509: Tielt-Winge, Zondag 03 maart 2019, 14,8 km. (10.125,238 km.)

“Het relaas van onze ervaringen tijdens een tweede etappe langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein bereikten we opnieuw de Sint-Martinuskerk te Tielt-Winge, waar we een eerste wandeling hadden afgesloten. In tegenstelling tot de zonnige dag tijdens de eerste etappe, gingen we nu omstreeks 10:35 uur van start onder de regen. Tegenover de trappen die leiden naar de ingang van de kerk, daalden we af via de Dag-en Nachtstraat, een smal asfaltwegje tussen de weiden. Op het einde van de weg kwamen we uit in de Keulestraat, om er linksaf en dadelijk erna rechtsaf onze wandeling te vervolgen in de Keulestraat. Op het einde, ter hoogte van een T-kruising begaven we ons naar links op een smalle veldweg, tevens Keulestraat genaamd. Waar de weg een scherpe bocht maakte naar links, draaiden we dadelijk rechtsaf de Bleukenweg in. Een smal landelijk wegje langs de rand van een rechts gelegen bosgebied. Zevenhonderd meters verder ging het haaks linksaf in de eveneens genaamde Bleukenweg, om enkele stappen verder de weg naar rechts te verlaten en via een afsluitboom het Walenbos in te gaan. Een slingerend bospad leidde naar een veengebied voorzien van een afsluiting. We stapten langs de afsluiting tot aan een bospad op het einde van het veengebied, dat we rechtdoor verder bewandelden. Omstreeks 11:20 uur hielden we in het bos even halt voor het nuttigen van een broodje. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder doorheen het Walenbos.

Na enkele bochten en het voorbijgaan van een afsluitboom, verlieten we tenslotte het Walenbos om er via een graspad uiteindelijk opnieuw de openbare weg te bereiken in de Haldertstraat, ondertussen op het grondgebied van Houwaart. Aan de overzijde van de weg stapten we dan de Molenstraat in, een smalle landelijke weg tussen de akkers. Vrij vlug ging de verharding over in een veldweg. Gekomen aan een kruising van veldwegen, hielden we de richting rechtdoor aan, om door middel van een smal wegeltje te beginnen aan de steile beklimming van de Houwaartse berg. Op het einde van de beklimming troffen we er de Wijngaardstraat aan, die we links opdraaiden. Net vóór het huis met nummer 57 begaven we ons dan in een sterk dalende holle weg, om even later de Jansbergstraat te bereiken. Na een bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts bevonden we ons in Houwaartsgat. Op de volgende kruising ging het rechtsaf in de Terheideveld Weg, welke na enkele bochten uitmondde aan de verkeerslichten van de Terheidsehoek. We staken de Terheidsehoek over, gevolgd door het kruisen van de gevaarlijke N223, de Rijksweg Aarschot-Winge. Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Holsbeek. Aan de overzijde van de weg gingen we een aardeweg op, om 250 m verder rechtsaf een bospad te kiezen, waar we voorbij een afsluitboom het kasteeldomein van Horst binnen wandelden.

We volgden het bospad doorheen het kasteeldomein om uiteindelijk te arriveren aan het kasteel van Horst zelf. Daar gingen we omstreeks 13:20 uur over tot een langere rustpauze op het terras van Het Wagenhuis Horst. Een tweetal kopjes koffie brachten wat warmte, gelukkig waren we reeds verlost van de regenval. Na het nemen van enkele foto’s van het kasteel en de omgeving, verlieten we even later het kasteeldomein via een brede toegangsdreef en kwamen in de Horststraat. We bemerkten er opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Hageland die we eveneens een tijdje zouden volgen. We dwarsten de Horststraat om aan de overzijde verder te stappen in Peerse. Amper 150 m verder verlieten we de asfaltweg naar rechts op een graspad dat een ruime bocht maakte naar links, waarbij we opnieuw wat aan hoogte wonnen. Een blik achterom liet ons nog een laatste maal het kasteel van Horst zien. Een kruising verder zetten we onze tocht verder schuin rechts via Guldendelle, een begroeide veldweg, tussen eindeloze akkers. Op het einde van de veldweg kwamen we op de openbare weg, de Langestraat, een brede betonweg. Een daar geplaatste wandelboom liet ons kennen dat we nog 2 km verwijderd waren van Boutersem. We draaiden links de Langestraat in om een 50-tal m verder een picknickpauze te houden om 14:00 uur aan de daar geplaatste Sint-Wivinakapel.

