470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

468: Eindhout, Maandag 24 mei 2021, 15,242 km. (9455,659 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Eindhout. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 164 dat zich bevindt op Eindhoutdorp. Voorzien van af en toe wat regendruppels vonden we een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid, met name op de Oude Tramlijn. Na vooreerst te hebben genoten van een koffiekoek, konden we wat later, omstreeks 10:25 uur aan de eigenlijke wandeling beginnen. We verlieten de Oude Tramlijn en begaven ons naar links in de Sint-Lambertusstraat, om op het einde daarvan rechts de Kapelleberg in te draaien. Aldaar ging het de eerste straat links in, de Smallestraat, welke leidde naar het volgende knooppunt 161, gesitueerd in het Boscomplex Eindhoutberg. Aan dit knooppunt ging het via een smal wandelpad doorheen het bos, tot aan een korte steile afdaling naar de Oude Vorstseweg. Over korte afstand werd deze drukke weg naar links bewandeld, tot we aan de overzijde via een beklimming opnieuw het bos konden betreden. Vrij vlug vonden we er het knooppunt 47, na het kruisen van de smalle Bergstraat, om er rechts een ander bospad te kiezen dat leidde naar het wandelknooppunt 48. We hielden er dezelfde richting aan, teneinde nog een heel eindje doorheen het bosgebied te wandelen, tot we het bos verlieten en arriveerden op de openbare weg, Achter de Bergen.

We dienden er linksaf te gaan en stapten een tijdje langs de bosrand, om even verder opnieuw door het bos te vervolgen. Na enkele bochten in de straat, verlieten we Achter de Bergen ter hoogte van een haakse bocht naar links. We wandelden er rechtdoor een veldweg op ter hoogte van het Plantencentrum Houtmeyers. Deze grindweg mondde uit in Beemden, waar we linksaf gingen tot op de drukke Nieuwebaan, de N174. Aan de overzijde ging het vervolgens in de Veedijkstraat, tussen boomkwekerijen aan weerszijden van de weg. Zowat op het einde van de boomkwekerij aangekomen, troffen we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 174 aan, om aan het tweede ervan, haaks rechtsaf de Pestendijk in te wandelen. Tussen enkele kleine percelen bos en akkerland, troffen we enkele honderden meters verder reeds het knooppunt 173 aan, om er nog even de richting rechtdoor aan te houden. Tenslotte verlieten we deze weg, om links opnieuw doorheen een zone bos te gaan, alwaar we tal van richtingsveranderingen ondergingen, tot we na heel wat aangename natuur belandden in de Broekstraat, een smalle asfaltweg, tevens knooppunt 198. Amper 100 m verder naar links bevonden we ons reeds aan het knooppunt 360, om er even te pauzeren omstreeks met middaguur op een picknickbank bezijden de weg. We genoten er ondanks het minder aangename weer van een broodje.

Na deze eet- en wandelpauze, ging het op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 169. We verlieten onze picknickplaats ter hoogte van een haakse bocht in de Broekstraat, om er via een onverharde weg, nogmaals Pestendijk, terug bos te betreden. Op het einde van deze brede bosweg, kwamen we opnieuw aan de drukke Nieuwebaan uit, om deze ditmaal over vrij korte afstand rechts op te gaan. Vrij vlug konden we aan de overzijde links de Langedijk ingaan, tot we het bewuste knooppunt 169 aantroffen. Slechts enkele meters verder bevond zich het knooppunt 170, om er gewoon rechtdoor aan te houden. Tussen uitgestrekte akkers en weilanden ging het nu richting openbare weg, tevens Langendijk, alwaar we aan de overzijde via het afgescheiden fietspad naar rechts konden verder gaan. De eerste veldweg links indraaiend, ging het langsheen de rand van het links gelegen Pidpabos Vorst, een zogeheten waterwinningsgebied. Na een eindje deze kaarsrechte veldweg te hebben gevolgd langs de bosrand, ging het tenslotte het bos zelf in. Korte tijd later troffen we op een kruising van bospaden het knooppunt 328 aan, ter hoogte van een brugje over de Kleine Laak. Aan de overzijde van deze waterloop, ging het verder op een smal modderig graspaadje tot we de bosrand van het Pidpabos bereikten. We stapten haaks linksaf, op en smal pad naast de Hambroekloop.

