelbare molshopen. Links bevond zich een smal betonwegje, Beleven genaamd. Eenmaal voorbij knooppunt 97 ging het nog even rechtdoor verder, nog altijd net op de grens. Waar het smalle betonwegje haaks bochtte naar links, verlieten we het brede graspad en stapten verder op Beleven doorheen het Hoge Vijverbos. Een volgende haakse bocht naar rechts liet ons even wandelen op het grondgebied van de noorderburen.

Voorbij het bos stapten we voorbij een uitgestrekt akkerland, om aan te komen op het kruispunt van Beleven met de openbare weg De Luther. Bezijden de weg bevond zich een kilometerpaaltje, aangevend het aantal kilometers naar Arendonk, Turnhout, Ravels en Mol. Tevens zagen we het knooppunt 26, behorende tot het Nederlandse wandelnetwerk Noord-Brabant. Op het kruispunt bogen we haaks rechtsaf en volgden De Luther, opnieuw richting natuurreservaat Hoge Vijvers. Zowat 200 m verder bereikten we opnieuw de rand van het natuurgebied aan het knooppunt 10, terug deel uitmakend van het wandelnetwerk Kempens Landgoed. Links konden we een grenspaal waarnemen, waardoor we opnieuw Belgische bodem betraden. We verlieten de openbare weg en gingen rechtdoor een breed bospad op, links geflankeerd door een draadafsluiting. Enkele meters verder konden we door een opening het terrein betreden, om er vast te stellen dat er een eindeloze reeks leegstaande bunkers was aan te treffen. Zoals we later van een wandelaar vernamen ging het over een voormalig munitiedepot van het Duitse leger op Belgisch grondgebied dat in werking was van 1960 tot 1997. In totaal zouden er een 80-tal betonnen bunkers zijn gebouwd. Het geheel gaf een verlaten indruk, vol afval. We draaiden vervolgens haaks rechtsaf een smal bospad op, richting knooppunt 8 dat we even later aantroffen.

We stapten verder rechtdoor op een brede grasweg, nagenoeg een open ruimte in het natuurreservaat. Het geheel deed wat denken aan een vroegere landingsbaan uit de oorlogstijd. Zowat 1 km verder eindigde het brede grasveld en dienden we rechts af te buigen om zo het knooppunt 11 te bereiken, in de nabijheid van een parking en een plaats voorzien van een picknicktafel. We namen van de gelegenheid gebruik er omstreeks 13:00 uur even een wandelpauze in te lassen en ondertussen een stukje fruit te nuttigen. Na onze wandelpauze, bogen we scherp rechtsaf en gingen een lijnrecht onverhard pad op doorheen het bos, de Mierdseweg. Af en toe wat modderig, maar vooralsnog goed begaanbaar. Na enkele honderden meters verlieten we dit pad naar links, doorheen opnieuw een stuk open gebied, om kort erna, na tweemaal haaks rechtsaf te hebben gedraaid, opnieuw uit te komen op het brede pad. Even voordien was het wel wat laveren op het sompige en soms onder water staande grasland. Eenmaal terug op de Mierdseweg, ging het linksaf en wandelden we voorbij het knooppunt 5. Nog steeds dezelfde richting volgend op dit pad, bereikten we wat verder een nogal modderige en deels stuk gereden zone. Met wat geluk hielden we de voeten droog om tenslotte het pad te verlaten aan het knooppunt 4. We wisselden er de bredere weg voor een smaller bospad.

Wat verder konden we genieten van een smalle wegel, doorheen een stuk heidegebied, om wat later langs een uitgestrekt grasveld te stappen. Een klein houten brugje liet ons de Vijversloop overschrijden, waarna we een eindje het verloop van de waterloop volgden. Zowat op het uiteinde van het bos aangekomen, troffen we een leegstaande woonwagen aan, met in de nabijheid een picknicktafel, dit alles onder de benaming ‘De Nachtzwaluw’. We hielden er even kort halt voor het nuttigen van een broodje en gingen nadien op weg, voor het laatste gedeelte van de wandeltocht, op zoek naar het wandelknooppunt 1. Voorbij deze rustplaats draaiden we rechts een wandelpad op dat verliep voorbij De Wouwershoeve, jammer genoeg gesloten op zaterdag. Daar ging dus een kopje koffie aan onze neus voorbij. Het smalle paadje langs de rand van een weide, mondde wat verder uit op Lusthoven, een brede onverharde weg, die leidde naar andermaal een parkeerplaats aan de rand van de Hoge Vijvers. Daar draaiden we nogmaals linksaf een brede grasweg op die uiteindelijk eindigde in de nabijheid van het knooppunt 1. Rechtsaf volgde nog een stukje onverharde weg tot we opnieuw uitkwamen ter hoogte van Talander, einde van deze winterse wandeling. Weliswaar de dag gewandeld onder een bewolkte hemel, konden we wat betreft de temperatuur niet klagen. We konden gezond en wel richting Mechelen omstreeks 15:23 uur na een tochtje van 14,753 km.”