Omwille van de schrale wind welke we konden ervaren vanop de picknickbank, hielden we onze rust- en eetpauze eerder beperkt in tijd. Net vóór de kapel sloegen we dan maar de kasseiweg links in, welke verliep tussen alsnog kale akkers. De kasseiweg ging vrij snel over in een veldweg, welke later zelfs werd herleid tot een smal pad. We dwarsten zowat 1 km verder de Galgenbergstraat, om aan de overzijde een nog smaller pad te bewandelen. Een eind verder kruisten we een tweede weg, de Houwaartsebaan. Tenslotte ging het smalle paadje over in een breder graspad, de Lindekensstraat, welke na een ruime links-rechts bocht uitmondde op Dries, een verharde openbare weg, die we naar rechts opgingen. 200 m verder, net aan de bushalte gingen we links de Waterstraat in, deel uitmakend van de gemeente Lubbeek. Voorbij de laatste woningen ging het asfalt over in een aardeweg. Gekomen aan een Y-splitsing kozen we de linkertak, de Bensbergstraat, opnieuw Tielt-Winge. Een smal kronkelend wegje liet ons nog even genieten van een zone bos. Voorbij het huis met nummer 11, ging het rechts een smal pad op, dat even verder over een beek verliep via een vlonderpad. We zetten onze tocht verder bezijden de beek op een drassig, vaak ondergelopen pad. Af en toe dienden grote waterplassen te worden omgaan teneinde het schoeisel droog te houden. Uiteindelijk kwam een einde aan dit miserabele stukje terrein en bereikten we de Gempemolen.

Inmiddels waren we reeds de klok van 15:20 uur voorbij en besloten we daar de wandeltocht voor vandaag te eindigen. We namen dan ook de tijd te genieten van een kopje koffie op het terras van brasserie Gempemolen. Restte ons nog een uitlooproute van 800 m tot aan een bushalte op de Leuvensesteenweg, om er de terugreis aan te vatten, na een wisselvallige dag wat de weersomstandigheden betrof.”

508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

507: Engsbergen, Zaterdag 01 juni 2019, 23,661 km. (10.089,738 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Engsbergen. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte van het traject gevolgd van de GR561 Kempen – Maaspad. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats naast de Sint-Luciakerk aan de Engsbergseweg. Het beloofde alvast een zonnige en warme dag te worden. Alvorens van start te gaan genoten we nog van een glaasje cola op het terras van het cultuurhuis ’t Goor. Even later om 10:45 uur gingen we op pad. We begaven ons rechtsaf op de Engsbergseweg en stapten langsheen de kerk, om net er voorbij rechtsaf te slaan via Goor. We bemerkten er de aanduiding van een fietsroute, de Drieprovincieënroute van 63 km. Na een lange bocht naar links mondde de weg uit in de dwars gelegen Goor, om er rechts aan te houden. Zowat 500 m verder bereikten we de mooi gerestaureerde Kievithoeve, nu een fraai restaurant. We wandelden rechtdoor verder, om even voorbij de hoeve te zien dat de straatnaam veranderde in Asdonkstraat, een smalle asfaltweg, welke vlug overging in een grindweg. Deze kronkelende weg ging voorbij een paar zandwegen en tenslotte onder de hoogspanningslijn door. Uiteindelijk mondde de grindweg uit op een vijfsprong van zand- en grindpaden, waar we het meest rechtse pad opgingen.

