545: Pelt, Zaterdag 10 juni 2023, 17,952 km. (10.741,783 km.)

“Een wandeling via knooppunten doorheen het uitgestrekte Natuurpark Plateaux – Hageven, met start en aankomst ter hoogte van het Bezoekerscentrum De Wulp, gelegen in de Tussenstraat te Pelt. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats aan het bezoekerscentrum. Het was inmiddels 11:00 uur geworden toen we de wandeling konden aanvangen. Net voorbij De Wulp begonnen we op deze bloedhete dag aan het wandelknooppunt 50 en betraden dadelijk een grasgebied in de nabijheid van de waterloop, de Dommel, waarna we een eerste waterpartij konden bekijken, vol bloeiende waterlelies. Een smal tegelpad leidde ons verder tussen het hoog opgeschoten gras, voorbij een gedenkplaat ter ere van Hubert Lehaen, conservator van het Hageven tot 2003. Op het einde van het pad kwamen we ter hoogte van een T-kruising aan een vogelkijkhut, tevens knooppunt 53. We kozen linksaf en konden via een vlonderpad verder stappen tussen rietvelden. Een haakse bocht naar links leidde naar een smalle zandweg langs een kleine boszone. Waar de zandweg breder werd, ondertussen Bergeiksendijk, bochtten we langzaam naar rechts. We gingen er het knooppunt 48 voorbij, om over korte afstand verder, uit te komen op een kruispunt van meerdere wegen, tevens knooppunt 47. We troffen er in de nabijheid van een rustbank het kruisbeeld aan van de verkeerde Lieveheer, opgericht in 1847, omwille van het Christusbeeld dat het hoofd neigt naar links. We maakten er een scherpe bocht naar rechts en begonnen aan het bewandelen van een lange rechte smalle asfaltweg, waarnaast een bredere zand- en grasweg.

Af en toe verkregen we een beetje schaduw van de bomen en struiken bezijden de weg, doch in hoofdzaak wandelden we in het volle zonlicht. Zowat 1,5 km verder, voorbij een eerste rechts gelegen ven, stapten we voorbij het knooppunt 51 en hield de verharding op. In de plaats ging de weg verder via een brede onverharde grindweg. We vonden er bezijden het pad een picknikbank, alwaar we omstreeks 11:58 uur even overgingen tot het nuttigen van een broodje, ondertussen met uitzicht op het Hageven. Na deze zonnige wandel- en eetpauze, stapten we verder in dezelfde richting. Een 600-tal meters verder ging het aan het knooppunt 52 voorbij, om 300 m verder reeds het knooppunt 69 aan te treffen, waar we de grens tussen België en Nederland kruisten. Even voordien waren we via een stenen brugje het Afwateringskanaal over gegaan. We bevonden ons nu op het Nederlands wandelnetwerk en hielden dezelfde richting aan tot aan het knooppunt 11, aan de parkeerplaats de Plateaux. Tussen enkele picknicktafels konden we een mooie houtsculptuur bekijken. Aan het knooppunt 11 sloegen we haaks rechtsaf en betraden het natuurgebied De Plateaux. We waren vanaf nu verzekerd van een hele tijd wandelen in de schaduw, vermits de route ons verder leidde doorheen het bos. Sommige delen waren niet toegankelijk, waardoor we af en toe van richting dienden te veranderen, tot we na amper 1 km reeds het knooppunt 61 vonden. We gingen er rechtsaf en bevonden ons ondertussen in een begrazingsgebied, waardoor we tal van wandelpoortjes vonden op onze weg.

Een smal en kronkelend bospaadje liet ons langzaam een ruime bocht maken naar rechts, waarna we via een volgend poortje het begrazingsgebied verlieten en terecht kwamen in een uitgestrekte graszone. Hier voelden we pas echt hoe warm het inmiddels was geworden, omwille van het gebrek aan beschutting tegen de zon. Eenmaal het gras achter de rug bereikten we voor de tweede maal het knooppunt 69, om er ditmaal links te kiezen en een stukje de voorheen afgelegde weg in omgekeerde richting te volgen. We staken nogmaals via een brugje het Afwateringskanaal over en bevonden ons opnieuw op Belgisch grondgebied. Nogmaals het wandelknooppunt 52 aangetroffen, ging het ditmaal linksaf via een wandelpoort een zanderige vlakte op. We stapten nagenoeg evenwijdig aan de grens. Waar de zandweg een eerste bocht maakte naar rechts, konden we nog even pauzeren aan een picknickbank aan de rand van het bos. Wegens de blakende zon, zochten we even wat verkoeling in het aanpalende bos, alvorens we nadien dwars over de zandvlakte verder gingen op zoek naar het knooppunt 94. Een zandweg leidde in de richting van een klein groepje bomen, waar enkele runderen in de schaduw genoten van een koel briesje. Een grenspaal werd voorbij gegaan, om tenslotte aan te komen ter hoogte van de houten wandelbrug Hageven, welke ons de Dommel liet overschrijden. Voorbij de brug volgden we nog wat tussen het riet en gras door tot we een dwarsweg betraden aan het knooppunt 94.

