123: Oostkerke, Zaterdag 31 oktober 2009, 20,9 km. (2428,373 km.)

Deze tocht ging destijds van start in Oostkerke en werd voorheen als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009: ‘Zaterdag – Samedi 31/10/2009, 8340 Oostkerke (Damme) (West-Vl.) – 6^de Kanalentocht, 4-7-12-20 km. Levenslijn Team Damme. Start: Zaal Beuterblomme. Het stille witte dorp Oostkerke ligt in de vlakke polders en is omgeven door kanalen, ook de Stinker en de Blinker. De tocht doorkruist de prachtige herfstnatuur tussen Oostkerke en Hoeke met een uitwaaier naar Damme. Na de tocht de mogelijkheid om de vlakke kerktoren te beklimmen. Gratis versnapering.’ Na afloop werd nog dezelfde avond een kort relaas geschreven, omstreeks 17:59 uur.

“Wandelen voor het goede doel, dat is altijd een meerwaarde voor de wandeling. Daarom trokken we ook deze ochtend naar Oostkerke (Damme), om daar deel te nemen aan de 6^de Kanalentocht, ingericht door Levenslijn Team Damme. Toen we de startplaats bereikten om even na negen uur, waren reeds bijna 500 wandelaars op weg. Het was er dan ook behoorlijk druk, aan de inschrijvingstafel. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4, 7, 12 of 20 km. Wij verkozen vandaag de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,9 km. Na een hapje, trokken we op weg voor een eerste lus van 4,9 km en verlieten dan ook de startzaal, met name de Beuterblomme in Oostkerke. Toen wij de eerste maal op pad gingen, dienden wij ter hoogte van de kerk naar links af te slaan. Een tweede lus, later op de dag, zou ons de andere richting opsturen. We stapten omheen de kerk, waarna het onmiddellijk via een links gelegen kiezelpad verder ging, meteen de natuur in. Aan het begin van dit pad, bemerkten we reeds de eerste rood-witte markeringen van de GR5A, steeds goed voor een prachtig traject onderweg.

Dit kiezelpad bracht ons, tussen de akkers en velden, hier en daar afgezoomd met riet, in de richting van de Damse Vaart. Gekomen ter hoogte van de ervoor gelegen dijk, gingen we rechtsaf en volgden het traject van de LF1a Noordzeeroute en tevens de Riante Polderroute (44 km). Vervolgens sloegen we linksaf en dwarsten achtereenvolgens door middel van de Syfonbruggen, het Leopoldskanaal en het Afleidingskanaal. Eenmaal over dit laatste kanaal, sloegen we rechtsaf en volgden de linkeroever. Nu ging het geruime tijd, via het ernaast gelegen pad, tussen de ondertussen reeds kalende bomen. De laatste blaadjes stonden op het punt af te vallen en te belanden in het kanaal. In de verte zagen we reeds een ander stel bruggen en aan de overzijde, rechts van ons, bemerkten we wandelaars op de terugweg. Het ging dus in een rustig tempo verder, tot aan de eerste brug over de beide kanalen. Daar gekomen, ter hoogte van de Oostkerkebrug, ging het rechtsaf, om eerst het Afleidingskanaal en vervolgens het Leopoldskanaal te dwarsen. Juist over het tweede kanaal, ging het opnieuw naar rechts, om dit keer de oever van het kanaal te volgen in de andere richting, terug naar het centrum van Oostkerke.

Na een tijdje te hebben gewandeld langsheen deze waterloop, verlieten we de dijk en ging het linksaf, via een kleine asfaltweg, recht naar de kerk van Oostkerke. Hier hadden we vervolgens terug in de Beuterblomme een eerste controle. Bij aankomst aldaar, bleek de elektriciteit te zijn uitgevallen, met als gevolg dat er geen warme dranken konden worden verkregen. Na een eerder korte pauze, gingen we noodgedwongen terug op weg. Deze keer sloegen we ter hoogte van de kerk rechtsaf en verlieten de dorpskom in een andere richting. Meteen ging het via een kleine smalle asfaltweg opnieuw in de richting van de akkers en velden. Het eerste gedeelte van de weg volgden we opnieuw de rood-witte markeringen. De weg kronkelde af en toe en verliep tussen de omgeploegde akkers. Aan de horizon bemerkten we het kleine kerkje van Hoeke (Damme) en het ging blijkbaar die richting uit. Het tweede deel van de wandeling bedroeg immers slechts 3,9 km. Naarmate we dit dorpje naderden, troffen we op weg daarheen de aanduiding dat we ons bevonden op de Smokkelroute.

