352: Maarkedal, Zaterdag 18 juli 2015, 19,896 km. (7175,499 km.)

“Dat de Vlaamse Ardennen een uniek wandelgebied zijn, dat mochten we reeds meermaals ervaren. Vandaag trokken we dan ook nogmaals richting Maarkedal voor een dagtocht doorheen deze mooie streek. We hadden rendez-vous ter hoogte van het wandelknooppunt 57, gesitueerd in de Keizerrei 14. Omwille echter van de onmogelijkheid aldaar te parkeren, vonden we iets verder, tussen de knooppunten 57 en 58, een geschikte plaats om de wagen achter te laten. Even later, na een hapje en het aantrekken van de wandeluitrusting, konden we omstreeks 09:40 uur van start, op weg naar knooppunt 57. Het ging in dalende lijn langsheen een smalle landelijke asfaltweg. Eenmaal knooppunt 57 bereikt, volgden we verder dit verkeersluwe wegje, afwisselend klimmend en dalend. De eerste vergezichten openbaarden zich links van de weg. Een rustiek hek passeerde de revue. Het einde van de weg bereikt, kregen we een veldweg voor de voeten en die liet ons wandelen langsheen een boerderij. Toen ook het grind en de steenslag verdwenen, ging het verder via een graspad. Na zowat anderhalve kilometer bereikten we ter hoogte van een kruispunt het wandelknooppunt 56.

Hier dienden we rechts aan te houden en kregen we alweer een op- en neergaande asfaltweg, welke ons bracht tot aan de visvijvers van Nukerke. Het was reeds kwart na tien en dat werd dus de hoogste tijd voor een kopje koffie. We konden dan ook op een terrasje in open lucht genieten van een korte wandelpauze en tezelfdertijd de gasten van de camping in hun bezigheden volgen. Even later gingen we terug op weg, via een stukje betonweg. Even later ging het op een kruispunt linksaf en bevonden we ons op het traject van de Hermes Route (40 km), de LF6 Vlaanderen Fietsroute en route van De Ronde van Vlaanderen. Heel wat aanwijsbordjes dus aan de kant van de weg. We dwarsten vervolgens een drukke weg, zowat op de scheiding van Etikhove en Nukerke. Aan de overzijde betraden we de Vlaamse Ardennen straat en vonden er de aanwijsborden inzake de Vlaamse Ardennen Route. Korte tijd later verlieten we deze weg en sloegen een rechts gelegen kasseiweg in. Zo bereikten we na iets meer dan drie kilometer het knooppunt 46.

Ook aldaar ging het naar rechts via een reeds begroeide kasseiweg en wandelden we langsheen het traject van de GR129 (Brugge-Ronse). De kasseien maakten plaats voor een grasweg en uiteindelijk belandden we op een smalle eindeloos lang lijkende wegel. Een hele tijd wandelden we nu tussen weiden en akkers, met af en toe enkele niveauverschillen. Het wegeltje verliep in de richting van een dorpskern, welke reeds in de verte kon worden waargenomen. Via een steil smal paadje tussen afsluitingen, kwamen we zo plots terecht in het centrum van Louise-Marie. Meteen bemerkten we links een uithangbord van de gelijknamige taverne Louise. Ondertussen 11:10 uur geworden, waren we opnieuw toe aan iets drinkbaar. We konden dan ook even genieten van een welverdiende koffiepauze op het terras van deze taverne. We hadden dan ook een mooi zicht op de kerk en het erachter gelegen bos. Na een sanitaire stop, begaven we ons richting kerk en volgden even de Fiertelommegang, een lokale wandelroute. Een picknickbank ter hoogte van het kerkplein, liet ons de mogelijkheid, een broodje te nuttigen. Het was zowat half twaalf op de middag.

Na onze lunch wandelden we langsheen de kerk, ondertussen enkele monumenten bekijkend en troffen vervolgens de bordjes aan, dat we voortaan de Muziekbos Wandelroute zouden volgen. Het klonk wel als muziek in de oren, vooral omwille van het aangename zomerweer. Even nadat we het einde van de openbare weg hadden bereikt, volgde een dalende veldweg, richting lager gelegen bos. Een doordringende geur van vers hooi prikkelde enigszins de neus. Eenmaal beneden de rand van het Muziekbos bereikt, begonnen we aan een lange klim, via een kronkelend bospad. Een mooi stukje natuur om van te genieten. Na een flinke klim bereikten we het knooppunt 36 en even later opnieuw de openbare weg. Het ging via een asfaltweg links, naar het nabij gelegen knooppunt 37, alwaar we terug een stukje dalende weg aantroffen. Een leuke verademing na het klimwerk voordien. Via een stukje druk bereden weg, wandelden we vervolgens verder via een stukje links gelegen kasseien en konden afdalen via een grindpad, naar een volgende boszone. Nu volgde wellicht het mooiste wandelgedeelte, aangezien het pad zich kronkelde tussen de bomen en voortdurend ons liet klimmen en dalen. Sommige passages waren nogal modderig, omwille van kleine waterlopen welke het bos doorkruisen. Knooppunt 38 bereikten we even later ter hoogte van de weg. We namen er even een korte rustpauze op een roestige rioolput.