We kozen de richting naar links en bevonden er ons op het traject van de GR561, Diest-Maastricht. Via deze aardeweg gingen we het knooppunt 93 voorbij en behielden dezelfde richting tot aan het knooppunt 96, waar we inmiddels terecht kwamen op de Grote Heide, een smal asfaltwegje. Aan de overzijde wandelden we verder op de aardeweg, om na een haakse bocht naar rechts opnieuw Grote Heide te betreden. Tussen uitgestrekte akkers stapten we onder een loodzware zon voorbij het knooppunt 128 om nadien aan het volgende knooppunt 129, aan te komen op het kruispunt met de Grote Heideweg, die we rechts opdraaiden. Geruime tijd later, kozen we een veldweg schuin links, de Wildlaan, die vooreerst verliep tussen akkers en wat verder langs de rand van een bosje. We bereikten aldus het knooppunt 127, om net er voorbij schuin rechts de veldweg te verlaten en de openbare weg te betreden, Ganzenpas. Tegenover een enorme villa, voorzien van camera’s, konden we in de schaduw van enkele bomen even rusten en vooral de dorst lessen. We begaven ons even later opnieuw op weg via Ganzenpas en aansluitend over korte afstand rechts op de Grote Heide. Amper 50 m verder verlieten we de weg en gingen links net vóór een woning een grindweg op. Na een bocht naar rechts vonden we het knooppunt 91. Daar ging het vrij scherp naar links om er een smal paadje te bewandelen doorheen een boszone.

Het bospaadje mondde tenslotte uit in de Vlasrootweg, om er aan de overzijde de Buizerdstraat te kiezen. Tussen de villa’s door stapten we tot op het einde van de straat, om er vervolgens even linksaf de Lochterdijk te kiezen tot aan het knooppunt 90. We begaven er ons rechtsaf doorheen een brede dreef op een grasweg. Aan het andere uiteinde van de dreef gingen we rechtsaf op de Weidenstraat tot aan het kruispunt met de Broeseinderdijk. Amper enkele meters naar rechts bevond zich het knooppunt 54, om er links een smal asfaltwegje in te gaan. Net aan het begin van het wegje hielden we even halt ter hoogte van een klein monumentje betreffende een verongelukt vliegtuig, de Mustang FZ125, neergehaald op 17 september 1944. Op het einde van het vrij bochtige wegje kwamen we uiteindelijk opnieuw aan het knooppunt 50, alwaar we ’s ochtends waren van start gegaan. Om de hoek konden we dan even verpozen op het terras van het bezoekerscentrum en vooral genieten van een blik cola, dat zonder veel moeite vrij vlug de bodem liet zien. We hadden vooral genoten van een prachtig wandelgebied, ondanks de hitte, maar toch goed voor 17,952 km wandelgenot.”

544: Schoten, Zaterdag 24 juni 2023, 19,858 km. (10.723,831 km.)

“Een wandeling met start en aankomst te Schoten. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats in de Braamstraat, even voorbij het huis nummer 161, alwaar zich de ingang bevindt naar het Gemeentepark. We konden dan ook omstreeks 10:20 uur de wandeling aanvatten en op die manier het park betreden via een grindwegje. We hielden vrijwel dadelijk links en bevonden ons op het traject van de GR12. Amper vijf minuten onderweg troffen we in het zonnetje een picknickbank aan, goed voor het nuttigen van een laat ontbijt. Tevens konden we er de nodige bescherming aanbrengen tegen een brandende zon. Even later zetten we onze weg verder doorheen een schaduwrijke boszone, tot we een dwars gelegen verhard pad betraden. We draaiden rechtsaf en wandelden naar het kasteel van Schoten. Via het Kasteelplein verlieten we het park tussen het kasteel en de Valkentoren. Links konden we nog even het bronzen beeld zien van Armand Loveniers. Voorbij het toegangshek begaven we ons linksaf op de Deurnevoetweg, tot we even later rechts een beeld aantroffen van Maria, in een kleine kapel. We gingen er haaks rechts via de Papenaardekenstraat. We konden er genieten van wat schaduw tussen de bomen. Ter hoogte van de eerste verharde weg links betraden we het domein Borgeind, weliswaar via een smal pad dat leidde naar de Borgeindstraat. Over korte afstand gingen we rechtsaf, om op het kruispunt met de Churchillaan, de weg te kruisen en dezelfde weg naar links te volgen tot aan de rechts gelegen Josef Gijselsstraat.

