266: Gottem, Zaterdag 27 april 2013, 23 km. (5306,979 km.)

“Een volgende beschreven wandeling uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen, leidde ons op een zonnige zaterdag naar Gottem. Aldaar, ter hoogte van de kerk, zouden we van start gaan voor een wandeling van 23 km. Deze dagtocht verkreeg in de wandelgids als titel: ‘In het teken van de Leie en de vlasindustrie’. In hoofdzaak zou de tocht verlopen langsheen het parcours van de GR128 en GR129. We vonden een parkeerplaats ter hoogte van het parochiecentrum De Vlasschuur. Na een hapje ter plaatse, alvorens van start te gaan, konden we even later op weg. We konden er ter hoogte van het parkeerpleintje het beeld bewonderen van de Vlasser. Vanaf de kerk wandelden we al dadelijk langs het traject van de GR129 en dit in de richting van het Leiekanaal. Gekomen ter hoogte van de gekanaliseerde Leie, ging het naar links, langsheen de oever van deze waterloop. De Mandeldalfietsroute, welke we over vrij korte afstand hadden gevolgd, ging hier een andere richting uit. We wandelden onder een brug door. De GR129 verliet even verder de oever, doch wij wandelden verder rechtdoor.

Het ging voorbij het domein ‘de Oude Leie Deinze-Zulte’, om even verder links de Grammenestraat in te gaan. Een betonweg kronkelde tussen de weiden en veranderde later in een onverharde weg, welke ons liet aankomen ter hoogte van een ingang van het natuurreservaat van de Oude Leie. Net vóór deze ingang wandelden we naar rechts en volgden zo het verloop van de oude Leie links van ons. Een graspad volgend, konden we genieten van de omgeving en de rust uitgaande van de natuur. We kregen zicht op de mooie kerk van Grammene, aan de overzijde van de oude Leie en even verder wandelden we onder een wel bijzondere spoorwegbrug door. Voorbij de brug verbreedde de Leiearm alsook het pad dat we volgden. We bereikten uiteindelijk een brede plas, alwaar we konden genieten van enkele watervogels. Nogmaals troffen we een infobord aan inzake het natuurreservaat. We bevonden ons dan ook ter hoogte van de samenvloeiing van de Leie en het Schipdonkkanaal. 

Over korte afstand volgden we nu de oever van het Afleidingskanaal, beter gekend als Schipdonkkanaal, tot waar we een asfaltweg bereikten en we ons bevonden op het traject van de GR128 (Kemmel-Aken). We dienden nu de aanwijzingen van deze GR te volgen, om op de andere oever te geraken van de oude Leie, bijgevolg ging het via de straat Dhoye. Vrij vlug draaide de GR naar links en voorbij een kapelletje kwamen we terug ter hoogte van de oude Leie. Ditmaal volgden we de oever naar rechts. Een drassige passage werd vermeden, vermits we gebruik konden maken van aangelegde vlonderpaden. We naderden opnieuw de spoorwegbrug van voorheen, alwaar de GR128 een andere richting uitging en de oever van de oude Leie verliet. Wij wandelden verder rechtdoor tot aan de brug zelf. Daar klommen we naar de hoger gelegen Oude Heirweg en stapten in de richting van de kerk van Grammene. Ter hoogte van café De Zwaan, in de nabijheid van de kerk, troffen we een oude kerkwegel aan. Via deze kerkwegel kwamen we in de Grijsbulckstraat welke we naar rechts volgden, tot aan het kapelletje van O.-L.-V. van Altijddurende Bijstand.

Voorbij de kapel ging het rechtsaf en net voor de spoorweg, draaiden we links in de Zavelstraat. Via een wandelpad verlieten we de Zavelstraat en staken even verder de spoorweg over. We bevonden ons terug op het parcours van de GR128 en wandelden via de Goedstraat verder. We dwarsten de weg naar Wontergem en gingen de Dosweg in, richting enkele oude bedrijfsgebouwen. Voorbij deze gebouwen ging het via de links gelegen Puttenstraat, welke vrij snel veranderde in een tegelpad. Het pad mondde even verder uit in de Houtbulkstraat, alwaar we rechts aanhielden. De Houtbulkstraat kwam over de spoorweg uit in de Tabakstraat, alwaar de GR’s 128 en 129 elkaar kruisen. We troffen er dan ook een wandelboom aan met vermelding van de GR’s en hun verschillende wandelrichtingen. Wat betreft de GR129 had men de keuze, richting Brugge of Ronse en Dinant. De GR128 liet toe te wandelen naar Deinze en Gent of Roeselare en Kemmel. We verkozen dan ook de GR128, richting Roeselare en Kemmel. 

Een nogal kronkelende weg liet ons genieten van de omgeving. Voorbij een kleine poel ging het naar rechts in de Kattesteertstraat, om aan de volgende splitsing de Groeneweg te kiezen. Even later overschreden we de grens met West-Vlaanderen en dit via de straat Herpelplas. We bereikten nadien een T-kruising, waar de niet langer het traject zouden volgen van de GR128, welke naar rechts verder verliep. Wij gingen naar links, richting kerk van Dentergem. We overschreden de Speijebeek en bereikten een eind verder de kapel van O.-L.-V. van Salette. Net tegenover deze kapel ging onze wandelroute verder via een tegelpad. We staken nogmaals de beek over en via een ander tegelpad wandelden we tussen de kerk van Dentergem en de brouwerij, deze laatste vooral bekend omwille van de ‘Witte van Dentergem’. Tegenover de brouwerij zetten we onze wandeltocht verder via de Gottemstraat. Zowat 100 m verder ging het via een smal wegje tussen weiden door. Er volgden terug enkele stroken betegelde paden. Gekomen ter hoogte van een bushalte ging het verder linksaf in de Kapittelstraat.

We bevonden ons inmiddels terug in Oost-Vlaanderen en bereikten korte tijd later de weg Wontergem-Gottem. We volgden deze weg naar rechts, ondertussen opnieuw het parcours volgend van de GR129. Op het einde van de weg ging het naar links in de Donkerstraat en kwamen we aan ter hoogte van de Kapelledreef. We wandelden verder via de Donkerstraat voorbij een klein wit kapelletje in de richting van Gottem. We dwarsten de Oude Heirbaan en even verder bereikten we de kerk van Gottem, het einde van deze aangename wandeltocht.”

123: Oostkerke, Zaterdag 31 oktober 2009, 20,9 km. (2428,373 km.)

Deze tocht ging destijds van start in Oostkerke en werd voorheen als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009: ‘Zaterdag – Samedi 31/10/2009, 8340 Oostkerke (Damme) (West-Vl.) – 6^de Kanalentocht, 4-7-12-20 km. Levenslijn Team Damme. Start: Zaal Beuterblomme. Het stille witte dorp Oostkerke ligt in de vlakke polders en is omgeven door kanalen, ook de Stinker en de Blinker. De tocht doorkruist de prachtige herfstnatuur tussen Oostkerke en Hoeke met een uitwaaier naar Damme. Na de tocht de mogelijkheid om de vlakke kerktoren te beklimmen. Gratis versnapering.’ Na afloop werd nog dezelfde avond een kort relaas geschreven, omstreeks 17:59 uur.