We kwamen nogmaals uit aan de hoogspanningslijn, om er voor het eerst de rood-witte markeringen te zien van de GR561. Vanaf nu zouden we geruime tijd dit traject volgen, over zowat 8 km tot aan de kerk van Vorst. Net onder deze lijn begaven we ons op een smal zanderig paadje, Voetweg 153, Bottes Vijver. Dit bochtige pad doorheen een gekapt bos, leidde langs tal van weiden, om te eindigen in de Heidestraat. We draaiden links de straat in om langs de rand van het bos de volgende straat rechts te kiezen, Prinsenbos welke na 500 m uitmondde op de Engsbergseweg. Over korte afstand ging het op deze drukke weg naar rechts, tot de eerste straat links, Heuvelken. Amper 100 m verder verlieten we deze weg naar rechts via een smal paadje en betraden het natuurreservaat Gerhagen. Door het bos ging het smalle pad richting een T-kruising, om er linksaf te gaan op het Mispad, dat later eindigde op een asfaltwegje, Heuvelken. We draaiden rechtsaf om spoedig het asfalt te verlaten en een onverharde weg te bewandelen. We betraden opnieuw bos, via een holle weg, de zogeheten Jagersweg. Ruim 1 km verder arriveerden we aan het Jagershuis, een Jeugdkampeercentrum.

Ondertussen de klok van 12:20 uur nabij, genoten we op het terrein van een koffiekoek. Na deze rustpauze hielden we nog even dezelfde richting aan op de Jagersweg tot we een volgende rustplaats aantroffen, een 800-tal meter verder aan de Gerhagenvijver, met de befaamde waterval van Too. Jammer genoeg, toen we er waren om 12:45 uur was de kantine van de vijver dicht. Er zat niets anders op dan maar de wandeling te hervatten. We gingen rechtdoor verder en dwarsten een bosweg, de Heggebossenweg en kwamen terecht in een klein duinengebied, dat we rechtdoor ingingen. Voorbij het duinengebied volgde opnieuw bos, om er na een S-bocht Sloterheide in te gaan, en zo een mooie O.-L.-Vrouw-van-Lourdesgrot te vinden. We hielden er dan ook op één van de vele zitbanken een wandelpauze om 13:20 uur. Voorbij de grot troffen we asfalt aan, tevens Sloterheide om die weg verder op te gaan tot we rechts de Boekdonkstraat konden indraaien en op het einde dezelfde straat linksaf. We staken de Schoterweg over en betraden een smal pad tussen afsluitingen; om even later een klein kruispunt aan te treffen, opnieuw met de Schoterweg. Daar pauzeerden we even om 14:00 uur voor het nuttigen van een chocomelk.

We volgden verder de Schoterweg en gingen voorbij een links gelegen vijver. Na een bocht naar rechts en vervolgens naar links eindigde de Schoterweg ter hoogte van een houten brug over de Grote Laak. Over het water kwamen we in de Kerkstraat en stapten voorbij het gemeentehuis in de richting van de Sint-Gertrudiskerk van Vorst. Net voorbij de kerk konden we het beeld bekijken van de Mijnwerker. Ter hoogte van de eerste straat voorbij de kerk, de Veldstraat, namen we afscheid van de GR561. Hier verlieten we even het geplande parcours, daar in de wandelgids werd vermeld, dat 400 m voorbij de Veldstraat, op het Marktplein van Vorst en een café was, waar wandelaars welkom waren. Jammer, maar helaas, het café Caro was gesloten, dus om 14:30 uur dan maar rechtsomkeer. Tijdens de terugtocht konden we toch even een cola aankopen in De Smisse, een tijdschriftenwinkel tegenover het kasteeltje op het Marktplein. Na het lessen van de dorst ging het opnieuw naar het kruispunt met de Veldstraat, welke we links indraaiden. Tussen de bewoning door wandelden we de Veldstraat uit tot aan de N174, de Nieuwebaan. Aan de overzijde stapten we verder de Veldstraat in tot waar deze weg bochtte naar links. Daar stapten we rechtdoor op een wegje voor plaatselijk verkeer, De Vloed, ondertussen op het grondgebied van Laakdal. Onze tocht ging voorbij een enorm serrecomplex en tenslotte voorbij de links gelegen Lindestraat.

Even verder bemerkten we het sportcentum De Vloed, waar we korte tijd later omstreeks 15:50 uur konden genieten van een drinkpauze op het terras van de tennisclub Laakdal. Na deze verkoelende wandelpauze, volgden we nog even rechtdoor De Vloed, gevolgd door Groenpoort om via de brug nogmaals de Grote Laak over te steken. Op het einde van de Groenpoort mondde de weg uit op de dwars gelegen Baal, waar we rechtsaf kozen. Opnieuw doorheen bosgebied, gingen we verder op een smalle asfaltweg. Na ongeveer 400 m, ging het een brede bosweg links in, Wetsberg, om voorbij het bos verder te verlopen tussen akkers en weiden. Het pad eindigde ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg Liebroek. Over korte afstand ging het naar links, waarna we verder Liebroek bewandelden tot aan de Schoterweg. We staken de weg over om aan de overzijde verder Liebroek in te gaan, ditmaal via een onverharde veldweg. Amper 100 m verder kwamen we op de geasfalteerde Heggebossenweg, die we rechts opdraaiden, om nadien de eerste straat links te kiezen, het Marterpad. Tussen weekendhuisjes door, kruisten we even later het Marterpad en stapten verder tot op een T-kruispunt. Daar ging het rechtsaf op het Marterpad en dan linksaf op het Konijnepad dat uitmondde op het Vossepad. Nog altijd in bosrijk gebied, begaven we ons op het Vossepad linksaf.

Enkele honderden meters verder begaven we ons in een doodlopende bosweg links, om er vrijwel dadelijk rechts een andere bosweg te betreden die leidde naar de Gerhagenstraat. We volgden de weg naar links om er dadelijk een picknickbank aan te treffen, om er nog even te genieten van een broodje, ondertussen reeds 17:30 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons rechts in de straat genaamd Boshuis. Geruime tijd bleven we deze landelijke weg volgen tussen akkers, tot uiteindelijk de verharding ophield. Een honderdtal meter verder kozen we de linkertak van een Y-splitsing en wonnen wat aan hoogte om opnieuw de bossen in te gaan. We bevonden ons daar op de Rodenberg. Het pad eindigde ter hoogte van de N174, welke we dwarsten, om aan de overzijde een andere bosweg op te gaan, Houterenberg. Op het einde van het bos begaven we ons linksaf in de Smisstraat en stapten voorbij het kerkhof en de oude Engsbergse molen. Vijf minuten later bereikten we terug de Sint-Luciakerk, einde van deze zonnige wandeling, goed voor 31383 stappen.”

506: Wezemaal, Zaterdag 30 juli 2022, 14,7 km. (10.066,077 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start en aankomst te Wezemaal. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, arriveerden we omstreeks 09:50 uur op het perron van het station van Wezemaal. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke nabijheid, begonnen we maar meteen aan de geplande wandeling. Onze voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 605, dus hadden we vooreerst een te bewandelen aanlooproute van ongeveer 1 km. We verlieten dus het perron en volgden linksaf de Langestraat, doorheen de bebouwde kom, tot we links de Olivierstraat konden ingaan. Via deze doodlopende straat, konden we wat verder rechtsaf in de Wolfakkerweg, om op die manier op het einde de N19, de Aarschotsesteenweg te kruisen. Aan de overzijde begonnen we dan aan de beklimming van de Wijngaardberg, via een smal aan hoogte winnend bospad. We kregen een bordje in het oog dat we ons bevonden op het traject van het Wijngaardberg Wandelpad. Na wat hoger te zijn gekomen, vonden we het knooppunt 605. We bogen scherp linksaf en verkregen een reeks elementaire trappen, waarna we tenslotte een eerste maal een hoogste punt bereikten, alwaar een groot Heilig Hartbeeld staat opgesteld. Voorbij het beeld ging het via een smal bospad opnieuw naar beneden, tot we in de nabijheid kwamen van de Aarschotsesteenweg. We draaiden rechtsaf om opnieuw de Wijngaardberg te beklimmen, ditmaal vanuit een andere richting. Af en toe steil bergop, kwamen we uiteindelijk op het hoogste punt, zowat 65 m boven zeeniveau.

