502: Schriek, Zaterdag 26 juni 2021, 13,037 km. (10.003,077 km.)

“Op deze min of meer bewolkte ochtend, hadden we een wandeling gepland in Schriek. We zouden dan ook via bus 520 van de Lijn, vertrekken omstreeks 09:50 uur. Bij aankomst aan het station echter bleek dat die bus uitzonderlijk vandaag niet reed. Als gevolg daarvan dienden we dan te wachten op de volgende bus, voorziene vertrek 10:50 uur. Uiteindelijk konden we pas om 11:50 uur onze wandeling aanvangen ter hoogte van de kerk, na een blik op het aldaar geplaatste kunstwerk ‘de aspergetrekker’. In eerste instantie volgden we de groene wandeling, het Kasteelpad, goed voor 7,8 km. We draaiden aan de kerk rechtsaf en stapten doorheen de hoofdstraat, de Leo Kempenaersstraat, tot we even verder links een doodlopende straat konden ingaan, Dreef. Tussen nieuw gebouwde woningen volgden we de brede betonweg, tot we voorbij de laatste huizen, een smal betonwegje in dezelfde richting bewandelden tussen weiland. Enkele honderden meters verder ging het haaks rechtsaf verder op een brede grasweg, de plaatselijke Buurtweg 34. Geruime tijd verliep dit graspad tussen akkers en weiden, tot deze aan de andere kant uitmondde in de Schriekstraat. Over korte afstand ging het linksaf op deze druke bereden weg, tot we aan de overzijde rechstaf de doodlopende, eveneens Schriekstraat konden ingaan. Het smalle asfaltwegje leidde opnieuw tussen uitgestrekte akkers en weiden.

Voorbij de laatste woning hield de verharding op en hielden we dezelfde richting aan op een veldweg. Toen we later de rechts gesitueerde, onverharde Bredestraat bereikten, draaiden we haaks links een veldweg op, om kort erna haaks rechts een grindweg te kiezen welke uitmondde op de openbare weg, de Schaliehoevestraat. Even ging het linksaf, om slechts enkele meters verder aan de overzijde een grindweg op te gaan, eveneens Schaliehoevstraat. Een tweetal bochten verder kwamen we uit in de Hollandstraat, om deze naar links in te draaien. We kruisten er vervolgens de Schaliehoevestraat, om aan de overkant verder de Hollandstraat in te wandelen. Kort nadien ging het opnieuw rechtsaf, nogmaals de Schaliehoevestraat, waarna we uiteindelijk, na nogmaals links te hebben gekozen, de Steenputstraat ingingen. Een vrij smal asfaltwegje leidde tussen de akkers door naar de visclub ’t Steenputteke, een fiets- en wandelcafé. Daar konden we aan de oever van de visvijver op een aangenaam buitenterras even genieten van een glaasje cola omstreeks 13:00 uur. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder via de Steenputstraat, om dan haaks linksaf, eveneens de Steenputstraat te kiezen, welke halverwege overging in de Masheikedreef. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar links en wandelden we verder in de Masheikedreef.

Deze Masheikedreef verliep over geruime afstand in rechte lijn, waarna de straatnaam overging in Hollandstraat. Tenslotte mondde de weg uit op eveneens de Hollandstraat, ter hoogte van een kapelletje ter ere van O.L.V. van Hal. In de onmiddellijke omgeving troffen we een picknickbank aan, ideaal om even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. Na deze maaltijd volgden we over korte afstand de Hollandstraat naar rechts, tot op het kruispunt met de eveneens Hollandstraat, om aan de overzijde van de weg een onverhard pad in te gaan. Dit leidde langsheen enkele serres en tussen weiden en akkerland door, tot we tenslotte opnieuw verharding kregen in de Schriekstraat. Dit vrij smalle rechtlijnige asfaltwegje mondde uit in de bredere druk bereden Schriekstraat. Even naar rechts gaand, konden we aan de overzijde verder via andermaal de Schiekstraat, welke tenslotte overging in een graspad. Na een haakse verandering van richting bevonden we ons in de Pachterslei, welke ons nadien leidde naar de reeds eerder betreden Dreef. In tegengestelde richting als vroeger op de dag, wandelden we nu terug naar het centrum van Schriek, einde van deze eerste korte wandeling. Na een korte rustpauze aan de kerk, ondernamen we een tweede wandeling doorheen het dorp, met name de rode wandeling, het Uilenpad, goed voor 3,8 km.

Deze eerder minder aangename wandeling, leidde vooral doorheen de aanpalende woonstraten omheen de dorpskern, waarbij we weinig of niets konden aantreffen wat uiteindelijk een wandelaar kan bekoren. Maar het werd al vroeger terloops vermeld, de ene tocht is de andere niet, maar het belangrijkste is blijven bewegen, ook in tijden van Corona. We namen dan ook omstreeks 16:15 uur afscheid van Schriek en namen de bus huiswaarts. Ondertussen overschreden we de symbolische kaap van 10.000 km, met nog heel wat wandelingen in voorraad welke wachten op een beschrijving.”

501: Westerlo, Zaterdag 13 augustus 2022, 13,5 km. (9990,04 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Omwille van de aanhoudende hitte de afgelopen dagen en vooral de aangekondigde temperatuur van meer dan 30°, hielden we het bij een afstand van 13,5 km. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we omstreeks 10:45 uur de parking van de Abdij van Tongerlo in de gelijknamige Abdijstraat. We bevonden ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 1, de geplande start van onze wandeling. Na een hapje en een slok water, het insmeren met zonnecrème, konden we op pad. We verlieten de parking via de Abdijstraat, de brede verkeersvrije dreef, richting drukke Meulemanslaan, tevens knooppunt 343. Vermits we vooreerst gepland hadden om in de nabijheid een molen te bekijken, volgde vooreerst een stukje minder aantrekkelijke wandelweg. Na het dwarsen van de weg, ging het linksaf op het fietspad, langs het rechts gelegen domein van het kasteel de Meeus d’Argenteuil. Amper enkele honderden meters onderweg, werden we reeds getroffen door een insectenbeet van een paardenvlieg. Na een korte verzorging ging het verder via de reeds gemelde Meulemanslaan. Ter hoogte van een bocht naar links, ging het verder rechtdoor via het De Trannoyplein, om aan de overzijde een stukje doorheen het Park Noels te wandelen. We vonden er voorlopig even beschutting tegen de zon. Aan het andere uiteinde van het park arriveerden we in de Molenwijk.

We volgden de straat naar rechts, om even later linksaf de Gildenstraat in te draaien, doorheen een recente woonwijk. Op het einde bochtte de weg naar links en kwamen we opnieuw in de Molenwijk, om er ditmaal rechts te houden. We wandelden nu in de richting van de daar gesitueerde Beddermolen. Net vóór de molen verlieten we de Molenwijk en namen een graspad dat omheen de molen leidde en het bijhorende Bakhuis. Op die manier mondde het paadje uit in de Wimpstraat, tevens knooppunt 64. Over korte afstand ging het linksaf tot op het kruispunt met alweer Molenwijk, ditmaal aan het knooppunt 345. We hielden er even halt in de schaduw van de bomen teneinde de dorst te lessen. Ondertussen was de temperatuur reeds dermate gestegen dat we behoefte hadden aan wat schaduw. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we verder de Wimpstraat tussen de bebouwing tot aan het knooppunt 344, het kruispunt met de links gelegen Aarthof. Via deze weg bereikten we wat later een driehoekig pleintje ter hoogte van de Kapel O.L.V. ten Eick. Jammer genoeg gesloten, zoals zo vaak het geval is met dit soort bouwwerkjes. Dezelfde richting aanhoudend, vervolgden we onze wandeling via de Geelse straat, om zo uit te komen op het Kerkplein van Tongerlo, zonder enig teken van het knooppunt 342. We namen er alvast even de tijd om te genieten van een glaasje cola in café Eclipse.

Tijdens deze wandelpauze konden we vaststellen dat we op zowat 100 m vóór het Kerkplein een aanwijzing hadden gemist. Na de dorst te hebben gelest, keerden we op onze stappen terug in de Geelse straat om er links tussen twee huizen een smal paadje in te draaien dat tussen achtertuintjes door leidde naar de verder gelegen Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde van de straat volgde een tweede soort kerkpad dat uitmondde in Kouden Eerd. Andermaal volgden we nu linksaf, om via smalle paadjes de Langestraat en de Drie Zillen te kruisen, om uit te komen in de Boeretangstraat. Nog steeds tussen de villa’s door ging het over korte afstand naar links tot we rechtsaf en smal paadje konden opgaan, dat doorheen een stukje bos leidde naar de Abdijstraat, ditmaal een brede dreef. We troffen er het knooppunt 342 aan, op een kruising van dreven en voorzien van een zitbank. Ideaal om er omstreeks 12:30 uur te genieten van een langere pauze en middagmaal. Ondertussen konden we wat genieten van een schaduwrijk plekje en een eenzame reiger observeren. Na deze verdiende rustpauze volgden we links de Drie Engelenstraat welke vooreerst leidde door een bosgebied gekend als de Oevelse Dreef. Een smal asfaltwegje liet ons vooreerst voorbij het knooppunt 178 wandelen.

Op het einde van de boszone, kruisten we achtereenvolgens de Leyse Hoevestraat, de Hazendreef, de Fazantendreef en de Monnikendijk, waarna tenslotte de Drie Engelenstraat uitmondde in de Bosstraat, tevens wandelknoppunt 379. In de blakende zon draaiden we de Bosstraat rechts in om dan de Langstraat te kruisen en aan de overzijde verder te gaan via de Kapellerij. Daar konden we even afscheid nemen van de hitte en rechtsaf de schaduw opzoeken in het Sterschotsbos. Enkele smalle zanderige paden lieten ons genieten van een mooi stukje natuur. Na een haakse bocht naar rechts mondde het bospad uit op het kruispunt van Zandvoort en Plassendonk. We stapten verder door het bos via Plassendonk, echter ditmaal via een brede betonweg. Eenmaal het bos uit kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Heidestraat, die we naar links volgden, tot we later de weg konden verlaten via de schuin links gelegen Zandvoort. Deze weg leidde opnieuw naar het Sterschotsbos, dat we vrij vlug konden betreden via een bosweg rechts. Ook dit aangenaam bospad liet even wat koelte voelen, zodat we nadien op het einde ervan de drukke Tongerlostraat konden dwarsen. Aan de overzijde hielden we rechtdoor aan, richting recyclagepark Westerlo. Net vóór het park vonden we het knooppunt 176 aan de Oevelse Dreef.

We volgden rechtsaf deze weg, langs de rand van het rechts gelegen Stassenbos. Op het einde van de weg en waar het bos ophield, konden we even een korte picknick houden op enkele betonblokken. Nadien ging het linksaf in de Trienenkantlaan welke leidde naar het Crilsplein, alwaar we het knooppunt 317 vonden. We konden er even verpozen in de schaduw ter hoogte van een klein speelplein. Vervolgens ging het over korte afstand doorheen de Prior Backxlaan tot aan het knooppunt 177, alwaar we linksaf het Stassenbos konden inwandelen. Geruime tijd volgden we hier enkele verharde wegen, kris kras doorheen het bos, ondertussen genietend van wat koelere lucht en schaduw. Tenslotte mondde een van de wegen opnieuw uit aan het reeds eerder gepasseerde knooppunt 176 op de Oevelse Dreef. Ditmaal ging het naar rechts en nagenoeg in rechte lijn terug naar de Abdij van Tongerlo. Via een geasfalteerd fietspad ging het op die manier voorbij de knooppunten 378, 67, 380 en 341, om uiteindelijk de toegangspoort van de Abdij te vinden aan het knooppunt 2. We begaven ons linksaf door de poort en konden nog even nagenieten van de binnenplaats van de Abdij, om deze nadien te verlaten via een andere poort en opnieuw het knooppunt 1 aan te treffen op de parking. Ondertussen konden we bemerken dat de temperatuur de 34° was genaderd. We eindigden deze wandeling dan ook omstreeks 16:05 uur na zowat 13,5 km onder een loodzware zon te hebben vertoefd.”

500: Zammel, Zaterdag 21 mei 2022, 14,2 km. (9976,54 km.)

“Het relaas betreffende onze wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst te Zammel. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de parking achter de plaatselijke kerk op de Zammelseweg. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke omgeving, konden we de wandeling aanvatten omstreeks 10:20 uur en dit ter hoogte van het knooppunt 368, dat zich bevindt op de parking zelf. Na het bekijken van het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI, volgden we achter de kerk de Zammelseweg, om vrijwel dadelijk terecht te komen in de Sint-Gerebernusstraat, welke we naar rechts opgingen. Zowat 400 m verder, tegenover het huis nr. 22, verlieten we naar rechts de weg via een smal wandelpad, luisterend naar de naam Boulevard Lanie, dit ter hoogte van het knooppunt 370. We wandelden een eind doorheen een perceel bos, om aan de andere kant uit te monden in de Schaapsdijk. Tussen de woningen ging het linksaf de straat in, om er op het einde, in een bocht naar rechts verder te gaan via de Bergstraat. De Bergstraat volgend, verkregen we nadien nogmaals een haakse bocht naar rechts, gevolgd door een haakse bocht naar links en naderden we de drukke N127, de Veerleseweg. Echter net voor dit kruispunt verlieten we de Bergstraat naar links via een wandelpad, richting Zammels Buitenbroek.

Deze zogeheten Buurtweg 130 leidde doorheen een stukje groen, naar de oever van de Grote Nete. Net aan de oever aangekomen ging het op het jaagpad even rechtsaf, om vervolgens aan het knooppunt 217, de Veerleseweg over te steken en aan de overzijde verder te wandelen op het jaagpad langs de Grote Nete. Een brede grindweg, soms grasweg liet ons genieten van dit mooie natuurgebied, waarbij we tal van meanders van de waterloop volgden. Ontelbaar waren de gele lelies bezijden het pad, vermeerderd in waarde door het geluid van de vogels en de stralende zon. Na geruime tijd te hebben genoten van het traag stromende water, ondertussen knooppunt 97 voorbij te zijn gegaan, troffen we een picknickbank aan ter hoogte van het knooppunt 213, net aan een oude brug over de Grote Nete. We hielden er dan ook een lunchpauze omstreeks 11:20 uur. Na deze korte wandelpauze staken we via de brug het water over en begaven ons aan de overzijde op een brede grindweg, de Kaaibeek, met eerder het uitzicht van een dreef. Amper een paar honderd meter verder, aan het knooppunt 41, ging het haaks linksaf op een smalle wegel, Goorbeek. Tussen weiden vorderden we op die manier tot op het einde van het pad, om na een korte S-bocht de verharde Goorbeek te betreden. Dit smalle asfaltwegje leidde langs een stukje bos links van de weg.

Na een ruime bocht naar rechts, verlieten we Goorbeek via een grindweg links, de Westelseweg, net aan het knooppunt 323. Vooreerst volgden we nog even de rand van het bos, om nadien stilaan naar rechts weg te draaien en voorbij een grote houtzagerij te wandelen. De weg mondde uiteindelijk uit op de drukke N127, aldaar Grote Steenweg genaamd, tevens knooppunt 330. Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg, ging het over korte afstand rechtsaf, waarna we de weg konden verlaten naar links en het natuurgebied Varendonk konden ingaan. Doorheen het bos leidde het graspad ons in de richting van de Kleine Laak, om dan na een bocht naar rechts een lange dreef te betreden, die ons liet voorbijgaan aan de Groenendonkhoeve. Het einde van de dreef mondde uit op de dwars gelegen openbare weg, Blaardonk, tevens knooppunt 44. Hier dienden we aan de overzijde verder te gaan in een volgende lijnrechte dreef, doch vooreerst weken we even van de geplande route af. Rechts immers hadden we iets verder op de Grote Steenweg, een horecazaak gespot. We begaven ons dan ook rechtsaf in Blaardonk, waarna we na het kruisen van de Grote Steenweg, omstreeks 12:30 uur even konden verpozen op het terras van ’t Laak en genieten van een kopje koffie met een chocoladewafel er bovenop.

Na even te hebben genoten van het zonnetje, keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 44 in Blaardonk, om er vervolgens rechtsaf de dreef in te wandelen. We trokken voorbij een enorm uitgestrekt weiland links vol van runderen. Op het einde van de dreef ging het haaks linksaf aan het knooppunt 152, om korte tijd nadien nogmaals haaks links te kiezen. Bijna onmiddellijk gevolgd door een afslag naar rechts leidde een wandelweg ons doorheen een stukje bos en passeerden we het kleine Meiven. We bevonden ons inmiddess in het natuurgebied Trichelbroek. Via enkele zalig aanvoelende graswegen bereikten we tenslotte een smal wandelbrugje over de Grote Laak. We troffen er tevens het wandelpaaltje aan betreffende het knooppunt 326. Aan de overzijde van deze waterloop begaven we ons op het wandelpad langsheen de Grote Laak en volgden dit naar links. Vrij snel konden we ervaren dat dit gedeelte weinig werd bewandeld omwille van het reeds hoog opgeschoten gras, echter inzake schoonheid van de natuur daarom niet minder. Heel wat bochtenwerk later, verlieten we schuin rechts de oever van de Grote Laak, om door middel van een dreef uit te komen op de weg, Blaardonk, inmiddels knooppunt 325 bereikt. Hier ging het rechts de asfaltweg op.

Heel wat fietsers in beide richtingen negerend, volgden we een tijdje Blaardonk tussen de diverse weilanden. Gekomen in een haakse bocht naar rechts, net op de grens tussen Varendonk en Eindhout, konden we bezijden de weg nog even pauzeren teneinde even te denken aan de inwendige mens. Het was dan ook reeds 13:45 uur toen een duiker even fungeerde als zitbankje. Na de bocht veranderde de straatnaam in Trichelhoek, om er het knooppunt 157 voorbij te gaan. We stapten verder via Trichelhoek tot aan een Y-splitsing aan een Aveve tuincentrum. We namen de linkerweg, eveneens Trichelhoek om dan de eerste straat links in te gaan, de Netestraat. Op het einde van de straat, waar de verharding ophield te bestaan, kwamen we aan het knooppunt 52 op een kruispunt van grindwegen. We kozen de richting rechtdoor, via Huisbroek, om doorheen een boszone opnieuw te oever te bereiken van de Grote Nete. We begaven ons linksaf op het jaagpad tot het even verder gesitueerde knooppunt 53, waar we door middel van een vrij smal wandelbrugje de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde konden we er even pauzeren op een zitbank en ondertussen tenvolle genieten van de natuur.

Omstreeks 14:30 uur begaven we ons opnieuw op weg en wandelden aan de overzijde van de Grote Nete in tegengestelde richting tot aan het volgende knooppunt 181. We verlieten er het jaagpad langs de Grote Nete naar links en wandelden op die manier langs de rechts gelegen Molenlaak, een vrij smalle waterloop. Gekomen aan de links gelegen Veestraat, hier nog een grasweg, namen we afscheid van de Molenlaak. Waar het gras overging in een brede grindweg, bogen we haaks rechtsaf en stapten richting Kalvarieberg. Een zanderig pad leidde langsheen een links gesitueerd bosgebied, waarna we wat aan hoogte wonnen. Het knooppunt 54 voorbij gegaan, wandelden we in een ruime bocht naar links omheen de Kalvarieberg om uit komen op een asfaltweg, de Kalvariebergstraat. We sloegen linksaf en kruisten nadien de Veestraat. Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder in de Sint-Gerebernusstraat, om er nog even een laatste eetpauze in te lassen omstreeks 15:45 uur aan een picknickbank naast de Sint-Dimpnakapel van Zammel. Na de laatste broodjes te hebben genuttigd, wandelden we verder via de Sint-Gerebernusstraat, voorbij het eerder reeds gemelde knooppunt 370, terug naar de kerk van Zammel. We eindigden dan ook omstreeks 16:20 uur deze zonnige wandeling na iets meer dan 14 km te hebben genoten van de prachtige natuur en de zomerse temperatuur die dag.”

499: Nijlen, Zaterdag 31 juli 2021, 14,843 km. (9962,34 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, met start in Nijlen en aankomst te Lier. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Nijlen, alwaar we omstreeks 10:30 uur onze wandeling konden aanvangen. We verlieten bijgevolg het station en begaven ons rechtsaf op de N13, de J.E. Claeslaan welke overging in de Kesselsesteenweg, op zoek naar het eerste knooppunt van de dag. Na geruime tijd deze drukke weg te hebben gevolgd, konden we via de Goorstraat rechts, wat verder opnieuw rechts een doodlopende straat in, welke leidde naar de terreinen van KFC Nijlen. Tussen de diverse voetbalvelden door, konden we door middel van een soort kerkwegel de straat Loze Bareel betreden, om er rechts te kiezen naar de Boerderijstraat, hierbij opnieuw de spoorweg kruisend. De Boerderijstraat naar links opgaand, verlieten we deze aan de eerste straat rechts, de Grasstraat om uit te monden op de Koningsbaan, aan het eerste knooppunt van de dag, 37, behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei. Over vrij lange afstand begaven we ons linksaf op de Koningsbaan en passeerden er de knooppunten 38, 40 en 69 tot het kruispunt met de dwars gelegen Breugelhoevestraat. Hier kozen we haaks linksaf en volgden de weg tot aan het knooppunt 44, waar we gelukkig afscheid konden nemen van het verkeer. Net voorbij het grensbord Nijlen, konden we linksaf het bos in, een gedeelte van Het Goor, behorende tot het natuurreservaat De Kleine Netevallei. Een aangename doortocht via enkele smalle graspaden in Het Goor, liet ons enkele knooppunten voorbijgaan, welke dicht op elkaar volgden: 43, 61 en 65.