Op het einde van de straat, waar de weg bochtte naar rechts, konden we via een smal pad rechtdoor naar de N115, de Ridder Walter van Havrelaan. Over geruime afstand begaven we ons rechtsaf op deze vrij drukke weg, tot aan de verkeerslichten. Aan de overzijde konden we verder wandelen in de Amerlolaan, om er de eerstvolgende straat links, de Louis Vervoortlaan in te slaan. Tussen de woningen door konden we aan het einde van de straat rechtdoor het natuurgebied ’t Asbroek ingaan. Doorheen dit mooie natuurgebied volgden we een smalle grasweg, aangegeven met bordjes van Natuurpunt. Geplaagd door ontelbare muggen, konden we even later via dezelfde ingang het gebied verlaten. Ondertussen was het al behoorlijk warm geworden in het volle zonlicht. We keerden een eindje op onze stappen terug, om dan de eerste straat links, tevens de Louis Vervoortlaan te kiezen. Tussen de villa’s door wandelden we tot op het einde van de weg, om vervolgens links de Amerlolaan op te gaan, gevolgd door de eerste straat links, eveneens Amerlolaan. Op die manier kwamen we terecht op het kruispunt met de drukke Horstebaan. Rechtsaf stapten we tot aan de oversteekplaats, om er scherp links aan de overzijde van de weg, via een grindweg het park Vordenstein te betreden. Via een toegangspoort gingen we het domein in en draaiden meteen rechts een pad op, opnieuw de rood-witte tekens van de GR12 in het oog houdend.

We passerden er het gebouw van de Oranjerie en hielden er even halt, teneinde op het buitenterras omstreeks 12:20 uur te genieten van een fris glas cola. Ondertussen hadden we een mooi uitzicht over de lager gelegen tuinen. Na te hebben genoten van deze verfrissing, bekeken we nog even aan de overzijde van het grindpad het nabij gelegen Paviljoen. Terwijl we daar uitzicht hadden op de Kapel Vordenstein, genoten we op een zitbankje van een rijsttaartje, kwestie van de inwendige mens wat aan te sterken. Tijd om terug op pad te gaan, volgden we voorbij de Oranjerie het brede gindpad, waarna we de tweede smalle zijweg links opgingen. Deze leidde ons over langere afstand onder de bomen door, waarbij we af en toe het idee hadden, een tunnel in te gaan. Ondanks de ondertussen hoge buitentemperatuur, stapten we hier dooheen een koele aangename omgeving. Aan een dwars gelegen pad en met in de verte zicht op een historische vaas op een zuil, begaven we ons naar links en gingen verder tot aan een grote rotonde in het park. We dienden er het tweede pad van links op te gaan. Aan een eerste T-splitsing kozen we nadien rechts, om wat later een volgend pad links te kiezen. We gingen onder de bomen door tot het einde van het pad, om via een andere poort het park Vordenstein te verlaten. Andermaal rechtsaf kwamen we terecht op de Peerdsbosbaan, welke we naar rechts opgingen.

We hielden de richting rechtdoor aan en staken via de brug de E19 over, om aan de overzijde het eigenlijke Peerdsbos in te wandelen. Net bij het betreden van het bos, vonden we rechts een overdekte rustplaats, we hielden er even halt voor een korte wandel- en drinkpauze. Nadien zetten we onze wandeling verder door het Peerdsbos langs de lange rechte Bremdonckdreef. Zowat op het einde van de dreef, net voorbij ’t Boschhuis (aangeduid als Melkerij) verlieten we de dreef en begaven ons op een smal bospaadje achter de woning, naast de links gelegen Laarse Beek. Het amper zichtbare kronkelende paadje, de Kruisbosdreef 1, ging voorbij een tweede overdekte rustplaats, waar we links aan voorbij gingen. Op het einde van het pad, net aan een brugje links, sloegen we haaks rechtsaf op een smalle asfaltweg, de Lange Einddreef. Wat verder bochtte het pad naar rechts en nog steeds volgden we dezelfde richting. Ter hoogte van de eerste verharde weg links, de Buizerddreef, verlieten we het Peerdsbos en ging de route tussen villa’s door richting dwars gelegen Hertendreef. Via deze weg konden we opnieuw de E19 oversteken, en de Hertendreef bewandelen tot we de eerste straat links, de Zeurtebaan konden ingaan. Op het einde van de weg, waar de verharding ophield, sloegen we een onverhard pad rechts in dat ons bracht tot aan het sportcomplex. We gingen voorbij het voetbalveld en konden er omstreeks 14:57 uur even halt houden op een zitbank teneinde nog even een broodje te nuttigen.

Na de maaltijd stapten we verder voorbij de sportterreinen en draaiden voorbij een grijs gebouw linksaf tot aan de parking. Via een doorsteekje bereikten we de N115, welke we overgingen aan de verkeerslichten om aan de overzijde de Paalstraat op te gaan, richting fietsknooppunt 20. Net voorbij het bedrijventerrein links, begaven we ons linksaf op de Bloemendaallaan, die we bewandelden tot op het einde aan het kanaal. Via brug 13 gingen we het kanaal over en stapten aan de overzijde verder op de Wezelsebaan, tot we de tweede straat rechts konden opgaan, de Mastendreef. Stilaan hadden we het gevoel dat de mooie natuurgebieden achter de rug lagen, vermits we voortaan tal van dreven dienden te volgen, tussen enorme villa’s. Na de Mastendreef volgden aldus: rechtsaf Kanaallei, rechtsaf Grote Singel, kruisen Alfons Servaislei en rechtdoor Taxanderlei. Even later linksaf Villerslei, rechtsaf Villerslei, rechtsaf Wijnegemlei, rechtsaf Schijndallei, linksaf Ransuildreef en tenslotte rechtsaf Patappeltorenweg. We wandelden er voorbij de Patappeltoren, een villa van de betere soort en hielden steeds rechtdoor aan. Voorbij de laatste woningen, verkregen we opnieuw een schaduwrijke passage onder de bomen, waar de verharding van de Patappeltorenweg ophield te bestaan. Helemaal op het einde van het pad, bereikten we de openbare weg aan de Wijtschotbaan. We konden er nog even verpozen op een zitbank in de schaduw en zeker de dorst lessen. Na een korte rustpauze begaven we ons op de Wijtschotbaan en bereikten even verder ter hoogte van de Sluizenstraat opnieuw het kanaal.

