543: Hoegaarden, Zaterdag 20 mei 2023, 16,1 km. (10.703,973 km.)

“Via de website van Natuurpunt, vonden we een uitgepijlde wandeling van 11,5 km, genaamd Rosdelwandeling, met start en aankomst te Hoegaarden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats op het Gemeenteplein, ter hoogte van de Sint-Gorgoniuskerk. De wandeling zelf was aangegeven met rode ruitjes en ging van start tegenover de kerk zelf. Na het aantrekken van gepast schoeisel, konden we omstreeks 10:50 uur de tocht aanvangen. We verlieten het Gemeenteplein en begaven ons in de Walestraat, om er vooreerst de plaatselijke begraafplaats voorbij te wandelen en tevens de bebouwde kom van de gemeente te verlaten. We verkregen vrijwel dadelijk zicht over de omliggende akkers. Een smalle betonweg leidde door een eerste holle weg, waarbij we aan hoogte wonnen. Zowat het hoogste punt bereikt, draaiden we op het eerste kruispunt rechtsaf en daalden af via een andere holle weg, om kort daarna, een andere holle weg links in te gaan, die ons andermaal liet klimmen. Een kronkelend smal betonpaadje, liet ons genieten van de heuvelachtige, maar vooral kleurrijke omgeving. Uitgestrekte grasvelden, getooid met boterbloemen. Op het einde van het paadje gekomen, bereikten we ter hoogte van een boerderij een bredere kasseiweg, Nerm, welke bochtte naar rechts en uitmondde aan de Sint-Antoniuskapel, welke zich enkele meters hoger bevond. Via een stel trappen vonden we er een picknickbank en genoten er dan ook omstreeks 11:25 uur van een hapje en drankje. Na de wandelpauze, zetten we onze wandeling verder naar links via Nerm. Voorbij de kapel wisselden we de kasseien voor een bredere asfaltweg.

Even voorbij de laatste woningen en tevens bij het verlaten van alweer de bebouwde kom van Hoegaarden, ging de weg over in een smalle kasseiweg, doorheen een heuvelachtige omgeving, tussen akkers en weiland. Het zonnetje liet zich aangenaam voelen. Het bochtige wegje liet ons wat klimmen en dalen en kreeg vaak het karakter van een holle weg. Gekomen aan een nagenoeg haakse bocht naar rechts, betraden we het natuurgebied ‘Het Rosdel’. Nog steeds via een smal kasseiwegje stapten we verder tussen eindeloze grasgebieden en verkregen we een tweetal haakse bochten te verwerken. Er volgde even verder een volgende holle weg en dat betekende andermaal klimmen. Gelukkig hadden we vaak wat schaduw van de bomen bezijden de weg, doch eenmaal het hoogste punt overschreden, stapten we terug in de volle zon. Aan een eerste zijweg rechts, volgden we nog altijd Nerm, door ditmaal haaks rechtsaf een bocht te nemen en een volgende beklimming aan te vatten. Helemaal boven aangekomen, konden we er even verpozen aan een picknicktafel om er even te denken aan de inwendige mens. Ondertussen hadden we al bemerkt dat we ergens onderweg een afslag hadden gemist, gezien de gewandelde afstand tot nog toe niet overeen kwam met de aanvankelijk geplande route. Veel zou later duidelijk worden. Voldoende uitgerust, gingen we op weg en draaiden voorbij de picknickplaats rechtsaf, om er een volgende smalle kasseiweg te bewandelen.

Zowat 100 m verder draaiden we op een Y-splitsing rechtsaf en begaven ons op een deels begroeide weg, tussen de velden door. Het uitzicht loonde in elk geval de moeite. Het smalle baantje mondde uit om een dwars gelegen betonweg, die we naar links opgingen, even klimmend, om vervolgens zowat op het hoogste punt van de omgeving te stappen. De weg bracht ons zowat 700 m verder tot aan een watertoren, voorzien van een enorme zendmast op het dak ervan. Net voorbij de watertoren, op een kruispunt van veldwegen, sloegen we haaks rechtsaf en begonnen aan een afdaling, richting centrum van Hoegaarden. Een brede grindweg met in het midden een smalle grasstrook was ons volgende wandelpad. We passeerden er nog een zitbankje, waar we even konden genieten van het schitterend uitzicht over de streek, om vevolgens verder af te dalen. Geruime tijd later, na voldoende te zijn afgedaald tussen de velden, kwamen we terecht op de dwars gelegen openbare weg, de Brouwerij Loriersstraat, die we rechts opdraaiden. We betraden terug de bebouwde kom van Hoegaarden, om tussen de woningen door, via de Fabriekgang, de Henri Dotremontstraat en de Gasthuisstraat terug aan te komen op het Gemeenteplein, einde van deze wandeling.

