472: Lommel, Zaterdag 22 juni 2019, 21,795 km. (9525,876 km.)

“Het relaas van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Lommel. De tocht gaat van start in de Zandstraat, ter hoogte van de parking Kattenbos. Er kan worden gekozen tussen de volgende afstanden: 20,7 of 18,6 km. Tijdens het verloop van deze wandeling wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Na een verplaatsing vooraf via Cambio konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje, omstreeks 11:00 uur aan deze zonnige wandeltocht beginnen. Aan de parking verkregen we zicht op een uniek kunstwerk van een vlinder en bemerkten tevens de eerste rood-witte markeringen van de GR564. We begaven ons op het verharde pad en betraden vrijwel dadelijk het Kattenbos. Het wandelpad leidde in de richting van een klein ven, waar we links omheen wandelden, om nadien verder een zandpad te volgen, evenwijdig aan de N746, Kattenbos genaamd. Aan het eerste kruispunt van bospaden, sloegen we haaks linksaf een vorderden richting N746. Aan de overzijde van deze druk bereden weg, stapten we verder naar rechts via het afgescheiden fietspad. We passeerden even later de ingang van het Oostappen Vakantiepark Blauwe Meer, waar we jammer genoeg omstreeks 11:55 uur niet terecht konden voor een drankpauze. Zowat 100 m verder gingen we opnieuw links het bos in, om korte tijd later aan te komen ter hoogte van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel in de Dodenveldstraat.

We namen er even de tijd om deze indrukwekkende begraafplaats te bezoeken en tevens te genieten van een kopje koffie in het Hof ten Vrede, ondertussen de klok van 12:10 uur voorbij. Na deze wandelonderbreking gingen we voorbij het kerkhof om dan op het einde van de muur, haaks rechtsaf een bospad op te gaan, evenwijdig aan de begraafplaats. Zo verkregen we zicht over de gehele stilteakker waar zowat 40.000 doden liggen begraven. Eenmaal aan het einde van het bospad kwamen we terecht op het fietsroutenetwerk in de Dodenveldstraat, om er links te kiezen. Na een kort op elkaar volgende bocht naar rechts en vervolgens links, bereikten we een brede grindweg, evenwijdig aan het geasfalteerde fietspad, de Dodenveldstraat. Zowat 1 km verder kwamen we tenslotte aan de omheining van het Europese testcentrum van de Ford Motor Company. We bleven nog een tijdje het onverharde pad bewandelen tot voorbij de afsluiting. Links verkregen we zicht op de bossen van het Pijnven, terwijl we rechts aan een weide voorbij gingen. Net op het einde van deze weide troffen we een picnickplaats aan ter hoogte van de Vlindervallei. We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur even halt voor een hapje en een drankje. We bevonden ons inmiddels op de Lommelse Gracht.

Even later zetten we onze wandeling verder. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen het links gelegen bos en de Vlindervallei rechts. Eenmaal voorbij de Vlindervallei ging het links het bos in op een zandweg, om wat later een bredere zandweg te kruisen. Zowat 150 m verder ging het linksaf op een kronkelend zandpad doorheen enkele percelen bos, om na enkele richtingsveranderingen opnieuw de Lommelse Gracht aan te treffen, het fietspad doorheen het Pijnvenbos. Vermits we hadden gekozen om de route wat in te korten, begaven we ons rechtsaf op de zandweg naast het fietspad tot aan een weide aan de rechterkant. Daar begaven we ons nogmaals rechts het bos in. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale zitbank om even te genieten van een picknick omstreeks 14:45 uur. Vervolgens gingen we in een boog omheen een stuk weide, waarna we iets meer dan één km dezelfde richting aanhielden door het bos, om tenslotte linkaf het bos te verlaten en aan te komen in de Pijnvenstraat. Over vrij korte afstand ging het naar rechts tot op het kruispunt met de Ekselsebaan. Een twintigtal meter naar links troffen we rechts van de weg een electriciteitscabine aan, alwaar we ernaast een zandweg opgingen. Op het einde ging het rechtsaf de Broekstraat in welke uitmondde op de N746, de Kerkhovensesteenweg, zijnde de weg Leopoldsburg – Lommel.

Aan de overzijde van de weg, begaven we ons de Kanaalstraat in, welke we bewandelden tot aan de Papenberg, welke toeliet het kanaal naar Beverlo over te steken. Vooraf echter namen we even een drankpauze in taverne De Waterkant, even voorbij de zijstraat Papenberg. We konden er omstreeks 15:50 uur even genieten van een koele cola. Na deze aangename rustpauze keerden we even op onze stappen terug om via Papenberg het kanaal over te steken. Aan de overkant daalden we rechts af naar het kanaal, om deze waterloop vervolgens naar links de volgen via een onverharde weg, deels graspad. Vanaf de kanaalbrug Papenberg dienden we nu langsheen het kanaal te wandelen tot aan de volgende brug, de zogeheten brug Gelderhorsten. Op die manier ging het over een afstand van iets meer dan 2 km langsheen het kanaal naar Beverlo. Toen we tenslotte de brug bereikten om 17:15 uur, hielden we er nog even halt voor een laatste hapje en drankje, om nadien via de brug het kanaal opnieuw over te steken. We bevonden ons terug op het traject van de GR564. Over de brug ging het via de openbare weg doorheen Ovenplein, welke wat later overging in de Buskruitstraat. Aan de splitsing met Oude Vosvijvers, ging het kort na elkaar links- en rechtsaf, om dan verder de Buskruitstraat te volgen. De asfaltweg ging over in een grindweg en leidde recht naar de bosrand verderop.

Eenmaal aan de bosrand aangekomen ging het haaks linksaf en betraden we de Kattenbosserheide. We stapten langsheen de bosrand, even later doorheen een perceel bos en nadien opnieuw langsheen de rand van het bos. Op het einde, ter hoogte van een T-splitsing ging het even rechtsaf en linksaf tot aan een volgende T-splitsing. Daar ging het andermaal rechtsaf via Nieuwe Vosvijvers. We betraden nu een zanderige vlakte tot net voorbij een schuilhut links, welke we aantroffen omstreeks 18:20 uur. We draaiden er naar rechts in de richting van de asfaltweg, om op die manier voorbij de Leyssensmolen te wandelen. Even voorbij deze molen vonden we opnieuw de Zandstraat, welke we links opgingen richting parking, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook deze aangename tocht na 28678 stappen, goed voor 21,795 km.”

471: Balen, Zaterdag 19 juni 2021, 16,571 km. (9504,081 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grote Netewoud. Na een autorit, vonden we ter plaatse een parkeerplaats op de parking tegenover het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel te Balen. We bevonden ons daar in de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan. Na een broodje vooraf, konden we even later van start gaan omstreeks 10:50 uur aan het knooppunt 53, even voorbij de parking op de reeds vermelde laan. Aangezien ons volgende wandelknooppunt 8 betrof, dienden we nagenoeg onmiddellijk de andere richting te kiezen en dus de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan te volgen tot aan het kruispunt met Gerheide. Daar verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden het eigenlijke natuurpark in. Net voorbij het Sporthotel Keiheuvel maakten we een bocht naar rechts en vervolgens naar links, om via een aangelegd wandelpad de heide aan te treffen. We passeerden het knooppunt 8 en begonnen dan aan een lange en aangename tocht doorheen een zanderig gebied, richting volgend wandelknooppunt. Hier en daar troffen we een houtsculptuur aan voorstellend een insect. Het paadje leidde ons in de richting van een waterpartij, waar ontelbare lelies het oppervlak sierden. We stapten in een ruime bocht omheen het water om even verder een picknickbank aan te treffen. Het ideale moment om er even te genieten van een hapje, ondertussen reeds de klok van 11:15 uur voorbij.

Tijdens deze wandelpauze kregen we zicht op het drukke vliegverkeer vanop de startbaan van het nabij gelegen vliegveld. In hoofdzaak werden zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken. Even later vervolgden we onze wandelroute, zowat evenwijdig aan het vliegveld om het knooppunt 9 voorbij te gaan. We behielden dezelfde richting aan doorheen het mulle zand om zowat 400 m verder het knoopunt 96 voorbij te gaan en via een ruime bocht naar rechts, voorbij het einde van het vliegveld te gaan, richting bosgebied. Na de doortocht van een kleine boszone kwamen we aan het knooppunt 2, gesitueerd aan een dwars gelegen zandweg. We begaven er ons naar links en volgden het zandwegje, de zogeheten Heerbaan, tussen afwisselend kleine percelen bos en open zandgebieden. Bijna op het einde van het zandpad troffen we een zitbank aan tegenover het woonzorgcomplex Orelia Keiheuvel. We hielden er even een korte wandelpauze, alvorens het natuurgebied te verlaten en een tijdje de openbare weg te bewandelen. Op deze plek troffen we dan ook het knooppunt 97 aan op de kruising van de Heerbaan met de Erikadreef. We volgden verder de Heerbaan om korte tijd nadien de verharde Kapelstraat te vinden. We sloegen haaks linksaf de Kapelstraat in en via het asfalt betraden we de bebouwde kom van Wezel.

We dienden slechts over korte afstand de Kapelstraat te volgen, tot we aan het knooppunt 98 rechtsaf gingen en een nieuwe woonwijk betraden. Via enkele nieuw aangelegde straten, het Biezenveld en het Klaverveld, kwamen we uit in de dwars gelegen Grasstraat, die we links opgingen tot aan het kruispunt met de Sportlaan. Tussen de villa’s ging het rechtsaf in de Sportlaan en even verder linksaf door middel van de Vlierstraat. Deze mondde uit in de Congostraat, welke ons naar rechts leidde tot op het jaagpad langsheen het kanaal van Beverlo. Onder een stralend zonnetje konden we gelukkig even de verharde weg ruilen voor een grindpad langs het links gelegen kanaal. Zo konden we geruime tijd genieten van een rustige wandelweg, waar zich enkel tal van sportvissers bevonden en we af en toe een pleziervaartuig konden bemerken. Enkele kilometers verder verlieten we opnieuw het jaagpad toen we terug de Kapelstraat aantroffen rechts van het jaagpad. Deze weg leidde ons op die manier naar het nabij gelegen knooppunt 92 en waren we ondertussen zowat 6 km gevorderd. Amper driehonderd meter verder stapten we voorbij het knooppunt 1 om er dezelfde richting te behouden.

We stapten nu via Overmaai, eensmalle betonweg voorbij het rechts gelegen Natuurgebied De Most, dat we later op de dag van nabij beter zouden kunnen aanvoelen. Het smalle wegje verder bewandelend ging het voorbij het knooppunt 65 en 61 om nog altijd gewoon rechtdoor verder aan te houden. Toen we het knooppunt 61 waren gepasseerd, troffen we wat verder links van de weg een Hoeveslagerij aan, alwaar we op een picknickbank even konden verpozen en genieten van een wandel- en eetpauze. Een automaat liet toe een koel blikje cola aan te kopen. Inmiddels waren we reeds geruime tijd de klok van 13:00 uur voorbij. Even later gingen we via Overmaai verder tot we terug het kanaal van Beverlo bereikten ter hoogte van het knooppunt 162 aan de kanaalbrug Papenberg. Hier weken we even af van de geplande route om aan de overkant van het kanaal even te genieten van een kopje koffie in de Waterkant, ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. We genoten er even van een korte wandelpauze op het buitenterras. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de brug over om onze weg te vervolgen richting knooppunt 12.

Daartoe begaven we ons via de openbare weg, Papenberg, tussen akkers en weilanden en af en toe een klein perceel bos, tot aan het kruispunt met Vennen. Daar ging het linksaf om Vennen te volgen tot aan het volgende kruispunt met Binnenveld, tevens knooppunt 12. We sloegen haaks rechtsaf Binnenveld in en wandelden even later voorbij een kleine kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Daar maakte de weg een bocht naar rechts en hield de verharding op. Zo betraden we een veldweg, waar wat verder Binneveld overging in Brede Dam. Gekomen ter hoogte van een dwars gelegen waterloop, de Grote Hoofdgracht, troffen we inmiddels knooppunt 10 aan. Via een rechts-links bocht overschreden we het water en betraden het Natuurreservaat De Most. We gingen nog over korte afstand via de Brede Dam, om nadien rechts het echte natuurgebied in te wandelen. We maakten een ruime bocht omheen enkele watergebieden en genoten ondertussen van de pracht van de natuur. Even voorbij het water vonden we reeds het knooppunt 5, om er nog wat verder dezelfde richting te behouden. We troffen er een stuk boom aan, welke even fungeerde als zitbank teneinde nog even te denken aan de inwendige mens, zowat omstreeks 15:00 uur. Ondertussen hadden we reeds gemerkt dat we geruime tijd het traject volgden van de GR561.

Tenslotte begaven we ons terug op weg voor het laatste gedeelte van onze wandeling. Even voorbij het knooppunt 5 ging het haaks linksaf, om nog even voor het laatst te genieten van het natuurgebied, om wat verder terug de Brede Dam aan te treffen. Na kort na elkaar nog even links en vervolgens rechts te hebben aangehouden, kwamen we uit in een brede dreef, de Most, zowat ter hoogte van het gelijknamige kasteeltje De Most. Aan de toegang tot het kasteeldomein bemerkten we een gedenkplaat welke herinnerde aan het kasteel als schuiloord voor het Geheim Leger. We begaven ons in de dreef rechtsaf en volgden deze tot aan het kruispunt met een smalle betonweg, Pelterweg, tezelfdertijd het knooppunt 4 bereikt. We staken de weg over om aan het overzijde opnieuw het Natuurreservaat Keiheuvel in te gaan. Doorheen een mooie boszone vorderden we verder tot aan het knooppunt 3, terug in de richting van het vliegveld. We kwamen opnieuw terecht op de zanderige Heerbaan, die we ditmaal naar links opgingen. Na zowat 1,5 km voor het laatst te hebben genoten van bos en heide en vooral stappen doorheen het mulle zand, arriveerden we uiteindelijk aan het knooppunt 7 op de kruising met de openbare weg, de Nieuwendijk. Stilaan kwam het einde van de tocht in zicht, vermits we via de Nieuwendijk, gevolgd door de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan het laatste knooppunt van de dag aantroffen, 53. Omstreeks 16:30 uur bevonden we ons dan ook aan de ingang van het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel.

Alvorens de terugreis aan te vatten, namen we nog even de tijd om te genieten van een afsluitend drankje op het terras van het domein. We eindigden dan ook deze prachtige natuurtocht na 16,571 km, goed voor 21522 stappen.”

470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

468: Eindhout, Maandag 24 mei 2021, 15,242 km. (9455,659 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Eindhout. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 164 dat zich bevindt op Eindhoutdorp. Voorzien van af en toe wat regendruppels vonden we een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid, met name op de Oude Tramlijn. Na vooreerst te hebben genoten van een koffiekoek, konden we wat later, omstreeks 10:25 uur aan de eigenlijke wandeling beginnen. We verlieten de Oude Tramlijn en begaven ons naar links in de Sint-Lambertusstraat, om op het einde daarvan rechts de Kapelleberg in te draaien. Aldaar ging het de eerste straat links in, de Smallestraat, welke leidde naar het volgende knooppunt 161, gesitueerd in het Boscomplex Eindhoutberg. Aan dit knooppunt ging het via een smal wandelpad doorheen het bos, tot aan een korte steile afdaling naar de Oude Vorstseweg. Over korte afstand werd deze drukke weg naar links bewandeld, tot we aan de overzijde via een beklimming opnieuw het bos konden betreden. Vrij vlug vonden we er het knooppunt 47, na het kruisen van de smalle Bergstraat, om er rechts een ander bospad te kiezen dat leidde naar het wandelknooppunt 48. We hielden er dezelfde richting aan, teneinde nog een heel eindje doorheen het bosgebied te wandelen, tot we het bos verlieten en arriveerden op de openbare weg, Achter de Bergen.

We dienden er linksaf te gaan en stapten een tijdje langs de bosrand, om even verder opnieuw door het bos te vervolgen. Na enkele bochten in de straat, verlieten we Achter de Bergen ter hoogte van een haakse bocht naar links. We wandelden er rechtdoor een veldweg op ter hoogte van het Plantencentrum Houtmeyers. Deze grindweg mondde uit in Beemden, waar we linksaf gingen tot op de drukke Nieuwebaan, de N174. Aan de overzijde ging het vervolgens in de Veedijkstraat, tussen boomkwekerijen aan weerszijden van de weg. Zowat op het einde van de boomkwekerij aangekomen, troffen we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 174 aan, om aan het tweede ervan, haaks rechtsaf de Pestendijk in te wandelen. Tussen enkele kleine percelen bos en akkerland, troffen we enkele honderden meters verder reeds het knooppunt 173 aan, om er nog even de richting rechtdoor aan te houden. Tenslotte verlieten we deze weg, om links opnieuw doorheen een zone bos te gaan, alwaar we tal van richtingsveranderingen ondergingen, tot we na heel wat aangename natuur belandden in de Broekstraat, een smalle asfaltweg, tevens knooppunt 198. Amper 100 m verder naar links bevonden we ons reeds aan het knooppunt 360, om er even te pauzeren omstreeks met middaguur op een picknickbank bezijden de weg. We genoten er ondanks het minder aangename weer van een broodje.