“Wandelen voor het goede doel, dat is altijd een meerwaarde voor de wandeling. Daarom trokken we ook deze ochtend naar Oostkerke (Damme), om daar deel te nemen aan de 6^de Kanalentocht, ingericht door Levenslijn Team Damme. Toen we de startplaats bereikten om even na negen uur, waren reeds bijna 500 wandelaars op weg. Het was er dan ook behoorlijk druk, aan de inschrijvingstafel. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4, 7, 12 of 20 km. Wij verkozen vandaag de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,9 km. Na een hapje, trokken we op weg voor een eerste lus van 4,9 km en verlieten dan ook de startzaal, met name de Beuterblomme in Oostkerke. Toen wij de eerste maal op pad gingen, dienden wij ter hoogte van de kerk naar links af te slaan. Een tweede lus, later op de dag, zou ons de andere richting opsturen. We stapten omheen de kerk, waarna het onmiddellijk via een links gelegen kiezelpad verder ging, meteen de natuur in. Aan het begin van dit pad, bemerkten we reeds de eerste rood-witte markeringen van de GR5A, steeds goed voor een prachtig traject onderweg.

Dit kiezelpad bracht ons, tussen de akkers en velden, hier en daar afgezoomd met riet, in de richting van de Damse Vaart. Gekomen ter hoogte van de ervoor gelegen dijk, gingen we rechtsaf en volgden het traject van de LF1a Noordzeeroute en tevens de Riante Polderroute (44 km). Vervolgens sloegen we linksaf en dwarsten achtereenvolgens door middel van de Syfonbruggen, het Leopoldskanaal en het Afleidingskanaal. Eenmaal over dit laatste kanaal, sloegen we rechtsaf en volgden de linkeroever. Nu ging het geruime tijd, via het ernaast gelegen pad, tussen de ondertussen reeds kalende bomen. De laatste blaadjes stonden op het punt af te vallen en te belanden in het kanaal. In de verte zagen we reeds een ander stel bruggen en aan de overzijde, rechts van ons, bemerkten we wandelaars op de terugweg. Het ging dus in een rustig tempo verder, tot aan de eerste brug over de beide kanalen. Daar gekomen, ter hoogte van de Oostkerkebrug, ging het rechtsaf, om eerst het Afleidingskanaal en vervolgens het Leopoldskanaal te dwarsen. Juist over het tweede kanaal, ging het opnieuw naar rechts, om dit keer de oever van het kanaal te volgen in de andere richting, terug naar het centrum van Oostkerke.

Na een tijdje te hebben gewandeld langsheen deze waterloop, verlieten we de dijk en ging het linksaf, via een kleine asfaltweg, recht naar de kerk van Oostkerke. Hier hadden we vervolgens terug in de Beuterblomme een eerste controle. Bij aankomst aldaar, bleek de elektriciteit te zijn uitgevallen, met als gevolg dat er geen warme dranken konden worden verkregen. Na een eerder korte pauze, gingen we noodgedwongen terug op weg. Deze keer sloegen we ter hoogte van de kerk rechtsaf en verlieten de dorpskom in een andere richting. Meteen ging het via een kleine smalle asfaltweg opnieuw in de richting van de akkers en velden. Het eerste gedeelte van de weg volgden we opnieuw de rood-witte markeringen. De weg kronkelde af en toe en verliep tussen de omgeploegde akkers. Aan de horizon bemerkten we het kleine kerkje van Hoeke (Damme) en het ging blijkbaar die richting uit. Het tweede deel van de wandeling bedroeg immers slechts 3,9 km. Naarmate we dit dorpje naderden, troffen we op weg daarheen de aanduiding dat we ons bevonden op de Smokkelroute.

Uiteindelijk kwamen we uit aan de kleine kerk, die bleek vernoemd te zijn naar Sint-Jacobus-de Meerdere. Voor wie ooit reeds de weg heeft afgelegd naar Santiago de Compostela, zal deze naam bekend in de oren klinken. Jammer genoeg bleek de kerk gesloten en konden we slechts in het portaal de informatie lezen, dat deze plek ooit een stopplaats was op weg naar Santiago. Buiten, boven het portaal, konden we het beeld van deze legendarische persoonlijkheid bekijken. Om de hoek, kwamen we in de Kerkakker en daar hadden we een tweede controle op de boerderij van Roger Snauwaert. Een tent op de oprit, fungeerde als rustplaats. Bij gebrek aan plaats in deze tent, namen we plaats op de oprit op enkele vrije stoelen. Vervolgens ging het verder in de richting van de Damse Vaart, waar we een splitsing bemerkten. De kortere afstanden gingen hier rechtsaf, de wandelaars voor de 20 km, dienden hier naar links af te slaan, om hier later op de dag terug voorbij te komen. We volgden over korte afstand de Damse Vaart en tezelfdertijd het traject van de LF1b Noordzeeroute, de GR en de Smokkelroute. Wat verder ging het rechtsaf, de Damse Vaart over en zo verlieten we het grondgebied van Hoeke.