Even verder draaide het pad haaks rechtsaf en mondde uit op de dwars gelegen Goorstraat - Ossenstaldreef, tevens knooppunt 214. Een veldweg naar links liet ons nu een tijdje stappen tussen akkers en weiland. Een vrij modderige passage op het einde voorbij, betraden we terug de openbare weg, de Steenweg op Veerle. Even ging het over korte afstand naar links, om nadien aan de overzijde de Schuurstraat in te gaan. Op het einde van de vrij korte weg, kruisten we de eveneens geheten Schuurstraat, en volgden een modderige weg aan de overzijde. Een haakse bocht naar rechts later, kwamen we uiteindelijk terecht op een smalle asfalweg, nogmaals Schuurstraat en tevens knooppunt 335. We draaiden er meteen rechts de Schuurstraat in, op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 180. Een smal asfaltwegje kronkelde tussen de akkers, tot we het bewuste knooppunt aantroffen op het kruispunt met de Poelstraat. We konden er even pauzeren aan een klein kapelletje. Na dit oponthoud zetten we de tocht verder in de Poelstraat rechts, tussen de uitgestrekte velden. Op het einde ging het even rechtsaf via de Oude Veerlebaan tot op het kruispunt met de Steenweg op Veerle. Aan de overkant van de weg gingen we een brede grindweg op, Plein, welke het verloop volgde van de beek ernaast.

Op het einde ging het via de Goorstraat rechtsaf tot aan de eerste straat links, de Schuitbroekstraat, ter hoogte van het knooppunt 159. Waar de verharding even later overging in een grindweg, troffen we nog een picknickbank aan, goed om er de laatste broodjes te nuttigen. Nadien ging het nog wat verder over de Schuitbroekstraat, om dan links nog een klein perceel bos te vinden, waardoor we werden geleid naar de erahter gelegen Kluisstraat. Dit kronkelend wegje naar rechts volgend, naderden we het kruispunt met de Oude Vorstseweg, gesitueerd aan het knooppunt 50. Net voor het kruispunt ging het linksaf via Hemeldonk en nadien rechts in de Rundershoek. Een paar meters verder kozen we een grindweg links tussen de huizen en die bracht ons door een stukje bos tot aan de speeltuin Dennenoord, in de Smallestraat. Ondertussen waren we de klok van 15:20 uur genaderd en hielden we even pauze op een zitbank naast de Feestzaal Dennenoord. De zon was inmiddels verschenen en we konden er genieten van een verfrissend drankje. Stilaan naderde het einde van onze dagtocht. Wat later, ging het voorbij Dennenoord nog even rechtsaf het bos in, waar we vrij snel het knooppunt 161 aantroffen, dat we vroeger op de dag hadden gezien. We volgden nu in omgekeerde richting de weg naar de parking op de Oude Tramlijn. Onze tocht eindigde dan ook na 19795 stappen, goed voor 15,242 km onder minder goede weersomstandigheden.”

467: Villers-la-Ville, Zaterdag 10 april 2021, 14,028 km. (9440,417 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Villers-la-Ville, waar we een uitgepijlde route volgden, gevonden via Cirkwi. Deze tocht ging van start ter hoogte van het Syndicat d’Initiative en werd aangegeven door gele rechthoekjes. Reeds tijdens de autorit richting Villers-la-Ville, kregen we onderweg af te rekenen met felle regenbuien. Meteen was het weerbeeld voor de rest van de dag bepaald. We vonden een parkeerplaats ter hoogte van de Rue de l’Abbaye, net vóór de spoorwegtunnel. Na een hapje ter plaatse en na ons te hebben voorzien van de nodige regenkledij, konden we omstreeks 10:30 uur aan de wandeling beginnen. We verlieten de parking en draaiden rechtsaf de Rue de l’Abbaye op om onder de spoorweg door te gaan, weliswaar via een aangelegd pad tussen dranghekkens, omwille van de werken aan het spoor. We gingen voorbij de dienst toerisme en volgden verder de stijgende kasseiweg, zijnde de Rue de l’Abbaye doorheen bosgebied. Na een tijdje klimmen bereikten we een kruispunt alwaar zich de Chapelle des Affligés bevindt. Daar kozen we de linkertak en stapten verder over kasseien, nog steeds door het bos. Eenmaal de rand van het bos bereikt, verlieten we de Rue de l’Abbaye naar links en begaven ons op een onverharde brede weg, de Chemin du Bati Gai, ofwel buurtweg 22. We troffen er enkele markeringen aan dat we ons bevonden op het traject van de GRP127 en de GR126.

