Een georganiseerde wandeltocht,
welke voorheen in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag
– Samedi 16/01/2010 – 9690 Kluisbergen (Oost-Vl.), 3de
Winterwandeling – 7-14-21 km. Omloop Kluisbergen. Start: Zaal Volkswelzijn.
Wandeling in het hartje van de Vlaamse Ardennen.’ Na afloop schreven we nog
dezelfde namiddag het verhaal van onze belevenissen onderweg, omstreeks 15:43
uur.
“Vandaag kozen we nog eens het
zuiden van onze provincie om te gaan wandelen. De vzw Omloop Kluisbergen
richtte vandaag immers voor de derde maal een winterwandeling in, met start in
Ruien. Plaats van inschrijving was gelegen in Zaal Volkswelzijn aldaar. We
vonden op aanwijzen van de organisatie parkeerplaats in de onmiddellijke
nabijheid van de startzaal en konden even later overgaan tot de
inschrijvingsformaliteiten. De inrichters van de wandeling hadden een parcours
uitgezet, bestaande uit twee lussen, een van 7 km en een van 14 km. Samen kon
je dan de langste afstand wandelen van 21 km. Bij het bekijken van het parcours,
konden we zien dat de grote lus van 14 km hoofdzakelijk door het nabijgelegen
Kluisbos ging, vandaar onze keuze om eerst de grote lus af te leggen, met een
werkelijke afstand van 13,9 km.
Toen we vertrokken voor onze
wandeling was de temperatuur ongeveer 4° C. Bij het verlaten van de
startplaats, ging het voor alle afstanden naar rechts. Het parcours was
aangegeven door gele pijlen en voorzien van gekleurde lintjes al naargelang de
afstand. Vanaf de start verliep het traject van de 7 en de 14 km gelijk. Bijna
onmiddellijk na de start verlieten we even verder de hoofdstraat, door een
rechts gelegen pad in te slaan. Even verderop verkregen we enkele betegelde
wandelpaden en trokken we tussen de akkers door. Voor ons, hogerop, zagen we
reeds duidelijk het Kluisbos liggen. Na enkele smalle paden, volgde een stukje
asfaltweg, waar we voelden dat het traject de hoogte inging. Spoedig veranderde
de weg in een verharde dreef en trokken we het Kluisbos in. Het ging al
dadelijk stevig omhoog en dat was duidelijk voelbaar zo kort na het begin van
de wandeling. We bevonden ons op het plaatselijk Bosleerpad, dat enkele bochten
verder het gezelschap verkreeg van de Kluisbos Wandelroute en een ander
wandelpad, aangeduid door T1.
Voor wie bekend is met het
Kluisbos, weet dat aldaar weinig vlakke stroken wandelparcours zijn aan te
treffen. We verkregen dan ook een opeenvolging van brede en ietwat smallere
dreven en wandelpaden, die afwisselend op en neerwaarts gingen. Sommige stroken
lagen nog bevroren en soms bedekt met nog een weinig sneeuw. Het was dus
opletten om niet onderuit te schuiven. We konden genieten van dit bos in
winterrust, wat een fel contrast vormde met de zomerse outfit, wanneer de bomen
hun gebladerte laten zien. Nu gaf alles een wat kale indruk, maar mede daardoor
kon je ver doorheen de bomen de omgeving en vooral de vallei aanschouwen. Na
wat stevig klimwerk af en toe, bereikten we op een hoogte van ongeveer 80 m,
een plaats in het bos genaamd Pensemont. Hier ging het haaks naar rechts en
zagen we voor ons een lange klim welke zich aankondigde. Hierlangs situeerde
zich de Muziekbos Wandelroute.
Na het verwerken van deze nogal
sterke klim, kwamen we op een ietwat open plek in het bos en ging het terug
naar rechts, richting Vierschaar. Jammer genoeg bleek de gelijknamige taverne
gesloten. We volgden nu een verharde brede dreef, waarlangs het traject verliep
van de Vlaanderen Fietsroute LF6 en de GR5A. Het parcours vervolgde lichtjes
dalend, tot we even verder na 7,3 km de eerste controlepost bereikten ter
hoogte van Taverne De Toren. Ter hoogte van de ingang vonden we een GR-paal,
welke het kruispunt aanduidde van enkele GR-paden. Binnenin de taverne konden
we ons even opwarmen met wat hete chocomelk of verse soep. Na deze korte
lunchpauze, vervolgden we onze wandeling. We verlieten de taverne en trokken
verder door bosgebied, waar we een klein stukje asfaltweg kregen te verwerken.
