Deze georganiseerde wandeling
werd voorheen in de wandelgids Marching aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag –
Samedi 06/02/2010, 9550 Herzele (Oost-Vlaanderen) – 23ste
Sprokkeltocht, 6-10-14-18-21 km. WSV Land Van Rhode. Start: Gemeentelijke
Basisschool. Nieuwe startplaats! Licht golvend landschap.’ Na afloop schreven
we nog dezelfde avond het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 17:26 uur.
“Na een weekje niet te hebben
gewandeld, omwille van wachtdienst, stond vandaag de 23ste
Sprokkeltocht op ons programma. Deze wandeling ging van start in Herzele en
werd ingericht door de WSV Land Van Rhode. Plaats van afspraak was de
Kersentuin, de Gemeentelijke Basisschool van Herzele. We vonden gemakkelijk een
parkeerplaats in de nabijheid van de school en konden aldaar terecht in twee
verschillende startzalen. Geen probleem dus om rustig een hapje te eten en een
koffie te drinken, alvorens van start te gaan. Er kon worden gekozen uit de
volgende afstanden: 6, 10, 14, 18 of 21 km. Wij kozen voor de langste afstand
met een werkelijke lengte van 21,4 km. Op het traject zouden we een tweetal
controleposten aantreffen, waarvan de eerste was gesitueerd op de startplaats
zelf, aangezien we twee lussen zouden voorgeschoteld krijgen. Een eerste lus
van 6,9 km en een tweede lus van 14,5 km.
Bij het verlaten van de
startplaats, dienden wij linksaf te gaan, teneinde de eerste lus te bewandelen.
Dit traject was voorzien voor de wandelaars van de 6, 10, 18 of 21 km. We
doorliepen enkele woonstraten, waarbij we kort na de start reeds dadelijk de
Burchtroute volgden. Enkele honderden meters verder, kreeg deze wandelroute het
gezelschap van de Paterroute, een fietsomloop van 48 km. Zo volgden we, na het
verlaten van de woonzone, enkele rustige landelijke betonbaantjes, gelegen
tussen akkers en weiland. Het weer zat niet echt mee, aangezien het zicht
enigszins werd beperkt omwille van de laaghangende mist. De lucht voelde
vochtig en koud aan en sommige stukken weg waren bedekt met een dun laagje ijs
van de voorbije nacht. Nochtans deed de zon haar best om doorheen het
mistgordijn heen te breken, doch dat lukte nog niet direct. Af en toe werden de
landelijke baantjes onderbroken door een stukje onverharde weg, waar bij
momenten wat modderige stukken parcours dienden te worden bewandeld.
Een tijdje later kwamen we
voorbij de agglomeratieborden van Hillegem, om wat verder scherp naar links af
te draaien en dit gehucht opnieuw te verlaten. In de verte zagen we af en toe
doorheen de mist een molen verschijnen, doch we wandelden echter in een andere
richting verder. Een volgende splitsing, liet ons afscheid nemen van de
medewandelaars aan de 6 en 18 km, welke links hun weg vervolgden. Diegenen die
hadden geopteerd voor de 10 of 21 km, vervolgden hun weg naar rechts en kwamen
daar terecht op de Livinus Ruiter- en Menroute. Een modderige passage doorheen
een karreslag, bracht ons terug op smalle betonwegjes en zo zagen we even later
opnieuw de bordjes van de Paterroute en de Burchtroute. Ondertussen waren we op
de terugweg naar de controle en dat konden we aanvoelen aan de stand van de
zon, welke zich af en toe sporadisch even liet zien doorheen de mistflarden.
Langsheen deze rustige omgeving,
waar de druppels van de bomen vielen en waar paden onder water stonden,
vorderden we stilaan in de richting van de startplaats. Alvorens deze te
bereiken, dienden we nog even een tegelpad te bewandelen en een kleine klim te
verwerken, langsheen enkele huizen in aanbouw. Korte tijd later kwamen we aan
op de controleplaats, waar de geur van pannenkoeken de zaal ondertussen vulde.
Tijd voor een sanitaire stop en een kleine hap. We waren ondertussen 6,9 km ver
volgens de inrichters, onze stappenteller wees 6,82 aan, dus goed uitgepijld
zouden we kunnen besluiten.
Onze tweede lus van de dag liet
ons vanaf de startplaats naar rechts gaan, dit keer in het gezelschap van de
wandelaars aan de 10, 14 en 18 km. We volgden opnieuw een kerkwegel en die liet
ons uitkomen in een naburig parkje. Daar volgden we het Mory pad (een
wandelroute van 2 km). Eenmaal het parkje achter de rug, volgden we rustige
landelijke wegen, waar de Burchtroute en de Livinus Ruiter- en Menroute ons gezelschap
zouden houden. Even verder volgde een andere kerkwegel en die bracht ons
langsheen een kapel, gebouwd in 1872. Een splitsing op onze weg, leidde de
wandelaars aan de 10 km naar links verder. Wij vervolgden onze weg, langsheen
enkele onverharde wegen, langsheen de Vissersclub De Rietvoorn. Rechts van ons
zagen we in de verte opnieuw een windmolen opduiken, doch ook ditmaal ging onze
wandeling een andere richting uit. Ondertussen was de zon echt doorgebroken en
die eerste voorjaarszonnestralen voelden echt zalig aan, vooral na al die lange
koude en donkere weken.