Ondertussen zetten we maar onze tocht verder via modderige paden en de regen trotserend. Een zaak is duidelijk, een nat bos verpreidt een heerlijke geur. Toen we verder in het bos een kruispunt van boswegen aantroffen ging het rechstaf via de Rue Basse Heuval, een brede bosweg. Wat later ging het op een andere bosweg dalend linksaf en arriveerden we korte tijd later aan een kleine vijver. We vonden er een baken met de vermelding ‘Ri Pirot’. Net voorbij de vijver sloegen we rechtsaf en wonnen opnieuw aan hoogte, om tenslotte de rand van het bos aan te treffen op de Rue d’Heuval, een smalle kasseiweg. Daar ging het linksaf en wandelden we langs de rand van het bos links en uitgestrekte landerijen rechts. Het smalle wegje bracht ons in de richting van het dorpje La Roche, deelgemeente van Court-St-Etienne. We passeerden het bord van de bebouwde kom en konden de kasseien ruilen voor een betegelde weg. De Rue d’Heuval leidde ons tussen de woningen door tot aan een Y-splitsing, alwaar we de linkertak volgden, de Rue Sainte-Gertrude, om op die manier steil af te dalen naar de Rue du Pont de Bois. Daar op het T-kruispunt gingen we links verder om vrij snel de weg te ruilen voor een smal wandelpad.

We troffen er een baken aan ‘Sentier Touristique’ dat ons toeliet schuin rechts af te dalen tussen weiden richting lager gelegen spoorweg. Net vóór we de spoorweg bereikten, ging het opnieuw linksaf en betraden we een bredere bosweg, welke nagenoeg evenwijdig verliep met de spoorweg. Ondanks de regen hielden we er toch even halt voor het nuttigen van een broodje, min of meer beschut door de bomen. Nadien volgden we verder het pad tot we terug de Rue Sainte-Gertrude betraden, zij het een bosweg, welke wat later overging in de Rue du Ry Pirot. Dit pad bracht ons dichter en dichter bij de spoorlijn rechts, tot we tenslotte wat verderop de spoorweg konden kruisen. We kwamen op die manier terecht aan het baken ‘Moulin de Chevelipont, waar we inderdaad een blik konden werpen op de watermolen. Via de Rue Basse Heuval kwamen we even voorbij de molen uit op de drukke N275, de Rue de Chevelipont. We konden er even pauzeren op een picknickplaats ter hoogte van een kleine vijver en er even denken aan de inwendige mens. Wat later konden we opnieuw op weg. We volgden de drukke N275 zowat 100 m naar links, om dan aan de overzijde een stijgende bosweg op te gaan.

Na een tijdje klimmen doorheen het bos, verlieten we tenslotte het gebied en kwamen uit in de Rue du Ghête, inmiddels grondgebied van Tangissart. In dalende lijn ging het vooreerst via asfalt en nadien over kasseien doorheen een gedeelte van het dorp, tot we de eerste afslag naar links konden nemen, een doodlopend smal straatje. We troffen opnieuw een baken aan ‘Sentier Touristique’, om daar een steil paadje te volgen dat daalde naar het lager gelegen bos. Omwille van de regen was het eerder een beek welke we afdaalden. Beneden in het bos aangekomen troffen we tal van zijpaden aan en ontbraken verdere routetekens. Op goed geluk begaven we ons in een van de paden, om uiteindelijk na een steile klim uit te komen in de Rue du Cerisier. We waren dus totaal uit de richting aangekomen. We belden dan maar aan in de buurt, alwaar we min of meer de juiste weg kregen aangeboden. Via de zojuist genomen steile klim, ging het nu opnieuw naar beneden het bos in, om eenmaal beneden, rechts te kiezen. We volgden er min of meer het hoofdpad doorheen het bos, tot we een infobord aantroffen met betrekking tot de bevers. Daar vonden we opnieuw de gele routetekens en konden we ons opmaken voor opnieuw een steile beklimming.

Zo vorderden we gestaag doorheen het bos, om eenmaal het hoogste punt bereikt, te beginnen aan een lange afdaling via een soms gevaarlijk paadje richting vallei. We mondden uiteindelijk uit op de N275, tegenover de Rue de l’Abbaye. Korte tijd later bevonden we ons aan de ingang van de ruïnes van de abdij en eindigden we onze wandeling met een bezoekje aan de site. Na dit afsluitend bezoek en nog steeds doornat konden we stilaan denken aan de terugreis, nog steeds geplaagd door regenval. We eindigden dan ook ons bezoek aan Villers-la-Ville omstreeks 16:30 uur na een wandeling van 14,028 km.”

466: Vertrijk, Zaterdag 11 juli 2020, 21,444 km. (9426,389 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Vertrijk. Volgens de wandelgids bedraagt de totale afstand 28,3 km, doch kan worden opgedeeld in twee afzonderlijke luswandelingen van 18,8 km of 16,3 km. De voorziene startplaats is gesitueerd ter hoogte van het station van Vertrijk. Tijdens het verloop van de tocht worden gedeelten bewandeld van de GR128 en de GR512. We gingen van start op de parking van het station om 10:20 uur, gelegen naast de spoorlijn Brussel-Luik om zowat 300 m parallel met de spoorweg te gaan tot aan een tunnel. We draaiden rechtsaf en gingen via de tunnel onder de spoorweg door, hierbij de GR512 volgend, om via de Brugstraat naar het Kerkplein van Boutersem te stappen. Alvast een stevige klim om de dag aan te vangen. Voorbij de Sint-Hilariuskerk bereikten we het Kerkplein, alwaar we dienden vast te stellen dat alle horeca nog was gesloten. Vanaf het Kerkplein ging het over korte afstand rechts in de Dorpsstraat om dan linksaf te gaan in de Martelarenstraat. Zowat halverwege ging het naar rechts via een smalle voetweg welke uitmondde op de Leuvensesteenweg (N3). Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg zetten we onze tocht verder via de Kerkomsesteenweg, al was het maar een 50-tal m. Daar ging het schuin links verder via een smal paadje tussen tuintjes, de Bosduifweg. Even verder kruisten we Binnenhof, gevolgd door de Nieuwstraat, om uiteindelijk voorbij de laatste huizen, de Bosduifweg te wisselen voor een veldweg.

We kruisten een andere veldweg, de Heidestraat, om later de volgende veldweg rechts in te draaien, de Nachtegaalstraat. We trokken doorheen een klein stukje bos om nadien terug tussen de uitgestrekte akkers te gaan, gevolgd door een korte doortocht van een tweede stukje bos. We kwamen opnieuw tussen de huizen terecht, om er aan de woning met nr. 7 een paadje links te nemen, dat steil de hoogte inging om boven terug in het bos aan te komen. Aan het einde van het bos maakte het pad een scherpe bocht naar rechts en mondde uit ter hoogte van het voetbalterrein van Racing Butsel, we bevonden ons daar in de Sterrebornestraat, welke ons links leidde tot aan de kapel van Sterreborne. Daar hielden we omstreeks 11:20 uur even een wandel- en eetpauze op een bankje aan de kapel. Na te hebben genoten van een broodje, gingen we voorbij de kapel rechtsaf in de Kapelstraat om dan de eerste straat links, de Smisveldstraat in te wandelen. Deze weg maakte wat verder een bocht naar links, doch we bleven de weg volgen tot aan een alleenstaande boom, voorzien van een rustbank. We troffen er het grensbord aan van Kerkom. Aan deze boom verlieten we de Smisveldstraat naar rechts en volgden tot aan de eerste bocht van de weg naar links. Daar stapten we echter rechtdoor een veldweg op tot aan een verder gelegen weide. Net voor de weide bogen we naar links, een smalle kasseiweg op welke opnieuw uitkwam op de voorheen gevolgde verharde weg.

