081: Berlare, Zaterdag 16 mei 2009, 23,8 km. (1520,034 km.)

Een wandeling, welke voorheen werd aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi, 16/05/2009 – 9290 Berlare (Oost-Vlaanderen), Donkmeertochten, 6-9-12-18-24-30 km. Boerenkrijgstappers Overmere. Start: Festivalhal aan de oever van het Donkmeer. Tweede wandeling van het drieluik van het Donkmeer. Niet te missen natuurwandeling rond het Donkmeer, door de Eendenkooi, broekbossen en meersen, langs vijvers en moerassen, elk met hun specifieke fauna en flora.’ Na afloop van deze tocht doorheen de natuur, weliswaar onder minder goede weersomstandigheden, schreven we een kort relaas van onze belevenissen onderweg, op zaterdag 16 mei 2009, omstreeks 17:31 uur.

“Vandaag waren we toe aan onze tweede wandeling van het ‘Drieluik van het Donkmeer 2009’. Deze ochtend vertrokken we dan ook richting Berlare om deel te nemen aan de ‘Donkmeertochten’. De inschrijving diende te gebeuren in de Festivalhal aan de oevers van het Donkmeer. Deze wandeltocht was georganiseerd door de Boerenkrijgstappers uit Overmere. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 9, 12, 18, 24 en 30 km. Wij kozen voor de 24 km, wat in werkelijkheid 23,8 km bleek te zijn. Wij gingen van start vanuit deze enorme hal omstreeks 09:00 uur, nadat reeds een vierhonderdtal wandelaars ons waren voorgegaan. Bijna onmiddellijk na de start, verlieten wij de oevers van het meer om ons te begeven op het Boerenkrijgpad, dat tezelfdertijd de Turfputtenroute volgde. Wij kwamen inderdaad langs een monument ter ere van dit oude beroep, de turfsteker. Even verder verlieten wij de openbare weg om de vrije natuur in te wandelen. Zo volgden we via kleine weggetjes een traject dat ons leidde langs prachtige natuurgebieden, met tal van watergebieden.

Wat later volgden we een veldweg, met name het Meerepad dat ons bracht aan de rand van het domein Maeydonck. Hier trokken we een eerste maal door een mooi stukje bosgebied, waar je tal van geuren kon ervaren, ook al omwille van de regen van de voorbije dagen. Bij het verlaten van dit bosgebied, bevonden we ons op het Bareldonkpad, een naam die we in de loop van de dag nog herhaaldelijk zouden bemerken langs de berm van de weg. Uiteindelijk kwamen we na een eerste stuk van 5,7 km terecht in het Socio en Cultureel Centrum De Venne in Uitbergen. Tijd dus voor wat versterking van de inwendige mens. Na onze eerste controle dienden we ter plaatse een lus te wandelen van ongeveer 5,5 km. Bij het verlaten van de dorpskom van Uitbergen, volgden we opnieuw een gedeelte van de Turfputtenroute en tezelfdertijd ook de Rozenroute. Deze brachten ons aan de boorden van de Schelde, die we nadien geruime tijd zouden volgen. Ondertussen begon het licht te regenen en werd het tijd om de regenkledij aan te trekken.

Gelukkig duurde het niet lang, of het hield op met regenen. Links van ons zagen we het drukke binnenvaartverkeer op de Schelde, rechts lag een natuurgebied, volop in bloei. Na een tijdje zo te hebben gewandeld, lieten we de Schelde links liggen en draaiden rechts de Kalkense Meersen in. Opnieuw zouden we geruime tijd doorheen een prachtig stukje natuur wandelen, af en toe via aangelegde plankenvloeren, soms via smalle paadjes, net breed genoeg voor een wandelaar. Deze Kalkense Meersen wandelroute, werd een tijdje gevolgd door een plaatselijk aangelegde poëziewandeling. Hierop bemerkten we af en toe een kunstwerk in de berm, voorzien van een stukje tekst van de plattelandsdichteres Miriam Van Hee. Ook diezelfde route bevatte een deel van de GR128. Op die manier verlieten we stilaan terug de natuur en kwamen we terecht aan de Venne, waar een tweede controle was voorzien. We hadden ondertussen 11,2 km op onze stappenteller. Nadat we een tweede maal hadden gepauzeerd, en een babbel hadden met enkele clubgenoten, trokken we opnieuw op pad. Dit keer verlieten we Uitbergen langs een andere kant en bevonden ons op de Donkmeer Wandelroute.

Dit pad bracht ons aan de oevers van de Schelde, waarna we geruime tijd de loop van deze waterweg volgden. Zo bereikten we het grondgebied van Berlare, om een oude bekende tegen te komen: het Bareldonkpad. Dit pad leidde ons tot aan het Domeinbos Berlarebroek. Alweer volgde een prachtig stuk natuurgebied, met de aanwezigheid van vele watergebieden en hun natuurlijke bewoners. Ondertussen was even de zon verschenen, dus konden we ons verlossen van het regenpak. Even verder bereikten we de openbare weg en kwamen we aan de sporthal van Berlare. Na 18 km, hadden we hier een derde controle en even de tijd om een verfrissend drankje te nuttigen. Wat later trokken we terug op weg en volgden even voorbij de sporthal een stuk van de Kapelletjesroute. Na wat laveren tussen de nieuw gebouwde woningen, bereikten we terug het Bareldonkpad en de voordien gevolgde GR128 en trokken we de vrije natuur in.

Dit laatste gedeelte van de wandeling bracht ons voor het laatst vandaag prachtige vergezichten, mooie watergebieden en volop in bloei staande velden. Langzaam trokken we terug in de richting van het Donkmeer, om de laatste kilometers te wandelen. Ondertussen waren de wolken opnieuw dreigend komen opzetten, doch gelukkig konden we het droog houden en de plaats van inschrijving opnieuw bereiken. Bij aankomst bemerkten wij dat om 14:00 uur reeds meer dan 2500 wandelaars waren van start gegaan. Je kan dus moeilijk ontkennen dat de club vandaag een succesvolle dag heeft gehad. Eigenlijk hadden ze wel moeite gedaan om van deze wandeling een prachtige tocht en een rijke natuurbelevenis te maken. We kijken dan ook al uit naar het slot van dit Drieluik in september aanstaande.”

We eindigen het verhaal met betrekking tot Berlare, door een weergave van onze eerste indrukken na afloop van deze wandeltocht, zoals die destijds werden neergeschreven in onze wandelboekjes. ‘K: Mooie natuurtocht door de Donkmeren. Berlare, Overmere, Uitbergen. J: Tocht langsheen het Donkmeer. Verder doorheen Uitbergen en Berlare. Deel van het drieluik Donkmeer 2009. Mooie tocht.’