Over korte afstand volgden we het fietspad naar links, tot we via de sluis het kanaal konden oversteken, om aan de overzijde dadelijk rechtsaf het jaagpad op te gaan. We troffen er een reeds picknicktafels aan, waar we van de gelegenheid gebruik maakten de laatste sandwiches te nuttigen. Het einde van de wandeling nabij, ging het over vrij korte afstand op het jaagpad, tot we linksaf de Wijnegembaan konden betreden, welke even verder uitmondde op het kruispunt met de Braamstraat. We kozen linksaf en stapten op die manier langs het Gemeentepark van Schoten terug naar de ingang van het park. We eindigden dan ook deze wandeling na ongevaar 19,858 km te hebben genoten van een mooie natuurwandeling, maar op sommige momenten puffend van de warmte. Toen we de terugreis aanvatten, was dit bij een temperatuur van zowat 32°.”

543: Hoegaarden, Zaterdag 20 mei 2023, 16,1 km. (10.703,973 km.)

“Via de website van Natuurpunt, vonden we een uitgepijlde wandeling van 11,5 km, genaamd Rosdelwandeling, met start en aankomst te Hoegaarden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats op het Gemeenteplein, ter hoogte van de Sint-Gorgoniuskerk. De wandeling zelf was aangegeven met rode ruitjes en ging van start tegenover de kerk zelf. Na het aantrekken van gepast schoeisel, konden we omstreeks 10:50 uur de tocht aanvangen. We verlieten het Gemeenteplein en begaven ons in de Walestraat, om er vooreerst de plaatselijke begraafplaats voorbij te wandelen en tevens de bebouwde kom van de gemeente te verlaten. We verkregen vrijwel dadelijk zicht over de omliggende akkers. Een smalle betonweg leidde door een eerste holle weg, waarbij we aan hoogte wonnen. Zowat het hoogste punt bereikt, draaiden we op het eerste kruispunt rechtsaf en daalden af via een andere holle weg, om kort daarna, een andere holle weg links in te gaan, die ons andermaal liet klimmen. Een kronkelend smal betonpaadje, liet ons genieten van de heuvelachtige, maar vooral kleurrijke omgeving. Uitgestrekte grasvelden, getooid met boterbloemen. Op het einde van het paadje gekomen, bereikten we ter hoogte van een boerderij een bredere kasseiweg, Nerm, welke bochtte naar rechts en uitmondde aan de Sint-Antoniuskapel, welke zich enkele meters hoger bevond. Via een stel trappen vonden we er een picknickbank en genoten er dan ook omstreeks 11:25 uur van een hapje en drankje. Na de wandelpauze, zetten we onze wandeling verder naar links via Nerm. Voorbij de kapel wisselden we de kasseien voor een bredere asfaltweg.

Even voorbij de laatste woningen en tevens bij het verlaten van alweer de bebouwde kom van Hoegaarden, ging de weg over in een smalle kasseiweg, doorheen een heuvelachtige omgeving, tussen akkers en weiland. Het zonnetje liet zich aangenaam voelen. Het bochtige wegje liet ons wat klimmen en dalen en kreeg vaak het karakter van een holle weg. Gekomen aan een nagenoeg haakse bocht naar rechts, betraden we het natuurgebied ‘Het Rosdel’. Nog steeds via een smal kasseiwegje stapten we verder tussen eindeloze grasgebieden en verkregen we een tweetal haakse bochten te verwerken. Er volgde even verder een volgende holle weg en dat betekende andermaal klimmen. Gelukkig hadden we vaak wat schaduw van de bomen bezijden de weg, doch eenmaal het hoogste punt overschreden, stapten we terug in de volle zon. Aan een eerste zijweg rechts, volgden we nog altijd Nerm, door ditmaal haaks rechtsaf een bocht te nemen en een volgende beklimming aan te vatten. Helemaal boven aangekomen, konden we er even verpozen aan een picknicktafel om er even te denken aan de inwendige mens. Ondertussen hadden we al bemerkt dat we ergens onderweg een afslag hadden gemist, gezien de gewandelde afstand tot nog toe niet overeen kwam met de aanvankelijk geplande route. Veel zou later duidelijk worden. Voldoende uitgerust, gingen we op weg en draaiden voorbij de picknickplaats rechtsaf, om er een volgende smalle kasseiweg te bewandelen.

Zowat 100 m verder draaiden we op een Y-splitsing rechtsaf en begaven ons op een deels begroeide weg, tussen de velden door. Het uitzicht loonde in elk geval de moeite. Het smalle baantje mondde uit om een dwars gelegen betonweg, die we naar links opgingen, even klimmend, om vervolgens zowat op het hoogste punt van de omgeving te stappen. De weg bracht ons zowat 700 m verder tot aan een watertoren, voorzien van een enorme zendmast op het dak ervan. Net voorbij de watertoren, op een kruispunt van veldwegen, sloegen we haaks rechtsaf en begonnen aan een afdaling, richting centrum van Hoegaarden. Een brede grindweg met in het midden een smalle grasstrook was ons volgende wandelpad. We passeerden er nog een zitbankje, waar we even konden genieten van het schitterend uitzicht over de streek, om vevolgens verder af te dalen. Geruime tijd later, na voldoende te zijn afgedaald tussen de velden, kwamen we terecht op de dwars gelegen openbare weg, de Brouwerij Loriersstraat, die we rechts opdraaiden. We betraden terug de bebouwde kom van Hoegaarden, om tussen de woningen door, via de Fabriekgang, de Henri Dotremontstraat en de Gasthuisstraat terug aan te komen op het Gemeenteplein, einde van deze wandeling.

We namen er dan ook even de tijd om een glaasje cola te nuttigen op het terras van De Venetiaen. Na deze koele onderbreking, bezochten we even de plaatselijke Sint-Gorgoniuskerk, gevolgd door een bezoekje aan de dienst Toerisme. De eerste wandeling eindigden we na 8,6 km, wat gelijk was aan de aangegeven blauwe wandeling. We vernamen op de dienst Toerisme dat vanwege Natuurpunt, een gedeelte van het parcours wordt beschermd en wellicht bordjes zijn verwijderd. Ze hadden hierover reeds meerdere klachten ontvangen. De dame was echter zo behulpzaam ons een tweede wandeling aan te bieden, met name de Dorps- en Kapellenwandeling, aangegeven door middel van zeshoekige bordjes, over een afstand van 9,1 km. We vingen deze tocht dan ook aan omstreeks 14:15 uur en verlieten de dienst Toerisme via het Gemeenteplein in dalende zin. Aan de overzijde van de Arthur Putzeysstraat begaven we ons verder in de Gasthuisstraat. De eerste straat rechts werd ingegaan, de Doelstraat, welke ruim bochtte naar rechts. Gekomen op het kruispunt met de Tommestraat, negeerden we een korte lus van 1,6 km en hielden rechtdoor aan via de N221, de Ernest Ourystraat. Net vóór de brug over de Grote Gete, draaien we links, ter hoogte van café ‘Op de Brug’, de Vroentestraat in. Een kronkelende weg liet ons geleidelijk aan hoogte winnen. Op het einde van de weg vervolgden we rechtdoor via de Kloosterstraat en wandelden even later voorbij de Sint-Rochuskapel. De weg mondde tenslotte uit op de N221, ditmaal Klein Overlaar genaamd. Zowat 50 m naar rechts, konden we aan de overzijde de Lange Grachtstraat in, welke ons nog verder liet klimmen en de laatste woningen achter laten.

Tussen uitgestrekte akkers leidde de bochtige smalle betonweg doorheen enkele percelen bos, tot we zowat het hoogste punt bereikten, Hauthem. Dit in de onmiddellijke nabijheid van de spoorweg en de autosnelweg. We troffen er een mooie picknickplaats aan, voorzien van diverse zitbanken, waar we omstreeks 15:10 uur konden genieten van een verfrissend drankje en een stukje frangipane. Na deze welgekomen wandelpauze, volgden we naar links Hauthem, welke vrij vlug het karakter verkreeg van een holle weg. Na aanvankelijk wat te zijn gedaald, volgde evenwel opnieuw een lange beklimming via andermaal een vrij bochtig wegje. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een uniek zicht op de lager gelegen vallei en konden we even halt houden aan de Marollenkapel. We lieten ons zelfs verleiden tot het volgen van een klein hindernisparcours achter de kapel. We stapten nadien nog steeds in dezelfde richting via Hauthem, tot aan de Sint-Catharinakapel, inmiddels op het grondgebied van Sint-Katarina Houtem. Net vóór de kapel verlieten we de hoofdweg en begaven ons op een smal dalend kasseiwegje, eveneens Hauthem, linksaf. Tussen de velden daalden we af naar het lager gelegen Hoegaarden. Na een tijdje te zijn afgedaald, hielden we nog even halt op een zitbankje ter hoogte van het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we een paar fietsers terug op de juiste route brengen. Aan de overzijde daalden we verder doorheen een holle weg, tot we beneden, aan de Brouwerij De Kluis, opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Stoopkensstraat.

Deze druk bereden straat naar rechts opgaand, konden we wat verder linkaf via de Gasthuisstraat, die leidde naar het einde van deze wandeling op het Gemeenteplein. We konden dan ook wat later in een broeiend hete wagen, de terugreis aanvangen omstreeks 17:05 uur.”