Aan de overkant van de weg, vervolgden we onze wandeltocht via een graspad langsheen enkele voetbalvelden, uiteraard enigszins klimmend. Verderop bereikten we opnieuw een verharde grindweg, alwaar we ons bevonden op het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Tenslotte kwamen we min of meer terecht in de bewoonde wereld en volgden enkele landelijke wegen. Toevallig kwamen we aan een hoeve, alwaar een hoefsmid druk doende was. Zo konden we van nabij even kijken, hoe wellicht sommige van onze voorouders hun dagelijks brood verdienden. De boer zelf, met een pintje in de hand, had voldoende de tijd om een praatje te maken. Na dit eerder uitgelopen onderonsje, wandelden we maar verder. We hadden immers nog een heel eind te gaan. Het ging nog even dezelfde richting uit, tot we een dalende grindweg bereikten.

Na een hele tijd gestaag afdalen, bereikten we het laagste punt van deze veldweg en mochten we natuurlijk klimmen, om uit het dal weg te komen. Zo bereikten we boven gekomen het knooppunt 40 ter hoogte van een kruispunt, voorzien van een mooie kapel en rustbank. Het was stilaan half twee in de namiddag en hier namen we nog even een korte rustpauze, alvorens onze beklimming te vervolgen via een rechts gelegen asfaltweg. Een tijdje later verlieten we deze oase van stilte en klommen verder tot aan een veldweg rechts. Hier verlieten we de openbare weg en wandelden langsheen enkele velden, vooreerst via een veldweg, daarna een grasweg. Een haakse bocht naar links en we bereikten een knooppuntpaal welke heel wat hoger stond opgesteld. Via een klimtouw raakten we toch boven op deze talud en wandelden verder langsheen de rand van een maïsveld. Achter ons kregen we mooie vergezichten te zien. We bereikten nadien opnieuw de openbare weg en bevonden ons even later in Schorisse in de Kapelstraat. Hoe kon het ook anders of we troffen er een mooie kapel aan voorzien van een ommegang. Tijd om even van nabij te bekijken.

We waren ondertussen knooppunt 39 voorbij gewandeld en volgden een stukje bewoonde wereld. Een oude gierpomp bezijden de weg trok even de aandacht. Vrij snel verlieten we de bebouwde kom en ging het verder via een grasweg. We trokken door een stukje holle weg, dat omwille van de bomen eerder het uitzicht had van een tunnel. Uiteindelijk bereikten we een brede veldweg, zowat op de scheiding van twee provincies en wandelden hier rechtsaf. Eindeloos ver kon je hier de streek bekijken. Links en rechts troffen we enkel maïsvelden aan. Aan het einde van deze eindeloze weg, bereikten we een druk bereden weg ter hoogte van de grens met Ellezelles. Hier voelden we even de wind te keer gaan, vermits we ons wat hogerop bevonden, de straat had dan ook de toepasselijke naam ‘Quatre Vents’. Aan de overzijde van de weg bevond zich een smalle wegel en die betraden we vervolgens om langzaam af te dalen. Zoals zo vaak gebeurt, na een lange afdaling, volgde alweer een lange klim, via een al even smalle wegel.

Eenmaal knooppunt 32 bereikt, bevonden we ons opnieuw op asfalt en naderden we de Jeugdherberg De Fiertel. Het was stilaan 15:20 uur geworden en de hoogste tijd om even de dorst te lessen. We vonden er enkele bereidwillige medewerkers, die ons lieten genieten van een koel drankje en dat op een aangename picknickbank. Na deze deugdzame pauze daalden we via de openbare weg verder af, richting kapel O.L.V. Lorette, welke we reeds van ver konden bemerken. Even voorbij de kapel ging het via een veldweg rechtsaf om nadien onze route te vervolgen via een kiezelpaadje. Zo bereikten we het volgende knooppunt, met name 91. We waren ondertussen zowat 15 km onderweg. Aan dit knooppunt ging het rechtdoor, om via een wel steil bospad opnieuw het Muziekbos te betreden. Hier volgde een mooie passage doorheen de natuur. Klimmen en dalen, kronkelende paden, af en toe een bruggetje, omgevallen bomen, het ritselen van de bladeren en vooral het (muzikale) geluid van het bos. Jammer genoeg komt aan alles een einde en na een weliswaar inspannende beklimming, bereikten we de openbare weg ter hoogte van de ingang van het bos, tevens knooppunt 35.

Rechts van ons echter, op zowat 220 m, bevond zich bistro Boekzitting. Het was zowat half vijf geworden, dus tijd voor een laatste drinkpauze. Na weliswaar de nodige dosis geduld, werden we bediend en konden we genieten van een fris drankje op het terras, gezeten in het zonnetje. Korte tijd later keerden we op onze stappen terug, richting knooppunt 35, alwaar we aan de overzijde van de weg begonnen aan een lange afdaling. Ergens onderweg ontbrak een verdere aanwijzing, zodat we lager aankwamen op een druk kruispunt op de N425. We waren dus enigszins uit de richting gegaan. Er restten ons twee opties, ofwel rechtsomkeer naar knooppunt 35, ofwel de drukke weg naar links volgen, teneinde opnieuw op het juiste spoor te geraken. We kozen dan maar voor de tweede optie en dienden op die manier zowat drie kilometer druk bereden weg te volgen. Veilig en wel bereikten we dan toch opnieuw de plaats, alwaar we eerder op de dag waren vertrokken.

Deze wandeltocht doorheen het wandelnetwerk ‘Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen’ eindigde dan ook na 19,896 km in een tijd van 4.58.29, goed voor 917,7 cal en dat na 26528 stappen te hebben gezet. De zon was vandaag opnieuw uitdrukkelijk aanwezig en dat hebben we vaak mogen ervaren. Een volgende wandeltocht gaat wellicht een andere windrichting uit.”