Haaks linksaf volgde een min of meer vlak paadje langs de bosrand, tot aan het knooppunt 61. We daalden opnieuw af door het bos via een pad naar links, om lager aangekomen een kronkelende bosweg te vinden, welke ons stilaan de Wijngaardberg liet verlaten. Een dalende grindweg liet ons vervolgens uitkomen aan een kruising van grindpaden, in de nabijheid van het knooppunt 64. Een zitbank in het zonnetje bood gelegenheid om omstreeks 11:15 uur even te genieten van een eerste picknick van de dag. Na onze lunchpauze, begaven we ons aan het knooppunt 64 naar links, om langs een zanderige weg, het Waterloospad, te stappen tot aan het dwars gelegen Everveld. We draaiden deze betonweg op naar rechts om die te bewandelen tot aan het kruispunt met de Mensbergstraat. Daar ging het rechtsaf de onverharde Mensbergstraat in, welke ons na een eerste bocht naar links, opnieuw liet klimmen, tussen akkers en velden. We kwamen op een Y-splitsing terecht, om er de linkertak te kiezen, nog steeds de Mensbergstraat, om er te stappen tussen uitgestrekte boomgaarden. Nog wat verder de hoogte in kwamen we op het hoogte punt en op het einde van de boomgaarden aan knooppunt 71, opnieuw openbare weg, ditmaal de Waterloosstraat. Het smalle en bochtige asfaltwegje naar links afdalend kwamen we uit aan restaurant Moedermeule, dat pas opende op het middaguur.

Vermits we amper een tiental minuten dienden te wachten voor de opening, hadden we een praatje met andere wachtenden. We vernamen toen dat men ook op het terras buiten iets kon drinken, zonder een maaltijd te nuttigen. Om exact 12:00 uur konden we dan ook even genieten van een verfrissend glaasje cola, met ondertussen uitzicht op de windmolen in de nabijheid. Na deze drankpauze waren we in de nabijheid van het kruispunt met Hondsheuvel, om er rechtsaf te gaan en zo dadelijk knooppunt 7 aan te treffen. Net aan het knooppunt ging het haaks rechtsaf op Voetweg 50, Klarenbos genaamd, een weg die zich duidelijk zou laten aanvoelen. Een smalle vrij lange en stijgende weg tussen de velden, liet ons herhaaldelijk even naar adem happen. Gelukkig konden we ook deze hindernis overwinnen en bereikten de top van Klarenbos op een T-kruispunt. We begaven ons rechtsaf om ditmaal Klarenbos in dalende lijn te bewandelen. Enkele bochten later, verlieten we in een haakse bocht naar rechts deze weg en begaven ons linksaf op een zanderige onverharde veldweg. Dit zanderig pad langs alweer enkele boomgaarden mondde wat later uit op de Donkstraat, tevens knooppunt 72. We gingen rechts de Donkstraat in om al dadelijk knooppunt 75 te vinden, waar de Donkstraat overging in Hellegat.

