474: Kuringen, Zondag 24 maart 2019, 24,964 km. (9568,416 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van de abdij van Herkenrode. Volgens de beschrijving in de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 20,8 km en kan niet worden ingekort. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR5 Noordzee – Rivièra. Na een autorit dankzij Cambio en na aankomst op de parking, een broodje en een drankje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan onder een blauwe hemel. We verlieten de parking van de abdij via de weg die we vooraf hadden afgelegd, met name de Herkenrodedreef, richting brug over de autosnelweg E313. Net vóór de brug verlieten we de openbare weg en begaven ons op een veldweg schuin links, evenwijdig aan de snelweg. We stapten via deze veldweg tot we de Larestraat aantroffen, om die naar links te volgen tot aan het huis nr. 141. Daar ging het haaks linksaf een andere veldweg op, waar we over zowat 900 m de rood-witte tekens van de GR5 zouden volgen. De onverharde weg ging uiteindelijk over in een grasweg tot we de onverharde dwars gelegen Sacramentstraat bereikten. We draaiden rechts de Sacramentstraat in welke in een boog doorheen een stukje bos verliep. Gekomen aan het einde van deze kleine boszone ging de tocht verder naar links via de Rode Rokstraat. We staken via een brugje de Demer over en wandelden verder tot aan de drukke Albertkanaalstraat.

Over korte afstand ging het naar rechts in de Albertkanaalstraat, tot we aan de overzijde links de Beemdweg konden opgaan. Deze straat mondde uit in de Groenstraat, alwaar we onze wandeling vervolgden naar links tot aan het Albertkanaal. Net voor de brug over het kanaal gingen we de helling van de brug op om via de Overdemerstraat de brug over het Albertkanaal over te gaan. We daalden de brug af tot aan de rotonde in de nabijheid, om daar links verder te gaan in de Galgebergstraat. Tussen enkele statige villa’s troffen we zowat 100 m verder rechts de Semmestraat aan, dus met andere woorden rechtsaf de straat in. Deze asfaltweg leidde ons doorheen een boszone, tot we aan de rand ervan de Slangbeek aantroffen. Daar dienden we haaks rechtsaf een bospad te kiezen en de openbare weg te verlaten. Net bij het betreden van het bos vonden we een picknickbank, tijd om omstreeks 11:30 uur even te pauzeren en te genieten van een middagmaal. Na deze aangename rustpauze volgden we het korte bospad tot we aan de andere zijde terecht kwamen in de Langvennestraat. Over korte afstand ging het linksaf tot aan Hoogheide aan de overzijde van de weg.

We stapten geruime tijd verder in Hoogheide, tot we links de Nieuwstraat konden indraaien, om nadien opnieuw links aan de houden via de Hommelheidestraat. Deze woonstraat volgden we tenslotte tot aan de rechts gelegen Grasvennestraat, welke ons in een ruime bocht naar rechts omheen een stukje natuurgebied liet gaan. De Grasvennestraat verder bewandelend, kwamen we even later aan de dwars gelegen spoorweg uit. We kozen de richting links tot we op die manier de spoorwegovergang vonden. Vanaf dit punt bemerkten we opnieuw de rood-witte markeringen, ditmaal van de GR5-variant. Ter hoogte van de spoorwegovergang echter, ging onze tocht naar links via de Paalsteenstraat tot aan de Paalsteen, een arduinen grenspaal welke de grens bepaalde tussen Hasselt en Zonhoven inzake een aangrenzend heidegebied. Vanaf deze Paalsteen begaven we ons in de Slangbeekweg rechts. Deze bochtige weg, ging uiteindelijk over in een grindweg ter hoogte van opnieuw de spoorlijn, welke we dan over niet te lange afstand naar links volgden. Schuin links verlieten we het pad lans het spoor en stapten tussen twee vijvers door, om na een bocht naar rechts uit te komen aan de Grote Platwijer.

