254: Steenvoorde, Zondag 10 juni 2012, 23,1 km. (5070,779 km.)

“Het relaas van onze wandeling in het noorden van Frankrijk, van afgelopen zondag. Het ging reeds vroeg in de ochtend naar Steenvoorde, startplaats van deze dagtocht uit de Dagstappergids ‘Frans-Vlaanderen’. Onderweg daarheen, heel veel zon te zien, doch naarmate we de grens naderden, verschenen reeds de eerste wolken. Eenmaal aangekomen op de markt van Steenvoorde, troffen we er een reeds geopend café aan, met name ‘A l’Epi de Blé’, de kans om een sanitaire stop te maken en een koffie te nuttigen, alvorens de tocht aan te vangen. Volgens onze wandelgids zouden we na exact 23,1 km hier terug moeten verschijnen. Maar goed, de koffiekoeken genuttigd, de dorst even verdwenen en de rugzak voorzien van het nodige konden we op pad. We verlieten dan ook de Grand’Place Norbert Ségard in de richting van Cassel en dit via de GR128. Enkele woonstraten verder bereikten we een bedrijfsparkeerterrein en daar verlieten we de openbare weg, teneinde een eerste maal te wandelen over een graspad. Vrij spoedig lag Steenvoorde achter ons en trokken we tussen de aardappelvelden verder richting Terdeghem.

Vaak kregen we af te rekenen met gras dat reikte tot kniehoogte, een teken aan de wand, dat de GR-paden hier amper werden onderhouden. We staken de Moe Becque over om opnieuw begaanbare grond te voelen, de ‘Chemin de Dry Houck’. Een tweede graspad bracht ons tot op de ‘Route du Waeghebrugge’. Aan het einde van deze weg ging het linksaf, alwaar we ons bevonden op een lokale wandelroute ‘Autour du Castellum (partie Est)’. Een smal paadje tussen twee hagen en vol insecten, deed ons uitkomen ter hoogte van de ‘L’église Saint-Martin’ van Terdeghem. Ter hoogte van het gemeentehuis troffen we het geopende café-rando ‘L’Estaminet de la Brasserie’ aan, tijd om even te verpozen op het terrasje, duidelijk gesteund door de firma ‘Ice Tea’. Omwille van de parlementsverkiezingen, was het nogal druk ter hoogte van ‘La Mairie’. Alvorens onze weg verder te zetten, namen we even de tijd om de plaatselijke begraafplaats omheen de kerk te bezoeken, alwaar zich trouwens enkele ‘Commonwealth War Graves’ bevonden, slachtoffers uit de meidagen van 1940.

We vervolgden onze weg tussen enkele oude huisjes, richting einde bebouwing. We lieten de verharde wegen voor wat ze waren en namen een onverharde weg, richting verderop gelegen berg. We voelden al vrij vlug dat we aan hoogte wonnen en stilaan zagen we de kerk van Terdeghem wegzakken in de achtergrond. Een eind verderop bereikten we één van de drukke toegangswegen naar Cassel, de D948, die we over korte afstand volgden. In één van de bochten, verlieten we gelukkig deze drukke gevaarlijke weg en namen de ‘Chemin du Mont des Recollets’. Een houten sluis liet ons een wandelpad betreden, dat omheen de Recollettenberg liep, waarvan de top is gesitueerd op 159 m hoogte. We kregen nu enkele prachtige vergezichten van de streek, alvorens we verdwenen in de beboste hellingen. Aan de andere kant van het pad, kregen we nu zicht op de Casselberg, ons volgende doel. Een smal, door gras overwoekerd wegeltje, liet ons vervolgens afdalen naar de drukke D916. We staken de drukke weg over en via de links gelegen ‘Chemin de la Perche’, ging het doorheen een groene tunnel, steil omhoog richting centrum van Cassel.

We bereikten dan ook het centrum ter hoogte van het kerkhof van Cassel. Op zich reeds een bezoekje waard. Ook hier alweer een reeks graven van Britse soldaten en bovendien het graf van generaal Vandamme, bekend van onder andere Hondschoote, Austerlitz en Waterloo. Via enkele trappen ging het nadien richting O.-L.-Vrouwkerk van Cassel. Een smalle steeg verder en we bereikten de Grote Markt van Cassel. Tijd om even te verpozen bij een kopje koffie. Nadien ging het alweer via enkele steegjes, in dalende lijn naar de vestingen, onder andere via de ‘Promenade des Remparts’. Aldaar verlieten we het traject van de GR128 en volgden we de tekens van de Streek-GR Heuvelland. Een grindpad langsheen een gedeelte van de vestingen en vervolgens een smal steil dalend pad, deed ons vrij vlug Cassel verlaten. Korte tijd later bevonden we ons heel wat lager, op weg naar het nabijgelegen Oxelaere. Een plaatselijke fietsomloop volgend, ‘Les Chemins du Prince’, ging het via landelijke weggetjes tussen akkers en weilanden door. Heel even werden we opgehouden door deltavliegers, welke via een wagen de hoogte werden ingetrokken.