We daalden via Hellegat af naar de tunnel onder de E314, om voorbij de tunnel opnieuw bergop te gaan en Hellegat verder te bewandelen. Opnieuw volgde een vrij steil smal asfaltwegje, met het uitzicht van een holle weg, dat we dienden te beklimmen tot bijna het hoogste punt, tot aan het knooppunt 166. Net daar verlieten we de steile weg naar rechts en begaven ons op een grindweg naast een boomgaard welke verliep in de richting van de Beninksberg. Vanaf daar konden we genieten van een tocht van ongeveer 1,5 km door een gebied, afwisselend bos, heide en grasland. Uiteraard hier en daar voorzien van een picknickbank, waarvan we er een aantroffen zowat op het hoogste punt van de Beninksberg, 70 m boven zeeniveau en zowat halverwege het natuurgebied. We namen dan ook de gelegenheid te baat er omstreeks 13:20 uur te genieten van een rijsttaartje. Na deze lekkere wandelpauze begonnen we aan de afdaling van de Beninksberg om uiteindelijk beneden het knooppunt 67 aan te treffen ter hoogte van Vlasselaar. We draaiden rechtsaf om langs de rand van het bos verder te gaan tot aan de dwars gelegen onverharde Beukenpleinbaan landweg. We kozen er linksaf en kwamen dadelijk terecht op de Beukenpleinbaan, een smal asfaltwegje tussen de woningen. De weg mondde uit op de Beninksstraat, die we rechts opgingen om via de brug over de E314 te gaan. We verlieten er de bebouwde kom van Vlasselaar.

Over de brug verlieten we de weg naar rechts via de Stenenmuurstraat. Aanvankelijk vlak en evenwijdig aan de autosnelweg, verliep de weg tussen akkers. Echter ter hoogte van een eerste splitsing ging het linksaf en begonnen we opnieuw aan een beklimming richting Wijngaardberg. We gingen voorlopig tussen enkele boomgaarden de hoogte in. Bijna boven gekomen op de Stenenmuurstraat, aan het knooppunt 66, verlieten we de weg naar links om via een grasweg haaks linksaf verder te gaan voorbij enkele wijngaarden. Amper dit pad betreden konden we een eekhoorn waarnemen welke tot op amper enkele meters kwam gehuppeld. We gingen voorbij het knooppunt 65, langs Chardonnay druiven om er een picknickbank aan te treffen met uitzicht over het lager gelegen dal. We begaven ons wat later op weg naar het volgende knooppunt 63, om er de prachtige stenen muur te kunnen bekijken. Deze muur, bestaande uit op elkaar gestapelde schollen ijzerzandsteen had een lengte van 1546 m en een hoogte van vaak 2 m, ter bescherming van de wijngaarden tegen de koude wind en de dieren. Voorbij de muur begon dan een leuke afdaling van de Wijngaardberg via trappen en een bochtig bospaadje, waarna we lager uitkwamen op de ‘Weg beneden de Wijngaard’. Op het einde van deze grindweg kwamen we opnieuw uit in de Beninksstraat.

Over korte afstand volgden we de drukke weg naar rechts, om aan de overzijde, net voorbij de begraafplaats van Wezemaal, het Kerkhofpad links te nemen dat uimondde aan het knooppunt 62 in het Rodesevoetpad. Dit pad draaide opnieuw richting Beninksstraat, waar we ditmaal links draaiden, richting centrum van Wezemaal. Net vóór de kerk wandelden we door de Holsbeeksebaan, aan de achterzijde van de kerk en voorbij knooppunt 604, aan de Pastorij van Wezemaal. Een bocht verder kwamen we tenslotte uit in de Kerkstraat, aan de voorzijde van de kerk, waar we een laatste maal konden pauzeren omstreeks 15:55 uur en dat op het terras van Brasserie Boeres. Na deze verfrissing waren we toe aan het einde van onze geplande wandeltocht, restte ons nog een uitlooproute richting station van zowat 1,2 km, voornamelijk via de reeds vermelde Langestraat. Omstreeks 16:45 uur bereikten we het station van Wezemaal, om er te wachten op een trein richting thuishaven.”

