328: Westouter, Zaterdag 28 februari 2015, 20,8 km. (6661,429 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Westouter, welke wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2. Deze wandeling verkreeg in de gids als titel: ‘Natuurgebieden en vergezichten om van te snoepen’. De totale wandelafstand bedroeg 20,8 km en ging van start ter hoogte van het Dorpsonthaalpunt op de Neerplaats. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR5A Zuid en de GR128. Nadat we ons voertuig hadden geparkeerd in de nabijheid van de kerk en na vooreerst te hebben genoten van een broodje, konden we even later op pad. We vertrokken aan het Dorpsonthaalpunt, ter hoogte van wandelknooppunt 1 van het Wandelnetwerk Heuvelland, via de Poperingestraat langsheen het kerkhof. Aan het monument voor de oorlogsslachtoffers gingen we rechtdoor de Schomminkelstraat in, langs een Pools kapelletje. Bij het bereiken van het wandelknooppunt 15, stapten we een rechts gelegen veldweg in, welke leidde naar de Bellestraat. We volgden over korte afstand de Bellestraat naar links, teneinde nadien aan de overzijde de Soldatenstraat te kiezen. Aan het eerste kruispunt stapten we rechtdoor en betraden vervolgens het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Na een bocht naar links kwamen we aan een houten sluis, waar we rechtsaf gingen over de beek om er de markeringen aan te treffen van de Streek-GR Heuvelland.

Aan het wandelknooppunt 8 volgden we de beek naar links, om verder via een knuppelpad de beek over te steken. Door middel van een links gesitueerde trap wonnen we aan hoogte om dan naar rechts verder te gaan. We stapten langs de weilanden tot we een poel aantroffen, waar we opnieuw rechts aanhielden en een tweede trapsgewijze knuppelpad opgingen, door het bos. Zo bereikten we het wandelknooppunt 14 om daar rechts af te draaien in de Soldatenstraat, om even later voor de tweede maal de Bellestraat aan te treffen. Aan de overzijde ging de tocht verder in de Kleine Bergstraat, om dan via een grindweg af te dalen tot aan een veldweg rechts, waarin we verder daalden. Na enkele bochten kwamen we beneden aan een houten sluis, om er de Schomminkelstraat over te steken en het Natuurgebied De Rodeberg te betreden. We gingen tussen twee hagen door en vervolgens rechtsaf aan wandelknooppunt 64 op een grasweg. We passeerden de achterzijde van een vakantiehoeve om aan hoogte te winnen, om dan opnieuw af te dalen naar knooppunt 65. Aldaar troffen we behalve de rood-gele tekens van de Streek-GR Heuvelland, nu ook de rood-witte markeringen aan van de GR5A Zuid. Via een plankenpad naar links staken we de Hellegatbeek over en klommen tot bij knooppunt 33 en een slagboom.

We gingen linksaf en vervolgens hielden we links aan ter hoogte van een tweede slagboom. We kwamen nadien aan knooppunt 25 om daar een ruiterpad over te steken via een tweetal sluisjes. Via de wandelknooppunten 26 en 27 kwamen we uit aan de drukke Sulferbergstraat. Aan de overzijde troffen we een smal pad aan dat ons leidde naar knooppunt 29, om daar linksaf te gaan naar knoopunt 28, om rechtdoor verder te stappen. Aan knooppunt 12 ging het naar rechts om wat verder af te dalen in een bosje. We overschreden nogmaals een beekje om dan via een slingerend pad aan hoogte te winnen doorheen het bos. Bij het verlaten van het bos ging het over een knuppelpad dat ons liet aankomen op de Goerberg. We kwamen dan terecht op een T-kruispunt aan wandelknooppunt 13 en sloegen linksaf naar knooppunt 71 alwaar we rechts kozen. Zowat 75 m verder, ter hoogte van het pand nr. 4 sloegen we linksaf naar het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. De grasweg maakte een grote lus tussen weiden en akkers, om dan aan te komen aan het einde van een rietveld. We gingen linksaf via een plankenpad en enkele trappen om nadien naar rechts de rand van een bos te volgen en zo te klimmen naar het wandelknooppunt 70. We stapten rechts de Zandberg in om de drukke Dikkebussestraat over te steken.

Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Scherpenbergweg, welke ons omheen de Scherpenberg liet gaan, waarna we wandelknooppunt 50 aantroffen. We namen er afscheid van de Streek-GR en volgden een veldweg rechts, richting kerk van Loker. We kwamen uit op een asfaltweg welke we naar rechts opgingen tot aan het knooppunt 49, waar we links de Ronsevaalstraat indraaiden. Zowat 100 m verder ging het via een dalend graspad rechts naar het Natuurpuntgebied Hellebeek – Vijvervelden. Vervolgens ging het doorheen het bos via diverse plankenpaden, om aan het einde rechts een trap te beklimmen naar een hoger gelegen asfaltweg. We gingen naar links in de Kalissestraat, staken een tweede maal de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde de Oude Bellestraat in te gaan. We passeerden knooppunt 45 en kozen nadien rechts een brede grindweg aan wandelknooppunt 46, waarna we knooppunt 37 aantroffen boven op de Rodeberg. We konden er de wit-rode tekens bemerken van de GR5A Zuid. Dit groteroutepad volgend, sloegen we linksaf. We verkregen er een schitterend panorama, vooral op de lager gelegen kerk van Loker.

Net voor de aldaar geplaatste molen, ging het naar links, richting hoek van de bosrand. Daar begonnen we aan de afdaling van de Rodeberg via een smal pad langs de bosrand. We passeerden nogmaals een houten sluis, waarna een trap ons verder liet dalen tot op een asfaltweg welke naar links diende te worden gevolgd. Gekomen aan het kruispunt van de Oude Bellestraat en de Gildestraat dienden we rechtsaf te draaien, om ongeveer 300 verder rechtsaf te gaan naar het natuurgebied De Douvevallei. We verlieten dan ook het traject van de GR5A Zuid. We kwamen voorbij twee slagbomen en betraden een slingerend pad dat ons liet afdalen tot aan een beekje. Nadien dienden we alweer te klimmen naar knooppunt 60, om er een asfaltweg te dwarsen en af te dalen via een grasweg door een bosje. Aan de hoek van het bos ging het naar links tot aan een dikke knotwilg en vervolgens naar rechts tot aan wellicht de dikste knotwilg van Vlaanderen. Enkele bochten verder en trappen later kwamen we in een brede dreef aan wandelknooppunt 61.

We kozen de richting links, om verder af te dalen naar een plankenpad en vrijwel onmiddellijk via grote treden te klimmen naar knooppunt 62 op de hoek van een camping. We daalden af naar links, teneinde via een brugje de Douve over te steken, alsook de Frans-Belgische grens. Korte tijd nadien bereikten we wandelknooppunt 63, om daar linksaf te gaan via een dalende holle weg, richting knooppunt 93. We hielden rechtdoor aan en kwamen zo terecht op de drukke Route du Mont Noir (St-Jans-Cappel). De voorziene route ging aan de overzijde van de straat verder, doch we hielden het op dit punt voor bekeken. Reeds de hele dag kregen we af te rekenen met zeer modderige veldwegen, af en toe onbegaanbaar, zodat we onze toevlucht dienden te nemen tot aanpalende weiden, achter het prikkeldraad. Daar we op die manier veel tijd hadden verloren en ook omwille reeds van de nakende duisternis, begaven we ons via de kortst mogelijke weg terug naar het beginpunt van de wandeling, hierbij vooral stappend langs vrij drukke wegen.”

327: De Panne, Zaterdag 07 februari 2015, 19,7 km. (6640,629 km.)

“Een wandelverhaal dat handelt over nogmaals een tijdje stappen langsheen de knooppunten van de Kustwandelroute. Ditmaal gingen we van start in De Panne voor een tocht van ongeveer 20 km. Na een weliswaar lange autorit bereikten we de parking ter hoogte van de Gemeentelijke begraafplaats van De Panne, in de nabijheid van het wandelknooppunt 12. We namen de tijd om vooreerst een hapje te nuttigen, waarna we onze nieuw aangekochte wandelkar monteerden, teneinde even later van start te gaan. We hadden deze kar gekocht met het oog op onze nakende trektocht richting Santiago de Compostela en zouden deze dus vandaag even uittesten. Toen alles in gereedheid was gebracht konden we even later op pad. We gingen dus van start ter hoogte van het knooppunt 12 en stapten richting knooppunt 20. We gingen naast de bedding van de kusttram om nadien de Gemeentelijke Begraafplaats te passeren, ondertussen stappend langs het Artiestenpad. Toen we het knooppunt bereikten ging het linksaf de Oosthoekduinen in, om kort daarna opnieuw links te kiezen en het Calmeynbos te betreden. We konden er genieten van een aangenaam zonnetje, terwijl we doorheen het bos vorderden via smalle paadjes en bredere dreven. Zo kwamen we aan het wandelknooppunt 19, nog steeds in het Calmeynbos.

We sloegen aan het knooppunt linksaf, teneinde ons te begeven naar het volgende, nr.18. We gingen omheen het Bezoekerscentrum Duinpanne, tot we even later wandelknooppunt 18 konden aantreffen in de Olmendreef. We hielden de richting rechtdoor aan, om na een bocht naar links, het Calmeynbos te verlaten en toen aankwamen in de drukke Kerkstraat. We gingen deze weg niet op, doch kozen scherp rechts voor de Adinkerkelaan, zodat we terecht kwamen tussen de bebouwing en stapten richting centrum van De Panne. We staken de Duinenstraat en nadien de Veurnestraat over, om drie kruispunten later, ter hoogte van de Brouwerstraat, deze links in te gaan. Via deze straat kwamen we uit op de Zeelaan, welke we slechts over korte afstand naar rechts volgden. Verderop ging het linksaf de Hoge Duinenlaan in. We troffen er een stel trappen aan welke leidden naar de top van de links gelegen Kykhill Duin. We stapten echter rechtdoor, richting A. Dumontlaan, waar we links aanhielden. Stilaan naderden we op die manier het strand van De Panne.

Het eerste kruispunt in de A. Dumontlaan liet ons de links gelegen Witteberglaan ingaan, om enkele honderden meters verder de drukke Duinkerkelaan aan te treffen. Aan de overzijde troffen we wat verder naar rechts de Bortierlaan aan die ons liet aankomen op de Leopold I Esplanade. We konden er dan ook het standbeeld van de voormalige koning der Belgen bekijken. We verlieten de Esplanade naar links en wandelden tussen enkele residenties door naar het wandelknooppunt 17 aan het strand. We hadden uiteindelijk zicht op de duinen, het strand en vanzelfsprekend de zee. We konden nu ruimschoots genieten van een zalige zeebries en wandelen op het zand, richting wandelknooppunt 16 dat zich naar links bevond. Zowat 400 m verder troffen we reeds het wandelknooppunt 16 aan en nog eens 500 m verderop het knooppunt 2. Ondertussen waren we voorbij enkele links gesitueerde residenties gewandeld. Vanaf het wandelknooppunt 2 vervolgden we onze wandeling langsheen het Slufterpad. Een tijdje later bereikten we het wandlknoopunt 59, ter hoogte van de grens met Frankrijk.

We staken bijgevolg de grens over en betraden het grondgebied van Bray-Dunes. We trokken verder langs de camping Perroquet, richting knooppunt 51. Ook dit punt bereikt ging het nog steeds in dezelfde richting verder, teneinde het knooppunt 54 te vinden. We konden links diverse bunkers waarnemen, af en toe beschilderd. Toen we knooppunt 54 hadden gevonden, bevonden we ons op de zeedijk van Bray-Dunes, of zoals ze daar zeggen ‘Digue de Mer’. Enkele mooie gevels konden we er aantreffen, alsook een gedenkteken ter ere van een gemotoriseerde divisie Infanterie. We troffen er tevens infopanelen aan met betrekking tot Operatie Dynamo, de evacuatie van het Britse Leger einde mei, begin juni 1940. De voorbije kilometers hadden we een gedeelte gevolgd van het Circuit de la Dune du Perroquet. Aan het knooppunt 57, verlieten we de zeedijk en begonnen aan de terugtocht naar de Panne. We gingen dan ook haaks linksaf richting bebouwing van Bray-Dunes. Via tal van woonstraten doorheen dit stadje kwamen we tenslotte uit in La Dune du Perroquet en konden we opnieuw genieten van een gezonde dosis natuur. We kwamen op die manier aan het wandelknooppunt 56, alwaar we links aanhielden, om zo verder doorheen dit duinengebied te wandelen. Onze volgende bestemming betrof het wandelknooppunt 52, zowat middenin het duinengebied. We hielden er de richting aan van het knooppunt 51, dat we reeds voorheen waren gepasseerd op het strand.

Nagenoeg volledig doorheen La Dune du Perroquet gewandeld, kwamen we voor de tweede maal aan het wandelknooppunt 51 ter hoogte van het strand. Ditmaal hielden we daar rechts aan, terug richting Frans-Belgische grens en knooppunt 59. We konden er dan ook een oude grenspaal aantreffen uit 1819. We verlieten er dan ook definitief het strand en gingen rechtsaf, het Grenspad op. Hier werd het even moeilijk stappen omwille van het mulle zand. We betraden er dan ook het Duinenreservaat De Westhoek, en mochten een stukje klimmen om de eerste duinengordel te overschrijden. We troffen dan vervolgens wandelknooppunt 3 aan, om links te wandelen via het Helmpad naar het wandelknooppunt 4, min of meer dwars doorheen het Duinenreservaat. Knooppunt 4 gebood ons rechts aan te houden om langs het Ligusterpad, de knooppunten 8, 10 en 9 te vinden. We namen er afscheid van het Duinenreservaat en betraden de Krakeelduinen. Doorheen een deel van de Krakeelduinen, kwamen we terug in het Calmeynbos, om aldaar via het wandelknoopunt 13 het einde van de wandeling te ervaren aan het knooppunt 12. We eindigden deze tocht na 27364 stappen en 19,7 km.”

326: Sint-Martens-Lierde, Zaterdag 31 januari 2015, 14,891 km. (6620,929 km.)

“Het relaas van onze belevenissen en bezienswaardigheden tijdens het bewandelen van de Kartuizer Wandelroute. Deze tocht wordt beschreven in een brochure uitgaande van Toerisme Oost-Vlaanderen, met start en aankomst te Sint-Martens-Lierde. Volgens de wandelbrochure bedraagt de totale wandelafstand 14 km en gaat van start ter hoogte van de Kartuizerkerk in Sint-Martens-Lierde. We konden ons voertuig veilig parkeren ter hoogte van de kerk en alvorens van start te gaan, genoten we nog even van een laattijdig ontbijt. Even later gingen we van start aan de kerk en wandelden langs het café De Kartuizer. Na een bocht naar rechts gingen we onder de toegangspoort van de voormalige kartuizerpriorij Sint-Maartens-Bos. We troffen er aanwijzingen met betrekking tot de Paterroute van 48 km. We volgden de Kloosterstraat naar links, vervolgens de Hoogstraat naar links en zowat 100 m verder de Wangeweg opnieuw naar links. We waren min of meer omheen de Kartuizerkerk en de restanten van de voormalige priorij gewandeld.

Nadien wandelden we via een asfaltweg rechts naar de Wagewegkapel, opgericht in 1953 door de lokale Boerinnengilde. Vanaf daar verliep onze tocht over een veldweg verder tussen de weiden en akkers, om zo de Larebeek over te steken. We bereikten opnieuw de Hoogstraat, die we ditmaal slechts over korte afstand naar rechts volgden, om daarna ter hoogte van het pand nr. 64 een smal paadje in te gaan. Via dit pad kwamen we terecht in de Kardinaalshoek die we rechts dienden te betreden. De Nieuwstraat werd gedwarst om aan de overzijde de Groenstraat in te gaan. Een kruispunt verder wandelden we rechts Laerebeke in, een klein gehucht. Wat verder staken we de spoorlijn Zottegem – Geraardsbergen over, om aan de andere zijde een aarden weg in te gaan, welke ons langzaam aan hoogte liet winnen naar Polenak. We troffen er dan ook een zitbank aan, tijd dus voor een wandel- en lunchpauze, terwijl we onszelf konden bekijken in een verkeersspiegel.

Na deze verdiende onderbreking kwamen we terug op verharde ondergrond en wandelden door de Molenstraat om dan de dorpskom te bereiken van Hemelveerdegem. We konden er even verpozen om de Sint-Jan-de-Doper-kerk te bekijken alsook even te genieten van het winterzonnetje nabij een oude gietijzeren pomp op het dorpsplein. Een rustbank op het pleintje, voorzien van het opschift ‘Hemels Hemelveerdegem’ nodigde alvast uit even te gaan zitten om de omgeving te bekijken. We stapten nadien verder met het plein links gelegen, om zo voorbij een mooie gerestaureerde hoeve te passeren. Een monumentaal kunstwerk, voorstellend een boerenpaard, sierde de omgeving. Een lokaal infobord gaf meer uitleg daarover, met name ‘Den Dikken van Sesjans, 100 jaar hengstenhouderij’. Wat verder een andere gerestaureerde hoeve met bijhorende processiekapel. Ter hoogte van een splitsing volgden we rechts de dalende Triepstraat.

Deze holle weg mondde uit ter hoogte van de N42, de weg Zottegem – Geraardsbergen, welke we slechts over een korte afstand naar rechts bewandelden. Enkele tientallen meters verder ging het opnieuw rechtsaf in een autovrij betonwegje, dat kronkelend en aan hoogte winnend ons leidde naar het gehucht Gemeldorp. We konden alvorens het dorp te bereiken via het spoorwegviaduct opnieuw de spoorlijn Zottegem – Geraardsbergen oversteken. Net daar voorbij ging het naar links in de Brugstraat, om daar ter hoogte van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, rechts te kiezen voor de Kouterstraat. In deze straat werd het wandelparcours verder gevolgd door middel van een smalle kerkwegel links. Via dit pad kwamen we terecht op een kruispunt, alwaar we rechts de Watermolenstraat dienden in te wandelen. Zoals de straatnaam al enigszins liet vermoeden, arriveerden we even later aan de Lindeveldmolen, gelegen op de Watermolenbeek.

Voorbij deze bezienswaardigheid wonnen we opnieuw aan hoogte, tot we ter hoogte van het pand nr. 22 opnieuw een kerkwegel konden inslaan, die wat verder uitmondde in de Kwaadstraat. Doch net alvorens de Kwaadstraat te bereiken, troffen we links een veldweg aan, welke nagenoeg evenwijdig met de Kwaadstraat ons deed aankomen in Opstaldries. We draaiden deze straat in naar links, om net over de Pachtbosbeek rechts te houden. We kwamen opnieuw aan op een kruispunt, waar we rechts de Bergstraat insloegen. We konden er de bordjes waarnemen inzake de Ronde van Vlaanderen. Op de T-kruising hielden we links de Bergstraat aan, om even verder Tempel naar rechts in te gaan. Ter hoogte van de tweede bocht, hielden we rechtdoor aan via een smal pad dat ons naar het einde van de tocht bracht. We sloten deze winterse wandeling af na 19855 stappen en 14,891 km.”

325: Munte, Zaterdag 17 januari 2015, 14,728 km. (6606,038 km.)

“Wat betreft de volgende wandeltocht, met name de Asselkouter Wandelroute, haalden we onze info uit een brochure uitgegeven door Toerisme Oost-Vlaanderen. Volgens deze gids bedraagt de totale wandelafstand 13 km en gaat van start ter hoogte van de kerk op het Munteplein, uiteraard in Munte zelf. We vonden vrij snel een parkeerplaats en konden na een hapje ter plaatse van start gaan. We werden bij aanvang voorzien van een winterzonnetje, doch omwille van de vrieskou tijdens de voorbije nacht, lagen de wegen er glad bij. Dus voorzichtigheid geboden vanaf de start van de wandeltocht. We gingen het dalende straatje links van de kerk in, met de toepasselijke naam Zink, om langs enkele geklasseerde huisjes te passeren. Links konden we het kasteel Ter Zinkt bemerken, waarna we voorbij de kasteeltuinen de weg naar rechts verlieten via een doodlopende weg. Zo kwamen we langsheen de hoeve Den Doel, waarvan de naam werd weergegeven in de dakpannen. Daar ging onze tocht verder op een aardeweg en kregen we zicht op de Sint-Annakerk van Bottelare.

Gekomen aan het einde van de aardeweg sloegen we rechts de Diepestraat in en konden zo het enigszins verscholen kasteel Scribe zien, een voormalig karmelietenklooster. Even verder staken we de Driesbeek over om nadien, ter hoogte van een splitsing, te kiezen voor rechts, de Asselkouter, wat een korte stevige klim inhield. Een volgend T-kruispunt gebood ons rechts aan te houden om nog wat aan hoogte te winnen. Op korte afstand daar vandaan kwamen we op het kruispunt met Ruspoel, waar we zicht kregen op de Clayshoeve, alsook op de kerk van Munte. Op dit punt kon de wandeltocht worden verkort tot 5 km, wanneer men rechts wandelde naar de kerk van Munte. Wij hielden het echter bij links en begonnen af te dalen tot aan de eerste landwegel rechts, Bekerik genoemd. Deze modderige en van waterplassen voorziene veldweg leidde ons vooreerst tot aan de drukke Hundelgemsesteenweg, welke we dwarsten. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de veldweg, om eenmaal op het einde gekomen, rechts Muntekouter in de gaan. Ondertussen hadden we bezijden de veldweg reeds enkele bunkers kunnen waarnemen.

Aan een eerste betonweg links in Muntekouter, kon eveneens de wandeling worden verkort tot 9 km, door op dit punt rechtdoor te wandelen naar de Prinsenmolen en vervolgens daar een aardeweg rechts in te gaan. Men kwam dan uit in de Torrekensstraat om het parcours verder te volgen. Wij sloegen deze betonweg naar links in teneinde de volledig beschreven wandeltocht af te leggen en kwamen zo in de dorpskom van Baaigem terecht. We staken de Dikvijverbeek over om nadien rechts de Wilgenstraat in te stappen. Een tijdje ging het evenwijdig aan de beek, waarna de Wilgenstraat naar rechts een bocht maakte en we opnieuw de Dikvijverbeek overstaken. Enkele honderden meters verderop ging het op een kasseiweg naar rechts, Raapakkerlos. Na het dwarsen van de Baaigemstraat ging het een schuin links gelegen veldweg op. Weinige ogenblikken later arriveerden we aan de geklasseerde Prinsenmolen, welke volgens lokale info werd gebruikt tot 1953. Vanwege een storm verloor de molen zijn wieken in 1972. De wandeling ging verder via de Prinsenmolenstraat tot aan de Makkegemdries, waar het linksaf ging richting Kastijdestraat.

Deze straat bereikt ging het naar rechts om langs de kinderboerderij ’t Bakkershof te gaan. Op het einde van de Kastijdestraat naderden we de bosrand van het Heilig Geestgoed. We draaiden er rechts de Makkegemstraat in, om ter hoogte van een bocht naar links, rechtdoor aan te houden en een heuvelrug op te gaan. Boven aangekomen hielden we links aan en volgden de Torrekensstraat, de plaats waar wandelaars die de korte route volgden opnieuw de geplande route konden volgen. We kregen alweer zicht op de kerk van Munte recht voor ons en rechts konden we de militaire communicatiemasten waarnemen. Voor de tweede maal staken we de drukke Hundelgemsesteenweg over en kwamen langsheen het kerkhof. Daar mocht een bezoekje niet ontbreken, vooral om de mooie grafkapel te bekijken. Na dit bezoekje volgden we verder de Torrekensstraat tot op het Munteplein, eindpunt van deze dagtocht. We sloten deze wandeling dan ook af na 19638 stappen en 14,728 km.”

324: Rollegem-Kapelle, Donderdag 25 december 2014, 13,55 km. (6591,31 km.)

“Het verhaal met betrekking tot een wandeling met start en aankomst te Rollegem-Kapelle. Deze wandeltocht wordt beschreven in een brochure uitgaande van Westtoer, met als titel ‘Oosthove Wandelroute’. Volgens deze info bedraagt de totale wandelafstand 13 km en gaat van start ter hoogte van de kerk in Rollegem-Kapelle. Na een verplaatsing per auto en een hapje vooraf ter plaatse, konden we even later van start gaan, voorzien van een winters zonnetje en een zo goed als blauwe hemel. We vertrokken ter hoogte van de kerk op het Sint-Jansplein, na vooraf de mooie kerststal aan de kerk te hebben bekeken. Het was immers Kerstmis vandaag. We staken de straat over om het smalle voetpad te volgen langs een beenhouwerij om zo terecht te komen in de Rotputwegel. Op het einde van deze straat ging het even rechts-links, waarna we via een voetwegel de Foncierestraat konden ingaan naar links. Zowat 300 m verder, ter hoogte van een T-kruispunt, ging onze tocht verder naar rechts in de Rollegemstraat.

Amper 100 m verder verlieten we de Rollegemstraat naar links, ter hoogte van de hoeve Vandermersch, dit via een onverharde Soldatenweg. Het werd dadelijk laveren tussen de waterplassen op deze veldweg tussen weiland en preivelden. We gingen voorbij de vijver palend aan de hoeve. Toen we even achterom keken, hadden we een prachtig en vooral zonnig zicht op de kerk van Rollegem-Kapelle. Op het einde van de Soldatenweg volgden we naar rechts de Sint-Eloois-Winkelstraat. Terwijl we deze straat volgden, troffen we onderweg de Wulfdambeek aan, welke ons een tijdje links van de weg vergezelde. Wat verder ging het voorbij de oudste hoeve van Ledegem, de Oosthove. We konden er dan ook even verpozen ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand aan de inrijpoort. Voorbij de Oosthove namen we afscheid va de Wulfdambeek en stapten verder over de Sint-Elooi-Winkelstraat. We bevonden ons aldaar op een gedeelte van de Kapellekesroute van 38 km.

De Sint-Elooi-Winkelstraat leidde ons over het kruispunt ‘De Samenkomst’, waarna we de straat verlieten voorbij de sporthal, om links te gaan richting wijk De Kempkens en de Britse Militaire Begraafplaats. We hielden dan ook even halt teneinde deze serene rustplaats te bezoeken. Nadien zetten we onze tocht verder langs de begraafplaats om via een voetpad de Stationsstraat te betreden naar rechts. Zo kwamen we terecht op het Stationsplein om daar de richting links te kiezen. We konden er even het voormalige stationsgebouw bekijken, op de dag van vandaag een woonhuis. Net voor het voormalige station ging het verder naar links. Bijna onmiddellijk konden we rechts de vroegere spoorwegbedding aantreffen, welke momenteel dienst doet als fiets- en wandelpad, onder de benaming ‘De Kezelbergroute’. Over korte afstand ging het naar rechts over de oude spoorbedding tot we opnieuw de Stationsstraat konden bereiken. We volgden deze naar rechts.

Volgens de wandelbrochure zouden we ter hoogte van de Sint-Pieterstraat links dienen af te draaien om dan wat verder opnieuw de oude spoorbedding te volgen. We weken echter wat af van de voorgestelde route en volgden de Stationsstraat wat verder, voorbij de Sint-Pieterstraat om dan links de Kortwagenstraat in te gaan naar links. Derwijze wandelden we doorheen deze straat, langs een mooie bomenrij tot aan het kruispunt met de Soldatenstraat. Daar aangekomen volgden we opnieuw de geplande route, met andere woorden, even naar links troffen we opnieuw de voormalige spoorbedding aan, welke we ditmaal naar rechts betraden. Over zowat 1 km wandelden we nu langsheen deze oude bedding tot aan de Groene Jagerstraat, waar we definitief de bedding verlieten. De Groene Jagerstraat leidde ons over korte afstand via de Begijnestraat naar de Denderbellestraat. Ondertussen waren reeds heel wat kapelletjes aan het oog voorbij gegaan.

De Denderbellestraat mondde uit in de Rollegembosstraat, die we naar links inwandelden. We kwamen nadien terecht aan de ‘Driepikkel’, waar we naar links ons begaven in de Driepikkelstraat. Op het einde van de Driepikkelstraat kwamen we op een onverharde weg terecht, de Rennevoortstraat. Op de T-splitsing ging het nadien rechtsaf in de Rennevoortstraat om ongeveer 400 m verderop, rechts de Geuzemissestraat te verkiezen. Voorbij het kruispunt met de Roeselarestraat veranderde de straatnaam opnieuw in Driepikkelstraat. Ter hoogte van alweer een kapelletje ging het linksaf naast een boomgaard om zo opnieuw de Foncierestraat aan te treffen, waar we reeds vroeger op de dag een gedeelte ervan hadden bewandeld. Deze straat naar links ingaand, kwam het centrum van Rollegem-Kapelle nabij. Nog slechts de Fabiolalaan en de Schoolstraat scheidden ons van het einde van deze korte Kerstwandeling. We eindigden dan ook na 18067 stappen, goed voor 13,55 km.”