542: Maastricht, Zaterdag 18 maart 2023, 5 km. (10.687,873 km.)

“Vandaag kozen we voor een uitstapje naar het Nederlandse Maastricht, teneinde er een stadswandeling te maken. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst parkeren ter hoogte van Plein 1992, in een ondergrondse Q-parking. Nadien begonnen we aan een aanlooproute van zowat 1 km naar de toeristische dienst van de stad. Bijgevolg volgden we langsheen de oever van de Maas, een kasseiweg, de Stenenwal, om wat verder door middel van de Sint Servaasbrug, de Maas over te gaan. Aan de overzijde van de waterloop stapten we rechtdoor via de Maastrichter Brugstraat en nadien rechtsaf in de Kleine Staat tot aan het Maastricht Visitor Center. Daar konden we overgaan tot de aankoop van een ‘City tour historische binnenstad’, met als titel ‘Historische hotspots in hartje Maastricht’. De wandelafstand bedroeg ongeveer 3 km. Alvorens de tocht aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terras van café Wall-Stock op de Kesselskade, met zicht op de Maas. Nadien begaven we ons terug naar de toeristische dienst, gevestigd in ‘Het Dinghuis’, het oude gotische gerechtsgebouw, om de wandeling te beginnen. We begaven ons linksaf in de straat Kleine Staat, om vervolgens de tweede straat links, de Maastrichter Smedenstraat in te draaien. We betraden daar het Stokstraatkwartier, ooit een armoedige arbeiderswijk, vandaag de dag het meest luxe winkelgebied van de stad. We zetten onze wandeling verder via de eerste straat rechts, de Havenstraat.

Enkele trapjes links lieten ons afdalen naar een pleintje ‘Op de Thermen’, om verder rechtdoor het Morenstraatje in te gaan. Op het pleintje kregen we zicht op een kunstwerk, zijnde het Amazone beeld. Op het einde van het Morenstraatje mondde de weg uit in de Stokstraat, de meest exclusieve winkelstraat van de stad. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen mooie etalages door tot we rechtsaf de Plankstraat insloegen, welke leidde naar het Onze Lieve Vrouweplein. Links hadden we de eerste bezienswaardigheid van de dag, de Onze Lieve Vrouwebasiliek. We begaven ons dan ook in het gebouw en kregen zicht op het altaar met het beeld van Onze Lieve Vrouw, de Sterre der Zee. Na een rondgang konden we ook even afdalen in één van de twee crypten. Terug in open lucht, een schril contrast met de donkere Basiliek, troffen we op het plein nog een kunstwerk aan, voorstellend ‘relatie’. We wandelen vervolgens linksaf, langs de zuidgevel van het gebouw in de richting van de Maas, via de Graanmarkt. Links konden we er een overgebleven wachthuis uit 1786 bekijken, destijds deel uitmakend van de Onze Lieve Vrouwestadspoort. We volgden de Graanmarkt tot op het einde, met name de Maasboulevard. We kregen er zicht op de gebouwen aan de overzijde van de Maas, het stadsgedeelte Wyck en de stalen brug, welke het nieuwe stadsdeel verbindt met de historische stad.

Links konden we een blik werpen op de Sint Servaasbrug met haar negen bogen. Even terug vanaf de Maasboulevard naar de Graanmarkt, beklommen we links de trappen van de Onze Lieve Vrouwewal. Gebouwd na 1229 en maakte deel uit van de eerste middeleeuwse stadsmuur, alsook van de tweede ommuring, gebouwd na 1294. Vóór de muur, op het lager gelegen grasplein konden we nog enkele oude kanonnen waarnemen. Boven op de Onze Lieve Vrouwewal stapten we tot op het einde, om er vervolgens via trappen af te dalen en uit te komen bij de Helpoort. Meteen de oudste stadspoort van Nederland. We gingen onder de poort door en bemerkten aan deze zijde ervan, boven de poortdoorgang een uitbouw voorzien van werpgaten, teneinde van bovenaf de vijand te belagen. Tegenover de Helpoort bevindt zicht het Pesthuys, een oude watermolen gebouwd omstreeks 1775 en welke diende als papiermolen. De naam van het gebouw verwijst naar de periode waarin pestlijders er werden opgevangen en verpleegd. We begaven ons rechtsaf voorbij het Pesthuys om er via een brugje de Jeker over te steken. We verkregen er dadelijk zicht op de Pater Vincktoren, een resterend gedeelte van de tweede stadsmuur. Ernaast enkele kleine huisjes met rood-witte luiken, een overblijfsel van het voormalig Faliezustersklooster.