Even ging het evenwijdig met de links ervan gelegen Expresweg, om nadien, een rechts gelegen kiezelpad op te draaien en terug in de richting van de akkers te wandelen. Er volgde nu een opeenvolging van kiezelpaden, kleine asfaltwegen en karreslagen, gevuld met steenslag. Uiteindelijk bereikten we toch opnieuw de openbare weg en sloegen linksaf in de richting van Lapscheure. De druk bereden weg die we nu volgden, ging in de richting van de in de verte bemerkte kerk. We zagen onderweg hier de aanduiding dat we ons bevonden op de Maerlantroute (52 km). De drukke weg leidde ons tot aan het grote kruispunt met de Expresweg, die we vervolgens overstaken, om het centrum van Lapscheure binnen te wandelen. Na 14 km, hadden we hier een derde controle in café Sint-Cornelius, midden in de dorpskom. Even tijd dus voor een sanitaire stop en een verfrissing, aangezien ondertussen toch de zon te voorschijn was gekomen. Het laatste gedeelte van de wandeling, liet ons de dorpskom naar links verlaten, in de richting van de Expresweg (E34). De weg die we volgden, mondde uit ter hoogte van deze autoweg, waardoor we vervolgens over enkele honderden meters deze bijna autosnelweg dienden te volgen.

Uiteraard uiterst rechts, gezien de hoge snelheid van de voorbij rijdende auto's. Ter hoogte van de Damse Vaart, verlieten we deze weg, via een rechts gelegen paadje en gingen vervolgens onder deze weg door. We kwamen terug uit aan de brug over de vaart en gingen nadien verder langsheen de Damse Vaart, voorbij de splitsing welke we eerder op de dag waren voorbijgegaan. We volgden opnieuw een tijdje de Riante Polderroute, om vervolgens aan te komen aan de Krinkeldijk. Heel in de verte bemerkten we reeds de typische toren van Oostkerke. Deze kronkelende dijk werd nu verder gevolgd tot in de dorpskern van Oostkerke. Onderweg ontelbare knotwilgen, met vaak de meest verschrikkelijke vormen. Goed en wel belandden we tenslotte aan de startplaats. Toch enkele bemerkingen als afsluiter van dit wandelverslagje.

In het Marching-boek werd door de organisator melding gemaakt, dat de wandeling een uitwaaier zou bevatten naar Damme. We hebben het eigenlijke Damme nooit gezien. Tevens werd melding gemaakt van een gratis versnapering, ook deze hebben wij helaas moeten ontberen. Er werd ook de mogelijkheid geboden, om na de wandeling de vlakke toren van Oostkerke te beklimmen, vandaag bleek hij echter niet toegankelijk omwille van een trouwpartij. Tot slot werden stickers verkocht ten voordele van levenslijn, na de wandeling echter werden gratis exemplaren uitgedeeld. Dit alles zet toch even aan tot nadenken. Uiteindelijk bleken om 14 uur reeds 1260 wandelaars te hebben deelgenomen.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met een blik in de ondertussen vertrouwde wandelboekjes. Ziehier wat kort na afloop van de tocht daaraan werd toevertrouwd: ‘K: Wandeling vanuit Oostkerke doorheen Hoeke en Lapscheure. De toren bleek niet toegankelijk. En het beloofde Damme kregen we niet te zien! De verrassing was er ook niet. Minpuntjes! Bewolkt! J: Wandeling vanuit Oostkerke en doorheen Hoeke en Lapscheure. Tocht ten voordele van Levenslijn. Bewolkt maar af en toe een beetje zon. Jammer genoeg was de toren niet toegankelijk.’

