We begaven ons naar rechts en begonnen opnieuw aan een beklimming, richting Fondry des Chiens. We kwamen wat later aan ter hoogte van een kleine parking en tevens enkele picknickbanken op de plaats waar kon worden van start gegaan voor enkele korte wandelingen. Ter plaaste benoemd als ‘Départ marche nordique Nismes’. We pauzeerden even op één van de banken en genoten van een broodje en een drankje. Na deze korte onderbreking wandelden we verder richting Fondry des Chiens. Na nog wat aan hoogte te hebben gewonnen troffen we het baken ‘Fondry des Chiens en tevens de befaamde grotten. We namen de tijd enkele foto’s te nemen en wandelden ondertussen in tegenwijzerzin omheen de site. Eenmaal er voorbij bevonden we ons op het traject van de GR125, om vrij snel naar rechts via een smal paadje af te dalen. Beneden aangekomen ging het rechtsaf en begonnen we opnieuw aan een geleidelijke klim welke ons terug het bos liet ingaan. Geruime tijd konden we genieten van een breder bospad dat langzaam begon te dalen tot we aan het einde van het bos terecht kwamen op een smalle dalende asfaltweg, de Rue Saint Joseph. Via deze weg daalden we verder af richting centrum van Nismes. Een bocht later ging de weg over in de Rue Sainte Anne.
In dalende lijn zetten we onze wandeling verder tot we links de Rue Pierre Bosseau konden inslaan, welke ons verderop via een brug opnieuw het Zwarte Water liet oversteken. Aan de overkant van het water gingen we links verder in de Rue du Calvaire. Rechts in het begin van de straat bevond zich inderdaad de ‘Calvaire du Baty’. Vanaf deze plaats dienden we nu enkel nog oog te hebben voor de rood-witte markeringen van de GR125, alsook blauwe rechthoekjes, welke ons verder op het juiste pad zouden houden. De Rue du Calvaire hield vooreerst in dat we begonnen aan een volgende lange en vrij steile beklimming. Toen we een Y-splitsing bereikten, volgden we de betreffende routetekens en kozen dus de linkerweg. Zo verlieten we de bebouwde wereld en betraden even later een smal wandelpad tussen weiden links en bos rechts. We konden links het verloop van het Zwarte Water min of meer zien tussen de bomen. Af en toe dienden we wat hoogteverschillen te overwinnen, nu eens dichter bij de waterloop, dan weer er wat verder van verwijderd. We bevonden ons trouwens tevens op een gedeelte van een route naar Santiago de Compostela, getuige de bekende stickers op de bomen. Links kregen we in de verte zicht op het dorp Petigny, waar de kerktoren de blikvanger bleek te zijn.
Tenslotte mondde de tot nog toe gevolgde weg uit op een bredere grindweg welke eindigde ter hoogte van een brug over het Zwarte Water. Net voor de brug troffen we een soort pomphuisje aan, alwaar we even uit de wind konden plaatsnemen op een betonnen blok om er even te denken aan de inwendige mens. Na wat te hebben genoten van een rustpauze, gingen we opnieuw op weg. De grindweg gaf toegang tot de Rue des Monts, welke we rechts opgingen. We lieten op die manier het Zwarte Water achter ons. Andermaal begonnen we aan een nieuwe beklimming, vooreerst voorbij een pas aangelegde speeltuin. Nog wat hoger passeerden we de straat ‘Devant le Village’ om nadien terecht te komen op een driesprong. Daar verlieten we de Rue des Monts naar rechts, en kregen een nog steilere klim voor de voeten op een rotsig pad. Nog wat hoger gekomen via deze Chemin de Notre-Dame de Foix, hielden we even halt aan de betreffende kapel ter ere van de Notre-Dame de Foix. Kapel is een groot woord voor een bouwwerkje van amper een meter hoog, maar wel omgeven door vier mooie lindes. Nog verder fors stijgend op een rotsig pad eindigde dit smalle pad op een dwars gelegen asfaltweg, Domeine de Bouvreuils, alwaar we rechtsaf gingen. Aan een pyloon ging het andermaal naar rechts en wandelden we door een klein bebouwde zone.
We betraden opnieuw het bos en herwonnen nog wat aan hoogte tot we de top bereikten op zowat 253 m boven de zeespiegel. We gingen voorbij een soort ‘Villa des Oursons’ om dan via een brede bosweg te beginnen aan een geleidelijke afdaling. We bevonden ons wat later opnieuw op het traject van de GR125, doch hadden nog steeds de blauwe rechthoekjes gevolgd. Even later konden we even pauzeren op een zitbank in het zonnetje, om er te genieten van een hapje en dit aan de Matricolo, de grootste fondry van Mismes. Weliswaar bijna volledig overgroeid. Na deze aangename rustpauze gingen we ter hoogte van deze fondry haaks rechtsaf en stapten nu in plaats van doorheen een loofbos, door een dennenbos. We hadden er even voorheen de GR125 verlaten. Op weg door het bos stapten we nog voorbij enkele kleine fondry’s. Nog steeds verder dalend naderden we stilaan opnieuw het centrum van Nismes. De afdaling werd steiler, zodat we konden gebruik maken van houten relingen. We betraden vervolgens een steil kasseiwegje, waar we ook via relingen veilig konden afdalen. We bereikten opnieuw de bebouwde wereld om er via de Rue Vieille-Eglise de wandeling te eindigen ter hoogte van de kerk.
Na exact 14,718 km waren we aan het einde gekomen van deze toch wel vermoeiende wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een take-away koffie naast de kerk in het café Rive Gauche. Nadien wandelden we nog even doorheen het Parc Communal van Nismes, alwaar we enkele kunstwerken konden bekijken. Uiteindelijk namen we even later afscheid van het drukke Nismes om richting thuishaven te rijden.”