Aan dit laatste knooppunt hielden we de richting rechtdoor aan, om aldus de Lindekensbaan te kruisen, namelijk het verlengde van de Breugelhoevestraat, om aan de overzijde het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide in te gaan, op weg naar het knooppunt 55. Via de grote parking betraden we de Kesselse Heide, om er vrijwel dadelijk het knooppunt 55 aan te treffen. We bogen er nagenoeg haaks rechtsaf, om er omstreeks 11:30 uur even te pauzeren op één van de picknickbanken en te genieten van een broodje. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de zanderige omgeving. Jammer genoeg was de bewolking een spelbreker. Na de inwendige mens te hebben voorzien, konden we op weg doorheen een gedeelte van de Kesselse Heide. Via onder andere het Heidepad, maakten we een ommetje doorheen dit rustige natuurgebied en vonden onderweg de knooppunten 54, 52, 56 en tot slot 59, ter hoogte van de uitgang van de Kesselse Heide, in de Vaerestraat. Door de Vaerestraat rechts op te gaan, kwamen we wat verder op het kruispunt met de Vogelzangstraat, die we links indraaiden. Op het einde bereikten we tenslotte het knooppunt 58 op het kruispunt met de Elzestraat. We sloegen haaks rechtsaf het doodlopende gedeelte in dat ons zou leiden naar de iets verder gelegen Kleine Nete, om er aan het knooppunt 57 het jaagpad op te gaan langs deze waterloop. We begaven ons linksaf op het jaagpad om dit echter over zowat 0,5 km te volgen en nadien het pad opnieuw te verlaten aan het knooppunt 74, via de Emblemsesteenweg links, ondertussen op het grondgebied van Ranst aangekomen.

Inmiddels de klok van 12:25 uur nabij, hielden we er even een korte drankpauze op het terras van brasserie ‘Het Badhuis’, vrij druk bezocht toen door vele wandelaars en fietsers. Na het lessen van de dorst ging het nog even verder via de Emblemsesteenweg om er aan het knooppunt 89, rechts een smal pad op te gaan dat leidde door de Beemden, eveneens een onderdeel van het natuurgebied De Kleine Netevallei. Het pad eindigde in de Beemdweg, net aan knooppunt 80. Een kort ommetje van bijna 1 km, via de Beemdweg, de Vredestraat en de Torenvenstraat, bracht ons langs de knooppunten 81, 68, 82 en tenslotte 69. We bevonden ons nu in de Steenbeemden, om ter hoogte van 69 haaks links te kiezen en een pad te volgen dwars doorheen dit natuurgebied. Eenmaal het einde van deze prachtige boszone bereikt, kwamen we uit in de Heidebloem aan het knooppunt 92. We begaven ons linksaf de openbare weg op, teneinde deze straat te bewandelen via de elkaar volgende knooppunten 95 en 96. Daar aangekomen op het kruispunt met de Kriekenstraat, kozen we linksaf en kruisten nogmaals de spoorweg. Niet ver er vandaan kwamen we op het kruispunt met de Marnixdreef die we rechtsaf indraaiden. We stapten voorbij de Begraafplaats Kloosterheide en hielden er even halt voor een korte picknick net aan de bushalte van het kerkhof. Een zitbankje in het bushokje gaf even een rustpauze, ondertussen reeds 14:00 uur voorbij.

Omwille van het storende verkeer op deze druk bereden weg, hielden we de rustpauze eerder kort en begaven ons even later aan de overzijde van de Marnixdreef in de Beatrijslaan. We konden nogmaals genieten van een stukje bos, gingen ditmaal onder de spoorweg door en kwamen uiteindelijk aan het knooppunt 94, tegenover het Kasteel Heidebloem. We begaven ons linksaf in eveneens de Beatrijslaan en wonnen iets aan hoogte, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te gaan. Over de brug daalden we opnieuw af via een fiets- en wandelpad en bereikten beneden het knooppunt 98. We draaiden links de Nazaretdreef in teneinde ditmaal onder de spoorweg door te gaan en troffen er het knooppunt 7 aan. Net daar hielden we omstreeks 14:30 uur een iets langere wandelpauze, vermits we overgingen tot het nuttigen van een drankje in Taverne ’t Oud Lier. Na even op adem te zijn gekomen volgden we nog een eindje de Nazaretdreef, om dan rechts het natuurgebied Nazareth in te wandelen, net aan het knooppunt 60. De doortocht doorheen dit gebied eindigde aan het andere einde op het jaagpad langs de Kleine Nete, tevens knooppunt 63. Het jaagpad naar links opgaand wandelden we voorbij het knooppunt 62, waarna het jaagpad eindigde aan het knooppunt 4 ter hoogte van de Sionbrug over de Kleine Nete. Via deze brug overschreden we de waterloop, om aan de overzijde rechtsaf verder te gaan op de Sionsvest, het wandelpad langs de andere oever.

Wat later gingen we het gekende Groot Spui voorbij aan het knooppunt 5, om vandaar verder de Lierse Stadsvesten te bewandelen tot aan het knooppunt 90. We kruisten er de Frederik Peltzerstraat en volgden aan de overkant van de weg verder de Stadsvesten tot het knooppunt 36, op het kruispunt met de Antwerpsestraat. Daar verlieten we de vesten en begaven ons rechtsaf naar het iets verder gelegen Leopoldplein tegenover het station van Lier. We eindigden dan ook deze wandeltocht omstreeks 16:00 uur na exact 14,843 km. We hadden er geluk om slechts vier minuten later een bus te kunnen nemen richting Mechelen. Al bij al een positieve noot er bovenop.”

498: Wetteren, Zaterdag 18 september 2021, 14,85 km. (9947,497 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kalkense Meersen, met start en aankomst te Wetteren. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Wetteren. De geplande start van de tocht bevond zich ter hoogte van het knooppunt 8, doch zover waren we nog niet. We begonnen met een korte aanlooproute vanaf het station, via het Stationsplein, de Stationsstraat en de Florimond Leirensstraat tot op de Markt van Wetteren. Daar namen we nog even de tijd omstreeks 11:05 uur voor een kopje koffie in café De Kroon. Even later gingen we op weg, op zoek naar de geplande wandelroute. We verlieten de Markt en wandelden rechts van de Sint-Gertrudiskerk via Rode Heuvel naar de brug over de Schelde, om aan te komen op de Scheldekaai, om zowat 11:20 uur. We draaiden er rechtsaf, teneinde het jaagpad te volgen langs de Schelde, op weg naar het eerste knooppunt 8. We passeerden een kunstwerk van de hand van Luc de Man uit 2019 en wandelden voorbij een begraafplaats van kloosterzusters, de achterkant van het Woonzorgcentrum Sint-Jozef en de A.S.Z. Campus Wetteren. Eenmaal het knooppunt aangetroffen verlieten we naar rechts het jaagpad om via de Legenweg uit te komen op de drukke N416, de Wegvoeringstraat. Aan de overzijde van de weg vonden we het knooppunt 7 aan de ingang van het Provinciaal Domein Den Blakken. We konden genieten van het mooi aangelegde park en trokken door een gedeelte van de Warandeduinen. Korte tijd later kruisten we een dwars gelegen wandelweg, de Lange Wegel aan het knooppunt 4.

Aan de overzijde ging het verder doorheen een gedeelte van de Warandeduinen, om dan tenslotte via de Paardenkerkhofstraat en de Sint-Annaweg, in een lange bocht naar links, opnieuw de Lange Wegel te betreden, ditmaal aan het knooppunt 6. Op die manier waren we het hele Provinciaal Domein rond gewandeld. Uiteindelijk verlieten we het domein naar rechts en begaven ons op de Lange Wegel, ditmaal openbare weg. Waar de straat tenslotte dood liep, konden we via een smal betegeld wandelpad verder en kruisten de Rijckerstraat. Aan de overzijde ging het via een vrij smal tegelpad langs de rand van een boomkwekerij tot we op het einde opnieuw de openbare weg aantroffen aan het knooppunt 3, Veldwegel. Over korte afstand volgden we de weg naar rechts, tot we de eerste veldweg links konden indraaien, eveneens Veldwegel, welke wat later overging in de Molenstraat. We kruisten de Ertbrugstraat en gingen aan de overzijde een grindweg op tussen de woningen. Tussen akkers en weilanden vorderden we via deze veldweg tot het pad uitmondde in de Stationsstraat, ondertussen op het grondgebied van Schellebelle. Tussen de bebouwing ging het deze straat links in, tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor via een kerkwegel (Zwanewegel) de Stationsstraat konden verlaten. Via deze kerkwegel kruisten we de Hekkergemstraat en gingen aan de overzijde verder om op die manier het Dorp van Schellebelle te betreden. Een mooi plein, voorzien van de noodzakelijke horeca.