055: Adegem, Zaterdag 21 februari 2009, 15 km. (988,51 km.)

Een wandelverhaal uit februari 2009. We namen toen deel aan een tocht, welke van start ging in Adegem. Deze wandeling werd voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 21/02/2009 – 9991 Adegem (Oost-Vlaanderen) – Klaverbladwandeling – 7-14-21 km. W.K. Maldegem. Start: C.C. Den Hoogen Pad. Nieuw ingerichte lussentocht in niet-bewandeld gebied. Iedere lus is ongeveer 7 km. De omlopen gaan in en rond de weidse omgeving van Maldegem-Adegem. Rustig, landelijk gebied.’ Na afloop van deze rustige tocht in het Meetjesland, werd door wandelmaatje het hierna weergegeven wandelrelaas geschreven, op zaterdag 21 februari 2009 omstreeks 14:47 uur.

“Vandaag konden we alweer een deel van onze energie kwijt in een wandeling te Adegem. De stappers kwamen allen toe in het C.C. ‘Den Hoogen pad’ in het centrum van deze gemeente. De wandeling was opgedeeld in drie lussen, twee van 7,50 km en de derde 7,90 km. Het werd een rustige wandeling met duidelijk een iets zachtere temperatuur dan de voorbije weken. De klaverbladwandeling liep deels door twee gemeenten, Adegem zoals reeds vermeld en Maldegem. Adegem is bekend om zijn Canadees kerkhof dat we spijtig genoeg niet op onze wandeling troffen. We passeerden het slechts toen we richting thuis reden. De start verliep een stukje door industrieterrein, om dan over te gaan in rustige veldbaantjes, die de weilanden en akkers doorkruisen. Heel af en toe zagen we een wielertoerist of een auto passeren. De boer boert op zijn boerderij, dat wordt stilaan duidelijk. Getuige de meerdere mesthopen langs de weg.

Na de eerste lus konden we even vertoeven in de zeer aangename sporthal, die ons ten dienste stond. Een vlotte en vriendelijke bediening viel ons te beurt. De tweede lus bracht ons tot aan de Celiebrug, die over het afleidingskanaal rust. We wandelden er even over om te zien, dat aan de overkant een militair domein is gelegen. Men mag niet vergeten dat in beide wereldoorlogen hier bittere gevechten plaats hadden. In WO2  zouden uiteindelijk de Canadezen dit gebied bevrijden. Hoog op de mast staat een soldaat met een machinegeweer die over het gebied uitkijkt. We keerden dan op onze stappen terug om de route te volgen. Deze verliep geruime tijd langs het kanaal, onder het viaduct van de expresweg door, om zo richting rustpost te gaan. De derde lus hielden wij voor bekeken, want we willen onze overige energie sparen voor morgen. Dan is het ‘Nationale wandeldag’ en die willen we uiteraard niet missen. Waarheen we dan trekken leest u morgen wel.”

Ook besteden we nog heel even aandacht, aan datgene wat destijds kort na afloop van deze tocht, werd toevertrouwd aan de wandelboekjes. Ziehier alvast enkele korte indrukken ter zake: ‘K: Rustige kalme wandeling. Adegem, Maldegem, opgedeeld in drie lussen. Gekend om zijn Canadees kerkhof; J: Rustige wandeling doorheen de gemeenten Adegem en Maldegem. Telkens lussen tussen de zeven en acht kilometer. Deels langs het Afleidingskanaal, langs de Celiebrug, waar tijdens WOI en WOII zwaar werd gevochten. Eerste tocht als lid van Aktivia!’