We begaven ons verder op het pad omheen deze waterplas tot aan een viersprong, alwaar we afscheid namen van de GR5-variant. We draaiden scherp rechtsaf en volgden rechtdoor een bosweg tot aan de Witvenweg, die we slechts over een honderdtal meter naar links bewandelden. Aan de overzijde van deze asfaltweg kozen we nadien een bosweg, welke wat later overging in een pad. Dit pad mondde uit op de Vrankenschansweg, alwaar we even naar links aan de overzijde dan de Rietstraat insloegen. We betraden op die manier het natuurreservaat Wijvenheide, om er op de eerste picknickbank even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. We waren ondertussen de klok van 14:20 uur genaderd. Na onze wandelpauze stapten we verder in de Riestraat, welke overging in een grindweg. Gekomen in een bocht naar links hielden we een volgende vijver rechts. Voorbij de vijver ging het verder op een grasweg, tussen tal van andere vijvers tot we via een houten brugje links de Roosterbeek konden oversteken. Een onverhard pad tenslotte leidde ons naar een volgende stopplaats, de kantine van ‘De Lustige Vissers’, om er omstreeks 15:00 uur te genieten van een kopje koffie in het zonnetje.

Na de koffie ging het rechtsaf tot aan een Y-splitsing welke we links volgden via een grasweg om nadien nogmaals links aan te houden. We passeerden de rechts gelegen Kleinen Vijver om tenslotte aan te komen ter hoogte van de observatiehut van den Grooten Vijver. We bevonden er ons op de verharde Bolderdal. We gingen verder voorbij de observatiehut via Bolderdal tot we 700 m verder via een poortje links een weide konden betreden. We staken de weide over om uiteindelijk de achterzijde te bereiken van de kapel van O.-L.-Vrouw van Bijstand. Via de parking bereikten we de Goorstraat, welke we links opgingen tot aan het Albertkanaal. Net op het jaagpad aangekomen, vonden we omstreeks 16:50 uur een picknickbank aan de oever van het kanaal, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR5. Deze wit-rode tekens volgend, wandelden we op het jaagpad naar rechts tot aan de brug over het Albertkanaal, om aan de overzijde verder te gaan in de Berkerwinningstraat tot in het centrum van Stokrooie. Daar hielden we omstreeks 17:20 uur nog even halt in café Entrée om een koel drankje te nuttigen. Stilaan naderden we het einde van de wandeling. Na de verfrissing ging het rechtsaf in de Sint-Amandusstraat en links in de Schabbestraat, welke voorbij de laatste huizen veranderde in een pad.

Via dit pad overschreden we via een brug de Zonderikbeek, gevolgd door de brug over de Demer. Ondertussen hadden we al zicht op de abdij van Herkenrode. Net voorbij de brug over de Demer hielden we links, om na enkele bochten de toegangspoort van de abdij aan te treffen. Na het bekijken van de abdij via de buitenkant, ging het tenslotte terug naar de parking, alwaar we onze wandeling eindigden na 32848 stappen, goed voor 24,964 km. Het was inmiddels 18:30 uur geworden toen we konden beginnen aan de terugreis.”

473: Opgrimbie, Zaterdag 05 oktober 2019, 17,576 km. (9543,452 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Opgrimbie. Deze beschreven tocht gaat van start ter hoogte van de parking aan het Recreatieoord Kikmolen, in de gelijknamige Kikmolenstraat. Er kan worden gekozen uit de volgende afstanden: 23,7 km, 18,4 km, 15,8 km en 11,7 km, aangezien onderweg de tocht kan worden ingekort. Na een verplaatsing via Cambio konden we op de parking genieten van een broodje, alvorens we omstreeks 10:00 uur aan de wandeling konden beginnen. Onderweg zou een gedeelte worden bewandeld van het traject van de GR561. We verlieten de parking naar rechts en stapten onder statige bomen doorheen de Kikmolenstraat tot aan het 400 m verder gelegen kruispunt met de Oude Baan. We draaiden rechts de Oude Baan op, om de volgende straat rechts te kiezen, de Kikweg. We passeerden er links van de weg de warmwaterbron van Daalgrimby, met daarboven een replica van een boorpikkel. Dit monument herinnert aan de proefboringen naar steenkool, doch men vond er water van 25° C. We gingen nog wat verder in de Kikweg om na 300 m links een brede grasweg op te gaan, waar bos werd gerooid voor de aanleg van een gasleiding. Onderweg kregen we de eerste varens te zien. De grasweg eindigde ter hoogte van de Weg naar Zutendaal.

Aan de overzijde van de weg, ging onze tocht verder via de smalle geasfalteerde Bundersweg, het bos in. Korte tijd later ging de verharding over in een vrij modderig pad. We hielden steeds dezelfde richting aan, ook ter hoogte van een vijfsprong, om tenslotte na zowat 1,4 km de rand van het bos te bereiken, in de Broekstraat. Tegenover het bos kregen we een mooi uitzicht over een heidevlakte. In de Broekstraat gingen we naar links en volgden de rand van het bos, stapten nog even door een klein perceel bos, waar we even halt hielden om 10:45 uur voor een korte picknick. Na deze eetpauze ging het verder in de Broekstraat en naderden we de eerste huizen. Hier weken we even kort van de voorziene route af, vermits op het einde van de Broekstraat, ter hoogte van het kruispunt met de Oude Baan, Brasserie Aspermans was gesitueerd. We namen dan ook even na elf uur de tijd om er te genieten van een warm kopje koffie. Na wat te zijn opgewarmd, keerden we enkele meters op onze stappen terug, om dan links een bospad op te gaan. Aan een eerste kruising ging het nogmaals linksaf en bereikten we de grote Aspermansvijver. In wijzerzin begaven we ons omheen deze wateroppervlakte, om nadien over zowat 700 m een kiezelweg rechtdoor te volgen.

Links van het pad kregen we zicht op de gebouwen van het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis van Rekem. Op het ogenblik dat we een wegafsluiting aantroffen, voorzien van een reusachtige kei, ging onze wandeling rechtsaf een bosweg in, langs de rand van een dennenbos rechts en een heidevlakte links. We gingen een volgende waterpartij voorbij, de Juffrouwenvijver, gevolgd in de nabijheid door de Sluisvijver. Ondertussen konden we tenvolle genieten van ontelbare zwammen bezijden het pad. Even voorbij de vijver ging het voorbij een grote weide rechts, waarna we zowat 200 m voorbij de weide scherp linksaf dienden te gaan op een bosweg. Dit pad volgend arriveerden we even later op een kruispunt van bospaden aan de Zijpbeek. Na het dwarsen van deze beek, wandelden we op een smal paadje rechtsaf en volgden een tijdje het verloop van de Zijpbeek. Een haakse bocht naar links wat verderop leidde opnieuw naar een bredere bosweg. Hier verliezen we even de juiste richting uit het oog, omwille van de diverse richtingsveranderingen, doch vonden wat later toch opnieuw de juiste route, vermits we de openbare weg bereikten, de Daalbroekstraat. Weliswaar niet op de voorzien plaats, doch niet ver van de geplande route.

Daar we de route wat konden inkorten door de Daalbroekstraat naar rechts te volgen, vonden we tenslotte de juiste weg terug. Immers vanaf een bepaald punt in de Daalbroekstraat, zouden we vanaf daar de wit-rode markeringen volgen van de GR561, tot aan de startplaats. Gekomen aan het voormalige opvangcentrum Ter Dennen, vonden we inderdaad de rood-witte tekens van de GR561. Net voor Ter Dennen begaven we ons naar links op een brede kiezelweg tot aan een kruispunt van bospaden, om daar rechtsaf te beginnen aan een afdaling. Een volgende kruising gebood ons links te houden tot in een dal om nadien meteen rechtsaf verder te wandelen. We stapten omheen een links gestitueerde heuvel en bemerkten rechts het brongebied van de Zijpbeek. We daalden nog wat verder tot aan een vrij scherpe bocht naar rechts. Na het nemen van deze bocht verliep de tocht over een brede bosweg langs de rand van het links gelegen bos op de Langenberg. Aan een knuppelpad troffen we omstreeks 13:45 uur een zitbank aan, alwaar we even genoten van een korte wandelpauze om tevens te genieten van een banaan.

We lieten echter even later het knuppelpad rechts liggen en wandelden verder rechtdoor, nog steeds het traject van de GR volgend. Na wat heen een weer draaien doorheen de boszone werd wat verder het pad geruild voor een zandweg die tenslotte leidde naar de Weg naar Zutendaal, welke we eerder op de dag reeds hadden gekruist. Opnieuw staken we deze drukke weg over en begaven ons op een grindweg welke ons omheen de campingzone van camping Kikmolen liet gaan. Een poortje ter hoogte van de Kikbeek liet ons links een bospad opgaan dat ons liet passeren aan de parking van het rallycrosscircuit De Duivelsberg. Een knuppelpad naar rechts gaf ons een passage doorheen een klein moerassig gebied, gevolgd door de doortocht van een begrazingszone, echter zonder dat we dieren hebben ontmoet. We naderden stilaan de autosnelweg E314, welke we een tijdje evenwijdig volgden tot we een onverhard pad vonden naast een verhard fietspad. Deze weg volgend bereikten we uiteindelijk opnieuw de parking van het recreatieoord Kikmolen. Het einde van een gezonde herfstwandeling, goed voor 23127 stappen en 17,576 km.”

472: Lommel, Zaterdag 22 juni 2019, 21,795 km. (9525,876 km.)

“Het relaas van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Lommel. De tocht gaat van start in de Zandstraat, ter hoogte van de parking Kattenbos. Er kan worden gekozen tussen de volgende afstanden: 20,7 of 18,6 km. Tijdens het verloop van deze wandeling wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Na een verplaatsing vooraf via Cambio konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje, omstreeks 11:00 uur aan deze zonnige wandeltocht beginnen. Aan de parking verkregen we zicht op een uniek kunstwerk van een vlinder en bemerkten tevens de eerste rood-witte markeringen van de GR564. We begaven ons op het verharde pad en betraden vrijwel dadelijk het Kattenbos. Het wandelpad leidde in de richting van een klein ven, waar we links omheen wandelden, om nadien verder een zandpad te volgen, evenwijdig aan de N746, Kattenbos genaamd. Aan het eerste kruispunt van bospaden, sloegen we haaks linksaf een vorderden richting N746. Aan de overzijde van deze druk bereden weg, stapten we verder naar rechts via het afgescheiden fietspad. We passeerden even later de ingang van het Oostappen Vakantiepark Blauwe Meer, waar we jammer genoeg omstreeks 11:55 uur niet terecht konden voor een drankpauze. Zowat 100 m verder gingen we opnieuw links het bos in, om korte tijd later aan te komen ter hoogte van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel in de Dodenveldstraat.

We namen er even de tijd om deze indrukwekkende begraafplaats te bezoeken en tevens te genieten van een kopje koffie in het Hof ten Vrede, ondertussen de klok van 12:10 uur voorbij. Na deze wandelonderbreking gingen we voorbij het kerkhof om dan op het einde van de muur, haaks rechtsaf een bospad op te gaan, evenwijdig aan de begraafplaats. Zo verkregen we zicht over de gehele stilteakker waar zowat 40.000 doden liggen begraven. Eenmaal aan het einde van het bospad kwamen we terecht op het fietsroutenetwerk in de Dodenveldstraat, om er links te kiezen. Na een kort op elkaar volgende bocht naar rechts en vervolgens links, bereikten we een brede grindweg, evenwijdig aan het geasfalteerde fietspad, de Dodenveldstraat. Zowat 1 km verder kwamen we tenslotte aan de omheining van het Europese testcentrum van de Ford Motor Company. We bleven nog een tijdje het onverharde pad bewandelen tot voorbij de afsluiting. Links verkregen we zicht op de bossen van het Pijnven, terwijl we rechts aan een weide voorbij gingen. Net op het einde van deze weide troffen we een picnickplaats aan ter hoogte van de Vlindervallei. We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur even halt voor een hapje en een drankje. We bevonden ons inmiddels op de Lommelse Gracht.

