502: Schriek, Zaterdag 26 juni 2021, 13,037 km. (10.003,077 km.)

“Op deze min of meer bewolkte ochtend, hadden we een wandeling gepland in Schriek. We zouden dan ook via bus 520 van de Lijn, vertrekken omstreeks 09:50 uur. Bij aankomst aan het station echter bleek dat die bus uitzonderlijk vandaag niet reed. Als gevolg daarvan dienden we dan te wachten op de volgende bus, voorziene vertrek 10:50 uur. Uiteindelijk konden we pas om 11:50 uur onze wandeling aanvangen ter hoogte van de kerk, na een blik op het aldaar geplaatste kunstwerk ‘de aspergetrekker’. In eerste instantie volgden we de groene wandeling, het Kasteelpad, goed voor 7,8 km. We draaiden aan de kerk rechtsaf en stapten doorheen de hoofdstraat, de Leo Kempenaersstraat, tot we even verder links een doodlopende straat konden ingaan, Dreef. Tussen nieuw gebouwde woningen volgden we de brede betonweg, tot we voorbij de laatste huizen, een smal betonwegje in dezelfde richting bewandelden tussen weiland. Enkele honderden meters verder ging het haaks rechtsaf verder op een brede grasweg, de plaatselijke Buurtweg 34. Geruime tijd verliep dit graspad tussen akkers en weiden, tot deze aan de andere kant uitmondde in de Schriekstraat. Over korte afstand ging het linksaf op deze druke bereden weg, tot we aan de overzijde rechstaf de doodlopende, eveneens Schriekstraat konden ingaan. Het smalle asfaltwegje leidde opnieuw tussen uitgestrekte akkers en weiden.

Voorbij de laatste woning hield de verharding op en hielden we dezelfde richting aan op een veldweg. Toen we later de rechts gesitueerde, onverharde Bredestraat bereikten, draaiden we haaks links een veldweg op, om kort erna haaks rechts een grindweg te kiezen welke uitmondde op de openbare weg, de Schaliehoevestraat. Even ging het linksaf, om slechts enkele meters verder aan de overzijde een grindweg op te gaan, eveneens Schaliehoevstraat. Een tweetal bochten verder kwamen we uit in de Hollandstraat, om deze naar links in te draaien. We kruisten er vervolgens de Schaliehoevestraat, om aan de overkant verder de Hollandstraat in te wandelen. Kort nadien ging het opnieuw rechtsaf, nogmaals de Schaliehoevestraat, waarna we uiteindelijk, na nogmaals links te hebben gekozen, de Steenputstraat ingingen. Een vrij smal asfaltwegje leidde tussen de akkers door naar de visclub ’t Steenputteke, een fiets- en wandelcafé. Daar konden we aan de oever van de visvijver op een aangenaam buitenterras even genieten van een glaasje cola omstreeks 13:00 uur. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder via de Steenputstraat, om dan haaks linksaf, eveneens de Steenputstraat te kiezen, welke halverwege overging in de Masheikedreef. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar links en wandelden we verder in de Masheikedreef.

Deze Masheikedreef verliep over geruime afstand in rechte lijn, waarna de straatnaam overging in Hollandstraat. Tenslotte mondde de weg uit op eveneens de Hollandstraat, ter hoogte van een kapelletje ter ere van O.L.V. van Hal. In de onmiddellijke omgeving troffen we een picknickbank aan, ideaal om even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. Na deze maaltijd volgden we over korte afstand de Hollandstraat naar rechts, tot op het kruispunt met de eveneens Hollandstraat, om aan de overzijde van de weg een onverhard pad in te gaan. Dit leidde langsheen enkele serres en tussen weiden en akkerland door, tot we tenslotte opnieuw verharding kregen in de Schriekstraat. Dit vrij smalle rechtlijnige asfaltwegje mondde uit in de bredere druk bereden Schriekstraat. Even naar rechts gaand, konden we aan de overzijde verder via andermaal de Schiekstraat, welke tenslotte overging in een graspad. Na een haakse verandering van richting bevonden we ons in de Pachterslei, welke ons nadien leidde naar de reeds eerder betreden Dreef. In tegengestelde richting als vroeger op de dag, wandelden we nu terug naar het centrum van Schriek, einde van deze eerste korte wandeling. Na een korte rustpauze aan de kerk, ondernamen we een tweede wandeling doorheen het dorp, met name de rode wandeling, het Uilenpad, goed voor 3,8 km.

Deze eerder minder aangename wandeling, leidde vooral doorheen de aanpalende woonstraten omheen de dorpskern, waarbij we weinig of niets konden aantreffen wat uiteindelijk een wandelaar kan bekoren. Maar het werd al vroeger terloops vermeld, de ene tocht is de andere niet, maar het belangrijkste is blijven bewegen, ook in tijden van Corona. We namen dan ook omstreeks 16:15 uur afscheid van Schriek en namen de bus huiswaarts. Ondertussen overschreden we de symbolische kaap van 10.000 km, met nog heel wat wandelingen in voorraad welke wachten op een beschrijving.”