“Een wandelverhaal dat handelt over nogmaals
een tijdje stappen langsheen de knooppunten van de Kustwandelroute. Ditmaal
gingen we van start in De Panne voor een tocht van ongeveer 20 km. Na een
weliswaar lange autorit bereikten we de parking ter hoogte van de Gemeentelijke
begraafplaats van De Panne, in de nabijheid van het wandelknooppunt 12. We
namen de tijd om vooreerst een hapje te nuttigen, waarna we onze nieuw aangekochte
wandelkar monteerden, teneinde even later van start te gaan. We hadden deze kar
gekocht met het oog op onze nakende trektocht richting Santiago de Compostela
en zouden deze dus vandaag even uittesten. Toen alles in gereedheid was
gebracht konden we even later op pad. We gingen dus van start ter hoogte van
het knooppunt 12 en stapten richting knooppunt 20. We gingen naast de bedding
van de kusttram om nadien de Gemeentelijke Begraafplaats te passeren,
ondertussen stappend langs het Artiestenpad. Toen we het knooppunt bereikten
ging het linksaf de Oosthoekduinen in, om kort daarna opnieuw links te kiezen
en het Calmeynbos te betreden. We konden er genieten van een aangenaam
zonnetje, terwijl we doorheen het bos vorderden via smalle paadjes en bredere dreven.
Zo kwamen we aan het wandelknooppunt 19, nog steeds in het Calmeynbos.
We sloegen aan het knooppunt linksaf, teneinde
ons te begeven naar het volgende, nr.18. We gingen omheen het Bezoekerscentrum
Duinpanne, tot we even later wandelknooppunt 18 konden aantreffen in de
Olmendreef. We hielden de richting rechtdoor aan, om na een bocht naar links,
het Calmeynbos te verlaten en toen aankwamen in de drukke Kerkstraat. We gingen
deze weg niet op, doch kozen scherp rechts voor de Adinkerkelaan, zodat we terecht
kwamen tussen de bebouwing en stapten richting centrum van De Panne. We staken
de Duinenstraat en nadien de Veurnestraat over, om drie kruispunten later, ter
hoogte van de Brouwerstraat, deze links in te gaan. Via deze straat kwamen we
uit op de Zeelaan, welke we slechts over korte afstand naar rechts volgden.
Verderop ging het linksaf de Hoge Duinenlaan in. We troffen er een stel trappen
aan welke leidden naar de top van de links gelegen Kykhill Duin. We stapten
echter rechtdoor, richting A. Dumontlaan, waar we links aanhielden. Stilaan
naderden we op die manier het strand van De Panne.
Het eerste kruispunt in de A. Dumontlaan liet
ons de links gelegen Witteberglaan ingaan, om enkele honderden meters verder de
drukke Duinkerkelaan aan te treffen. Aan de overzijde troffen we wat verder
naar rechts de Bortierlaan aan die ons liet aankomen op de Leopold I Esplanade.
We konden er dan ook het standbeeld van de voormalige koning der Belgen
bekijken. We verlieten de Esplanade naar links en wandelden tussen enkele
residenties door naar het wandelknooppunt 17 aan het strand. We hadden
uiteindelijk zicht op de duinen, het strand en vanzelfsprekend de zee. We
konden nu ruimschoots genieten van een zalige zeebries en wandelen op het zand,
richting wandelknooppunt 16 dat zich naar links bevond. Zowat 400 m verder
troffen we reeds het wandelknooppunt 16 aan en nog eens 500 m verderop het
knooppunt 2. Ondertussen waren we voorbij enkele links gesitueerde residenties
gewandeld. Vanaf het wandelknooppunt 2 vervolgden we onze wandeling langsheen
het Slufterpad. Een tijdje later bereikten we het wandlknoopunt 59, ter hoogte
van de grens met Frankrijk.
We staken bijgevolg de grens over en betraden
het grondgebied van Bray-Dunes. We trokken verder langs de camping Perroquet,
richting knooppunt 51. Ook dit punt bereikt ging het nog steeds in dezelfde
richting verder, teneinde het knooppunt 54 te vinden. We konden links diverse
bunkers waarnemen, af en toe beschilderd. Toen we knooppunt 54 hadden gevonden,
bevonden we ons op de zeedijk van Bray-Dunes, of zoals ze daar zeggen ‘Digue de
Mer’. Enkele mooie gevels konden we er aantreffen, alsook een gedenkteken ter
ere van een gemotoriseerde divisie Infanterie. We troffen er tevens infopanelen
aan met betrekking tot Operatie Dynamo, de evacuatie van het Britse Leger einde
mei, begin juni 1940. De voorbije kilometers hadden we een gedeelte gevolgd van
het Circuit de la Dune du Perroquet. Aan het knooppunt 57, verlieten we de
zeedijk en begonnen aan de terugtocht naar de Panne. We gingen dan ook haaks
linksaf richting bebouwing van Bray-Dunes. Via tal van woonstraten doorheen dit
stadje kwamen we tenslotte uit in La Dune du Perroquet en konden we opnieuw
genieten van een gezonde dosis natuur. We kwamen op die manier aan het
wandelknooppunt 56, alwaar we links aanhielden, om zo verder doorheen dit
duinengebied te wandelen. Onze volgende bestemming betrof het wandelknooppunt
52, zowat middenin het duinengebied. We hielden er de richting aan van het
knooppunt 51, dat we reeds voorheen waren gepasseerd op het strand.
Nagenoeg volledig doorheen La Dune du Perroquet
gewandeld, kwamen we voor de tweede maal aan het wandelknooppunt 51 ter hoogte
van het strand. Ditmaal hielden we daar rechts aan, terug richting
Frans-Belgische grens en knooppunt 59. We konden er dan ook een oude grenspaal
aantreffen uit 1819. We verlieten er dan ook definitief het strand en gingen
rechtsaf, het Grenspad op. Hier werd het even moeilijk stappen omwille van het
mulle zand. We betraden er dan ook het Duinenreservaat De Westhoek, en mochten
een stukje klimmen om de eerste duinengordel te overschrijden. We troffen dan
vervolgens wandelknooppunt 3 aan, om links te wandelen via het Helmpad naar het
wandelknooppunt 4, min of meer dwars doorheen het Duinenreservaat. Knooppunt 4
gebood ons rechts aan te houden om langs het Ligusterpad, de knooppunten 8, 10
en 9 te vinden. We namen er afscheid van het Duinenreservaat en betraden de
Krakeelduinen. Doorheen een deel van de Krakeelduinen, kwamen we terug in het
Calmeynbos, om aldaar via het wandelknoopunt 13 het einde van de wandeling te
ervaren aan het knooppunt 12. We eindigden deze tocht na 27364 stappen en 19,7
km.”