Eenmaal op de verharde weg ging het rechtsaf richting centrum van Kerkom. We arriveerden op het kruispunt met de Malendriesstraat, om er linksaf te draaien en 100 m verder een café aan te treffen, café Sportlokaal. We hielden er even halt voor een kopje koffie omstreeks de klok van 12:05 uur. Aan het café ging het even later rechts de stijgende Boskouterstraat in, teneinde deze te volgen tot aan een bosje, zowat op het hoogste punt. We gingen er rechts de onverharde Malendriesstraat in en dadelijk links een veldweg op. We volgden er een gedeelte van het lokale Klein Zwitserland Wandelpad. Deze lijnrechte veldweg leidde naar een kleine veldkapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Aan het kapelletje ging het rechtsaf in dalende lijn via de HH Geesthofstraat tot aan de Heilige Geesthoeve, een grote boerderij. Net voorbij de boerderij ging het linkaf een veldweg op welke nogmaals leidde door een klein stukje bos. We namen er afscheid van de GR512 en hielden de richting rechtdoor aan. Het bos achter de rug, draaiden we rechtsaf een veldweg op die we volgden tot aan het eerste huis, om dan links een smalle wegel te bewandelen tussen de velden. We bereikten de Kerkomsesteenweg en gingen aan de overzijde verder via de Binkomsestraat, vooreerst op asfalt, wat later kasseien en tenslotte onverhard. Een autowrak aan de gevel van een huis trok even de aandacht. Ongeveer op het einde van het onverharde gedeelte, gingen we tussen enkele oude zandgroeves door.

De smalle Binkomsestraat eindigde op de dwars gelegen Bijvoordestraat, welke we naar links volgden, tot in de tweede bocht. Daar stapten we rechts een grindweg op die toeliet de Velpe over te steken door middel van een smal betonnen brugje. We troffen er bezijden het pad een zitbank aan, waar we omstreeks 13:30 uur even een pauze namen om te denken aan de inwendige mens. Na deze rustige eetpauze gingen we opnieuw op pad. We volgden verder het grindpad tot aan de eerste huizen, om daar het grindpad rechts te kiezen, de Broekstraat. Tussen de velden door maakte de weg een haakse bocht naar rechts en vervolgens een haakse bocht naar links. Aan een eerste splitsing hielden we rechts aan in de Billighoutstraat en ter hoogte van de volgende splitsing links via de Vloetweg, een smal betonwegje. We wonnen aan hoogte en kwamen tenslotte aan de eerste huizen van Kumtich. We kruisten de Roosbeeksestraat en gingen aan de overzijde verder in de Tuswinkel om tenslotte opnieuw de drukke N3, de Leuvensebaan aan te treffen. Eenmaal de drukke weg over ging de tocht verder via de Keibergstraat, op zoek naar een drankje. Wat verderop konden we even pauzeren omstreeks 15:00 uur in café St. Barbara. Jammer genoeg dienden we nadien via dezelfde weg terug te keren naar de Leuvensebaan. We gingen er zowat 200 m naar links om dan de straat Medekersveld in te draaien. Tussen de villa’s door ging wat later de weg over in een grindweg, welke kronkelde tussen de velden op nadien over de spoorlijn Brussel-Luik te gaan.

Tussen de graangewassen door wandelden we ongeveer 2,5 km in dezelfde richting op Medekersveld, tot we uiteindelijk de brug bereikten over de autosnelweg E40. Hier hielden we nog even halt op een betonnen boordsteen van de brug om de laatste broodjes in de rugzak te nuttigen. Ondertussen waren we reeds de klok van 16:30 uur nabij. Vanaf hier ging de tocht normaal verder aan de overzijde van de E40, doch wij opteerden om enkel de noordelijke lus verder te volgen. Dus, na deze wandelpauze ging het niet over de E40, maar stapten we verder via Medekersveld, welke een bocht maakte naar rechts. We hielden later rechts aan en wonnen aan hoogte tot we op het hoogste punt, de linkerweg kozen. De weg ging over in een holle weg, om later uit te komen op een smalle betonweg, de Roosbeeksestraat. We gingen linksaf en volgden de weg doorheen een stukje bos tot aan de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk van Vertrijk. Aan de achterzijde van de kerk daalden we in de Kerkhofstraat opnieuw af tot aan de Velpe, waar we de Sint-Luciakapel aantroffen. Zo kwamen we op het einde van de weg uit op het kruispunt met de Stationsstraat, die ons rechts leidde naar het station. Einde van deze wandeltocht. We sloten af na 28217 stappen, goed voor 21,444 km.”