Het parcours werd licht golvend
en we zagen de eerste vergezichten verschijnen. Een mooi wandelgebied
waarschijnlijk tijdens de zomermaanden, doch ook nu konden we genieten van deze
unieke beelden. Her en der werd sprokkelhout bij elkaar gehakt en gezaagd en
dat was bij momenten hoorbaar vanuit de verte. Via enkele licht golvende
betonwegjes, kwamen we terecht op een gedeelte van de Denderroute Zuid (een
autotraject), om verderop opnieuw de Burcht- en Paterroute aan te treffen.
Langzaam maar zeker bereikten we het grondgebied van St. Lievens Esse, een
deelgemeente van Herzele. We konden de kerk reeds in de verte bemerken, doch
vooreerst ging het nog in een wijde bocht omheen de dorpskern. We trokken
alweer langs een onverharde weg en volgden daarbij de Sint Lievens Wandelroute.
Af en toe een klimmetje onderweg, deed ons uiteindelijk draaien in de richting
van de dorpskerk.
Hierbij kwamen we vooreerst
langsheen de beeldentuin van de Bieselenberg. Jammer genoeg werd het grootste
gedeelte van deze tuin aan ons zicht onttrokken door de aanwezigheid van een
haag. Toch konden we doorheen de takken enkele beelden waarnemen. Vervolgens
ging het in dalende lijn doorheen een modderige veldweg, om nadien via een
kerkwegel uit te komen ter hoogte van de dorpskerk. Een bordje dat wees op de
aanwezigheid van enkele oorlogsgraven, deed ons een ommetje maken via de
begraafplaats. In een afgelegen hoekje vonden we twee grafzerken van Britse
oorlogsslachtoffers, die het leven hadden gelaten op zeer jeugdige leeftijd.
Een was gevallen in mei 1940, de andere in september 1944. Via het dorpsplein,
langsheen de kiosk, ging het naar de verderop gelegen Sint Lievenskring, waar
we de tweede controle van de dag zouden vinden. We waren ondertussen 15,4 km
ver en waren toe aan een hapje en een drankje.
Na deze tweede onderbreking,
restte ons nog slechts 6 km tot aan de aankomst. We volgden onmiddellijk een
kerkwegel, die ons de bebouwde kom liet omzeilen, waarbij we langsheen de Sint
Livinuskapel kwamen. We volgden daarbij uiteraard de Sint Lievens Wandelroute
en bemerkten ook enkele aanduidingen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen langsheen
de weg. Enkele landelijke wegen, deden ons het bestaan van de Amalrikroute
kennen, waarbij we langsheen enkele statige restaurants en dancings kwamen.
Blijkbaar kende de horeca hier nog een bloei, gelet op de grootte van de aldaar
gelegen parkings. Even verderop bevonden we ons op een gedeelte van de Mory
Omloop (8,7 km) en dit maakte het mogelijk dat we wandelden over de oude
trambedding aldaar. Even voordien waren we langsheen een taverne gekomen, met
de naam de Oude Tramstatie, wat ons toen reeds deed vermoeden dat dergelijk pad
ergens in de buurt zou zijn aan te treffen. We verlieten even verder de oude
bedding, om nog een stukje natuur te ervaren, met name enkele veldwegen, die
vaak eerder leken op een ondergelopen kelder. Hier was het even kiezen wat het
beste traject was, doch al bij al viel het nogal mee.
Na een klein ommetje doorheen
enkele velden, kwamen we opnieuw terecht op de geasfalteerde oude trambedding
en volgden deze tot we opnieuw Herzele bereikten. Logischerwijze bereikten we
opnieuw het buurtpark, aangezien de Mory-trajecten hier van start gingen. In de
verte konden we een glimp opvangen van de Burcht, doch het parcours deed ons
rechtdoor gaan, dus weg van die bezienswaardigheid. Nog een kerkwegel verder en
we bereikten opnieuw de startplaats, waar we 's ochtends waren van start
gegaan. Ondanks het minder aangename weer, konden we toch tevreden terugblikken
op een geslaagde tocht. Een rustige wandeling, overwegend langsheen
verkeersarme verharde en onverharde wegen. Ook al lag het parcours er vaak
modderig bij, toch viel het achteraf nog mee, gelet op de weersomstandigheden
van de voorbije weken. Wat ons deugd heeft gedaan vandaag, het eerste beetje
zon in dit prille voorjaar.”
Tot slot van dit wandelverhaal
blikken we nog even terug op datgene wat destijds werd neergeschreven in de
respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Herzele, Hillegem, St. Lievens-Esse.
Landelijke wandeling. Beetje eentonig. Veel mist! Veel modder. J: Wandeling met
start in Herzele en vervolgens door Hillegem en St. Lievens-Esse. Modderig
traject, doch rustige landelijke wegen, kerkwegels en onverharde wegen. Mistig
en kil wandelweer.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten