504: Pepingen, Zaterdag 16 juli 2022, 17,4 km. (10.036,677 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Pepingen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van het fiets- en wandelcafé Ter Lindenhof, in de onmiddellijke nabijheid van onze startplaats, het knooppunt 364. Alvorens van start te gaan genoten we nog even van een kopje koffie in de zaak. Nadien, omstreeks 11:00 uur begaven we ons tot aan het knooppunt 364 teneinde de wandeling aan te vangen. We verlieten dan ook de Terlindenstraat naar rechts, om een grindweg te betreden, welke ons wat aan hoogte liet winnen, tussen de omliggende velden en weilanden. We gingen voorbij het knooppunt 269, kruisten wat verder de Rosbeek om tenslotte een kruising van grindpaden aan te treffen aan het knooppunt 270. Daar ging het haaks rechtsaf, waarbij we zicht kregen op het hoger gelegen woonzorgcentrum Mater Dei en de Sint-Bernarduskerk van Heikruis. Na een korte klim kwamen we terecht op de openbare weg in de Neerstraat, ter hoogte van de muur omheen het woonzorgcentrum. Over korte afstand volgden we de Neerstraat naar links tot het knooppunt 271, op de hoek van de Molenhofstraat. We sloegen rechts de Molenhofstraat in, wandelden voorbij de kerk en vonden daar vóór de kerk een parkje voorzien van een picknicktafel. We hielden er dan ook om 12:00 uur even halt voor een broodje en een drankje.

Na een korte wandelonderbreking begaven we ons tegenover de kerk in een smal wegje tussen de woningen, de Plaats, welke vrij vlug veranderde in een onverharde weg, aan het knooppunt 361. Op die Y-splitsing kozen we de linkertak om er een smal graspaadje te bewandelen. We kruisten er even verder de Kouterstraat, om aan de overzijde een breed graspad aan te treffen. Op het einde van deze onverharde weg bereikten we het knooppunt 359 in de Eechoudtstraat. We volgden rechtdoor deze straat tot in de eerste bocht naar links, knooppunt 360, om er rechtdoor verder te gaan in het doodlopend gedeelte. Via alweer een onverharde veldweg tussen de velden, bereikten we aan het uiteinde het knooppunt 351 in de dwars gelegen Bosstraat. We gingen even naar links, om vervolgens aan de overzijde de Nanovestraat in te gaan. Een vrij smal asfaltwegje tussen enkele boerderijen en weiland. Op het einde van het wegje betraden we dan ook het Strijthoutbos. Het te volgen bospad maakte al vrij vlug een haakse richtingsverandering naar rechts, waarna we geruime tijd nagenoeg rechtdoor doorheen het bos wandelden. Bij het uitkomen van het bos volgde een kort stukje openbare weg via de Nachtegalendreef om opnieuw bosgebied te betreden. Vrij vlug waren we er doorheen om uit te komen in de Wachthuisdreef, midden tussen statige villa’s. We begaven ons daar, aan het knooppunt 353, naar rechts teneinde deze dreef te bewandelen tot aan het kruispunt met de drukke N285 de Steenweg Asse. Ondertussen wisselelden we even van Gewest.

Deze drukke en gevaarlijke steenweg dienden we jammer genoeg over langere afstand te bewandelen, voorbij het knooppunt 430 tot aan het knooppunt 431. Kwam daar nog bij een lange en inspannende beklimming, ondertussen gestoord door het voorbij razende verkeer. Eenmaal het knooppunt 431 aangetroffen konden we de N285 naar rechts verlaten op een brede grasweg welke leidde naar het Bos Ter Rijst. Net aan de ingang van het bos stond knooppuntpaaltje 354. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons in het bos. Na enkele honderden meters ging het bospad haaks linksaf en wandelden we in rechte lijn naar de uitgang aan het andere einde van het Bos Ter Rijst, om er een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 356, een kruising van grindwegen Terrest. We sloegen linksaf en volgden de dalende grindweg tot aan het knooppunt 355 ter hoogte van de ingang van het Kasteeldomein Ter Rijst. We begaven ons via het toegangshek links het domein in en vonden om de hoek meteen een van de talrijke rustbanken op het domein. Ondertussen de klok van 14:30 uur nabij namen we er even de tijd om een broodje te nuttigen en even een koele slok water te nemen. We genoten er ook van een langere rustpauze, gezeten in de schaduw van enkele bomen. Na deze aangename onderbreking gingen we opnieuw op pad.

We volgden ditmaal de richting naar het knooppunt 354, weliswaar via de wandelpaden op het kasteeldomein. We passerden langs de kasteelvijver en bochtten dan naar rechts richting kasteel. Op de dag van vandaag restaurant T’Rest, doch op een geplaatst buitenterras konden we toch even genieten van een glaasje cola om zoiets na de klok van 15:00 uur. Nadien ging onze wandelroute nog doorheen een gedeelte van het kasteelpark, om tenslotte via het plaatselijke ‘Gras Wandelpad’ uit komen aan de ingang van het Bos Ter Rijst, waar we even voorheen reeds waren langs gekomen, met name aan het knooppunt 354. We wandelden nu in tegengestelde richting terug naar het knooppunt 431 aan de drukke N285. We dienden opnieuw even langs de drukke weg te stappen, gelukkig ditmaal niet ver, vermits we aan de overzijde links de Warlokkestraat konden opgaan. Een lange landelijke weg tussen uitgestrekte akkers. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar rechts en leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 432. We kozen de rechterkant, Tembroek, om er zowat de laatste beklimming van de dag aan te vangen, waarvan het laatste gedeelte behoorlijk steil de hoogte inging. De lange weg mondde uit op de dwars gelegen Barakkenbergstraat, welke we rechts opgingen. In dalende lijn verliep de weg nu andermaal naar de N285, welke we dwarsten, om aan de overzijde de Terlindenstraat te kiezen.

Zowat halverwege de weg, konden we via een smal paadje rechts, tussen twee akkers door naar de evenwijdig gelegen Terlindenstraat gaan. We beklommen dit vrij smalle wegje naar links om te eindigen aan het knooppunt 448, in de onmiddellijke nabijheid van het Ter Lindenhof, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook onze zonnige wandeldag omstreeks 17:05 uur. Alvorens de terugreis aan te vangen namen we nog even de tijd voor een afsluitend glaasje cola op het terras van dit fiets-en wandelcafé.”

264: Schorisse, Zaterdag 20 april 2013, 25,3 km. (5262,279 km.)

“Een stralend blauwe hemel, het ideale moment om de wandelschoenen aan te trekken op deze zaterdagochtend. We hadden dan ook voor deze dag een wandeling gekozen uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen, met start ter hoogte van de kerk van Schorisse. De afstand van deze dagtocht bedroeg 25,3 km. In onze wandelgids werd deze trektocht omschreven als volgt: ‘Waar de Ronde van Vlaanderen geschiedenis schrijft’. Het beloofde dus een dag te worden van klimmen en dalen doorheen de Vlaamse Ardennen. Na een autorit bereikten we dan ook de plaats van vertrek in Schorisse. Na een hapje konden we op pad. Naast de plaatselijke kerk begaven we ons in de Essestraat om vrijwel dadelijk de eerste beklimming van de dag aan te vangen, naar de top van de Foreest. Naarmate we aan hoogte wonnen verkregen we een prachtig zicht op enkele heuvels van de Vlaamse Ardennen. Boven gekomen gingen het naar rechts in de Omer Wattezstraat, alwaar we ons trouwens bevonden op de gelijknamige Omer-Wattez Wandelroute. Een kruising verder daalde de weg, om de Rijststraat te bereiken.

Eenmaal beneden, kondigde zich een nieuwe beklimming aan, ditmaal via een veldweg. Op het einde van de heuvel kwamen we in de A. Odevaartstraat. Wat verder bemerkten we aan één van de woningen een gedenkplaat ter ere van Arthur Odevaert, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gearresteerd door de Gestapo en werd gefusilleerd te Oostakker in augustus 1944. In de verte zagen we de radartoren van La Houppe, een plaats waar we later tijdens de wandeling zouden komen. Op het einde van de weg bereikten we het kruispunt Bosgat, alwaar we kozen voor links. Zowat 200 m verder ging het rechtsaf, richting bos Ter Rijst. We werden dan ook uitbundig begroet door ontelbare aantallen witte boshyacinten, welke baadden in het zonlicht. Een ware streling voor het oog. In het bos zelf volgden we de hoofddreef zuidwaarts. Voorbij het bos volgde een andere bezienswaardigheid, een vervallen hoeve. Fotogeniek op zich, doch meer valt daarover dan ook niet te zeggen. We wandelden verder over een bospad voorbij de hoeve, een pad dat snel een verharde weg werd. Gekomen op een kruispunt ging het naar rechts, richting kerk van D’Hoppe (La Houppe). Aldaar kwamen we ter hoogte van de drukke N48.