We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur een langere middagpauze op het terras van De Stenen Linde. Na deze drankpauze volgden we naar rechts het Dorp, tot we net vóór het Parochiehuis ’t Veer, linksaf konden gaan aan het knooppunt 1. Op die manier kwamen we aan de oever van de Schelde, om er na even te hebben gewacht, het water konden overvaren met de Belleboot. De overkant bereikt verkregen we een mooi zicht op de Sint-Jan Onthoofding kerk van Schellebelle. Tevens troffen we er het knooppunt 2 aan. We begaven ons over korte afstand naar rechts op het jaagpad, om net voorbij een slagboom haaks linksaf een grindpad op te gaan, naast een links gelegen waterloop. We betraden zo de Kalkense Meersen een prachtige groene zone. Even later, aan het knooppunt 4 verlieten we dit wandelpad schuin rechts, richting Natuurreservaat Wijmeers. Een smal wandelwegje leidde in de richting van een kleine boszone. Het pad mondde uit in de bocht van een bredere grindweg, de Grote Kouterstraat, welke we links indraaiden, aan het knooppunt 96. We troffen er dan ook de wit-rode tekens aan van de GR128. Enkele knooppunten welke dicht op elkaar volgden, met name 98, 92 en 95 leidden ons zowat in tegenwijzerzin doorheen dit natuurreservaat. Uiteindelijk kwamen we opnieuw uit op de brede grindweg naast de waterloop welke we aanvankelijk hadden gevolgd vanaf het veer.

Ditmaal wandelden we in tegenovergestelde richting naar het knooppunt 97, niet ver verwijderd van het knooppunt 4. Echter gekomen aan het knooppunt 97 verlieten we naar rechts de grindweg en daalden via een reeks trappen de dijk af om beneden de openbare weg te betreden, Aard. We volgden de weg naar links, maakten een haakse bocht naar rechts en verlieten op die manier het grondgebied van Uitbergen en betraden opnieuw Schellebelle. Via een brug gingen we de waterloop over, om op het einde van de weg, ter hoogte van een T-kruising, rechts aan te houden op een elementair verharde weg, de Dolomietweg, tussen uitgestrekte weiden. Een drietal haakse bochten later kwamen we op een dwars gelegen asfaltwegje, de Blokstraat, ter hoogte van het knooppunt 23. We begaven ons even naar rechts tot we uiteindelijk terecht kwamen aan een bocht van de Oude Schelde, net tegenover het knooppunt 24. We verlieten linksaf de Blokstraat en wandelden omheen een meander van de Oude Schelde, waarna we eindigden aan de Kalkenvaart. Via de Roerdompbrug staken we de Kalkenvaart over en sloegen linksaf op het jaagpad, juist aan het knooppunt 18. Vanaf daar volgden we het jaagpad, de Kalkenvaartweg tot we opnieuw de Schelde zouden bereiken, niet veraf van het veer van Schellebelle. Dus volgden op dit jaagpad de knooppunten 18, 19 en tenslotte 21. Eenmaal de oever van de Schelde aangetroffen, begaven we ons op het jaagpad, de Tragelweg, richting Wetteren.

We waren zowat 5 km verwijderd van de brug over de Schelde in Wetteren, dus konden we nog geruime tijd genieten van de najaarszon aan de oever van deze waterloop. Nadat we rechtsaf het jaagpad hadden betreden, ging het richting knooppunt 20, gevolgd door knooppunt 9. Eenmaal dit knooppunt voorbij, kregen we reeds zicht op de fiets- en wandelbrug over de Schelde en de hoger gelegen Sint-Gertrudiskerk. Even later, aan de bewuste brug gekomen, wachtte een hele reeks trappen om bovenop de brug te komen. We staken bijgevolg de Schelde over, om vervolgens via de Markt opnieuw de terugweg aan te vatten naar het station. We eindigden deze zonnige tocht doorheen af en toe mooi natuurgebied na 14,85 km, omstreeks 16:30 uur.”