We namen er dan ook even de tijd om een glaasje cola te nuttigen op het terras van De Venetiaen. Na deze koele onderbreking, bezochten we even de plaatselijke Sint-Gorgoniuskerk, gevolgd door een bezoekje aan de dienst Toerisme. De eerste wandeling eindigden we na 8,6 km, wat gelijk was aan de aangegeven blauwe wandeling. We vernamen op de dienst Toerisme dat vanwege Natuurpunt, een gedeelte van het parcours wordt beschermd en wellicht bordjes zijn verwijderd. Ze hadden hierover reeds meerdere klachten ontvangen. De dame was echter zo behulpzaam ons een tweede wandeling aan te bieden, met name de Dorps- en Kapellenwandeling, aangegeven door middel van zeshoekige bordjes, over een afstand van 9,1 km. We vingen deze tocht dan ook aan omstreeks 14:15 uur en verlieten de dienst Toerisme via het Gemeenteplein in dalende zin. Aan de overzijde van de Arthur Putzeysstraat begaven we ons verder in de Gasthuisstraat. De eerste straat rechts werd ingegaan, de Doelstraat, welke ruim bochtte naar rechts. Gekomen op het kruispunt met de Tommestraat, negeerden we een korte lus van 1,6 km en hielden rechtdoor aan via de N221, de Ernest Ourystraat. Net vóór de brug over de Grote Gete, draaien we links, ter hoogte van café ‘Op de Brug’, de Vroentestraat in. Een kronkelende weg liet ons geleidelijk aan hoogte winnen. Op het einde van de weg vervolgden we rechtdoor via de Kloosterstraat en wandelden even later voorbij de Sint-Rochuskapel. De weg mondde tenslotte uit op de N221, ditmaal Klein Overlaar genaamd. Zowat 50 m naar rechts, konden we aan de overzijde de Lange Grachtstraat in, welke ons nog verder liet klimmen en de laatste woningen achter laten.

Tussen uitgestrekte akkers leidde de bochtige smalle betonweg doorheen enkele percelen bos, tot we zowat het hoogste punt bereikten, Hauthem. Dit in de onmiddellijke nabijheid van de spoorweg en de autosnelweg. We troffen er een mooie picknickplaats aan, voorzien van diverse zitbanken, waar we omstreeks 15:10 uur konden genieten van een verfrissend drankje en een stukje frangipane. Na deze welgekomen wandelpauze, volgden we naar links Hauthem, welke vrij vlug het karakter verkreeg van een holle weg. Na aanvankelijk wat te zijn gedaald, volgde evenwel opnieuw een lange beklimming via andermaal een vrij bochtig wegje. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een uniek zicht op de lager gelegen vallei en konden we even halt houden aan de Marollenkapel. We lieten ons zelfs verleiden tot het volgen van een klein hindernisparcours achter de kapel. We stapten nadien nog steeds in dezelfde richting via Hauthem, tot aan de Sint-Catharinakapel, inmiddels op het grondgebied van Sint-Katarina Houtem. Net vóór de kapel verlieten we de hoofdweg en begaven ons op een smal dalend kasseiwegje, eveneens Hauthem, linksaf. Tussen de velden daalden we af naar het lager gelegen Hoegaarden. Na een tijdje te zijn afgedaald, hielden we nog even halt op een zitbankje ter hoogte van het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we een paar fietsers terug op de juiste route brengen. Aan de overzijde daalden we verder doorheen een holle weg, tot we beneden, aan de Brouwerij De Kluis, opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Stoopkensstraat.

Deze druk bereden straat naar rechts opgaand, konden we wat verder linkaf via de Gasthuisstraat, die leidde naar het einde van deze wandeling op het Gemeenteplein. We konden dan ook wat later in een broeiend hete wagen, de terugreis aanvangen omstreeks 17:05 uur.”