We hielden er even halt om enkele foto’s te nemen van de kerk en de dichtbij gelegen Lourdesgrot. Een grot waar trouwens zich een steen bevond uit de echte grot te Lourdes. Ter hoogte van het klooster van La Houppe ging het even later over korte afstand langsheen de N48 naar links, om nadien de weg te dwarsen, richting Vloesberg-Flobecq. De weg ging een stukje doorheen het bos, waarna we de kapel van D’Hoppe bereikten, de ‘Caplette’. Vanaf nu bevonden we ons op het traject van twee Groteroutepaden, de GR122 (Zeeland-Champagne-Ardenne) en de GR5A (de Wandelronde van Vlaanderen). We volgden de wit-rode markeringen naar boven, via een brede holle weg tussen de bomen, passeerden een stortplaats en bereikten tot slot een reusachtige antenne. De kleur van de grond was er opvallend zavelkleurig. Boven ter hoogte van de radartoren ging het GR-pad linksaf en wandelden we doorheen het Pottelbergbos. Ditmaal ontelbare gele hyacinten in het bos. Naarmate we het einde van het bos hadden bereikt, kwamen we ter hoogte van de eerste woningen van de wijk Queneau.

In Queneau wandelden we verder via een paadje langs de N520, dus niet via de drukke weg. Even verder veranderde het paadje in een aardeweg en vervolgens een asfaltbaan. We dwarsten de N520 om via een pad af te dalen naar een beek. Het ging nadien richting gehucht Miclette. Onderweg hadden we reeds kunnen genieten van een rustpauze, gezeten op enkele enorme hooibalen. We bereikten de N519, welke we over korte afstand naar rechts volgden, teneinde op die manier de N48 te bereiken, de weg Ronse-Brakel. We staken de weg over om te beginnen aan een stijgende veldweg. Opnieuw konden we genieten van een prachtig panorama. We wandelden doorheen het gehucht Breucq en daalden later via een pad af naar het jeugdhuis ‘de Fiertel’. Aldaar hielden we de richting rechtdoor aan om een splitsing te naderen ter hoogte van de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Lorette. We troffen er een wandelboom aan inzake de samenkomst van enkele GR-paden, met name de GR5A, de GR122 en GR129. We konden er de kapel bewonderen en uiteraard even genieten van een pauze in het zonnetje. Heel even ging het in dalende lijn, om nadien via de Trogstraat een felle beklimming aan te vangen, welke ons deed aankomen in de Kanariebergstraat. Rechtsaf ging het aldaar om hogerop een volgende wandelboom aan te treffen ter hoogte van de chalet Boekzitting.

Vanaf nu volgden we de GR129, om vooreerst een stukje dalend bospad te volgen langsheen prikkeldraad. Eenmaal doorheen het bos troffen we een graspad aan ter hoogte van een weide, dat ons vervolgens leidde naar de kerk van Louise-Marie. Een klein dorp genoemd naar de eerste koningin der Belgen, Louise-Marie van Orléans (1812-1850). De eerste steenlegging van de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van La Salette viel samen met de eerste verjaardag van haar overlijden. Na een zonnige pauze ter hoogte van de kerk, daalden we af naar de N425, om aan de overzijde van de weg een kerkwegel aan te treffen. Na zowat 600 m deze wegel te hebben gevolgd, ging het verder rechtdoor via de weg. Uiteindelijk veranderde de weg opnieuw in een pad dat leidde naar een asfaltweg, Bosketse, alwaar we rechts dienden te gaan. Ter hoogte van het huisnummer 3, volgden we naar links nog steeds de GR129. Deze veldweg werd verderop een graspad en even later een asfaltweg tot aan de Vlaamse Ardennenweg. Via de dalende Kleistraat ging de tocht verder, tot we een veldweg bereikten die ons deed klimmen naar de top van de Taaienberg. Boven gekomen bevonden we ons in de Poesthemstraat alwaar we in de bocht zicht kregen op de beroemde kasseien.

Over de top van de Taaienberg arriveerden we in de Bossenaarstraat, om 300 m verder de GR129 te verlaten ter hoogte van een elektriciteitscabine en rechts te kiezen naar de Bossenaremolen. Voorbij deze gerestaureerde staakmolen bereikten we een kruispunt van vijf wegen, om de Bovenstraat in te gaan. De weg werd wat verder een holle weg en daalde af naar het gehucht Hokelbeke. Het ging naar links en nadien verder via de rechts gelegen Gorisveldstraat. Via de Leideveldstraat en later de Heidestraat, troffen we een oude bekende aan, de Omer Wattez wandelroute. We wandelden nu aan hoogte winnend, richting Parkstraat. We daalden vervolgens terug af naar de Molenbeek, om daar zicht te krijgen op de Kasteelmolen, een van de nog weinig werkende watermolens. Even verder kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de N454, om rechts te kiezen, richting kerk van Schorisse, meteen het einde van een toch wel vermoeiende wandeltocht vandaag.”