505: Pécrot, Zaterdag 23 juli 2022, 14,7 km. (10.051,377 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorend tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst ter hoogte van het station van Pécrot. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein arriveerden we omstreeks 10:20 uur op het perron van het station van Pécrot. Omwille van de afwezigheid aldaar van een café, begonnen we vrijwel dadelijk aan onze geplande tocht. De eigenlijke startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 231 gesitueerd op de Leuvensebaan te Huldenberg. We dienden daartoe vooreerst een aanlooproute te bewandelen van ongeveer 1,8 km. We verlieten bijgevolg het station van Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau en volgden de straat er tegenover, de Rue de Rode. Een brede betonweg met links een stukje bosgebied en rechts een aantal boerderijen en vooral veel akker- en weiland. Na enkele ruime bochten overschreden we de Dijle en betraden het grondgebied van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We kregen een kasseiweg te verwerken, om net voorbij de brug links van de weg nog een oude bunker te kunnen waarnemen. Juist voorbij de bunker verlieten we de openbare weg en gingen schuin links op een graspad, Voetweg 39, langs de rand van een perceel bos. Na een bocht naar rechts kruisten we de Vijverstraat om aan de overzijde via een smalle wegel aan hoogte te winnen en tenslotte de Leuvensebaan te betreden. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 231 aan het kruispunt met de Zesdagmaalstraat, alwaar een kapel staat opgesteld.

Zowat 100 m verder verlieten we de weg naar links door middel van een vrij sterk dalende grasweg tussen de woningen 250-252. Beneden aangekomen bevonden we ons in de Vijverstraat om dadelijk haaks rechtsaf opnieuw te klimmen in de Verstrekenstraat, een smalle asfaltweg. Gekomen ter hoogte van een splitsing kozen we de rechtertak en zetten onze tocht verder via een onverharde weg. Twee kort op elkaar volgende kleine bosjes zorgden even voor wat verkoeling. Boven gekomen vertoefden we heel kort op de Boesberg om dadelijk opnieuw linksaf af te dalen via een brede grasweg naar de lager gelegen Burgemeesterstraat, tevens knooppunt 239. We kozen hier deze straat naar rechts, nogmaals een smal asfaltwegje om aan hoogte te winnen. Na het nemen van enkele bochten en geruime tijd te hebben geklommen, mondde de weg uit op de Leuvensebaan. We kruisten de weg om aan de overzijde een onverharde weg op te gaan, de Bosweg, welke tussen uitgestrekte velden verliep in de richting van het reeds zichtbare Rodebos. Op het einde van deze Bosweg, bereikten we de rand van het Rodebos, net aan het knooppunt 238. We draaiden haaks linksaf en wandelden over een breed pad langs de rand van het bos via Buurtweg 3, tot aan het knooppunt 249, net in het eigenlijke Rodebos zelf. Daar op het kruispunt van enkele Buurt- en Voetwegen, konden we omstreeks 11:45 uur even genieten van een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een hapje en een drankje. Een grote picknicktafel voorzien van een infobord over het bos gaf daartoe aanleiding.

Na de maaltijd zetten we ons wandeling verder, ditmaal richting knooppunt 263. We gingen dan ook haaks rechtsaf om zowat in rechte lijn, via Voetweg 51, dwars doorheen het Rodebos te stappen. Ondertussen genietend van de geuren en geluiden in het bos. Deze aangename doortocht eindigde even later aan het knooppunt 263 in de Neerpoortenstraat. We begaven ons linksaf in de Neerpoortenstraat en stapten even later voorbij het knooppunt 250. We behielden dezelfde richting tot in een bocht naar rechts, om daar de Neerpoortenstraat rechtdoor te verlaten via de Oliestraat. Een smalle weg, vrij spoedig herleid tot de breedte van een fietspad en afgesloten door middel van een fietssluis. Dit smalle paadje liet ons herhaaldelijk naar adem happen omwille van de hellingsgraad. Wat verderop verkreeg het wegje zelfs het karakter van een holle weg. Het einde van het paadje bereikt en op het hoogste punt gekomen, hielden we even halt aan het knooppunt 254 om terug wat op adem te komen. What goes up, must go down, dus begonnen we nu langzaam af te dalen via de Vinkstraat, ondertussen op het grondgebied van Ottenburg. De Vinkstraat mondde uit in de Hoevestraat, aan het knooppunt 253. Daar ging het bijna rechtsom de Hoevestraat in, vooreerst een smal wegje dat uiteindelijk doodliep in een kleine boszone. Aan het andere einde daarvan kwamen we terecht op een smalle kasseiweg, waarna de Hoevestraat eindigde aan het kruispunt met de Neerpoortenstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Voetweg 67 tot aan het knooppunt 252.