Even voorbij deze kleine huisjes begaven we ons verder via de Sint Pieterstraat. Tegenover het Regionaal Historisch Centrum voor Limburg, ging het links het smalle Lang Grachtje in. Dit straatje is het verlengde van de eerste stadsmuur uit 1229, vooral te bemerken aan de brokstukken van de weergang en de diverse schietsleuven. Zowat halverwege het Lang Grachtje sloegen we rechts de Sint-Hilariusstraat in en op het einde links de Tafelstraat. Deze mondde uit op de Grote Looiersstraat, voorzien van tal van statige huizen. We begaven ons rechts Achter de Molens in, om vervolgens links het Klein Grachtje te kiezen, alweer een overblijfsel van de eerste omwalling van de stad. Via de Verwerhoek tenslotte bereikten we de Leculenstraat, die we naar links bewandelden tot we rechtsaf de Bouillonstraat konden kiezen. Deze leidde naar het Sint Servaasklooster. Rechts op het pleintje bevindt zich het wachthuis van het vroegere Gouvernement uit 1770. Nog wat verder de helling op kwamen we op het Henric van Veldekenplein, wiens standbeeld midden het plantsoen is aangebracht. Rechts konden we de Sint-Janskerk bekijken, jammer genoeg niet geopend. Zodoende konden we de toren niet beklimmen. We bezochten dan maar de even verder gelegen Sint-Servaasbasiliek. Afdalend tussen de beide gebouwen arriveerden we op het Vrijthof, voorzien van heel wat horeca. We namen er dan ook even de tijd een kopje koffie te nuttigen op een terrasje op de hoek met de Grote Staat.

Na te hebben genoten van een korte wandelpauze, begaven we ons verder via de Grote Staat, om er de eerste straat links, de Dominicanerkerkstraat even in te gaan en er een bezoek te brengen aan de Dominicanenkerk, op de dag van vandaag de Boekhandel Dominicanen. Een ideale herbestemming voor de kerk. De Grote Staat verder volgend bereikten we het eindpunt van deze stadwandeling ter hoogte van Het Dinghuis. Nadien namen we nog even de tijd voor een drankje en slenterden wat door de aanpalende winkelstraten, om nadien de weg terug te wandelen naar de parking.”

541: Ravels, Zaterdag 15 april 2023, 13,9 km. (10.682,873 km.)

“Een wandeling via knooppunten, met start ter hoogte van de Sint-Servatiuskerk te Ravels. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we parkeren tegenover de kerk op de ruime parking in de Kerkstraat, in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 82, start van de geplande wandeltocht. Onder een pril lentezonnetje konden we omstreeks 11:15 uur de wandeltocht aanvangen. We verlieten de parking en begaven ons net vóór de kerk rechtsaf in de Sint-Servaasstraat en gingen de plaatselijke begraafplaats voorbij. Op het einde van de straat kruisten we de Meiboomlaan om aan de overzijde verder te wandelen via Oosteinde. Tussen vaak riante woningen door, eindigde de weg in een haakse bocht naar links. We konden echter via een paadje naar rechts dat verbinding gaf naar de erachter gelegen Weteringstraat, die we links opdraaiden. Wat verder bereikten we een Y-splitsing ter hoogte van een klein kapelletje, alwaar we de rechterweg kozen, eveneens Weteringstraat. Zo stapten we de laatste huizen voorbij en kwamen terecht tussen de velden. Op het einde overschreden we een smalle beek, de Wouwerloop, waarna de verharding ophield te bestaan en we het Gewestbos Ravels betraden, om er het knooppunt 95 te vinden. Door middel van een brede bosdreef passeerden we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 96, om bijna kort daarna reeds het knooppunt 97 te bemerken.

Daar ging het dadelijk haaks linksaf en ging het via de Marneffe Dreef langs het rechts gesitueerde Kezeven. Zowat ter hoogte van halverwege het ven, verlieten we de brede Marneffe Dreef naar rechts om er een kronkelend zanderig paadje te volgen, aangeduid als ‘Het Miezerige Paadje’. We troffen er in een bocht een mooie picknickplaats, vervaardigd uit boomresten, om er even halt te houden voor een wandel- en eetpauze omstreeks 11:58 uur. Tijdens het nuttigen van een hapje konden we genieten van een aangenaam zonnetje en hadden we uitzicht op het water van het ven. Na deze zalige onderbreking stapten we verder over het kronkelend pad, tot we op het einde uitkwamen op de dwars gelegen Jachtweg. We bogen haaks rechtsaf, ter hoogte van een paal voorzien van een houten raaf. Op die manier bevonden we ons op het traject van het lokale ‘Grave Ravenpad’. Een tijdje de Jachtweg volgend, kwamen we uit aan het knooppunt 23. Nog steeds in het bos, kozen we linksaf en verkregen andermaal een smal bospad te verwerken dat tenslotte uitmondde aan het knooppunt 98, een brede grindweg, wellicht deel uitmakend van de Marneffe Dreef. We kruisten deze weg en begaven ons aan de overzijde op een ander smal kronkelend bospaadje, nog steeds in het uitgestrekte Gewestbos Ravels. Tot zover hadden we amper modder gezien, het zou vrij snel anders verlopen.