Uiteindelijk kwamen we uit aan de kleine kerk, die bleek vernoemd te zijn naar Sint-Jacobus-de Meerdere. Voor wie ooit reeds de weg heeft afgelegd naar Santiago de Compostela, zal deze naam bekend in de oren klinken. Jammer genoeg bleek de kerk gesloten en konden we slechts in het portaal de informatie lezen, dat deze plek ooit een stopplaats was op weg naar Santiago. Buiten, boven het portaal, konden we het beeld van deze legendarische persoonlijkheid bekijken. Om de hoek, kwamen we in de Kerkakker en daar hadden we een tweede controle op de boerderij van Roger Snauwaert. Een tent op de oprit, fungeerde als rustplaats. Bij gebrek aan plaats in deze tent, namen we plaats op de oprit op enkele vrije stoelen. Vervolgens ging het verder in de richting van de Damse Vaart, waar we een splitsing bemerkten. De kortere afstanden gingen hier rechtsaf, de wandelaars voor de 20 km, dienden hier naar links af te slaan, om hier later op de dag terug voorbij te komen. We volgden over korte afstand de Damse Vaart en tezelfdertijd het traject van de LF1b Noordzeeroute, de GR en de Smokkelroute. Wat verder ging het rechtsaf, de Damse Vaart over en zo verlieten we het grondgebied van Hoeke.

Even ging het evenwijdig met de links ervan gelegen Expresweg, om nadien, een rechts gelegen kiezelpad op te draaien en terug in de richting van de akkers te wandelen. Er volgde nu een opeenvolging van kiezelpaden, kleine asfaltwegen en karreslagen, gevuld met steenslag. Uiteindelijk bereikten we toch opnieuw de openbare weg en sloegen linksaf in de richting van Lapscheure. De druk bereden weg die we nu volgden, ging in de richting van de in de verte bemerkte kerk. We zagen onderweg hier de aanduiding dat we ons bevonden op de Maerlantroute (52 km). De drukke weg leidde ons tot aan het grote kruispunt met de Expresweg, die we vervolgens overstaken, om het centrum van Lapscheure binnen te wandelen. Na 14 km, hadden we hier een derde controle in café Sint-Cornelius, midden in de dorpskom. Even tijd dus voor een sanitaire stop en een verfrissing, aangezien ondertussen toch de zon te voorschijn was gekomen. Het laatste gedeelte van de wandeling, liet ons de dorpskom naar links verlaten, in de richting van de Expresweg (E34). De weg die we volgden, mondde uit ter hoogte van deze autoweg, waardoor we vervolgens over enkele honderden meters deze bijna autosnelweg dienden te volgen.

Uiteraard uiterst rechts, gezien de hoge snelheid van de voorbij rijdende auto's. Ter hoogte van de Damse Vaart, verlieten we deze weg, via een rechts gelegen paadje en gingen vervolgens onder deze weg door. We kwamen terug uit aan de brug over de vaart en gingen nadien verder langsheen de Damse Vaart, voorbij de splitsing welke we eerder op de dag waren voorbijgegaan. We volgden opnieuw een tijdje de Riante Polderroute, om vervolgens aan te komen aan de Krinkeldijk. Heel in de verte bemerkten we reeds de typische toren van Oostkerke. Deze kronkelende dijk werd nu verder gevolgd tot in de dorpskern van Oostkerke. Onderweg ontelbare knotwilgen, met vaak de meest verschrikkelijke vormen. Goed en wel belandden we tenslotte aan de startplaats. Toch enkele bemerkingen als afsluiter van dit wandelverslagje.

In het Marching-boek werd door de organisator melding gemaakt, dat de wandeling een uitwaaier zou bevatten naar Damme. We hebben het eigenlijke Damme nooit gezien. Tevens werd melding gemaakt van een gratis versnapering, ook deze hebben wij helaas moeten ontberen. Er werd ook de mogelijkheid geboden, om na de wandeling de vlakke toren van Oostkerke te beklimmen, vandaag bleek hij echter niet toegankelijk omwille van een trouwpartij. Tot slot werden stickers verkocht ten voordele van levenslijn, na de wandeling echter werden gratis exemplaren uitgedeeld. Dit alles zet toch even aan tot nadenken. Uiteindelijk bleken om 14 uur reeds 1260 wandelaars te hebben deelgenomen.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met een blik in de ondertussen vertrouwde wandelboekjes. Ziehier wat kort na afloop van de tocht daaraan werd toevertrouwd: ‘K: Wandeling vanuit Oostkerke doorheen Hoeke en Lapscheure. De toren bleek niet toegankelijk. En het beloofde Damme kregen we niet te zien! De verrassing was er ook niet. Minpuntjes! Bewolkt! J: Wandeling vanuit Oostkerke en doorheen Hoeke en Lapscheure. Tocht ten voordele van Levenslijn. Bewolkt maar af en toe een beetje zon. Jammer genoeg was de toren niet toegankelijk.’