We bogen rechtsaf en wandelden zo een eindje langs de rand van het Schaatbroekbos, om nadien aan het knooppunt 251, links het eigenlijke bos in te gaan, door middel van de Molenweg. We overschreden de Laan om er het knooppunt 329 te vinden, op de openbare weg in de Moskesstraat, in de nabijheid van het centrum van Terlanen. We draaiden rechts het smalle kaseiwegje op en passeerden de watermolen op de Laan. Links daarvan bevond zich een picknickplaats, alwaar we even halt hielden om een broodje te nuttigen. Nadien eindigde de Moskesstraat op het kruispunt met de Molenstraat, aan het knooppunt 310. Ondertussen de klok van 13:40 uur nabij, gingen we even naar links om zowat 100 m verder even halt te houden in ’t Klein Verzet, alwaar we even konden genieten van een frisdrankje. Een druk bezocht tuintje door wielerliefhebbers. Na het lessen van de dorst keerden we in de Molenstraat op onze stappen terug, passeerden opnieuw het knooppunt 310 en gingen verder in de Molenstraat, nogmaals over de Laan, tot aan het knooppunt 263. Daar verlieten we de Molenstraat naar links via een onverharde weg, de Onderbosstraat, welke ons opnieuw wat aan hoogte liet winnen. Zoals de naam al liet vermoeden, kwamen we op het einde van de weg opnieuw terecht in het Rodebos. We konden andermaal genieten van een lange passage onder de bomen, hierbij het knooppunt 255 aan te treffen. Dezelfde richting verder gaand, trokken we verder door het bos tot het knoopunt 236.

Ook daar bleven we nog een tijdje dezelfde richting aanhouden om tenslotte het Rodebos voorgoed te verlaten. We bereikten even later het knooppunt 235 op een kruising van paden, om er de rechtertak te kiezen. Nog steeds ons bevindend in de Onderbosstraat, waren we inmiddels aangekomen op het grondgebied van Huldenberg. Een geplaveide weg leidde tussen mooie villa’s, opnieuw af en toe steil om te eindigen op de Oude Waversebaan. Zowat aan de overzijde ging het dan even steil bergaf via Voetweg 30 tot we beneden arriveerden op de openbare weg Het Veldeke, ondertussen knooppunt 233 bereikt. We begaven ons linksaf en volgden Het Veldeke, richting knooppunt 234. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, kwamen we op de drukke Leuvensebaan uit, die we naar links dienden te volgen, richting centrum van Huldenberg. Op die manier ging het later toch voorbij het knooppunt 234, waarna we even halt hielden op een zitbank ter hoogte van de Sint-Agathakerk, van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We genoten er om 15:15 uur van een laatste hapje en drankje. We namen er ook even de tijd de plaatselijke begraafplaats te bezoeken met eveneens een World War 2 Cemetery. Na deze laatste wandelpauze, volgden we nog even verder de Leuvensebaan, voorbij het knooppunt 228, tot we tenslotte de weg naar rechts konden verlaten via de Buurtweg 7. Vrij kort erna troffen we knooppunt 229 aan, op een kruising van veldwegen. We hielden rechts en wandelden verder via de Buurtweg 7 door het Grootbroek.

In een mooi natuurgebied ging onze tocht verder tot we het knooppunt 230 voorbij wandelden. Het laatste knooppunt op deze geplande tocht. Voorbij het knooppunt 230 naderden we de oever van de Dijle, om deze rivier over langere afstand te volgen, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, de reeds bekende Rue de Rode. Logisch dat we ditmaal de weg naar links opgingen, richting station van Pécrot. Hiertoe hadden we een zogeheten uitlooproute van 1,7 km. We arriveerden wat later dan ook omstreeks 16:30 uur aan het station, om er vrij vlug erna via het spoor de terugreis aan te vangen, na een weliswaar zonnige en af en toe zelfs erg warme wandeldag.”