We volgden opnieuw een gedeelte van de LF6 fietsroute en de GR5A (zuid).
Naarmate we verder afdaalden in het bos, kondigden zich ook de eerste huizen
aan langsheen het parcours.
Via enkele bospaden bereikten we
uiteindelijk het grondgebied van Orroir (Mont de l'Enclus). Het ging even over
een stuk openbare weg, in de richting van de top van de Kluisberg. Deze plaats
kwam ons bekend voor uit de Tv-beelden van de talrijke wielerklassiekers
tijdens het voorjaar. Aldaar kwamen we langs het ‘Maison des Randonneurs’, waar
we konden zien hoe aldaar tal van plaatselijke fiets- en wandeltrajecten een
aanvang namen. Alle routes werden hier voorgesteld en aangeduid door middel van
letters en cijfers, waarbij elk parcours ook een eigen naam had verkregen. Een
ideaal idee om tijdens de komende zomermaanden eens uit te proberen. Voorbij
het ‘Maison’, volgden we links de grote brede weg naar beneden, waar we wat
verder een mooi panorama verkregen van de lager gelegen vallei.
Hier ging het terug naar rechts,
een smalle dalende weg op, waar we het traject volgden van de GR122 en GR123.
In de verte zagen we tal van andere wandelaars welke zich op diverse lager
gelegen paden, begaven in de richting van de aankomst, vermits heel in de verte
in het dal de kerk van Ruien reeds zichtbaar was. We vervolgden rustig deze
dalende paden en smalle wegen deels over het grondgebied van Orroir. Ondertussen
was het gevoelig kouder geworden en voelden we in deze vlakte ook de strakke
wind welke begon op te steken. Uiteindelijk verlieten we de asfaltwegjes om het
laatste stuk van deze lus via veldwegen voort te zetten. Af en toe kondigde
zich een stukje modderig traject aan, een gevolg van de zich doorzettende dooi.
We bereikten even later de achterzijde van de kerk van Ruien, waar een tegelpad
ons terug tot in de dorpskom van deze gemeente bracht. We passeerden langsheen
een monumentje ter ere van Eddy Merkx en vonden aan de overzijde van de straat
de startzaal.
Na een blik op het parcours van
de kleine lus, konden we opmaken dat deze verliep over hoofdzakelijk wegen en
paden in open gebied. Langsheen dit traject werd geen bosgebied meer voorzien.
We zagen dan ook af om nog de kleinere lus te bewandelen, ook al omwille van
het feit dat het begon te regenen. We konden vandaag genieten van een mooie
wandeling doorheen het Kluisbos en onderweg ervaren dat het parcours prima was
uitgepijld. De rustpost welke we onderweg aandeden was ruim en verzorgd.
Uiteindelijk hadden we 13,9 km afgelegd, waarvan een groot gedeelte doorheen
dit unieke bosgebied verliep. Verder was het aangenaam wandelen langsheen de
rustige wegen van deze Vlaamse Ardennen. Toen wij terug huiswaarts gingen,
konden we bemerken dat omstreeks 12 uur reeds meer dan 700 wandelaars deze
startplaats hadden bezocht. Morgen kiezen we waarschijnlijk een andere
windrichting om onze wandelschoenen aan te trekken.”
We eindigen dan ook de
beschrijving van deze wandeltocht zoals gewoonlijk, met een blik in de
wandelboekjes, vermits ook daar enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K:
Bosrijke en rustgevende wandeling. Kluisbos – Kluisbergen. Frisse wind! J:
Winterse tocht doorheen het mooie Kluisbos en weidse omgeving. Af en toe de
laatste resten gezien van de afgelopen winterprik? Enkel de lus van 14 km
gewandeld, later op de dag koud en begin van regen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten