326: Sint-Martens-Lierde, Zaterdag 31 januari 2015, 14,891 km. (6620,929 km.)

“Het relaas van onze belevenissen en bezienswaardigheden tijdens het bewandelen van de Kartuizer Wandelroute. Deze tocht wordt beschreven in een brochure uitgaande van Toerisme Oost-Vlaanderen, met start en aankomst te Sint-Martens-Lierde. Volgens de wandelbrochure bedraagt de totale wandelafstand 14 km en gaat van start ter hoogte van de Kartuizerkerk in Sint-Martens-Lierde. We konden ons voertuig veilig parkeren ter hoogte van de kerk en alvorens van start te gaan, genoten we nog even van een laattijdig ontbijt. Even later gingen we van start aan de kerk en wandelden langs het café De Kartuizer. Na een bocht naar rechts gingen we onder de toegangspoort van de voormalige kartuizerpriorij Sint-Maartens-Bos. We troffen er aanwijzingen met betrekking tot de Paterroute van 48 km. We volgden de Kloosterstraat naar links, vervolgens de Hoogstraat naar links en zowat 100 m verder de Wangeweg opnieuw naar links. We waren min of meer omheen de Kartuizerkerk en de restanten van de voormalige priorij gewandeld.

Nadien wandelden we via een asfaltweg rechts naar de Wagewegkapel, opgericht in 1953 door de lokale Boerinnengilde. Vanaf daar verliep onze tocht over een veldweg verder tussen de weiden en akkers, om zo de Larebeek over te steken. We bereikten opnieuw de Hoogstraat, die we ditmaal slechts over korte afstand naar rechts volgden, om daarna ter hoogte van het pand nr. 64 een smal paadje in te gaan. Via dit pad kwamen we terecht in de Kardinaalshoek die we rechts dienden te betreden. De Nieuwstraat werd gedwarst om aan de overzijde de Groenstraat in te gaan. Een kruispunt verder wandelden we rechts Laerebeke in, een klein gehucht. Wat verder staken we de spoorlijn Zottegem – Geraardsbergen over, om aan de andere zijde een aarden weg in te gaan, welke ons langzaam aan hoogte liet winnen naar Polenak. We troffen er dan ook een zitbank aan, tijd dus voor een wandel- en lunchpauze, terwijl we onszelf konden bekijken in een verkeersspiegel.

Na deze verdiende onderbreking kwamen we terug op verharde ondergrond en wandelden door de Molenstraat om dan de dorpskom te bereiken van Hemelveerdegem. We konden er even verpozen om de Sint-Jan-de-Doper-kerk te bekijken alsook even te genieten van het winterzonnetje nabij een oude gietijzeren pomp op het dorpsplein. Een rustbank op het pleintje, voorzien van het opschift ‘Hemels Hemelveerdegem’ nodigde alvast uit even te gaan zitten om de omgeving te bekijken. We stapten nadien verder met het plein links gelegen, om zo voorbij een mooie gerestaureerde hoeve te passeren. Een monumentaal kunstwerk, voorstellend een boerenpaard, sierde de omgeving. Een lokaal infobord gaf meer uitleg daarover, met name ‘Den Dikken van Sesjans, 100 jaar hengstenhouderij’. Wat verder een andere gerestaureerde hoeve met bijhorende processiekapel. Ter hoogte van een splitsing volgden we rechts de dalende Triepstraat.

Deze holle weg mondde uit ter hoogte van de N42, de weg Zottegem – Geraardsbergen, welke we slechts over een korte afstand naar rechts bewandelden. Enkele tientallen meters verder ging het opnieuw rechtsaf in een autovrij betonwegje, dat kronkelend en aan hoogte winnend ons leidde naar het gehucht Gemeldorp. We konden alvorens het dorp te bereiken via het spoorwegviaduct opnieuw de spoorlijn Zottegem – Geraardsbergen oversteken. Net daar voorbij ging het naar links in de Brugstraat, om daar ter hoogte van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, rechts te kiezen voor de Kouterstraat. In deze straat werd het wandelparcours verder gevolgd door middel van een smalle kerkwegel links. Via dit pad kwamen we terecht op een kruispunt, alwaar we rechts de Watermolenstraat dienden in te wandelen. Zoals de straatnaam al enigszins liet vermoeden, arriveerden we even later aan de Lindeveldmolen, gelegen op de Watermolenbeek.

Voorbij deze bezienswaardigheid wonnen we opnieuw aan hoogte, tot we ter hoogte van het pand nr. 22 opnieuw een kerkwegel konden inslaan, die wat verder uitmondde in de Kwaadstraat. Doch net alvorens de Kwaadstraat te bereiken, troffen we links een veldweg aan, welke nagenoeg evenwijdig met de Kwaadstraat ons deed aankomen in Opstaldries. We draaiden deze straat in naar links, om net over de Pachtbosbeek rechts te houden. We kwamen opnieuw aan op een kruispunt, waar we rechts de Bergstraat insloegen. We konden er de bordjes waarnemen inzake de Ronde van Vlaanderen. Op de T-kruising hielden we links de Bergstraat aan, om even verder Tempel naar rechts in te gaan. Ter hoogte van de tweede bocht, hielden we rechtdoor aan via een smal pad dat ons naar het einde van de tocht bracht. We sloten deze winterse wandeling af na 19855 stappen en 14,891 km.”

142: Herzele, Zaterdag 06 februari 2010, 21,4 km. (2799,233 km.)

Deze georganiseerde wandeling werd voorheen in de wandelgids Marching aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 06/02/2010, 9550 Herzele (Oost-Vlaanderen) – 23^ste Sprokkeltocht, 6-10-14-18-21 km. WSV Land Van Rhode. Start: Gemeentelijke Basisschool. Nieuwe startplaats! Licht golvend landschap.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 17:26 uur.

“Na een weekje niet te hebben gewandeld, omwille van wachtdienst, stond vandaag de 23^ste Sprokkeltocht op ons programma. Deze wandeling ging van start in Herzele en werd ingericht door de WSV Land Van Rhode. Plaats van afspraak was de Kersentuin, de Gemeentelijke Basisschool van Herzele. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats in de nabijheid van de school en konden aldaar terecht in twee verschillende startzalen. Geen probleem dus om rustig een hapje te eten en een koffie te drinken, alvorens van start te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 14, 18 of 21 km. Wij kozen voor de langste afstand met een werkelijke lengte van 21,4 km. Op het traject zouden we een tweetal controleposten aantreffen, waarvan de eerste was gesitueerd op de startplaats zelf, aangezien we twee lussen zouden voorgeschoteld krijgen. Een eerste lus van 6,9 km en een tweede lus van 14,5 km.

Bij het verlaten van de startplaats, dienden wij linksaf te gaan, teneinde de eerste lus te bewandelen. Dit traject was voorzien voor de wandelaars van de 6, 10, 18 of 21 km. We doorliepen enkele woonstraten, waarbij we kort na de start reeds dadelijk de Burchtroute volgden. Enkele honderden meters verder, kreeg deze wandelroute het gezelschap van de Paterroute, een fietsomloop van 48 km. Zo volgden we, na het verlaten van de woonzone, enkele rustige landelijke betonbaantjes, gelegen tussen akkers en weiland. Het weer zat niet echt mee, aangezien het zicht enigszins werd beperkt omwille van de laaghangende mist. De lucht voelde vochtig en koud aan en sommige stukken weg waren bedekt met een dun laagje ijs van de voorbije nacht. Nochtans deed de zon haar best om doorheen het mistgordijn heen te breken, doch dat lukte nog niet direct. Af en toe werden de landelijke baantjes onderbroken door een stukje onverharde weg, waar bij momenten wat modderige stukken parcours dienden te worden bewandeld.

Een tijdje later kwamen we voorbij de agglomeratieborden van Hillegem, om wat verder scherp naar links af te draaien en dit gehucht opnieuw te verlaten. In de verte zagen we af en toe doorheen de mist een molen verschijnen, doch we wandelden echter in een andere richting verder. Een volgende splitsing, liet ons afscheid nemen van de medewandelaars aan de 6 en 18 km, welke links hun weg vervolgden. Diegenen die hadden geopteerd voor de 10 of 21 km, vervolgden hun weg naar rechts en kwamen daar terecht op de Livinus Ruiter- en Menroute. Een modderige passage doorheen een karreslag, bracht ons terug op smalle betonwegjes en zo zagen we even later opnieuw de bordjes van de Paterroute en de Burchtroute. Ondertussen waren we op de terugweg naar de controle en dat konden we aanvoelen aan de stand van de zon, welke zich af en toe sporadisch even liet zien doorheen de mistflarden.

Langsheen deze rustige omgeving, waar de druppels van de bomen vielen en waar paden onder water stonden, vorderden we stilaan in de richting van de startplaats. Alvorens deze te bereiken, dienden we nog even een tegelpad te bewandelen en een kleine klim te verwerken, langsheen enkele huizen in aanbouw. Korte tijd later kwamen we aan op de controleplaats, waar de geur van pannenkoeken de zaal ondertussen vulde. Tijd voor een sanitaire stop en een kleine hap. We waren ondertussen 6,9 km ver volgens de inrichters, onze stappenteller wees 6,82 aan, dus goed uitgepijld zouden we kunnen besluiten.

Onze tweede lus van de dag liet ons vanaf de startplaats naar rechts gaan, dit keer in het gezelschap van de wandelaars aan de 10, 14 en 18 km. We volgden opnieuw een kerkwegel en die liet ons uitkomen in een naburig parkje. Daar volgden we het Mory pad (een wandelroute van 2 km). Eenmaal het parkje achter de rug, volgden we rustige landelijke wegen, waar de Burchtroute en de Livinus Ruiter- en Menroute ons gezelschap zouden houden. Even verder volgde een andere kerkwegel en die bracht ons langsheen een kapel, gebouwd in 1872. Een splitsing op onze weg, leidde de wandelaars aan de 10 km naar links verder. Wij vervolgden onze weg, langsheen enkele onverharde wegen, langsheen de Vissersclub De Rietvoorn. Rechts van ons zagen we in de verte opnieuw een windmolen opduiken, doch ook ditmaal ging onze wandeling een andere richting uit. Ondertussen was de zon echt doorgebroken en die eerste voorjaarszonnestralen voelden echt zalig aan, vooral na al die lange koude en donkere weken.