Even later zetten we onze wandeling verder. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen het links gelegen bos en de Vlindervallei rechts. Eenmaal voorbij de Vlindervallei ging het links het bos in op een zandweg, om wat later een bredere zandweg te kruisen. Zowat 150 m verder ging het linksaf op een kronkelend zandpad doorheen enkele percelen bos, om na enkele richtingsveranderingen opnieuw de Lommelse Gracht aan te treffen, het fietspad doorheen het Pijnvenbos. Vermits we hadden gekozen om de route wat in te korten, begaven we ons rechtsaf op de zandweg naast het fietspad tot aan een weide aan de rechterkant. Daar begaven we ons nogmaals rechts het bos in. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale zitbank om even te genieten van een picknick omstreeks 14:45 uur. Vervolgens gingen we in een boog omheen een stuk weide, waarna we iets meer dan één km dezelfde richting aanhielden door het bos, om tenslotte linkaf het bos te verlaten en aan te komen in de Pijnvenstraat. Over vrij korte afstand ging het naar rechts tot op het kruispunt met de Ekselsebaan. Een twintigtal meter naar links troffen we rechts van de weg een electriciteitscabine aan, alwaar we ernaast een zandweg opgingen. Op het einde ging het rechtsaf de Broekstraat in welke uitmondde op de N746, de Kerkhovensesteenweg, zijnde de weg Leopoldsburg – Lommel.

Aan de overzijde van de weg, begaven we ons de Kanaalstraat in, welke we bewandelden tot aan de Papenberg, welke toeliet het kanaal naar Beverlo over te steken. Vooraf echter namen we even een drankpauze in taverne De Waterkant, even voorbij de zijstraat Papenberg. We konden er omstreeks 15:50 uur even genieten van een koele cola. Na deze aangename rustpauze keerden we even op onze stappen terug om via Papenberg het kanaal over te steken. Aan de overkant daalden we rechts af naar het kanaal, om deze waterloop vervolgens naar links de volgen via een onverharde weg, deels graspad. Vanaf de kanaalbrug Papenberg dienden we nu langsheen het kanaal te wandelen tot aan de volgende brug, de zogeheten brug Gelderhorsten. Op die manier ging het over een afstand van iets meer dan 2 km langsheen het kanaal naar Beverlo. Toen we tenslotte de brug bereikten om 17:15 uur, hielden we er nog even halt voor een laatste hapje en drankje, om nadien via de brug het kanaal opnieuw over te steken. We bevonden ons terug op het traject van de GR564. Over de brug ging het via de openbare weg doorheen Ovenplein, welke wat later overging in de Buskruitstraat. Aan de splitsing met Oude Vosvijvers, ging het kort na elkaar links- en rechtsaf, om dan verder de Buskruitstraat te volgen. De asfaltweg ging over in een grindweg en leidde recht naar de bosrand verderop.

Eenmaal aan de bosrand aangekomen ging het haaks linksaf en betraden we de Kattenbosserheide. We stapten langsheen de bosrand, even later doorheen een perceel bos en nadien opnieuw langsheen de rand van het bos. Op het einde, ter hoogte van een T-splitsing ging het even rechtsaf en linksaf tot aan een volgende T-splitsing. Daar ging het andermaal rechtsaf via Nieuwe Vosvijvers. We betraden nu een zanderige vlakte tot net voorbij een schuilhut links, welke we aantroffen omstreeks 18:20 uur. We draaiden er naar rechts in de richting van de asfaltweg, om op die manier voorbij de Leyssensmolen te wandelen. Even voorbij deze molen vonden we opnieuw de Zandstraat, welke we links opgingen richting parking, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook deze aangename tocht na 28678 stappen, goed voor 21,795 km.”

471: Balen, Zaterdag 19 juni 2021, 16,571 km. (9504,081 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grote Netewoud. Na een autorit, vonden we ter plaatse een parkeerplaats op de parking tegenover het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel te Balen. We bevonden ons daar in de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan. Na een broodje vooraf, konden we even later van start gaan omstreeks 10:50 uur aan het knooppunt 53, even voorbij de parking op de reeds vermelde laan. Aangezien ons volgende wandelknooppunt 8 betrof, dienden we nagenoeg onmiddellijk de andere richting te kiezen en dus de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan te volgen tot aan het kruispunt met Gerheide. Daar verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden het eigenlijke natuurpark in. Net voorbij het Sporthotel Keiheuvel maakten we een bocht naar rechts en vervolgens naar links, om via een aangelegd wandelpad de heide aan te treffen. We passeerden het knooppunt 8 en begonnen dan aan een lange en aangename tocht doorheen een zanderig gebied, richting volgend wandelknooppunt. Hier en daar troffen we een houtsculptuur aan voorstellend een insect. Het paadje leidde ons in de richting van een waterpartij, waar ontelbare lelies het oppervlak sierden. We stapten in een ruime bocht omheen het water om even verder een picknickbank aan te treffen. Het ideale moment om er even te genieten van een hapje, ondertussen reeds de klok van 11:15 uur voorbij.

Tijdens deze wandelpauze kregen we zicht op het drukke vliegverkeer vanop de startbaan van het nabij gelegen vliegveld. In hoofdzaak werden zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken. Even later vervolgden we onze wandelroute, zowat evenwijdig aan het vliegveld om het knooppunt 9 voorbij te gaan. We behielden dezelfde richting aan doorheen het mulle zand om zowat 400 m verder het knoopunt 96 voorbij te gaan en via een ruime bocht naar rechts, voorbij het einde van het vliegveld te gaan, richting bosgebied. Na de doortocht van een kleine boszone kwamen we aan het knooppunt 2, gesitueerd aan een dwars gelegen zandweg. We begaven er ons naar links en volgden het zandwegje, de zogeheten Heerbaan, tussen afwisselend kleine percelen bos en open zandgebieden. Bijna op het einde van het zandpad troffen we een zitbank aan tegenover het woonzorgcomplex Orelia Keiheuvel. We hielden er even een korte wandelpauze, alvorens het natuurgebied te verlaten en een tijdje de openbare weg te bewandelen. Op deze plek troffen we dan ook het knooppunt 97 aan op de kruising van de Heerbaan met de Erikadreef. We volgden verder de Heerbaan om korte tijd nadien de verharde Kapelstraat te vinden. We sloegen haaks linksaf de Kapelstraat in en via het asfalt betraden we de bebouwde kom van Wezel.

We dienden slechts over korte afstand de Kapelstraat te volgen, tot we aan het knooppunt 98 rechtsaf gingen en een nieuwe woonwijk betraden. Via enkele nieuw aangelegde straten, het Biezenveld en het Klaverveld, kwamen we uit in de dwars gelegen Grasstraat, die we links opgingen tot aan het kruispunt met de Sportlaan. Tussen de villa’s ging het rechtsaf in de Sportlaan en even verder linksaf door middel van de Vlierstraat. Deze mondde uit in de Congostraat, welke ons naar rechts leidde tot op het jaagpad langsheen het kanaal van Beverlo. Onder een stralend zonnetje konden we gelukkig even de verharde weg ruilen voor een grindpad langs het links gelegen kanaal. Zo konden we geruime tijd genieten van een rustige wandelweg, waar zich enkel tal van sportvissers bevonden en we af en toe een pleziervaartuig konden bemerken. Enkele kilometers verder verlieten we opnieuw het jaagpad toen we terug de Kapelstraat aantroffen rechts van het jaagpad. Deze weg leidde ons op die manier naar het nabij gelegen knooppunt 92 en waren we ondertussen zowat 6 km gevorderd. Amper driehonderd meter verder stapten we voorbij het knooppunt 1 om er dezelfde richting te behouden.

We stapten nu via Overmaai, eensmalle betonweg voorbij het rechts gelegen Natuurgebied De Most, dat we later op de dag van nabij beter zouden kunnen aanvoelen. Het smalle wegje verder bewandelend ging het voorbij het knooppunt 65 en 61 om nog altijd gewoon rechtdoor verder aan te houden. Toen we het knooppunt 61 waren gepasseerd, troffen we wat verder links van de weg een Hoeveslagerij aan, alwaar we op een picknickbank even konden verpozen en genieten van een wandel- en eetpauze. Een automaat liet toe een koel blikje cola aan te kopen. Inmiddels waren we reeds geruime tijd de klok van 13:00 uur voorbij. Even later gingen we via Overmaai verder tot we terug het kanaal van Beverlo bereikten ter hoogte van het knooppunt 162 aan de kanaalbrug Papenberg. Hier weken we even af van de geplande route om aan de overkant van het kanaal even te genieten van een kopje koffie in de Waterkant, ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. We genoten er even van een korte wandelpauze op het buitenterras. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de brug over om onze weg te vervolgen richting knooppunt 12.

Daartoe begaven we ons via de openbare weg, Papenberg, tussen akkers en weilanden en af en toe een klein perceel bos, tot aan het kruispunt met Vennen. Daar ging het linksaf om Vennen te volgen tot aan het volgende kruispunt met Binnenveld, tevens knooppunt 12. We sloegen haaks rechtsaf Binnenveld in en wandelden even later voorbij een kleine kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Daar maakte de weg een bocht naar rechts en hield de verharding op. Zo betraden we een veldweg, waar wat verder Binneveld overging in Brede Dam. Gekomen ter hoogte van een dwars gelegen waterloop, de Grote Hoofdgracht, troffen we inmiddels knooppunt 10 aan. Via een rechts-links bocht overschreden we het water en betraden het Natuurreservaat De Most. We gingen nog over korte afstand via de Brede Dam, om nadien rechts het echte natuurgebied in te wandelen. We maakten een ruime bocht omheen enkele watergebieden en genoten ondertussen van de pracht van de natuur. Even voorbij het water vonden we reeds het knooppunt 5, om er nog wat verder dezelfde richting te behouden. We troffen er een stuk boom aan, welke even fungeerde als zitbank teneinde nog even te denken aan de inwendige mens, zowat omstreeks 15:00 uur. Ondertussen hadden we reeds gemerkt dat we geruime tijd het traject volgden van de GR561.

Tenslotte begaven we ons terug op weg voor het laatste gedeelte van onze wandeling. Even voorbij het knooppunt 5 ging het haaks linksaf, om nog even voor het laatst te genieten van het natuurgebied, om wat verder terug de Brede Dam aan te treffen. Na kort na elkaar nog even links en vervolgens rechts te hebben aangehouden, kwamen we uit in een brede dreef, de Most, zowat ter hoogte van het gelijknamige kasteeltje De Most. Aan de toegang tot het kasteeldomein bemerkten we een gedenkplaat welke herinnerde aan het kasteel als schuiloord voor het Geheim Leger. We begaven ons in de dreef rechtsaf en volgden deze tot aan het kruispunt met een smalle betonweg, Pelterweg, tezelfdertijd het knooppunt 4 bereikt. We staken de weg over om aan het overzijde opnieuw het Natuurreservaat Keiheuvel in te gaan. Doorheen een mooie boszone vorderden we verder tot aan het knooppunt 3, terug in de richting van het vliegveld. We kwamen opnieuw terecht op de zanderige Heerbaan, die we ditmaal naar links opgingen. Na zowat 1,5 km voor het laatst te hebben genoten van bos en heide en vooral stappen doorheen het mulle zand, arriveerden we uiteindelijk aan het knooppunt 7 op de kruising met de openbare weg, de Nieuwendijk. Stilaan kwam het einde van de tocht in zicht, vermits we via de Nieuwendijk, gevolgd door de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan het laatste knooppunt van de dag aantroffen, 53. Omstreeks 16:30 uur bevonden we ons dan ook aan de ingang van het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel.

Alvorens de terugreis aan te vatten, namen we nog even de tijd om te genieten van een afsluitend drankje op het terras van het domein. We eindigden dan ook deze prachtige natuurtocht na 16,571 km, goed voor 21522 stappen.”

470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”