503: Sint-Kwintens-Lennik, Zaterdag 09 juli 2022, 16,2 km. (10.019,277 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Sint-Kwintens-Lennik. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een niet betalende parkeerplaats op het Andreas Masiusplein, achter de Sint-Quintinuskerk. Alvorens van start te gaan konden we om 10:30 uur nog even genieten van een kopje koffie in café ‘De Snelle Duif’ bezijden de parking. Even later begaven we ons via de Karel Keymolenstraat naar de Markt, om daar het knooppunt 1 te vinden, de eigenlijke startplaats van deze wandeltocht. We konden er het grote bronzen paard aantreffen, genaamde ‘Prins, trots van Brabant’, een ode aan het Brabants trekpaard. Aan de overzijde van het plein begaven we ons tussen de woningen op een smal kerkpad, tussen achtertuintjes door en kruisten er Keitse. Het pad verliep verder tot we opnieuw vaste voet verkregen in de Halleweg. Daar ging het ter hoogte van het knooppunt 141 haaks rechtsaf, om er nadien de drukke Frans Van der Steenstraat over te steken. Een volgend smal paadje leidde naar de verder gelegen Veldstraat. Over korte afstand ging het rechtsaf om uit te komen in de Zwartenbroekstraat, welke we vrij vlug links verlieten via de doodlopende Kersestraat. Op het einde van de weg troffen we het knooppunt 142 aan op een Y-splitsing van grindwegen. We verkregen er dadelijk zicht op het heuvelachtige landschap en de kleurrijke graangewassen.

We kozen er de linkertak van de Kersestraat en stapten geruime tijd tussen de uitgestrekte akkers, tot het grindpad uitmondde in de Frans Luckxstraat, ter hoogte van het knooppunt 147. We begaven ons rechtsaf op deze kronkelende asfaltweg en betraden zo het grondgebied van Gooik. Een serie bochten later vonden we het knooppunt 208 aan de links gelegen Hallebaan. In dalende lijn ging het naar het knooppunt 209 op het kruispunt met de Kwakenbeekstraat. We hielden nog even de richting rechtdoor aan via de Kwakenbeekstraat, tot we linksaf konden gaan in de Honingenveldstraat. Op die manier wandelden we voorbij het knooppunt 205 tot waar de Honingenveldstraat een bocht maakte naar rechts. Daar ging het verder rechtdoor op een smal kasseiwegje om er opnieuw wat aan hoogte te winnen. De voorbije kilometers hadden we gestaag geklommen en afgedaald. Tussen de akkers ging het een tijdje lijnrecht tot het wegje een haakse bocht maakte naar rechts. Even voorbij de bocht passeerden we dan ook het knooppunt 210. Nog steeds via een onverhard pad, ditmaal de Groeningenveldstraat, ging het nagenoeg tussen de velden richting druk bereden N285, de Edingsesteenweg. Een tijdje ging het langs de gevaarlijke weg naar links, tot we aan de overzijde de weg konden verlaten door middel van de Bosstraat. Tussen de bebouwing door bereikten we het knooppunt 214 op het kruispunt met de tevens links gesitueerde Bosstraat.

We stapten nog over korte afstand linksaf tot het knooppunt 215, om er de openbare weg te verlaten naar rechts en via een veldweg richting Lombergbos te wandelen, via de Vierthiendagwandweg. We vertoefden slechts heel kort in het bos en aan het andere uiteinde vonden we een picknickbank om er omstreeks 12:25 uur even een hapje te nuttigen. Eenmaal uit het bos leidde een smal asfaltwegje, de Paddenbroekstraat naar een Y-splitsing, inmiddels knooppunt 220. We kozen de linkertak van de Paddenbroekstraat en bereikten op die manier het Plattelandscentrum Paddenbroek. We konden er op het buitenterras even later genieten van een glaasje cola. Na deze verpozing ging onze tocht verder doorheen de Paddenbroekstraat, voorbij het knooppunt 218, om nadien linksaf te draaien in de Breedveldstraat. Een bochtige en glooiende weg tussen de velden welke tenslotte eindigde ter hoogte van enkele woningen. Daar ging het haaks linksaf, via een smal aan hoogte winnend paadje. Nagenoeg op het hoogste punt troffen we het knooppunt 217 aan op een kruising van smalle wandelpaden. We hielden er links en stapten verder over vrij smalle wegels om na enkele richtingsveranderingen het knooppunt 216 te vinden.