Het parcours werd licht golvend en we zagen de eerste vergezichten verschijnen. Een mooi wandelgebied waarschijnlijk tijdens de zomermaanden, doch ook nu konden we genieten van deze unieke beelden. Her en der werd sprokkelhout bij elkaar gehakt en gezaagd en dat was bij momenten hoorbaar vanuit de verte. Via enkele licht golvende betonwegjes, kwamen we terecht op een gedeelte van de Denderroute Zuid (een autotraject), om verderop opnieuw de Burcht- en Paterroute aan te treffen. Langzaam maar zeker bereikten we het grondgebied van St. Lievens Esse, een deelgemeente van Herzele. We konden de kerk reeds in de verte bemerken, doch vooreerst ging het nog in een wijde bocht omheen de dorpskern. We trokken alweer langs een onverharde weg en volgden daarbij de Sint Lievens Wandelroute. Af en toe een klimmetje onderweg, deed ons uiteindelijk draaien in de richting van de dorpskerk.

Hierbij kwamen we vooreerst langsheen de beeldentuin van de Bieselenberg. Jammer genoeg werd het grootste gedeelte van deze tuin aan ons zicht onttrokken door de aanwezigheid van een haag. Toch konden we doorheen de takken enkele beelden waarnemen. Vervolgens ging het in dalende lijn doorheen een modderige veldweg, om nadien via een kerkwegel uit te komen ter hoogte van de dorpskerk. Een bordje dat wees op de aanwezigheid van enkele oorlogsgraven, deed ons een ommetje maken via de begraafplaats. In een afgelegen hoekje vonden we twee grafzerken van Britse oorlogsslachtoffers, die het leven hadden gelaten op zeer jeugdige leeftijd. Een was gevallen in mei 1940, de andere in september 1944. Via het dorpsplein, langsheen de kiosk, ging het naar de verderop gelegen Sint Lievenskring, waar we de tweede controle van de dag zouden vinden. We waren ondertussen 15,4 km ver en waren toe aan een hapje en een drankje.

Na deze tweede onderbreking, restte ons nog slechts 6 km tot aan de aankomst. We volgden onmiddellijk een kerkwegel, die ons de bebouwde kom liet omzeilen, waarbij we langsheen de Sint Livinuskapel kwamen. We volgden daarbij uiteraard de Sint Lievens Wandelroute en bemerkten ook enkele aanduidingen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen langsheen de weg. Enkele landelijke wegen, deden ons het bestaan van de Amalrikroute kennen, waarbij we langsheen enkele statige restaurants en dancings kwamen. Blijkbaar kende de horeca hier nog een bloei, gelet op de grootte van de aldaar gelegen parkings. Even verderop bevonden we ons op een gedeelte van de Mory Omloop (8,7 km) en dit maakte het mogelijk dat we wandelden over de oude trambedding aldaar. Even voordien waren we langsheen een taverne gekomen, met de naam de Oude Tramstatie, wat ons toen reeds deed vermoeden dat dergelijk pad ergens in de buurt zou zijn aan te treffen. We verlieten even verder de oude bedding, om nog een stukje natuur te ervaren, met name enkele veldwegen, die vaak eerder leken op een ondergelopen kelder. Hier was het even kiezen wat het beste traject was, doch al bij al viel het nogal mee.

Na een klein ommetje doorheen enkele velden, kwamen we opnieuw terecht op de geasfalteerde oude trambedding en volgden deze tot we opnieuw Herzele bereikten. Logischerwijze bereikten we opnieuw het buurtpark, aangezien de Mory-trajecten hier van start gingen. In de verte konden we een glimp opvangen van de Burcht, doch het parcours deed ons rechtdoor gaan, dus weg van die bezienswaardigheid. Nog een kerkwegel verder en we bereikten opnieuw de startplaats, waar we 's ochtends waren van start gegaan. Ondanks het minder aangename weer, konden we toch tevreden terugblikken op een geslaagde tocht. Een rustige wandeling, overwegend langsheen verkeersarme verharde en onverharde wegen. Ook al lag het parcours er vaak modderig bij, toch viel het achteraf nog mee, gelet op de weersomstandigheden van de voorbije weken. Wat ons deugd heeft gedaan vandaag, het eerste beetje zon in dit prille voorjaar.”

Tot slot van dit wandelverhaal blikken we nog even terug op datgene wat destijds werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Herzele, Hillegem, St. Lievens-Esse. Landelijke wandeling. Beetje eentonig. Veel mist! Veel modder. J: Wandeling met start in Herzele en vervolgens door Hillegem en St. Lievens-Esse. Modderig traject, doch rustige landelijke wegen, kerkwegels en onverharde wegen. Mistig en kil wandelweer.’