505: Pécrot, Zaterdag 23 juli 2022, 14,7 km. (10.051,377 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorend tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst ter hoogte van het station van Pécrot. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein arriveerden we omstreeks 10:20 uur op het perron van het station van Pécrot. Omwille van de afwezigheid aldaar van een café, begonnen we vrijwel dadelijk aan onze geplande tocht. De eigenlijke startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 231 gesitueerd op de Leuvensebaan te Huldenberg. We dienden daartoe vooreerst een aanlooproute te bewandelen van ongeveer 1,8 km. We verlieten bijgevolg het station van Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau en volgden de straat er tegenover, de Rue de Rode. Een brede betonweg met links een stukje bosgebied en rechts een aantal boerderijen en vooral veel akker- en weiland. Na enkele ruime bochten overschreden we de Dijle en betraden het grondgebied van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We kregen een kasseiweg te verwerken, om net voorbij de brug links van de weg nog een oude bunker te kunnen waarnemen. Juist voorbij de bunker verlieten we de openbare weg en gingen schuin links op een graspad, Voetweg 39, langs de rand van een perceel bos. Na een bocht naar rechts kruisten we de Vijverstraat om aan de overzijde via een smalle wegel aan hoogte te winnen en tenslotte de Leuvensebaan te betreden. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 231 aan het kruispunt met de Zesdagmaalstraat, alwaar een kapel staat opgesteld.

Zowat 100 m verder verlieten we de weg naar links door middel van een vrij sterk dalende grasweg tussen de woningen 250-252. Beneden aangekomen bevonden we ons in de Vijverstraat om dadelijk haaks rechtsaf opnieuw te klimmen in de Verstrekenstraat, een smalle asfaltweg. Gekomen ter hoogte van een splitsing kozen we de rechtertak en zetten onze tocht verder via een onverharde weg. Twee kort op elkaar volgende kleine bosjes zorgden even voor wat verkoeling. Boven gekomen vertoefden we heel kort op de Boesberg om dadelijk opnieuw linksaf af te dalen via een brede grasweg naar de lager gelegen Burgemeesterstraat, tevens knooppunt 239. We kozen hier deze straat naar rechts, nogmaals een smal asfaltwegje om aan hoogte te winnen. Na het nemen van enkele bochten en geruime tijd te hebben geklommen, mondde de weg uit op de Leuvensebaan. We kruisten de weg om aan de overzijde een onverharde weg op te gaan, de Bosweg, welke tussen uitgestrekte velden verliep in de richting van het reeds zichtbare Rodebos. Op het einde van deze Bosweg, bereikten we de rand van het Rodebos, net aan het knooppunt 238. We draaiden haaks linksaf en wandelden over een breed pad langs de rand van het bos via Buurtweg 3, tot aan het knooppunt 249, net in het eigenlijke Rodebos zelf. Daar op het kruispunt van enkele Buurt- en Voetwegen, konden we omstreeks 11:45 uur even genieten van een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een hapje en een drankje. Een grote picknicktafel voorzien van een infobord over het bos gaf daartoe aanleiding.

Na de maaltijd zetten we ons wandeling verder, ditmaal richting knooppunt 263. We gingen dan ook haaks rechtsaf om zowat in rechte lijn, via Voetweg 51, dwars doorheen het Rodebos te stappen. Ondertussen genietend van de geuren en geluiden in het bos. Deze aangename doortocht eindigde even later aan het knooppunt 263 in de Neerpoortenstraat. We begaven ons linksaf in de Neerpoortenstraat en stapten even later voorbij het knooppunt 250. We behielden dezelfde richting tot in een bocht naar rechts, om daar de Neerpoortenstraat rechtdoor te verlaten via de Oliestraat. Een smalle weg, vrij spoedig herleid tot de breedte van een fietspad en afgesloten door middel van een fietssluis. Dit smalle paadje liet ons herhaaldelijk naar adem happen omwille van de hellingsgraad. Wat verderop verkreeg het wegje zelfs het karakter van een holle weg. Het einde van het paadje bereikt en op het hoogste punt gekomen, hielden we even halt aan het knooppunt 254 om terug wat op adem te komen. What goes up, must go down, dus begonnen we nu langzaam af te dalen via de Vinkstraat, ondertussen op het grondgebied van Ottenburg. De Vinkstraat mondde uit in de Hoevestraat, aan het knooppunt 253. Daar ging het bijna rechtsom de Hoevestraat in, vooreerst een smal wegje dat uiteindelijk doodliep in een kleine boszone. Aan het andere einde daarvan kwamen we terecht op een smalle kasseiweg, waarna de Hoevestraat eindigde aan het kruispunt met de Neerpoortenstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Voetweg 67 tot aan het knooppunt 252.

We bogen rechtsaf en wandelden zo een eindje langs de rand van het Schaatbroekbos, om nadien aan het knooppunt 251, links het eigenlijke bos in te gaan, door middel van de Molenweg. We overschreden de Laan om er het knooppunt 329 te vinden, op de openbare weg in de Moskesstraat, in de nabijheid van het centrum van Terlanen. We draaiden rechts het smalle kaseiwegje op en passeerden de watermolen op de Laan. Links daarvan bevond zich een picknickplaats, alwaar we even halt hielden om een broodje te nuttigen. Nadien eindigde de Moskesstraat op het kruispunt met de Molenstraat, aan het knooppunt 310. Ondertussen de klok van 13:40 uur nabij, gingen we even naar links om zowat 100 m verder even halt te houden in ’t Klein Verzet, alwaar we even konden genieten van een frisdrankje. Een druk bezocht tuintje door wielerliefhebbers. Na het lessen van de dorst keerden we in de Molenstraat op onze stappen terug, passeerden opnieuw het knooppunt 310 en gingen verder in de Molenstraat, nogmaals over de Laan, tot aan het knooppunt 263. Daar verlieten we de Molenstraat naar links via een onverharde weg, de Onderbosstraat, welke ons opnieuw wat aan hoogte liet winnen. Zoals de naam al liet vermoeden, kwamen we op het einde van de weg opnieuw terecht in het Rodebos. We konden andermaal genieten van een lange passage onder de bomen, hierbij het knooppunt 255 aan te treffen. Dezelfde richting verder gaand, trokken we verder door het bos tot het knoopunt 236.

Ook daar bleven we nog een tijdje dezelfde richting aanhouden om tenslotte het Rodebos voorgoed te verlaten. We bereikten even later het knooppunt 235 op een kruising van paden, om er de rechtertak te kiezen. Nog steeds ons bevindend in de Onderbosstraat, waren we inmiddels aangekomen op het grondgebied van Huldenberg. Een geplaveide weg leidde tussen mooie villa’s, opnieuw af en toe steil om te eindigen op de Oude Waversebaan. Zowat aan de overzijde ging het dan even steil bergaf via Voetweg 30 tot we beneden arriveerden op de openbare weg Het Veldeke, ondertussen knooppunt 233 bereikt. We begaven ons linksaf en volgden Het Veldeke, richting knooppunt 234. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, kwamen we op de drukke Leuvensebaan uit, die we naar links dienden te volgen, richting centrum van Huldenberg. Op die manier ging het later toch voorbij het knooppunt 234, waarna we even halt hielden op een zitbank ter hoogte van de Sint-Agathakerk, van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We genoten er om 15:15 uur van een laatste hapje en drankje. We namen er ook even de tijd de plaatselijke begraafplaats te bezoeken met eveneens een World War 2 Cemetery. Na deze laatste wandelpauze, volgden we nog even verder de Leuvensebaan, voorbij het knooppunt 228, tot we tenslotte de weg naar rechts konden verlaten via de Buurtweg 7. Vrij kort erna troffen we knooppunt 229 aan, op een kruising van veldwegen. We hielden rechts en wandelden verder via de Buurtweg 7 door het Grootbroek.

In een mooi natuurgebied ging onze tocht verder tot we het knooppunt 230 voorbij wandelden. Het laatste knooppunt op deze geplande tocht. Voorbij het knooppunt 230 naderden we de oever van de Dijle, om deze rivier over langere afstand te volgen, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, de reeds bekende Rue de Rode. Logisch dat we ditmaal de weg naar links opgingen, richting station van Pécrot. Hiertoe hadden we een zogeheten uitlooproute van 1,7 km. We arriveerden wat later dan ook omstreeks 16:30 uur aan het station, om er vrij vlug erna via het spoor de terugreis aan te vangen, na een weliswaar zonnige en af en toe zelfs erg warme wandeldag.”

504: Pepingen, Zaterdag 16 juli 2022, 17,4 km. (10.036,677 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Pepingen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van het fiets- en wandelcafé Ter Lindenhof, in de onmiddellijke nabijheid van onze startplaats, het knooppunt 364. Alvorens van start te gaan genoten we nog even van een kopje koffie in de zaak. Nadien, omstreeks 11:00 uur begaven we ons tot aan het knooppunt 364 teneinde de wandeling aan te vangen. We verlieten dan ook de Terlindenstraat naar rechts, om een grindweg te betreden, welke ons wat aan hoogte liet winnen, tussen de omliggende velden en weilanden. We gingen voorbij het knooppunt 269, kruisten wat verder de Rosbeek om tenslotte een kruising van grindpaden aan te treffen aan het knooppunt 270. Daar ging het haaks rechtsaf, waarbij we zicht kregen op het hoger gelegen woonzorgcentrum Mater Dei en de Sint-Bernarduskerk van Heikruis. Na een korte klim kwamen we terecht op de openbare weg in de Neerstraat, ter hoogte van de muur omheen het woonzorgcentrum. Over korte afstand volgden we de Neerstraat naar links tot het knooppunt 271, op de hoek van de Molenhofstraat. We sloegen rechts de Molenhofstraat in, wandelden voorbij de kerk en vonden daar vóór de kerk een parkje voorzien van een picknicktafel. We hielden er dan ook om 12:00 uur even halt voor een broodje en een drankje.

Na een korte wandelonderbreking begaven we ons tegenover de kerk in een smal wegje tussen de woningen, de Plaats, welke vrij vlug veranderde in een onverharde weg, aan het knooppunt 361. Op die Y-splitsing kozen we de linkertak om er een smal graspaadje te bewandelen. We kruisten er even verder de Kouterstraat, om aan de overzijde een breed graspad aan te treffen. Op het einde van deze onverharde weg bereikten we het knooppunt 359 in de Eechoudtstraat. We volgden rechtdoor deze straat tot in de eerste bocht naar links, knooppunt 360, om er rechtdoor verder te gaan in het doodlopend gedeelte. Via alweer een onverharde veldweg tussen de velden, bereikten we aan het uiteinde het knooppunt 351 in de dwars gelegen Bosstraat. We gingen even naar links, om vervolgens aan de overzijde de Nanovestraat in te gaan. Een vrij smal asfaltwegje tussen enkele boerderijen en weiland. Op het einde van het wegje betraden we dan ook het Strijthoutbos. Het te volgen bospad maakte al vrij vlug een haakse richtingsverandering naar rechts, waarna we geruime tijd nagenoeg rechtdoor doorheen het bos wandelden. Bij het uitkomen van het bos volgde een kort stukje openbare weg via de Nachtegalendreef om opnieuw bosgebied te betreden. Vrij vlug waren we er doorheen om uit te komen in de Wachthuisdreef, midden tussen statige villa’s. We begaven ons daar, aan het knooppunt 353, naar rechts teneinde deze dreef te bewandelen tot aan het kruispunt met de drukke N285 de Steenweg Asse. Ondertussen wisselelden we even van Gewest.

Deze drukke en gevaarlijke steenweg dienden we jammer genoeg over langere afstand te bewandelen, voorbij het knooppunt 430 tot aan het knooppunt 431. Kwam daar nog bij een lange en inspannende beklimming, ondertussen gestoord door het voorbij razende verkeer. Eenmaal het knooppunt 431 aangetroffen konden we de N285 naar rechts verlaten op een brede grasweg welke leidde naar het Bos Ter Rijst. Net aan de ingang van het bos stond knooppuntpaaltje 354. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons in het bos. Na enkele honderden meters ging het bospad haaks linksaf en wandelden we in rechte lijn naar de uitgang aan het andere einde van het Bos Ter Rijst, om er een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 356, een kruising van grindwegen Terrest. We sloegen linksaf en volgden de dalende grindweg tot aan het knooppunt 355 ter hoogte van de ingang van het Kasteeldomein Ter Rijst. We begaven ons via het toegangshek links het domein in en vonden om de hoek meteen een van de talrijke rustbanken op het domein. Ondertussen de klok van 14:30 uur nabij namen we er even de tijd om een broodje te nuttigen en even een koele slok water te nemen. We genoten er ook van een langere rustpauze, gezeten in de schaduw van enkele bomen. Na deze aangename onderbreking gingen we opnieuw op pad.

We volgden ditmaal de richting naar het knooppunt 354, weliswaar via de wandelpaden op het kasteeldomein. We passerden langs de kasteelvijver en bochtten dan naar rechts richting kasteel. Op de dag van vandaag restaurant T’Rest, doch op een geplaatst buitenterras konden we toch even genieten van een glaasje cola om zoiets na de klok van 15:00 uur. Nadien ging onze wandelroute nog doorheen een gedeelte van het kasteelpark, om tenslotte via het plaatselijke ‘Gras Wandelpad’ uit komen aan de ingang van het Bos Ter Rijst, waar we even voorheen reeds waren langs gekomen, met name aan het knooppunt 354. We wandelden nu in tegengestelde richting terug naar het knooppunt 431 aan de drukke N285. We dienden opnieuw even langs de drukke weg te stappen, gelukkig ditmaal niet ver, vermits we aan de overzijde links de Warlokkestraat konden opgaan. Een lange landelijke weg tussen uitgestrekte akkers. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar rechts en leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 432. We kozen de rechterkant, Tembroek, om er zowat de laatste beklimming van de dag aan te vangen, waarvan het laatste gedeelte behoorlijk steil de hoogte inging. De lange weg mondde uit op de dwars gelegen Barakkenbergstraat, welke we rechts opgingen. In dalende lijn verliep de weg nu andermaal naar de N285, welke we dwarsten, om aan de overzijde de Terlindenstraat te kiezen.

Zowat halverwege de weg, konden we via een smal paadje rechts, tussen twee akkers door naar de evenwijdig gelegen Terlindenstraat gaan. We beklommen dit vrij smalle wegje naar links om te eindigen aan het knooppunt 448, in de onmiddellijke nabijheid van het Ter Lindenhof, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook onze zonnige wandeldag omstreeks 17:05 uur. Alvorens de terugreis aan te vangen namen we nog even de tijd voor een afsluitend glaasje cola op het terras van dit fiets-en wandelcafé.”

503: Sint-Kwintens-Lennik, Zaterdag 09 juli 2022, 16,2 km. (10.019,277 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Sint-Kwintens-Lennik. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een niet betalende parkeerplaats op het Andreas Masiusplein, achter de Sint-Quintinuskerk. Alvorens van start te gaan konden we om 10:30 uur nog even genieten van een kopje koffie in café ‘De Snelle Duif’ bezijden de parking. Even later begaven we ons via de Karel Keymolenstraat naar de Markt, om daar het knooppunt 1 te vinden, de eigenlijke startplaats van deze wandeltocht. We konden er het grote bronzen paard aantreffen, genaamde ‘Prins, trots van Brabant’, een ode aan het Brabants trekpaard. Aan de overzijde van het plein begaven we ons tussen de woningen op een smal kerkpad, tussen achtertuintjes door en kruisten er Keitse. Het pad verliep verder tot we opnieuw vaste voet verkregen in de Halleweg. Daar ging het ter hoogte van het knooppunt 141 haaks rechtsaf, om er nadien de drukke Frans Van der Steenstraat over te steken. Een volgend smal paadje leidde naar de verder gelegen Veldstraat. Over korte afstand ging het rechtsaf om uit te komen in de Zwartenbroekstraat, welke we vrij vlug links verlieten via de doodlopende Kersestraat. Op het einde van de weg troffen we het knooppunt 142 aan op een Y-splitsing van grindwegen. We verkregen er dadelijk zicht op het heuvelachtige landschap en de kleurrijke graangewassen.

We kozen er de linkertak van de Kersestraat en stapten geruime tijd tussen de uitgestrekte akkers, tot het grindpad uitmondde in de Frans Luckxstraat, ter hoogte van het knooppunt 147. We begaven ons rechtsaf op deze kronkelende asfaltweg en betraden zo het grondgebied van Gooik. Een serie bochten later vonden we het knooppunt 208 aan de links gelegen Hallebaan. In dalende lijn ging het naar het knooppunt 209 op het kruispunt met de Kwakenbeekstraat. We hielden nog even de richting rechtdoor aan via de Kwakenbeekstraat, tot we linksaf konden gaan in de Honingenveldstraat. Op die manier wandelden we voorbij het knooppunt 205 tot waar de Honingenveldstraat een bocht maakte naar rechts. Daar ging het verder rechtdoor op een smal kasseiwegje om er opnieuw wat aan hoogte te winnen. De voorbije kilometers hadden we gestaag geklommen en afgedaald. Tussen de akkers ging het een tijdje lijnrecht tot het wegje een haakse bocht maakte naar rechts. Even voorbij de bocht passeerden we dan ook het knooppunt 210. Nog steeds via een onverhard pad, ditmaal de Groeningenveldstraat, ging het nagenoeg tussen de velden richting druk bereden N285, de Edingsesteenweg. Een tijdje ging het langs de gevaarlijke weg naar links, tot we aan de overzijde de weg konden verlaten door middel van de Bosstraat. Tussen de bebouwing door bereikten we het knooppunt 214 op het kruispunt met de tevens links gesitueerde Bosstraat.

We stapten nog over korte afstand linksaf tot het knooppunt 215, om er de openbare weg te verlaten naar rechts en via een veldweg richting Lombergbos te wandelen, via de Vierthiendagwandweg. We vertoefden slechts heel kort in het bos en aan het andere uiteinde vonden we een picknickbank om er omstreeks 12:25 uur even een hapje te nuttigen. Eenmaal uit het bos leidde een smal asfaltwegje, de Paddenbroekstraat naar een Y-splitsing, inmiddels knooppunt 220. We kozen de linkertak van de Paddenbroekstraat en bereikten op die manier het Plattelandscentrum Paddenbroek. We konden er op het buitenterras even later genieten van een glaasje cola. Na deze verpozing ging onze tocht verder doorheen de Paddenbroekstraat, voorbij het knooppunt 218, om nadien linksaf te draaien in de Breedveldstraat. Een bochtige en glooiende weg tussen de velden welke tenslotte eindigde ter hoogte van enkele woningen. Daar ging het haaks linksaf, via een smal aan hoogte winnend paadje. Nagenoeg op het hoogste punt troffen we het knooppunt 217 aan op een kruising van smalle wandelpaden. We hielden er links en stapten verder over vrij smalle wegels om na enkele richtingsveranderingen het knooppunt 216 te vinden.

Via een bredere grindweg ging het ditmaal naar rechts in de richting van de iets verder gelegen drukke N28, de Ninoofsesteenweg. Aan de overzijde van de weg, ging het via een paar trappen naar de erachter gelegen grindweg, de Kesterheide. Daar troffen we het Praalgraf aan van Staf De Clercq. Ondertussen reeds de klok van 14:00 uur genaderd, hielden we er dan ook even langer halt, teneinde nog even te denken aan de inwendige mens. We stapten nadien nog wat verder door Kesterheide, voorbij het knooppunt 255, tot aan het volgende, 257, waar we even konden stilstaan op de weide van Pervivo. Een herdenkingsplaats voor kinderen gestorven aan een stofwisselingsziekte. Bomen voorzien van gedenkplaatjes voor de overleden kinderen, met op de achtergrond een mooi kruisbeeld. We daalden vervolgens via een smal paadje af tot de lager gelegen Heidestraat, knooppunt 256. We daalden verder af via de kronkelende Heidestraat tot het lager gelegen kruispunt met de Kattestraat, tevens knooppunt 264, inmiddels op het grondgebied van Leerbeek. We draaiden er rechtsaf om de Kattestraat te bewandelen tot aan het knooppunt 263, ter hoogte van de drukke N285, de Edingsesteenweg. Aan de overzijde stapten we voorbij de kerk, jammer genoeg zonder horeca in de buurt. We verlieten er het Sint-Pietersplein rechtsaf via een smalle veldweg, welke ons zou leiden naar andermaal de Ninoofsesteenweg.

Echter alvorens die te bereiken dienden we dwars doorheen een maïsveld te gaan, amper de breedte van een meetlat. Toch kwamen we heelhuids aan de overzijde terecht. We begaven ons aan de overzijde van de steenweg naar links op het gescheiden fietspad, tot we rechts konden de weg verlaten via de Winnepenninckxstraat. Daar troffen we om de hoek omstreeks 15:15 uur café Jona aan, net aan de Stevinistenkapel. We konden er buiten even op het terras genieten van een frisdrankje. Een korte wandelpauze later volgden we onze weg verder doorheen de Winnepenninckxstraat, vooreerst een asfaltweg tussen de huizen, nadien een wat smallere weg tussen akkers en weiden. We passeerden dan ook de knooppunten 212, 20 en 219. Even voorbij dit knooppunt ging de weg over in een grindweg. Tenslotte veranderde de straatnaam in Langestraat, tot we op het einde van de grindweg het knooppunt 13 aantroffen ter hoogte van het kruispunt met Bree-Eik. Midden het kruispunt bevond zich een nieuw aangebrachte picknickbank, ideaal om er de laatste broodjes te nuttigen. Even later begaven we ons verder in de Langestraat naar links, ditmaal op een smalle asfaltweg. Net vóór een manège draaiden we links de Kwakenbeekstraat in om er vrij vlug knooppunt 148 te vinden. We gingen haaks rechts via een smal onverhard wegeltje langs de achterzijde van de manège om uit te monden in de Frans Luckxstraat, om die naar links op te gaan.

Op die manier kwamen we voor de tweede maal vandaag aan het knooppunt 147, om er ditmaal schuin rechts hetzelfde pad, de Kersestraat te bewandelen als voorheen, nu in tegengestelde richting. Hierbij namen we afscheid van Gooik. Logisch dat we nadien terug het knooppunt 142 voorbij gingen, doch ditmaal naar links via een brede grindweg. Het pad gaf uit op de Sint-Elooistraat die we rechts opgingen, stilaan richting centrum van de gemeente. We maakten echter nog een kleine omweg via de Frans Jozef de Gronckelstraat en tot slot de Kamerveldweg, een vrij smal een steil paadje. Uiteindelijk mondde het pad uit in de Zavelstraat. We wandelden rechtdoor tot aan het kruispunt met de N282, de Kroonstraat om er dan de richting te kiezen van het knooppunt 1, einde van deze zonnige en aangename wandeldag. Even later konden we opnieuw beginnen aan de terugreis omstreeks 17:45 uur.”

502: Schriek, Zaterdag 26 juni 2021, 13,037 km. (10.003,077 km.)

“Op deze min of meer bewolkte ochtend, hadden we een wandeling gepland in Schriek. We zouden dan ook via bus 520 van de Lijn, vertrekken omstreeks 09:50 uur. Bij aankomst aan het station echter bleek dat die bus uitzonderlijk vandaag niet reed. Als gevolg daarvan dienden we dan te wachten op de volgende bus, voorziene vertrek 10:50 uur. Uiteindelijk konden we pas om 11:50 uur onze wandeling aanvangen ter hoogte van de kerk, na een blik op het aldaar geplaatste kunstwerk ‘de aspergetrekker’. In eerste instantie volgden we de groene wandeling, het Kasteelpad, goed voor 7,8 km. We draaiden aan de kerk rechtsaf en stapten doorheen de hoofdstraat, de Leo Kempenaersstraat, tot we even verder links een doodlopende straat konden ingaan, Dreef. Tussen nieuw gebouwde woningen volgden we de brede betonweg, tot we voorbij de laatste huizen, een smal betonwegje in dezelfde richting bewandelden tussen weiland. Enkele honderden meters verder ging het haaks rechtsaf verder op een brede grasweg, de plaatselijke Buurtweg 34. Geruime tijd verliep dit graspad tussen akkers en weiden, tot deze aan de andere kant uitmondde in de Schriekstraat. Over korte afstand ging het linksaf op deze druke bereden weg, tot we aan de overzijde rechstaf de doodlopende, eveneens Schriekstraat konden ingaan. Het smalle asfaltwegje leidde opnieuw tussen uitgestrekte akkers en weiden.

Voorbij de laatste woning hield de verharding op en hielden we dezelfde richting aan op een veldweg. Toen we later de rechts gesitueerde, onverharde Bredestraat bereikten, draaiden we haaks links een veldweg op, om kort erna haaks rechts een grindweg te kiezen welke uitmondde op de openbare weg, de Schaliehoevestraat. Even ging het linksaf, om slechts enkele meters verder aan de overzijde een grindweg op te gaan, eveneens Schaliehoevstraat. Een tweetal bochten verder kwamen we uit in de Hollandstraat, om deze naar links in te draaien. We kruisten er vervolgens de Schaliehoevestraat, om aan de overkant verder de Hollandstraat in te wandelen. Kort nadien ging het opnieuw rechtsaf, nogmaals de Schaliehoevestraat, waarna we uiteindelijk, na nogmaals links te hebben gekozen, de Steenputstraat ingingen. Een vrij smal asfaltwegje leidde tussen de akkers door naar de visclub ’t Steenputteke, een fiets- en wandelcafé. Daar konden we aan de oever van de visvijver op een aangenaam buitenterras even genieten van een glaasje cola omstreeks 13:00 uur. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder via de Steenputstraat, om dan haaks linksaf, eveneens de Steenputstraat te kiezen, welke halverwege overging in de Masheikedreef. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar links en wandelden we verder in de Masheikedreef.

Deze Masheikedreef verliep over geruime afstand in rechte lijn, waarna de straatnaam overging in Hollandstraat. Tenslotte mondde de weg uit op eveneens de Hollandstraat, ter hoogte van een kapelletje ter ere van O.L.V. van Hal. In de onmiddellijke omgeving troffen we een picknickbank aan, ideaal om even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. Na deze maaltijd volgden we over korte afstand de Hollandstraat naar rechts, tot op het kruispunt met de eveneens Hollandstraat, om aan de overzijde van de weg een onverhard pad in te gaan. Dit leidde langsheen enkele serres en tussen weiden en akkerland door, tot we tenslotte opnieuw verharding kregen in de Schriekstraat. Dit vrij smalle rechtlijnige asfaltwegje mondde uit in de bredere druk bereden Schriekstraat. Even naar rechts gaand, konden we aan de overzijde verder via andermaal de Schiekstraat, welke tenslotte overging in een graspad. Na een haakse verandering van richting bevonden we ons in de Pachterslei, welke ons nadien leidde naar de reeds eerder betreden Dreef. In tegengestelde richting als vroeger op de dag, wandelden we nu terug naar het centrum van Schriek, einde van deze eerste korte wandeling. Na een korte rustpauze aan de kerk, ondernamen we een tweede wandeling doorheen het dorp, met name de rode wandeling, het Uilenpad, goed voor 3,8 km.

Deze eerder minder aangename wandeling, leidde vooral doorheen de aanpalende woonstraten omheen de dorpskern, waarbij we weinig of niets konden aantreffen wat uiteindelijk een wandelaar kan bekoren. Maar het werd al vroeger terloops vermeld, de ene tocht is de andere niet, maar het belangrijkste is blijven bewegen, ook in tijden van Corona. We namen dan ook omstreeks 16:15 uur afscheid van Schriek en namen de bus huiswaarts. Ondertussen overschreden we de symbolische kaap van 10.000 km, met nog heel wat wandelingen in voorraad welke wachten op een beschrijving.”

501: Westerlo, Zaterdag 13 augustus 2022, 13,5 km. (9990,04 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Omwille van de aanhoudende hitte de afgelopen dagen en vooral de aangekondigde temperatuur van meer dan 30°, hielden we het bij een afstand van 13,5 km. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we omstreeks 10:45 uur de parking van de Abdij van Tongerlo in de gelijknamige Abdijstraat. We bevonden ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 1, de geplande start van onze wandeling. Na een hapje en een slok water, het insmeren met zonnecrème, konden we op pad. We verlieten de parking via de Abdijstraat, de brede verkeersvrije dreef, richting drukke Meulemanslaan, tevens knooppunt 343. Vermits we vooreerst gepland hadden om in de nabijheid een molen te bekijken, volgde vooreerst een stukje minder aantrekkelijke wandelweg. Na het dwarsen van de weg, ging het linksaf op het fietspad, langs het rechts gelegen domein van het kasteel de Meeus d’Argenteuil. Amper enkele honderden meters onderweg, werden we reeds getroffen door een insectenbeet van een paardenvlieg. Na een korte verzorging ging het verder via de reeds gemelde Meulemanslaan. Ter hoogte van een bocht naar links, ging het verder rechtdoor via het De Trannoyplein, om aan de overzijde een stukje doorheen het Park Noels te wandelen. We vonden er voorlopig even beschutting tegen de zon. Aan het andere uiteinde van het park arriveerden we in de Molenwijk.

We volgden de straat naar rechts, om even later linksaf de Gildenstraat in te draaien, doorheen een recente woonwijk. Op het einde bochtte de weg naar links en kwamen we opnieuw in de Molenwijk, om er ditmaal rechts te houden. We wandelden nu in de richting van de daar gesitueerde Beddermolen. Net vóór de molen verlieten we de Molenwijk en namen een graspad dat omheen de molen leidde en het bijhorende Bakhuis. Op die manier mondde het paadje uit in de Wimpstraat, tevens knooppunt 64. Over korte afstand ging het linksaf tot op het kruispunt met alweer Molenwijk, ditmaal aan het knooppunt 345. We hielden er even halt in de schaduw van de bomen teneinde de dorst te lessen. Ondertussen was de temperatuur reeds dermate gestegen dat we behoefte hadden aan wat schaduw. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we verder de Wimpstraat tussen de bebouwing tot aan het knooppunt 344, het kruispunt met de links gelegen Aarthof. Via deze weg bereikten we wat later een driehoekig pleintje ter hoogte van de Kapel O.L.V. ten Eick. Jammer genoeg gesloten, zoals zo vaak het geval is met dit soort bouwwerkjes. Dezelfde richting aanhoudend, vervolgden we onze wandeling via de Geelse straat, om zo uit te komen op het Kerkplein van Tongerlo, zonder enig teken van het knooppunt 342. We namen er alvast even de tijd om te genieten van een glaasje cola in café Eclipse.

Tijdens deze wandelpauze konden we vaststellen dat we op zowat 100 m vóór het Kerkplein een aanwijzing hadden gemist. Na de dorst te hebben gelest, keerden we op onze stappen terug in de Geelse straat om er links tussen twee huizen een smal paadje in te draaien dat tussen achtertuintjes door leidde naar de verder gelegen Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde van de straat volgde een tweede soort kerkpad dat uitmondde in Kouden Eerd. Andermaal volgden we nu linksaf, om via smalle paadjes de Langestraat en de Drie Zillen te kruisen, om uit te komen in de Boeretangstraat. Nog steeds tussen de villa’s door ging het over korte afstand naar links tot we rechtsaf en smal paadje konden opgaan, dat doorheen een stukje bos leidde naar de Abdijstraat, ditmaal een brede dreef. We troffen er het knooppunt 342 aan, op een kruising van dreven en voorzien van een zitbank. Ideaal om er omstreeks 12:30 uur te genieten van een langere pauze en middagmaal. Ondertussen konden we wat genieten van een schaduwrijk plekje en een eenzame reiger observeren. Na deze verdiende rustpauze volgden we links de Drie Engelenstraat welke vooreerst leidde door een bosgebied gekend als de Oevelse Dreef. Een smal asfaltwegje liet ons vooreerst voorbij het knooppunt 178 wandelen.

Op het einde van de boszone, kruisten we achtereenvolgens de Leyse Hoevestraat, de Hazendreef, de Fazantendreef en de Monnikendijk, waarna tenslotte de Drie Engelenstraat uitmondde in de Bosstraat, tevens wandelknoppunt 379. In de blakende zon draaiden we de Bosstraat rechts in om dan de Langstraat te kruisen en aan de overzijde verder te gaan via de Kapellerij. Daar konden we even afscheid nemen van de hitte en rechtsaf de schaduw opzoeken in het Sterschotsbos. Enkele smalle zanderige paden lieten ons genieten van een mooi stukje natuur. Na een haakse bocht naar rechts mondde het bospad uit op het kruispunt van Zandvoort en Plassendonk. We stapten verder door het bos via Plassendonk, echter ditmaal via een brede betonweg. Eenmaal het bos uit kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Heidestraat, die we naar links volgden, tot we later de weg konden verlaten via de schuin links gelegen Zandvoort. Deze weg leidde opnieuw naar het Sterschotsbos, dat we vrij vlug konden betreden via een bosweg rechts. Ook dit aangenaam bospad liet even wat koelte voelen, zodat we nadien op het einde ervan de drukke Tongerlostraat konden dwarsen. Aan de overzijde hielden we rechtdoor aan, richting recyclagepark Westerlo. Net vóór het park vonden we het knooppunt 176 aan de Oevelse Dreef.

We volgden rechtsaf deze weg, langs de rand van het rechts gelegen Stassenbos. Op het einde van de weg en waar het bos ophield, konden we even een korte picknick houden op enkele betonblokken. Nadien ging het linksaf in de Trienenkantlaan welke leidde naar het Crilsplein, alwaar we het knooppunt 317 vonden. We konden er even verpozen in de schaduw ter hoogte van een klein speelplein. Vervolgens ging het over korte afstand doorheen de Prior Backxlaan tot aan het knooppunt 177, alwaar we linksaf het Stassenbos konden inwandelen. Geruime tijd volgden we hier enkele verharde wegen, kris kras doorheen het bos, ondertussen genietend van wat koelere lucht en schaduw. Tenslotte mondde een van de wegen opnieuw uit aan het reeds eerder gepasseerde knooppunt 176 op de Oevelse Dreef. Ditmaal ging het naar rechts en nagenoeg in rechte lijn terug naar de Abdij van Tongerlo. Via een geasfalteerd fietspad ging het op die manier voorbij de knooppunten 378, 67, 380 en 341, om uiteindelijk de toegangspoort van de Abdij te vinden aan het knooppunt 2. We begaven ons linksaf door de poort en konden nog even nagenieten van de binnenplaats van de Abdij, om deze nadien te verlaten via een andere poort en opnieuw het knooppunt 1 aan te treffen op de parking. Ondertussen konden we bemerken dat de temperatuur de 34° was genaderd. We eindigden deze wandeling dan ook omstreeks 16:05 uur na zowat 13,5 km onder een loodzware zon te hebben vertoefd.”