Via een bredere grindweg ging het ditmaal naar rechts in de richting van de iets verder gelegen drukke N28, de Ninoofsesteenweg. Aan de overzijde van de weg, ging het via een paar trappen naar de erachter gelegen grindweg, de Kesterheide. Daar troffen we het Praalgraf aan van Staf De Clercq. Ondertussen reeds de klok van 14:00 uur genaderd, hielden we er dan ook even langer halt, teneinde nog even te denken aan de inwendige mens. We stapten nadien nog wat verder door Kesterheide, voorbij het knooppunt 255, tot aan het volgende, 257, waar we even konden stilstaan op de weide van Pervivo. Een herdenkingsplaats voor kinderen gestorven aan een stofwisselingsziekte. Bomen voorzien van gedenkplaatjes voor de overleden kinderen, met op de achtergrond een mooi kruisbeeld. We daalden vervolgens via een smal paadje af tot de lager gelegen Heidestraat, knooppunt 256. We daalden verder af via de kronkelende Heidestraat tot het lager gelegen kruispunt met de Kattestraat, tevens knooppunt 264, inmiddels op het grondgebied van Leerbeek. We draaiden er rechtsaf om de Kattestraat te bewandelen tot aan het knooppunt 263, ter hoogte van de drukke N285, de Edingsesteenweg. Aan de overzijde stapten we voorbij de kerk, jammer genoeg zonder horeca in de buurt. We verlieten er het Sint-Pietersplein rechtsaf via een smalle veldweg, welke ons zou leiden naar andermaal de Ninoofsesteenweg.

Echter alvorens die te bereiken dienden we dwars doorheen een maïsveld te gaan, amper de breedte van een meetlat. Toch kwamen we heelhuids aan de overzijde terecht. We begaven ons aan de overzijde van de steenweg naar links op het gescheiden fietspad, tot we rechts konden de weg verlaten via de Winnepenninckxstraat. Daar troffen we om de hoek omstreeks 15:15 uur café Jona aan, net aan de Stevinistenkapel. We konden er buiten even op het terras genieten van een frisdrankje. Een korte wandelpauze later volgden we onze weg verder doorheen de Winnepenninckxstraat, vooreerst een asfaltweg tussen de huizen, nadien een wat smallere weg tussen akkers en weiden. We passeerden dan ook de knooppunten 212, 20 en 219. Even voorbij dit knooppunt ging de weg over in een grindweg. Tenslotte veranderde de straatnaam in Langestraat, tot we op het einde van de grindweg het knooppunt 13 aantroffen ter hoogte van het kruispunt met Bree-Eik. Midden het kruispunt bevond zich een nieuw aangebrachte picknickbank, ideaal om er de laatste broodjes te nuttigen. Even later begaven we ons verder in de Langestraat naar links, ditmaal op een smalle asfaltweg. Net vóór een manège draaiden we links de Kwakenbeekstraat in om er vrij vlug knooppunt 148 te vinden. We gingen haaks rechts via een smal onverhard wegeltje langs de achterzijde van de manège om uit te monden in de Frans Luckxstraat, om die naar links op te gaan.

Op die manier kwamen we voor de tweede maal vandaag aan het knooppunt 147, om er ditmaal schuin rechts hetzelfde pad, de Kersestraat te bewandelen als voorheen, nu in tegengestelde richting. Hierbij namen we afscheid van Gooik. Logisch dat we nadien terug het knooppunt 142 voorbij gingen, doch ditmaal naar links via een brede grindweg. Het pad gaf uit op de Sint-Elooistraat die we rechts opgingen, stilaan richting centrum van de gemeente. We maakten echter nog een kleine omweg via de Frans Jozef de Gronckelstraat en tot slot de Kamerveldweg, een vrij smal een steil paadje. Uiteindelijk mondde het pad uit in de Zavelstraat. We wandelden rechtdoor tot aan het kruispunt met de N282, de Kroonstraat om er dan de richting te kiezen van het knooppunt 1, einde van deze zonnige en aangename wandeldag. Even later konden we opnieuw beginnen aan de terugreis omstreeks 17:45 uur.”