536: Welkenraedt, Zaterdag 13 oktober 2018, 22,707 km. (10.612,847 km.)

“Het relaas inzake een georganiseerde wandeltocht met start en aankomst te Welkenraedt. Deze uitgepijlde tocht werd ingericht door de plaatselijke wandelvereniging ‘Pomona Trotters’ en ging van start in het Centre Sportif, gelegen Rue Gréty 10. Deze wandeling ging door onder de benaming ‘42^e Marche d’Automne’. Vooraf maakten we de verplaatsing via bus en trein, waarna ons bij aankomst in het station van Welkenraedt nog een aanlooproute wachtte naar de startplaats. Uiteindelijk, na de inschrijving en een hapje vooraf, konden we omstreeks 10:20 uur beginnen aan een eerste gedeelte van de wandeling over een afstand van 4 km. We verlieten het Centre Sportif en daalden af richting centrum van Welkenraedt, om er voorbij de plaatselijke Eglise Saint-Jean-Baptiste te wandelen. We overschreden vervolgens via een brug de spoorweg, om aan de overzijde het park ‘Bosquet’ in te gaan. Een eerste stukje natuur onder de vorm van een park. Eenmaal doorheen het park betraden we rustige landelijke wegen en konden de ruime heuvelachtige omgeving bekijken. Omstreeks 11:30 uur bereikten we Meuschemen, alwaar we in het zonnetje even konden genieten van een cola op een eerste controlepunt.

Na een eerste rust gingen we opnieuw op pad, ditmaal voor een wandelgedeelte van zowat 7,8 km. Vooreerst troffen we in de nabijheid een groot gedeelte bos aan, alwaar we doorheen wandelden via brede wandelpaden, ondertussen genietend van de najaarszon en vooral van de talrijke kleurige zwammen in de berm. Eenmaal het bos verlaten, ging de tocht verder voorbij een steengroeve, de Carrière de Dolhain, om dan vrij sterk dalend het station van Dolhain-Gileppe te bereiken. Via een grote betonnen koker gingen we onder de spoorweg door om aan de overzijde rechts te kiezen en verder af te dalen via een reeks trappen tot aan een pleintje ter hoogte van de Rue de la Fontaine. Zo waren we ondertussen aangekomen in Limbourg, in de onmiddellijke nabijheid van de Vesdre. Tot slot bereikten we het historische centrum van Limbourg op de Place Saint-Georges, alwaar we omstreeks 14:10 uur even konden overgaan tot een wandelpauze en er ondertussen genieten van een cola en een stukje rijsttaart. Tevens bevonden we ons op de tweede controle van de dag en hadden ondertussen reeds bijna 12 km gewandeld.

Het derde gedeelte van de tocht verliep over een afstand van 5,9 km, gedeeltelijk doorheen het historische gedeelte van de stad, waarbij vooral de plaatselijke Sint-Joriskerk, hoog boven de stad de moeite waard was om van nabij te bekijken. Via kasseiwegjes daalden we vervolgens verder af om tenslotte het mooiste gedeelte van Limbourg te verlaten. Af en toe ging de afdaling vrij steil naar beneden, zelfs via een hele serie trappen, onder andere via de Chemin du Chat. Eenmaal beneden aangekomen ter hoogte van de drukke Avenue Victor David, konden we nog even halt houden in een klein parkje om er een gedenkteken te vinden ter ere van 86th Chemical Mortar Battalion van het US Army. Nogmaals volgde een stukje wandelweg langs de Vesdre om tenslotte via landelijke wegen de terugtocht te voldoen richting eindpunt van de wandeling. Na een dagje klimmen en dalen doorheen een prachtige streek, konden we de lange treinreis aanvatten naar de stad Mechelen. We sloten de wandeling af na ongeveer 29.878 stappen, goed voor 22,707 km genieten.”