Na deze eet- en wandelpauze, ging het op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 169. We verlieten onze picknickplaats ter hoogte van een haakse bocht in de Broekstraat, om er via een onverharde weg, nogmaals Pestendijk, terug bos te betreden. Op het einde van deze brede bosweg, kwamen we opnieuw aan de drukke Nieuwebaan uit, om deze ditmaal over vrij korte afstand rechts op te gaan. Vrij vlug konden we aan de overzijde links de Langedijk ingaan, tot we het bewuste knooppunt 169 aantroffen. Slechts enkele meters verder bevond zich het knooppunt 170, om er gewoon rechtdoor aan te houden. Tussen uitgestrekte akkers en weilanden ging het nu richting openbare weg, tevens Langendijk, alwaar we aan de overzijde via het afgescheiden fietspad naar rechts konden verder gaan. De eerste veldweg links indraaiend, ging het langsheen de rand van het links gelegen Pidpabos Vorst, een zogeheten waterwinningsgebied. Na een eindje deze kaarsrechte veldweg te hebben gevolgd langs de bosrand, ging het tenslotte het bos zelf in. Korte tijd later troffen we op een kruising van bospaden het knooppunt 328 aan, ter hoogte van een brugje over de Kleine Laak. Aan de overzijde van deze waterloop, ging het verder op een smal modderig graspaadje tot we de bosrand van het Pidpabos bereikten. We stapten haaks linksaf, op en smal pad naast de Hambroekloop.

Even verder draaide het pad haaks rechtsaf en mondde uit op de dwars gelegen Goorstraat - Ossenstaldreef, tevens knooppunt 214. Een veldweg naar links liet ons nu een tijdje stappen tussen akkers en weiland. Een vrij modderige passage op het einde voorbij, betraden we terug de openbare weg, de Steenweg op Veerle. Even ging het over korte afstand naar links, om nadien aan de overzijde de Schuurstraat in te gaan. Op het einde van de vrij korte weg, kruisten we de eveneens geheten Schuurstraat, en volgden een modderige weg aan de overzijde. Een haakse bocht naar rechts later, kwamen we uiteindelijk terecht op een smalle asfalweg, nogmaals Schuurstraat en tevens knooppunt 335. We draaiden er meteen rechts de Schuurstraat in, op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 180. Een smal asfaltwegje kronkelde tussen de akkers, tot we het bewuste knooppunt aantroffen op het kruispunt met de Poelstraat. We konden er even pauzeren aan een klein kapelletje. Na dit oponthoud zetten we de tocht verder in de Poelstraat rechts, tussen de uitgestrekte velden. Op het einde ging het even rechtsaf via de Oude Veerlebaan tot op het kruispunt met de Steenweg op Veerle. Aan de overkant van de weg gingen we een brede grindweg op, Plein, welke het verloop volgde van de beek ernaast.

Op het einde ging het via de Goorstraat rechtsaf tot aan de eerste straat links, de Schuitbroekstraat, ter hoogte van het knooppunt 159. Waar de verharding even later overging in een grindweg, troffen we nog een picknickbank aan, goed om er de laatste broodjes te nuttigen. Nadien ging het nog wat verder over de Schuitbroekstraat, om dan links nog een klein perceel bos te vinden, waardoor we werden geleid naar de erahter gelegen Kluisstraat. Dit kronkelend wegje naar rechts volgend, naderden we het kruispunt met de Oude Vorstseweg, gesitueerd aan het knooppunt 50. Net voor het kruispunt ging het linksaf via Hemeldonk en nadien rechts in de Rundershoek. Een paar meters verder kozen we een grindweg links tussen de huizen en die bracht ons door een stukje bos tot aan de speeltuin Dennenoord, in de Smallestraat. Ondertussen waren we de klok van 15:20 uur genaderd en hielden we even pauze op een zitbank naast de Feestzaal Dennenoord. De zon was inmiddels verschenen en we konden er genieten van een verfrissend drankje. Stilaan naderde het einde van onze dagtocht. Wat later, ging het voorbij Dennenoord nog even rechtsaf het bos in, waar we vrij snel het knooppunt 161 aantroffen, dat we vroeger op de dag hadden gezien. We volgden nu in omgekeerde richting de weg naar de parking op de Oude Tramlijn. Onze tocht eindigde dan ook na 19795 stappen, goed voor 15,242 km onder minder goede weersomstandigheden.”