In een boog ging het vervolgens doorheen dit vlakke landschap, waarbij zelfs een stukje oude Romeinse heerweg werd gevolgd, en belandden we spoedig in het piepkleine Oxelaere. De ‘Heilige Heuvelroute’, fungeerde korte tijd als leidraad. Ter hoogte van het parkje aan de ‘L’église Saint-Martin’, werd het tijd om de laatste koffiekoeken te verorberen en even te genieten van de stilte en de rust, die uitgingen van dit kleine gehucht. Na deze laatste etenspauze, ging het opnieuw richting Cassel. Vrij vlug waren we dan ook buiten de bebouwde kom van Oxelaere en via enkele landelijke wegen ging het opnieuw naar de nabijgelegen berg. We zagen trouwens in de verte reeds de kerk van Cassel hoog boven de horizon. Een lange klim en we bereikten voor de tweede maal de vestingmuren van Cassel. Uiteindelijk bereikten we de ‘Place Général Vandamme’ in Cassel. Vandaar volgden we een steil pad onder de bomen en voorzien van kasseien, naar de eigenlijke top van de Casselberg. Hier werd onze moeite beloond met een prachtig uitzicht over de omgeving en zelfs enkele bezienswaardigheden, onder andere het ruiterstandbeeld van maarschalk Foch, een monument ter ere van de drie veldslagen van Cassel en natuurlijk de mooie Casteel Meulen.

Opvallend waren de kaarsrechte wegen, welke vanuit Cassel in alle richtingen verliepen. Alleen van op de top van deze Casselberg konden we dat waarnemen. Via enkele rotsige trappen, daalden we de Casselberg af, richting Grote Markt. Een laatste drankpauze werd hier voorzien, vermits we op de terugweg naar Steenvoorde het zouden moeten stellen zonder horeca. Een 33cl Cola zou dat gebrek moeten compenseren. We maakten ons vervolgens op voor het laatste stukje wandelweg en verlieten dan ook de Grote Markt, richting kerkhof. We volgden bijgevolg een stukje wandelweg voor de tweede maal, ditmaal in tegenovergestelde richting. Ter hoogte van het kerkhof van Cassel, namen we een andere route. Via een hol bospad, ging het snel in dalende lijn, richting lager gelegen weg naar Duinkerke, de D 916. Deze gevaarlijke verkeersader werd over korte afstand gevolgd, tot aan de links gelegen Temple Straete, eigenlijk een onverharde weg. Op die manier lieten we Cassel achterwege en trokken terug richting Steenvoorde.

De eerste regendruppels lieten zich voelen, dus werd aangepaste kledij aangetrokken. Het zou gelukkig eerder bij een dreiging blijven. Vrij spoedig bemerkten we in de verte de toren van Steenvoorde, doch vooreerst ging het nog richting Noordmeulen. Een stukje ‘Chemin Piétonnier’, ofte tunnel doorheen het struikgewas, deed ons de weg dwarsen naar het gehucht ‘Le Ryveld’. In de verte verscheen de molen in kwestie en zo verkregen we stilaan zicht op het eindpunt van de dagwandeling. Na een korte pauze ter hoogte van deze houten staakmolen, was het nog slechts een kort stukje wandelen, langsheen de hoofdweg naar Steenvoorde. Korte tijd later bereikten we opnieuw de grote markt van Steenvoorde, eindpunt van deze aantrekkelijke dagtocht. Met een beetje geluk hadden we het droog gehouden, alhoewel de hemel er dreigend uitzag. Amper op weg naar huis, kregen we reeds de eerste regenbuien te verwerken. Ziezo, alweer 23,1 km bij op de wandelteller. Een volgende trip naar deze unieke wandelomgeving brengt ons waarschijnlijk naar de omgeving van de Katsberg.”

J: Steenvoorde. Tocht uit de Dagstappergids Frans-Vlaanderen. Tocht vanuit Steenvoorde en via Terdeghem naar Cassel. Vervolgens een kleine lus naar Oxelaere en nadien beklimming van de Casselberg. Terug naar Steenvoorde.