Na min of meer 1 km het kronkelend bospaadje te hebben bewandeld, troffen we het knooppunt 99 aan, om er nagenoeg rechtdoor verder te stappen naar het nabije knooppunt 91. Daar aangekomen sloegen we haaks rechtsaf op een brede grasweg, die ons een paar honderd meter verder liet uitkomen op een breed grindpad aan de rand van het Gewestbos. We gingen ditmaal naar links de brede weg op, welke leidde naar de verder gelegen Arendonksesteenweg. Echter onze geplande wandelroute liet ons even verder, aan het ondertussen volgend knooppunt, met name 90, naar links de brede weg verlaten, om opnieuw via een smal pad het bos in te gaan. Hier begonnen de eerste moeilijkheden. Nadat we reeds enkele waterplassen op het smalle pad hadden kunnen ontwijken, eindigde wat verder de weg naar het knooppunt 87, omwille van een volledig ondergelopen deel van het bos. Het water stond er vrijwel 20 cm hoog, zonder enige kans om er omheen te wandelen, wegens brede sloten naast het pad. Bijgevolg dienden we rechtsomkeer te maken en via het eerste paadje rechts een andere route te kiezen naar het reeds vermelde knooppunt 87. Een kleine omweg van een 600-tal meter, om er andermaal het knooppunt 91 te ontmoeten. We hielden er even een korte wandelpauze omstreeks 13:30 uur, om aan de hand van een plannetje, de nieuw te volgen weg uit te stippelen. Ondertussen genietend van een rijsttaartje.

Een nieuw te volgen wandelweg uitgepijld, volgden we andermaal een brede grasweg vanaf het knooppunt 91 naar het knooppunt 92. Op die manier zouden we alsnog het nummer 87 kunnen bereiken via een andere weg. Een halve kilometer verder verlieten we aan het knooppunt 92 de weg en begaven ons schuin rechts op een smal kronkelend paadje richting knooppunt 87. Opnieuw kwamen we ondergelopen paden tegen, die we ditmaal weliswaar konden ontwijken door deels tussen het kreupelhout door te kruipen. Een vrij modderige passage achter de rug kwamen we aan het knooppunt 87 uit en eveneens op een brede verharde weg, de Hooge Mierdsebaan. Gelet op het gewijzigde traject en tevens wegens het mooie zonnige weer, besloten we een bijkomende lus te wandelen vanaf het knooppunt 87. We begaven ons rechtsaf en stapten tot aan de drukke Arendonksesteenweg, tevens knooppunt 30. Over korte afstand ging het rechts langs de drukke steenweg, voorbij het zogeheten Boswachtershuisje, tot we schuin links een brede verharde weg konden opgaan, ditmaal door het Gewestbos Ravels aan de overzijde. Gekomen ter hoogte van een kruispunt van boswegen, ging het haaks linksaf, gevolgd door een volgende verandering haaks rechtsaf. Zodoende ging het tot aan het knooppunt 31. We hielden er even kort halt teneinde een banaan te nuttigen en tevens de dorst te lessen. Korte tijd later begaven we ons linksaf en begaven ons via een brede grasweg naar het even verder gelegen knooppunt 88.

Daar aangekomen verlieten we het Gewestbos en wandelden linksaf langs de rand van het bos, via de reeds vermelde Hooge Mierdsebaan, een brede grindweg. Deze weg leidde opnieuw naar de Arendonksesteenweg, om er een tweede maal het knooppunt 30 en in de nabijheid knooppunt 87 voorbij te gaan. Daar besloten we om in rechte lijn het centrum van Ravels te bereiken, door gewoon de bosrand te volgen rechtdoor, hierbij achtereenvolgens de knooppunten 93 en 94 te passeren, tot we later het knooppunt 79 vonden in de Jachtweg, de brede dreef waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen in een ander gedeelte van het Gewestbos. Ditmaal volgden we de Jachtweg naar rechts en verlieten het bos om terug de bewoonde wereld te betreden aan het knooppunt 84. We begaven ons tussen de woningen rechtdoor, nog steeds via de Jachtweg, tot aan de dwars gelegen Gilseinde. Op deze druk bereden betonweg dienden we over langere afstand de weg naar links te bewandelen, tot we aan de overzijde Molenzicht konden inslaan. Deze weg leidde verder naar de Meiboomlaan die we links zouden opgaan, doch net voorbij het kruispunt konden we even van nabij de aldaar geplaatste windmolen, de ‘Nachtegaal der Maatvennen’ bekijken. Vervolgens ging het tussen de huizen doorheen de Meiboomlaan tot op het einde, om er daar rechts de Kloosterstraat te kiezen.

Via de Kloosterstraat kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Kerkstraat aan het knooppunt 83, om er linksaf te wandelen tot aan de kerk, tevens knooppunt 82, waar we vroeger op de dag de wandeling hadden aangevangen. We eindigden onze wandeling dan ook na 13,9 km. Alvorens huiswaarts te keren begaven we ons nog even naar de Weteringstraat, om er enkele bakjes aardbeien aan te kopen. Immers bij het begin van de wandeling waren we een boerderij voorbij gegaan, waar via een automaat verse aardbeien konden worden bekomen. Uiteraard het geliefde fruit bij de vrouw des huizes.”