218: Cassel, Zondag 23 januari 2011, 18,7 km. (4408,816 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 23/1/2011 – 59670 Cassel (Frankrijk), Cassel, dak van Vlaanderen, 6-12-18-25-33 km. Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Start: Feestzaal school Sainte Marie des Monts. Bepijlde wandeling rond en om Cassel. Genieten van het heuvelachtig parcours. Parcours 6-12 km met weinig hoogteverschil.’ Na afloop wachtte ons nog een lange rit huiswaarts, waardoor het relaas met betrekking tot de belevenissen onderweg, pas eerst werd geschreven op maandag, 24 januari 2011, omstreeks 11:31 uur.

“Cassel, Dak van Vlaanderen, onder deze benaming werd vandaag een wandeling georganiseerd in de gelijknamige Noord-Franse plaats, door de wandelclub Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Dit betekende deze ochtend dan ook een lange autorit richting Cassel, een rit in de regen dan nog wel. Naarmate we deze plaats naderden kregen we ook enigszins af te rekenen met mist, waardoor de startplaats zich als het ware bevond in de laag hangende wolken. Toch vonden we zonder moeite het college waar de tocht van start ging, aangezien reeds op meer dan 10 km er vandaan, de nodige marspijlen waren aangebracht. Op de parking dan ook uiteraard veel Belgische nummerplaten. In de startzaal werden we goed onthaald en konden dan ook genieten van verse koffie en een hapje voor onderweg. Buiten werd reeds warme beenhesp bereid voor de hongerige deelnemers. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 13, 18, 25 of 33 km, waarbij de twee kortste afstanden een vlakke en panoramische variant kenden. Gelet op de aangekondigde terreingesteldheid, hielden we het vandaag bij de 18 km, met een werkelijke afstand van 18,7 km. Onderweg zouden we voorzien worden van het nodige op twee rustposten. Voldoende beschermd tegen de regen, konden we even later op weg.

We verlieten het domein van het college en wandelden langsheen de kleine Mariagrot, welke op het domein stond opgesteld. Het ging richting openbare weg en daar konden we beginnen met het beklimmen van de 176 m hoge helling, richting Cassel. Enkele bochten later bereikten we het grensbord van de agglomeratie. Een panoramisch zicht op de omgeving konden we voorlopig even vergeten, aangezien alles was gehuld in een mist en het bovendien regende. Bijgevolg was het zicht beperkt en konden we van de lager gelegen omgeving zo goed als niets zien. We bereikten even later de eerste huizen van Cassel en begaven ons richting centrum. Op het eerste pleintje aangekomen, ging het echter steil naar beneden via een links gelegen pad. Even dienden we hier voorzichtig te zijn, omwille van de gladheid van dit asfaltpaadje. We bereikten de lager gelegen weg en daalden zo verder af, richting Oudezeele. Ondertussen hadden zich reeds de wandelaars aan de 5 km afgesplitst.

Even voorbij de kapel Notre Dame de la Paix, ging het schuin rechts verder richting Oudezeele, waarbij we korte tijd later reeds het grondgebied van Hardifort betraden. Zo volgden we een landelijke weg en bevonden we ons op het Circuit du Mont Sacré. (Heilige Heuvelroute). De weg die we voortaan volgden, kronkelde zich doorheen het landschap, waarbij we de nodige hoogteverschillen dienden te overbruggen. Voorlopig nog in de regen, konden we in de verte zien dat beterschap zich aankondigde. De mist leek op te trekken en de wolken werden wat helderder. Korte tijd later hield het even op met regenen. Via een rechts gelegen veldweg, sloten zich een drietal routes aan op de weg die we volgden: het Circuit des Reuzens, Le Sentier des Recollets en Autour du Castellum. Naarmate we vorderden, kregen we meer zicht op de omgeving en vooral het heuvelachtige karakter ervan. Onderweg langsheen de kapel Saint Roch en wat verderop zowaar Oude Herberge de Pelgrim. Achterop nog steeds Cassel gehuld in de wolken. Na lange tijd de kronkelende weg te hebben gevolgd, ging het plots haaks rechtsaf, richting het gehucht Ryveld. Een vijftiental minuten later bereikten we aldaar na 6,3 km de Ecole Communale du Ryveld, alwaar we een eerste controle hadden. Tijd om een hapje te eten en vooral de warme chocomelk te proeven. Het was ondertussen gestopt met regenen, dus konden we wat regenkledij opbergen.

Na de controle vervolgden we onze weg, langsheen een andere kronkelende landelijke weg. Korte tijd na ons vertrek, bevonden we ons al op het grondgebied van Steenvoorde. We volgden hierbij het parcours van de wandelroute Vers le Ryveld. We kwamen alweer langsheen enkele kleine kapelletjes, doch opvallend echter was de aanwezigheid van een aantal molens. In de onmiddellijke omgeving zagen we er voorlopig reeds een drietal, later zouden we nog een vierde exemplaar ontdekken. Of het iets te maken had met de Chemin du Groene Straete, die we volgden, laten we even terzijde. Naarmate we verder wandelden richting kerk van Steenvoorde, kwamen de molens een voor een wat naderbij, zodat we toch min of meer foto’s van kortbij konden nemen. Jammer genoeg zou geen enkele van de molens van dichtbij worden gezien. Telkens veranderde het parcours van richting, zodat we er alweer van weg wandelden. Toen we Steenvoorde heel dicht waren genaderd, ging het opnieuw haaks rechtsaf, ditmaal richting Terdeghem. We kregen dan ook een kruispunt verder de scheiding tussen de beide gemeenten.

Aan de overkant van de weg betraden we Terdeghem en dit ter hoogte van een enorm kruisbeeld. De straat luisterde dan ook naar de naam Chemin du Christ. Deze volgende landelijke weg, kronkelde opnieuw doorheen het golvende landschap en leidde ons stilaan richting centrum van Terdeghem. De plaatselijke kerktoren zagen we even later van achter een heuvelrug verschijnen. Juist alvorens dit dorp te betreden, vonden we onze tweede en laatste controlepost ter hoogte van het lokaal van een schuttersgilde. We waren reeds 11,9 km op weg en konden voorlopig even verpozen in het kleine lokaaltje van de vereniging. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 6,8 km tot aan de eindcontrole. Spijtig genoeg dienden we bij het verlaten van de controle opnieuw regenkledij aan te trekken. Na het verlaten van de controle, ging het onmiddellijk in de richting van het centrum van Terdeghem. We wandelden langsheen enkele unieke oude huizen en vervolgens omheen de kerk. Een bezoek aan de plaatselijke begraafplaats konden we niet laten liggen, aangezien zich ook aldaar enkele graven bevonden van oorlogsslachtoffers.

Nadien verlieten we deze kleine gemeente en kwamen algauw terecht op een modderige veldweg. We konden het verloop ervan goed aanschouwen en dat beloofde niet veel goeds. We zagen voor ons een lange klim, richting beboste flanken van de heuvel waarop Cassel was gevestigd. We zaten opnieuw op een fietsroute, ditmaal de Mont Cassel Mont des Récollets. Naarmate de klim naar Cassel vorderde, openbaarden zich steeds meer prachtige uitzichten over de omgeving. We kregen ook de aanduiding dat we de GR128 volgden, richting Cassel. Geruime tijd later bereikten we opnieuw de openbare weg en volgden ditmaal de brede kasseiweg, richting centrum van Cassel. Via enkele steile verkortingen, bereikten we even later de stedelijke begraafplaats, gehuld in de mist. Ook hier konden we even halt houden op deze militaire begraafplaats. Ondertussen was het opnieuw gestopt met regenen en konden we onze weg verder zetten doorheen het centrum van Cassel.

Het ging langsheen het Musée de Flandres op de grote markt en vervolgens via een klein steegje, langsheen enkele restanten van de voormalige omwalling van de stad. Een laatste omweg leidde ons nog langsheen een stevige kuitenbijter, waar we kennis konden maken de met LF39a Flandriensroute. Zo bereikten we uiteindelijk na 18,7 km opnieuw de startplaats. Moe maar toch enigszins voldaan, konden we nog even nakaarten over de wandeling. Bij het verlaten van Cassel konden we zien dat om 14 uur reeds meer dan 800 wandelaars waren van start gegaan. Met een programmabrochure voor het lopende jaar, konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, waarin ook enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Rustige goed verzorgde wandeling in Frans-Vlaanderen. Spijtig van het verregende decor, maar toch met mooie zichten. Tof zijn de Vlaamse namen die men hier overal vindt. Toarte Stroate: zegt genoeg. Voor herhaling vatbaar! J: Wandeling ingericht door Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Tocht vanuit Cassel doorheen de omgeving. Doortocht van de gemeente Terdeghem. Druilerig en regenachtig wandelweer. Een vermoeiende tocht omwille van de vele hoogteverschillen.’